Μια στρογγυλή βραχονησίδα, σαν καβούκι χελώνας, μόλις προβάλλει από τα νερά της λίμνης Βικτώρια, στα σύνορα μεταξύ Ουγκάντας και Κένυας. Είναι το μικροσκοπικό νησί Μigingo, ασφυκτικά καλυμένο από τσίγκινες παράγκες που μόλις προστατεύουν από τη βροχή και τον αέρα. Το όλον μετά βίας ξεπερνάει τα δύο στρέμματα.
Οι δύο χώρες ερίζουν σε ποιόν ανήκει το νησί, χωρίς να έχουν καταλήξει πουθενά. Η ένταση μια εποχή είχε κορυφωθεί, με κίνδυνο να προκαλέσει «τον πιό λιλιπούτειο πόλεμο της Αφρικής».
Έτσι το νησί ζει σε ένα είδος ιδιότυπης ανεξαρτησίας.
Οι κάτοικοί του, φτωχοί άνθρωποι, ζουν από τα ψάρεμα και επικοινωνούν με την απέναντι ακτή με αυτοσχέδιες βάρκες που μοιάζουν με κανό.
Ούτε λόγος για αποχέτευση και ύδρευση.
Ωστόσο, στα ανηφορικά, βραχώδη καλντερίμια του υπάρχει μια χαρά και λειτουργεί και πορνείο και μπαρ.
σχόλια