Μια σειρά ιατροδικαστικών εξετάσεων που διεξήχθησαν σε μια μούμια που χρονολογείται από τo 3.700 π.Χ. αποκάλυψαν τη «συνταγή» του υλικού της μουμιοποίησης και επιβεβαίωσαν ότι αναπτύχθηκε πολύ νωρίτερα και χρησιμοποιήθηκε ευρύτερα από ό, τι προηγουμένως πίστευαν οι επιστήμονες.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Αρχαιολογικής Επιστήμης.
Ο Δρ. Stephen Buckley, αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου του Γιορκ, δήλωσε στο BBC News ότι η μούμια που εξετάστηκε«ενσωματώνει κυριολεκτικά την ταρίχευση που ήταν στην καρδιά της αιγυπτιακής μουμιοποίησης για 4.000 χρόνια».
Ο Δρ. Buckley και οι συνάδελφοί του επεξεργάστηκαν το χημικό αποτύπωμα κάθε συστατικού, αν και κάθε στοιχείο θα μπορούσε να προέρχεται από διάφορες πηγές.
Έτσι, η βασική συνταγή προκύπτει πως περιείχε: φυτικό έλαιο - ενδεχομένως σησαμέλαιο, ένα φυτό τύπου βάλσαμου ή ένα εκχύλισμα ρίζας που μπορεί να προέρχεται από βούρλα, φυτικό κόμμι που μπορεί να έχει εξαχθεί από την ακακία, και απαραιτήτως ρητίνη κωνοφόρων δέντρων, η οποία ήταν μάλλον από πεύκο. Όταν η ρητίνη αναμιγνύεται στο έλαιο, αποκτά αντιβακτηριακές ιδιότητες, προστατεύοντας το σώμα από τη φθορά.
Η ταρίχευση ήταν μόνο ένα βήμα στην προσεκτική διαδικασία διατήρησης ενός σώματος.
Τα βασικά βήματα της μουμιοποίησης ήταν:
- Απομάκρυνση του εγκεφάλου - ενδεχομένως χρησιμοποιώντας μια διαδικασία που έκανε τον εγκέφαλο να υγροποιηθεί
- Αφαίρεση των εσωτερικών οργάνων
- Τοποθέτηση του σώματος σε φυσικό αλάτι για να το στεγνώσει
- Επικάλυψη του σώματος με το μείγμα ταρίχευσης για να σκοτώσει τα βακτηρίδια και να το «σφραγίσει».
- Περιτύλιγμα του σώματος σε λινό ύφασμα.
«Ήταν η συνταγή για την ξήρανση και την κάλυψη με το μείγμα που ήταν καθοριστική για τη διατήρηση», εξήγησε ο Δρ. Buckley. «Η αιγυπτιακή μουμιοποίηση ήταν στην καρδιά της κουλτούρας τους. Η μετά θάνατον ζωή ήταν απλώς μια συνέχεια της απόλαυσης της ζωής, αλλά το σώμα έπρεπε να συντηρηθεί ώστε το πνεύμα να έχει τόπο διαμονής», προσθέτει.
«Μέχρι τώρα, δεν είχαμε μια προϊστορική μούμια που να έχει αποδείξει - τόσο τέλεια μέσω της χημείας - την προέλευση της ταρίχευσης», λένε οι επιστήμονες.
Ο Δρ. Buckley άρχισε να ψάχνει για τη συνταγή πριν από αρκετά χρόνια όταν αυτός και η ομάδα του εξήγαγαν και ανάλυσαν τα χημικά από τα αιγυπτιακά κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα που είχαν χρησιμοποιηθεί για να καλύψουν μούμιες.
Τα υφάσματα που χρησιμοποιήθηκαν ως σάβανο για αιγυπτιακές μούμιες, παρείχαν τα θεμέλια αυτής της μελέτης της αρχαίας χημείας.
Αυτά τα συγκεκριμένα υφάσματα ήταν πολύ παλαιότερα από την εποχή που θεωρούνταν πως ξεκίνησε η ταρίχευση.
«Η μουμιοποίηση υποτίθεται ότι ξεκίνησε γύρω στα 2.600 π.Χ. - όταν χτίστηκε η Μεγάλη Πυραμίδα», δήλωσε ο Δρ Buckley.
«Αλλά παρατηρήσαμε ότι υπήρχαν στοιχεία ότι η διατήρηση του σώματος μέσω αυτής της πρακτικής, ξεκίνησε νωρίτερα από την εποχή αυτή», προσθέτει.
Αυτή η ανακάλυψη οδήγησε την ομάδα στην προϊστορική μούμια που βρισκόταν στη συλλογή μουσείων του Τορίνο. Η μούμια δε είχε ποτέ υποβληθεί σε εργασίες συντήρησης, οπότε παρέσχε μια μοναδική ευκαιρία μελέτης της αμόλυντης αρχαίας αιγυπτιακής χημείας.
Η δρ. Jana Jones, Αιγυπολόγος και εμπειρογνώμονας για τις αρχαίες αιγυπτιακές ταφικές πρακτικές από το Πανεπιστήμιο Macquarie του Σίδνεϊ, δήλωσε: «Η εξέταση του σώματος του Τορίνου συμβάλλει σημαντικά στην περιορισμένη γνώση της προϊστορικής περιόδου και στην επέκταση των πρώιμων πρακτικών μουμιοποίησης, δίνοντας ζωτικές, νέες πληροφορίες σχετικά με αυτή τη συγκεκριμένη μούμια».
