Μετά την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου θα έρθει η ανάπτυξη συμφώνησαν Βενιζέλος-Σόιμπλε κάνοντας λόγο για επενδύσεις και σύμπραξη γερμανικών και ελληνικών εταιρειών. Θυμίζουμε πως ο Γερμανός υπουργός οικονομικών αλλά και οι Γερμανοί βιομήχανοι έχουν ζητήσει ένα σχέδιο επενδύσεων για την Ελλάδα με έμφαση στην εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας, καθώς η πράσινη ανάπτυξη θεωρείται η πολυπόθητη αναπτυξιακή εφεδρεία.

Ουσιαστικά η εμμονή στα μέτρα λιτότητας δεν εκφράζει μόνο πολιτική μυωπία ή ιδεολογικό νεοφιλελεύθερο φανατισμό, αλλά βαθύτερα την προσδοκία πως στα συντρίμμια του μεταπολεμικού μοντέλου ανάπτυξης θα ανθίσει ίσως η νέα εποχή.

Οι φτηνοί μισθοί, η απουσία του κόστους των κοινωνικών παροχών θα δημιουργήσει θεωρητικά τίς απαραίτητες αποδόσεις που επιζητούν τα μυθώδη κεφάλαια που τώρα επενδύονται σε παράγωγα κάθε λογής. Το πολιτικό ρίσκο αυτής της αλλαγής θα το αναλάβει το κράτος είτε επιδιώκοντας συναίνεση, είτε ασκώντας το μονοπώλιο της βίας, όπως κατάλαβε και ο πιο αδαής το διήμερο 28-29 Ιούνη.

Από αυτήν την άποψη η Ελλάδα είναι η προεικόνιση του μελλοντικού καπιταλιστικού μοντέλου όταν και αν βγει από την κρίση, ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής περίπτωσης, γιατί αντίθετα με όσα ισχυρίζονται οι διάφορες "αυτοκριτικές απόψεις", η κρίση είναι πρώτα και κύρια παγκόσμια.

Κι ενώ Βενιζέλος-Σόιμπλε συνέτρωγαν οραματιζόμενοι την ανάπτυξη που θα 'ρθει, ο Τρισέ αύξησε περαιτέρω τα επιτόκια δανεισμού, θέλοντας να θωρακίσει το ευρώ από τον πληθωρισμό, πλήττοντας όμως έτσι την αναιμική ανάπτυξη. Γιατί όπως γνωρίζει κι ένας απλός αναγνώστης οικονομικών εφημερίδων, αν θες ανάπτυξη διατηρείς πάντα χαμηλά τα επιτόκια δανεισμού και τα αυξάνεις όταν φοβάσει φούσκα-όπως κάνει η Κίνα για παράδειγμα.

Ο επικεφαλής της ΕΚΤ που διανύει τις τελευταίες μέρες της θητείας του, είναι γνωστός οπαδός του μονεταριστικού δόγματος "πάνω απ' όλα η συγκράτηση του πληθωρισμού" ταιριαστό τις λαμπρές μέρες της επίπλαστης ανάπτυξης, άλλο ένα εμπόδιο στην όποια ανάκαμψη τις άγριες μέρες της κρίσης.

Φυσικά επειδή η κατάσταση είναι πολύπλοκη θα ήταν πολύ απλοϊκή η πεποίθηση πως τα χαμηλά επιτόκια θα νικήσουν την κρίση, όχι μόνο γιατί η Ιαπωνία για 10 χρόνια είχε 0% επιτόκιο και ύφεση ή γιατί οι Ήπα τυπώπουν και τζάμπα χρήμα αλλά δεν ανακάμπτουν. Αλλά γαιτί τα φάρμακα αυτά είναι λίαν αποτελεσματικά σε κρίσεις σαν αυτές του 2001, ακόμα και του 1973, αλλά σε δομικές κρίσεις σαν αυτή που μετρά ήδη 3,5 χρόνια είναι καραμέλες για το βήχα.

Τώρα αν η Ελλάδα καταφέρει να αναπτυχθεί με διαλυμένη μεσαία τάξη, ανεργία στα ύψη και με τα επιτόκια της ΕΚΤ να αυξάνουν, (να αναπτυχθεί, όχι να απογειωθούν τα κέρδη των μεγάλων παικτών), τότε γιατί να μην μπορεί με τα ακριβώς αντίθετα; 

 

 

Ακολουθήστε το LiFO.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

 

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο LiFO.gr