Όταν γράφω φοράω ωτοασπίδες. Δεν θέλω να έχω συναίσθηση του έξω κόσμου. Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι σκέφτομαι. Θέλω μόνο να είμαι μέσα σε αυτό που γράφω. Είναι κάτι σαν ύπνωση για μένα.


Έχει σημασία για μένα να υπάρχει μια σύνδεση με το ακροατήριο. Θέλω να δω ότι «το πιάνουν», ότι μοιραζόμαστε κάτι. Και το κάνουμε, και είναι σπουδαίο, αλλά φευγαλέο. Όταν ήμουν μικρή ήλπιζα ότι θα ήταν ένα είδος αγάπης που θα μπορούσε κανείς να πάρει μαζί του στο σκοτάδι, αλλά δεν είναι.

 

Η λέξη «ιδιόμορφος» είναι υποτιμητική. Υπονοεί ότι ζεις σε μια παιδιάστικη, ιδιότροπη χώρα των θαυμάτων. Δεν υπάρχει τίποτα  ιδιόμορφο στο να σκηνοθετείς μια ταινία. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε πόλεμο. Αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι που με επικρίνουν γι 'αυτό, έχουν παρακολουθήσει καν την ταινία μου. Είναι ο θάνατος ιδιόμορφος; Υπάρχει πολύς θάνατος. Πολύ σεξ. Αν μπορούσα να βάλω περισσότερο σεξ στα έργα μου πιθανόν να τα πρόσεχαν περισσότεροι άνθρωποι, αλλά δεν είμαι φτιαγμένη έτσι.

 

Σαν γυναίκα που κάνει τα πράγματα με τους δικούς της όρους της και με έναν αρκετά προσωπικό τρόπο αισθάνομαι ότι μπορώ να φτάσω μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο. Κάπως σαν  "Αυτό είναι εντάξει, υπάρχει ένας ρόλος για σένα αλλά είναι περιορισμένος." Εάν κάνεις κάτι περισσότερο από αυτό, τα πράγματα γίνονται ... άβολα. 

 

Η πρώτη μου μνήμη είναι απ’ όταν ήμουν τριών χρονών : να κοιτάω το φως του ήλιου στο νερό και  να νιώθω ότι βλέπω κάτι πραγματικά μαγικό. 

 

Το να σκηνοθετείς μια σεξουαλική σκηνή μοιάζει με παρθένο έδαφος. Νιώθεις πως θα μπορούσε κανείς να κάνει ότι θέλει. Εφόσον δεν κάνεις κάτι που έχει γίνει ένα εκατομμύριο φορές, οτιδήποτε άλλο θα έχει ενδιαφέρον.

 

Πρέπει συχνά να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι δεν είμαι 60. Προτρέχω συχνά.. Αισθάνομαι καλά για το ότι γερνάω. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που δεν έχουν δεύτερες σκέψεις όσον αφορά τις μικρο-αισθητικές επεμβάσεις λες και κάνουν κάτι τόσο απλό όσο το να γεμίζουν το ποτήρι τους με νερό. Και οι επεμβάσεις τους είναι πολύ διακριτικές. Είναι ανησυχητικό, γιατί είναι άνθρωποι ακριβώς σαν κι εμένα.

 

Κάθε μέρα πριν ξεκινήσω τη δουλειά, χρειάζομαι μια μικρή δόση από κάτι εξαιρετικό Βλέπω πράγματα που με εμπνέουν, όπως την ταινία Il Posto ή ακούω το τραγούδι «Antonia Jane» των Lightning  Dust και έτσι καταφέρνω να μαζέψω την καρδιά μου από το βούρκο.

 

Η συμβουλή μου είναι να κάνει κανείς, αυτό που μπορεί τώρα. Τα μεγάλα σχέδια που βασίζονται σε άλλα άτομα ή νέο εξοπλισμό ή σε μια μεγάλη χρονική περίοδο δεν είναι καλά. Τι μπορείς να κάνεις τώρα; 

 

Δεν είχα καμία κακή συνήθεια πριν από την εποχή του internet. Υπάρχουν πολλές ρωγμές μέσα στην ημέρα, στιγμές που δεν ξέρεις τι θα κάνεις μετά οπότε έχεις αυτή τη μικρή τρύπα χρόνου για να κοιτάξεις  το τηλέφωνό σου. Θέλεις να κάνεις κάτι που θα σε κάνει να νιώσεις ότι δεν είσαι μόνος εκείνη την στιγμή.

 

Κάποτε είχα την ιδέα να κάνω το πιο διεστραμμένο πράγμα στον κόσμο. Ήθελα να  κάνω μια ταινία με πρωταγωνιστή τον πατέρα μου, έναν ηλικιωμένο Eβραίο,  να υποδύεται το River Phoenix. Νομίζω ότι ακόμα προβάρει το ρόλο του.

 

Ξοδεύω πολύ χρόνο ανησυχώντας για το αν θα καταφέρω να κοιμηθώ για οκτώ ώρες κάθε βράδυ.

 

Info: Aυτό είναι το (φανταστικό) website της Μiranda July

 

Ακολουθήστε το LiFO.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

 

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο LiFO.gr