Το 2000, στο Σίδνεϊ, ο 19χρονος Αμερικανός κολυμβητής Άντονι Έρβιν κατακτούσε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο στα 50μ. ελεύθερο, κάνοντας τους πάντες να πιστέψουν πως αυτή δεν ήταν παρά μόνο η αρχή μιας λαμπρής καριέρας στις πισίνες.
Για τον Έρβιν όμως, τα 16 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι την κατάκτηση του δεύτερου ολυμπιακού μεταλλίου στο ίδιο αγώνισμα, στο Ρίο, ισοδυναμούν με δύο, τρεις ίσως και περισσότερες ζωές κανονικών ανθρώπων.
Παλεύοντας από παιδί με την νευροψυχιατρική διαταραχή Τουρέτ και έχοντας κερδίσει χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο μόλις στα 19 του, αποσύρθηκε έξι χρόνια αργότερα από τις πισίνες.
Στην συνέχεια πάλεψε με τις εξαρτήσεις από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, βρέθηκε άστεγος, αποπειράθηκε να βάλει τέλος στη ζωή του και έφτασε πολλές φορές κοντά στον θάνατο, οδηγώντας την μοτοσικλέτα του υπό την επήρεια LSD.
Οι απίθανες περιπέτειες του Έρβιν δεν σταμάτησαν εκεί. Για μία περίοδο της ζωής του ασπάστηκε τον Βουδισμό, ενώ ασχολήθηκε και με τη μουσική, παίζοντας με το συγκρότημα «Weapons of Mass Destruction».
Μάλιστα για πολλά χρόνια αρνούνταν να αποκαλύψει σε όσους δεν το γνώριζαν ότι κάποτε είχε κερδίσει Ολυμπιακό μετάλλιο.
Και μετά, έτσι ξαφνικά, ήρθε η «ανάσταση» και η μεγάλη επιστροφή.
Το 2011 γράφτηκε στο πανεπιστήμιο και αποφάσισε να επιστρέψει στις πισίνες. Παραμένοντας σπουδαίο ταλέντο, πήρε την πέμπτη θέση στα 50 μ. ελεύθερο στο Λονδίνο και τέσσερα χρόνια αργότερα, επέστρεψε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, όντας σε ηλικία 35 ετών, 2 μηνών και 17 ημερών, ο γηραιότερος κολυμβητής που κατακτά χρυσό μετάλλιο.
Χθες ήταν η μεγαλύτερη βραδιά της ζωής του, μέχρι την επόμενη. Τερμάτισε πρώτος στην κούρσα των 50μ. ελεύθερο, αφήνοντας πίσω του, μόλις κατά ένα εκατοστό του δευτερολέπτου, το Γάλλο Φλοράν Μανοντού
Στις κερκίδες για να παρακολουθήσουν τη μεγάλη του στιγμή ήταν ο αδερφός του, ο άνθρωπος που τον άφηνε να κοιμάται στον καναπέ του σπιτιού του όταν δεν είχε πουθενά αλλού να πάει και ο σχολικός του σύμβουλους που τον βοήθησε να επιστρέψει στο σχολείο και να τελειώσει τις σπουδές του.
«Αυτοί οι άνθρωποι είναι υπεύθυνη για την κούρσα της ζωής μου» δήλωσε ο Έρβιν. «Όταν άγγιξα τον τοίχο της πισίνας, μου φάνηκε πως είδα το νούμερο 1. Μου φάνηκε παράλογο, ο σουρεαλισμός του όλου πράγματος. Χαμογέλασα και μετά ξέσπασα σε γέλια. Έμοιαζε απίστευτο αυτό που συνέβη».
Κατά την διάρκεια των προκριματικών στις Ηνωμένες Πολιτείες για τους Ολυμπιακούς, ο Έρβιν έγινε πατέρας μίας κόρης, την οποία λόγω της προετοιμασίας δεν έχει καταφέρει να δει ακόμα από κοντά και δεν βλέπει την ώρα να βρεθεί κοντά της. Και γιατί όχι να της κάνει δώρο το χρυσό μετάλλιο.
Αν και δεν είναι σίγουρο πως θα το κρατήσει, καθώς το μετάλλιο που κατέκτησε το 2000 στο Σίδνεϊ, το είχε βγάλει σε δημοπρασία στο eBay για τα θύματα του τσουνάμι το 2004 στην Ασία.
Μετά το τέλος του αγώνα ο Έρβιν δήλωσε πως σκέφτεται να συμμετάσχει και στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο. Σε τέσσερα χρόνια θα είναι 39 ετών, αλλά με αυτόν τον απίθανο τύπο όλα είναι πιθανά. Τα πάντα είναι πιθανά για τον εκπληκτικό Αμερικανό.
«Ξέρω ότι κάποιοι θα το θεωρήσετε αστείο ή τρελό, αλλά εγώ θέλω να είμαι και στο Τόκιο», δήλωσε ο Ερβιν, αφήνοντας με ανοικτό το στόμα τους δημοσιογράφους.
«Πάντα θέλω να φθάνω και να ξεπερνάω τα όρια μου και θέλω να το κάνω για μια ακόμη φορά. Στόχος μου είναι να είμαι παρών και στους Ολυμπιακούς του Τόκιο. Δεν πιστεύω πως η ηλικία θα με εμποδίσει. Η θέληση μου είναι πιο ισχυρή. Ήταν ένα εκπληκτικό ταξίδι όλα αυτά τα χρόνια. Μετά από τόσα χρόνια επέστρεψα στους αγώνες και κατέκτησα το χρυσό στο Ρίο. Ποιος θα το πίστευε; Κανείς. Μόνο εγώ και η οικογένεια μου, που με στήριξε τόσο πολύ. Τώρα θα ξεκουραστώ και θα δώ την οικογένεια μου. Θα δω επιτέλους την κόρη μου. Για τρεις μήνες θα ξεκουραστώ και μετά θα επιστρέψω στις προπονήσεις με το βλέμμα στο Τόκιο. Για την ώρα ξεκούραση, οικογένεια και πάρτι».
Με στοιχεία από USA Today και ΑΠΕ-ΜΠΕ
σχόλια