Αλονζ ανφάν ντε λα κιουζίν

Τί κοινό έχει το Troo Food Federation για το οποίο έγραφε η Μερόπη Κοκκίνη στο τελευταίο τεύχος, με το Νικολά Σαρκοζύ; Και οι δύο πιστεύουν πως ο ρόλος του φαγητού είναι βαθειά πολιτικός και κοινωνικός. Τη συνάφεια φαγητού και πολιτικής την έχω επισημάνει πολλές φορές στα κείμενά μου. Θα έλεγα μάλιστα πως αν κάτι είναι το φαγητό, αυτό είναι πολιτική. Τα νέα έφτασαν την προηγούμενη Τρίτη το βράδυ. Η Ουνέσκο, ανακήρυξε τη γαλλική κουζίνα ως κομμάτι της παγκόσμιας πολιτιστικής της κληρονομίας! Να θυμίσω ότι στην ίδια λίστα της Ουνέσκο φιγουράρουν "διασημότητες" όπως ο ναός του Παρθενώνα στην Ακρόπολη των Αθηνών. Στη σχετική ανακοίνωση που εξέδοσε η UNESCO, αναφέρει ότι αναδεικνύει ως κομμάτι της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, το γαλλικό φαγητό ως κοινωνικό γεγονός, ως τη αφορμή συγκέντρωσης ανθρώπων για να εορτάσουν απο κοινού κάτι και ν'απολαύσουν μαζί το φαγητό και το ποτό.

Η ιστορία ξεκινάει δυο χρόνια νωρίτερα, το 2008, όταν ο Νικολά Σαρκοζύ στην εθνική συνδιάσκεψη των αγροτών, είχε ανακοινώσει ότι θα κάνει το παν ωστε η γαλλική κουζίνα να μπει στη λίστα της ΟΥΝΕΣΚΟ. Σ'ενα από τους χαρακτηριστικούς σκληρούς και ελαφρώς εθνικιστικούς λόγους που εξεφώνησε στους αγρότες, μ'αυτή του τη δήλωση, ο Σαρκοζύ, επιχειρούσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκαλούσαν οι φήμες ότι κρατούσε αποστάσεις από τον κραταιό, αγροτικό κόσμο της Γαλλίας, σε αντίθεση από τον προκάτοχό του Ζακ Σιράκ, ο οποίος περνούσε ολόκληρα σαββατοκύριακα στις γαλλικές εξοχές, φωτογραφιζόμενος με αγρότες ενώ δοκίμαζε τυριά, κρασια και άλλα τοπικά προϊόντα. Ο Σαρκοζύ αμέσως έστησε ομάδα και δούλεψε σκληρά για να καταφέρει να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του και πράγματι δυο χρονια μετά το κατάφερε.

Η ανακοίνωση της ΟΥΝΕΣΚΟ προκάλεσε πλήθος χολερικών σχολίων στο Βρετανικό Τύπο, κάποια ηπιότερα αλλά σαφώς ειρωνικά σχόλια στον Αμερικανικό, ενώ στην ίδια τη Γαλλία που ήταν κάτι λίγο πολύ αναμενόμενο, η συζήτηση έχει περάσει στο επόμενο επίπεδο, δηλαδή, στο πόσο θα βοηθήσει τη Γαλλία αυτή η απόφαση. Ο προβληματισμό και οι επικρίσεις επικεντρώνονται στο σωβινισμό που επιδεικνύει η Γαλλία σε ό,τι έχει να κάνει με την κουλτούρα της. Ωστόσο, it's a matter of politics. Με την κίνηση αυτή η Γαλλία δεν επιδιώκει να ενισχύσει το σωβινιστικό της προφίλ αλλά να παρακάμψει όλα τα regulations της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβάλλονται και στα δικά της γεωργικά προϊόντα! Ευφυής κίνηση στρατηγικής του Γάλλου προέδρου ο οποίος φαίνεται πως αποκαθιστά έτσι τις σχέσεις τους με τον γεωργικό κόσμο. Μπορεί ο ίδιος να μην απολαμβάνει κρασιά και γκουρμέ προιόντα αλλά κατάφερε να τα προστατέψει απο τις ρυθμίσεις των υπόλοιπων "άξεστων, γραφειοκρατών Ευρωπαίων". Pas mal. Pas mal du tout...