Θα έχετε παρατηρήσει ίσως ότι στους μεσαιωνικούς πίνακες τα μωρά που κρατούν όλες οι γυναίκες στην αγκαλιά τους –από την απλή χωριατοπούλα μέχρι την Παρθένο- όλα κάπως μοιάζουν σαν τον Μπέντζαμιν Μπάτον.
Δείχνουν βρέφη στο σώμα, αλλά τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους είναι τρομακτικά ενήλικα... Γιατί; Υπάρχει εξήγηση και αυτή δεν είναι ότι οι καλλιτέχνες του Μεσαίωνα ή ακόμη και της αναγεννησιακής περιόδου δεν είχαν καθόλου ταλέντο.
Αυτή η εξήγηση βρίσκεται –πού αλλού;- στις Γραφές και στην εντύπωση που είχαν αποκομίσει οι ζωγράφοι της εποχής, ειδικά σε ό,τι είχε να κάνει με την απεικόνιση του Χριστού. Ότι δηλαδή ήρθε στη Γη, γεννήθηκε ως τέλειος άντρας.
Δυστυχώς αυτή την τελειότητα ο μεσαιωνικός και ο αναγεννησιακός καλλιτέχνης την εξέλαβαν... κυριολεκτικώς. Ότι το πρόσωπο του Ιησού (το πρόσωπο, όχι το σώμα, προσοχή!), έμοιαζε με αυτό ενήλικου ανθρώπου και φυσικά έτσι το αναπαριστούσαν.
Και καθώς όλοι οι άγγελοι και συνεκδοχικώς όλα τα μωρά τους έμοιαζαν προέκυπταν κάπως έτσι. Ευτυχώς, εκεί κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης και προς τα τέλη της τα πράγματα πήραν να αλλάζουν.
Οι μαικήνες της Τέχνης της εποχής ζητούσαν προσωπογραφίες των παιδιών τους και φυσικά ήθελαν αυτά να απεικονίζονται ροδαλά και όμορφα, όπως πραγματικά ήταν. Και φυσικά πλήρωναν γι' αυτό, οπότε σταδιακά και οι υπηρέτες της Τέχνης άρχισαν να αλλάζουν τεχνοτροπία ως προς το πώς απεικόνιζαν ένα παιδάκι...
σχόλια