Έχουν περάσει περίπου τρεις μήνες από την απαγωγή φοιτητών στην Αιθιοπία. Κανείς δεν ξέρει ποιοι ήταν οι δράστες και το μυστήριο παραμένει άλυτο, ενώ οι γονείς δεν γνωρίζουν αν τα παιδιά τους είναι ζωντανά.
Στις 4 Δεκεμβρίου μια άγνωστη ομάδα σταμάτησε ένα λεωφορείο και απήγαγε φοιτητές που αποχωρούσαν για τα σπίτια τους από το πανεπιστήμιο της πόλης Ντέμπι Ντόλο στη δυτική Αιθιοπία.
Οι περισσότεροι φοιτητές ήταν της εθνοτικής ομάδας Αμχάρα και προσπαθούσαν να διαφύγουν έπειτα από απειλές προς το πανεπιστήμιο. Σύμφωνα με το BBC, συνολικά 18 νέοι, 14 γυναίκες και 4 άνδρες, διατάχτηκαν να βγουν από το όχημα σε απόσταση 100 χιλιομέτρων από την Ντέμπι Ντόλο.
Μια φοιτήτρια, η Ασμίρα Σουμίγιε, κατάφερε να το σκάσει και περιέγραψε τι είχε συμβεί. Είπε ότι οι νεαροί που τους απήγαγαν έμοιαζαν με εγκληματίες και μιλούσαν τη γλώσσα της εθνοτικής ομάδας Ορόμο. «Μας επέλεξαν και μας ανάγκασαν να βγούμε από το λεωφορείο. Ένας άνθρωπος μας ακολούθησε και τους ικέτευσε να μας αφήσουν, αλλά αρνήθηκαν» περιέγραψε η φοιτήτρια.
Οι απαγωγείς τούς έλεγαν συνέχεια ότι δεν είχαν πρόβλημα με τους ίδιους τους φοιτητές. «Το πρόβλημά μας είναι με την κυβέρνηση» είπαν, σύμφωνα με την Ασμίρα Σουμίγιε. Πρόθεσή τους ήταν, σημείωσε, να γίνουν διαδηλώσεις ώστε να αναγκαστεί η κυβέρνηση να κάνει διάλογο μαζί τους.
Πώς δραπέτευσε η Ασμίρα
Μέσα στο δάσος οι απαγωγείς μετακινούσαν συνέχεια τους φοιτητές, μέχρι που κάποιοι από αυτούς εξαντλήθηκαν.
«Μας ανάγκαζαν να περπατάμε συνέχεια. Κάποιοι φοιτητές ήταν πολύ κουρασμένοι. Σκόνταψαν και έπεσαν. Ενώ οι απαγωγείς προσπαθούσαν να βοηθήσουν μερικούς από αυτούς, κατάφερα να το σκάσω. Δεν πρόσεξαν ότι έφυγα» δήλωσε στο BBC η Ασμίρα Σουμίγιε.
Αφού πέρασε δύο νύχτες στο δάσος χωρίς να ξέρει πού είναι, βγήκε στον κεντρικό δρόμο. «Συνάντησα έναν ηλικιωμένο που ήταν μόνος. Με ρώτησε γιατί βρισκόμουν εκεί. Του είπα τι μας συνέβη και με ρώτησε πού ήθελα να πάω. Τον ικέτευσα να με φέρει σε επικοινωνία με την αστυνομία» περιέγραψε η φοιτήτρια.
«Με έβαλε να φορέσω το μπουφάν του και να κρυφτώ κάτω από ένα δέντρο. Μου είπε ότι αν με έβλεπαν αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να με σκότωσαν. Ήμουν τρομοκρατημένη. Στεκόταν στην άκρη του δρόμου και σταμάτησε ένα αυτοκίνητο για εμένα. Τελικά, κατάφερα να επιστρέψω στην πόλη και να πάω στην αστυνομία» πρόσθεσε.
Τι κρύβεται πίσω από την απαγωγή
Ακόμα δεν έχει γίνει ξεκάθαρο γιατί έγινε η απαγωγή των φοιτητών, αλλά αυτό συνέβη τη στιγμή που κλιμακώνονται οι εθνοτικές εντάσεις στην Αιθιοπία, ιδιαίτερα στην περιφέρεια Ορόμια. Οι Ορόμο είναι η μεγαλύτερη εθνική ομάδα στην Αιθιοπία –από τις περισσότερες από 80 συνολικά– και αποτελεί το ένα τρίτο του πληθυσμού των 100 εκατομμυρίων της χώρας.
Πολλοί Ορόμο κατηγορούν την κυβέρνηση ότι κάνει διακρίσεις σε βάρος τους και έχουν γίνει επιθέσεις σε μέλη άλλων εθνοτικών ομάδων στην περιοχή. Κάποιες φήμες θέλουν την απαγωγή να συνδέεται με τους αντάρτες Ορόμο που μάχονται εναντίον της περιφερειακής κυβέρνησης, κάτι που οι ίδιοι αρνούνται.
