Από το 2015 έως το 2016 η βόρεια είχε να επιδείξει το υψηλότερο ποσοστό ομοφοβικών επιθέσεων στην Ευρώπη. Ο Τζος υπήρξε θύμα μιας τέτοιας επίθεσης πριν από λίγο καιρό. Όπως αποκαλύπτει είχε σχεδόν αποδεχθεί την ιδέα ότι κάποιος μπορεί να σε φωνάζει "συκιά", "παλιο-αδελφή" και άλλα παρόμοια, όμως, κατάλαβε ότι η ζωή του δεν θα άλλαζε ποτέ, τη μέρα που τον πλησίασε ένας άντρας και τον έφτυσε στο πρόσωπο. "Πλύθηκα πολλές φορές, ξανά και ξανά, όμως, όλη αυτή η βρωμιά δεν έφευγε από πάνω μου". Η μητέρα του δηλώνει συντετριμμένη για τον τρόπο που κάποιος "πάτησε" έτσι πάνω στο παιδί της, τραυματίζοντας την αξιοπρέπεια του με τέτοιο βάναυσο τρόπο. "Με συντρίβει που έπρεπε να το περάσει αυτό", λέει δακρυσμένη. Όταν συνέβη αυτό, ο Τζος τηλεφώνησε στο σύντροφο του στη Σουηδία, εξηγώντας του τι συνέβη. "Αρκετά!", ήταν η απάντηση του και την επόμενη στιγμή του είχε κλείσει εισιτήριο για Σουηδία. Στην πραγματικότητα ο Τζος απέδρασε, όπως λέει, από ένα μοχθηρό περιβάλλον που όχι απλώς δεν τον αποδεχόταν, αλλά του έκανε σαφές ότι δεν θα μπορούσε να επιβιώσει σ' αυτό. Όπως αποκαλύπτει ήταν η πρώτη φορά που ένιωσε να τον αγαπά η κοινωνία. "Η πρώτη φορά που μπόρεσα να κρατήσω δημοσίως το χέρι του συντρόφου μου, να μη φοβηθώ να τον φιλήσω ή να ακουμπήσω στον ώμο του, να μη χρειαστεί να κοιτάξω πίσω μου με φόβο μήπως έρχεται κάποιος να μου κάνει κακό", λέει συγκινημένος ο νεαρός. Toν Φεβρουάριο του 2017 επέστρεψε στη βόρεια Ιρλανδία μαζί με τον σύντροφό του. Δεν είχαν αλλάξει πολλά. Αλλά τουλάχιστον ήταν μαζί.
