Επαγγελματική θεραπεία αγκαλιάς: Πλατωνικό άγγιγμα για 100 ευρώ την ώρα

Μια γυναίκα στη Βρετανία προσφέρει επαγγελματικά θεραπευτικές αγκαλιές σε όσους το έχουν ανάγκη.

Το «επαγγελματικό αγκάλιασμα» δεν έχει γίνει ακόμα κομμάτι της καθημερινότητας στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά η Keeley Shoup, από το Σικάγο των ΗΠΑ, εργάζεται πάνω σε αυτό περίπου 7 χρόνια και κυρίως βοηθά εκείνους που έχουν υποστεί τραύμα ή κακοποίηση.

Μία ατομική συνεδρία αγκαλιάς, κοστίζει 100 δολάρια ανά ώρα, ενώ για έξι ώρες, η τιμή ανεβαίνει στα 500 δολάρια.

«Ως ενήλικες, κάνουμε κακό στον εαυτό μας και τους γύρω μας περιορίζοντας το πλατωνικό άγγιγμα. Λόγω του φόβου, έλλειψης σαφήνειας ή ντροπής γύρω από το τι είναι και τι δεν είναι σεξουαλικό. Ενώ κάποιοι μπορεί να τα κάνουν όλα αυτά και να αποβλέπουν σε σεξουαλική ευχαρίστηση και αυτό είναι κάπως υποκειμενικό, νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι περιορίζουν αυτό που επιτρέπουν στον εαυτό τους να θέλουν, παρά αυτά που πραγματικά θέλουν. Φοβούνται τόσο πολύ ότι θα κριθούν και θα τους απομακρύνουν ή ότι οι άλλοι άνθρωποι θα τους αποφεύγουν επειδή δεν θα τους πιστεύουν ότι δεν αποβλέπουν σε κάτι σεξουαλικό»,

«Μου αρέσει πολύ να ακούω περίεργα αιτήματα, γιατί αυτό σημαίνει ότι αυτό το άτομο με εμπιστεύεται αρκετά για να μου εκφράσει την επιθυμία του. Είναι κάτι (η εμπιστοσύνη) που δεν το συναντάμε στη σύγχρονη κοινωνία και αυτό σημαίνει ότι μάλλον με εμπιστεύονται πολύ. Σημαίνει ότι έχω δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον γι' αυτούς και αισθάνονται ότι δεν θα τους κρίνω.  Μου αρέσει αυτό! Θέλω να έχουν κομμάτια στη ζωή τους που δεν θα νιώθουν ότι κρίνονται γι' αυτό που θέλουν. Ένας από τους κανόνες που έχω είναι ότι μπορούν να μου ζητήσουν οτιδήποτε, εφόσον εμπίπτει στον κώδικα δεοντολογίας της εργασίας μου και ξέρουν ότι δεν θα κριθούν για αυτό. Δεν πρόκειται να πω ''ναι'' σε όλα, και ελέγχω πάντα αν αυτό που μου ζητούν μπορώ να το κάνω με  όλη μου την καρδιά». 

«Γαργαλιόμαστε - Νιώθουν στοργή»

«Γαργαλιόμαστε – κάτι που είναι κάπως ασυνήθιστο και έξω από τα τετριμμένα. Έχω διαβάσει βιβλία (περισσότερο παραμύθια) γιατί ένοιωθαν στοργή με αυτόν τον τρόπο. Αυτό ήταν κάτι που προερχόταν από την παιδική τους ηλικία και τους έκανε να χαλαρώνουν και να νιώθουν ασφάλεια. Έχουμε παίξει σαν να είμαστε κουταβάκια με κάποιον στο παρελθόν για να του δώσω την αίσθηση του παιχνιδιού», εξήγησε, μεταξύ άλλων.

Η Keeley πιστεύει ότι μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός ανθρώπων που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της καριέρας της απέβλεπαν σε κάτι σεξουαλικό.

«Όταν λέω ''περίεργα αιτήματα'', το λέω με αγάπη.  Όταν ήμασταν παιδιά παίζαμε αυτό το παιχνίδι που κάποιος σχεδίαζε με το δάχτυλό του στην πλάτη κάποιου κι εσύ έπρεπε να μαντέψεις τι σχεδίαζε κι αυτό μου αρέσει να κάνω αλλά είναι κάτι που οι ενήλικες δεν κάνουν πια!».

Προσπερνώντας τις πολύ σπάνιες κακές εμπειρίες, λέει αγαπά τη δουλειά της και τους πελάτες της. Σε τελική ανάλυση, προσφέρει βασική οικειότητα σε άτομα που ίσως δεν μπορούσαν να βιώσουν την ανθρώπινη επαφή σε αυτήν τη μορφή. 

«Αυτό μοιάζει με τον σκοπό της ζωής μου. Όταν ξυπνάω το πρωί, αν δεν θέλω να πάω να το κάνω αυτό είναι απλώς και μόνο επειδή δεν έχω ξεκουραστεί αρκετά. Δουλεύω πολλές ώρες γιατί το λατρεύω τόσο πολύ. Βέβαια είναι εξοντωτικό και δυστυχώς δεν προσέχω το πόσες ώρες κοιμάμαι και τι τρώω… Δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα προτιμούσα».