Ακόμα και ο πρωθυπουργός της Αιθιοπίας Άμπιι Αχμέντ εμφανίζεται μπερδεμένος. «Όταν η Μπόκο Χαράμ απάγει ανθρώπους αναλαμβάνει την ευθύνη και ανακοινώνει αυτή την ενέργεια. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, κανένας δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την απαγωγή» είχε πει τον Φεβρουάριο στο Κοινοβούλιο. «Οι απαγωγείς είναι άγνωστοι. Δεν υπάρχει απόδειξη για το αν έχει συμβεί κάτι κακό στους φοιτητές» συμπλήρωσε.
Πόσοι φοιτητές αγνοούνται
Πέρασε πάνω από ένας μήνας από την απόδραση της Ασμίρα για να επιβεβαιώσει το ζήτημα η κυβέρνηση.
Τις εβδομάδες μετά την απαγωγή υπήρχαν διαμαρτυρίες και μια καμπάνια στα social media που πίεζε την κυβέρνηση να αναλάβει δράση. Δεν είχε αποτέλεσμα όμως.
#bringbackourstudents@AbiyAhmedAli https://t.co/WtNgTYHe15
— Nafkot Aschenaki (@nafkotaschenaki) March 11, 2020
Στις 6 Ιανουαρίου ο επικεφαλής ασφαλείας της περιφέρειας Αμχάρα, Τεμέσγκεν Τιρούνε, παραδέχτηκε τελικά το γεγονός, λέγοντας: «Γνωρίζουμε ότι τέσσερις φοιτητές απήχθησαν». Πέντε ημέρες αργότερα το γραφείο του πρωθυπουργού ανέφερε ότι 21 φοιτητές που είχαν απαχθεί απελευθερώθηκαν και πως αγνοούνταν έξι.
Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί υπάρχει τέτοια απόκλιση στους αριθμούς. Στις 30 Ιανουαρίου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ντεμέκε Μεκόνεν δήλωσε ότι η απαγωγή των φοιτητών είναι μία από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και πως θα αναζητηθεί μια λύση.
Όμως, οι οικογένειες ακόμα «φωνάζουν» για τους αγνοούμενους φοιτητές. «Ως έθνος, κάναμε ελάχιστη προσπάθεια για την απελευθέρωση των φοιτητών και, συνεπώς, το πρόβλημα δεν επιλύθηκε γρήγορα» παραδέχτηκε ο πρώην αντιπρόεδρος της περιφέρειας Αμχάρα, Λέικ Αγιαλέου.
«Δεν ξέρουμε καν αν είναι ζωντανοί»
Ο Χάμπτε Ντανέου, πατέρας του Γκρίμα Χάμπτε, τριτοετή φοιτητή, είπε ότι ο γιος του τηλεφώνησε από άγνωστο αριθμό, ίσως των απαγωγέων, τρεις ημέρες μετά την απαγωγή.
«Δεν μου είπε τίποτα για την κατάστασή του. Ίσως ήταν τρομοκρατημένος. Είπε απλώς ότι ήταν ok. Μας ζήτησε μόνο να προσευχηθούμε γι' αυτόν. Από τότε δεν έχω ακούσει τη φωνή του και δεν ξέρω πού είναι. Πού πρέπει να πάω; Η μητέρα του αρρώστησε, δεν μπορεί να φροντίσει τα άλλα μας παιδιά. Δεν ξέρω τι να κάνω» δήλωσε και πρόσθεσε ότι αισθάνεται «άχρηστος και ανήμπορος» που δεν μπορεί να κάνει κάτι για τον γιο του.
Ο Ζέουντου Αντάνε, ένας άλλος γονιός, είπε ότι μετά τα νέα της απαγωγής, μαζί με άλλους γονείς, πήγε στην πόλη όπου βρίσκεται το πανεπιστήμιο. Δεν κατάφερε να βρει την κόρη του, Μούλου Ζέουντου, φοιτήτρια στο δεύτερο έτος. «Δεν ξέρω πού βρίσκεται ή σε τι κατάσταση είναι. Δεν ξέρουμε καν αν είναι ζωντανή» είπε, μεταξύ άλλων, στο BBC.
«Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα της συμβεί κάτι τέτοιο. Πονάμε, είναι καλό κορίτσι. Τώρα δεν ξέρουμε πού είναι, αν είναι ζωντανή», είπε η Μάρε Αμπέμπε, κηδεμόνας της Μπελαϊνές Μεκόνεν, φοιτήτρια στο πρώτο έτος, που επίσης αγνοείται. «Χρειαζόμαστε τα παιδιά μας. Κλαίμε κάθε ημέρα. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα αν η κυβέρνηση δεν γυρίσει πίσω τα παιδιά μας ή δεν μας πει τι τους συνέβη», συμπλήρωσε.
Τι κάνει η κυβέρνηση
Η κυβέρνηση της Αιθιοπίας έχει συναντήσει κάποιους από τους γονείς και τους διαβεβαίωσε ότι τα παιδιά τους θα διασωθούν.
Ο πρωθυπουργός, τον Ιανουάριο, τους καθησύχασε ότι κάτι γίνεται για την απελευθέρωσή τους. Αλλά η ελπίδα έχει αρχίσει να σβήνει. Οι οικογένειες δεν ξέρουν τι συμβαίνει, ενώ έχουν περάσει πάνω από τρεις μήνες από την απαγωγή.
Με πληροφορίες από BBC
σχόλια