Ο Γιάννης Ραγκούσης, σε συνέντευξή του, προτείνει να ανοίξει διάλογος στην ελληνική Εκκλησία για τη χειροτονία γυναικών.
Ο βουλευτής και τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε αυτή την αναφορά με αφορμή το γεγονός ότι η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Σημειώνοντας τη διάχυτη ικανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας για την εκλογή της κ. Σακκελαροπούλου, ο κ. Ραγκούσης σχολίασε μιλώντας στην ιστοσελίδα flash: «Αυτή η ικανοποίηση νομίζω ότι σχετίζεται με μία επίγνωση, αλλά και συνειδητοποίηση, ότι πράγματι υπάρχουν αδικίες που πρέπει να τελειώνουν, όσον αφορά στην αντιμετώπιση της γυναίκας από την ίδια την κοινωνία ή από θεσμούς της».
Σε αυτό το πλαίσιο, τονίζοντας ότι πρόκειται για προσωπικές απόψεις, έκανε αναφορά στην άδικη αντιμετώπιση της γυναίκας από την ελληνική κοινωνία. «Συγκεκριμένα εννοώ την απαγόρευση να εντάσσεται η γυναίκα, με βάση τις παραδόσεις της Ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας, στην ιεροσύνη, δηλαδή να μην μπορεί να χειροτονείται ιερέας, το οποίο το θεωρώ απολύτως άδικο. Βεβαίως είναι θέμα της εκκλησίας, αλλά νομίζω ότι πρέπει να ανοίξει ένας διάλογος ή για να το πω καλύτερα να συνεχιστεί ένας διάλογος που και θεολογικά έχει ανοίξει από παλιά στους κόλπους της εκκλησίας», εξήγησε ο κ. Ραγκούσης.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έθιξε ένα ακόμη θέμα που αφορά τις γυναίκες: το επώνυμο. «Η κυρία Σακελλαροπούλου λοιπόν είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αν διάβασα καλά στο βιογραφικό της έχει ένα παιδί. Αυτό το παιδί δεν μπορεί να ονομαστεί, εκτός αν έτσι είχε αποφασιστεί από τους γονείς του όταν γεννήθηκε, Σακελλαροπούλου. Έχει πάρει ήδη ενδεχομένως το επώνυμό του πατέρα.
Όλα αυτά έχουν τις ρίζες τους σε μία εποχή που ο ρόλος της γυναίκας ήταν περιθωριοποιημένος κοινωνικά και επαγγελματικά, κάτι που δεν ισχύει σήμερα. Γι αυτό και φτάσαμε να έχουμε γυναίκα πρόεδρο Συμβουλίου Επικρατείας και γυναίκα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Νομίζω λοιπόν ότι μία άλλη πολύ μεγάλη συζήτηση που πρέπει να ανοίξει στην ελληνική κοινωνία είναι στο θέμα του οικογενειακού δικαίου. Δηλαδή, ότι ναι οι γονείς μπορεί να αποφασίζουν να δώσουν όποιο ή και τα δύο επώνυμα που θέλουν στο παιδί τους, αλλά να μην καταλήγει ότι αν δεν αποφασίσουν κάτι διαφορετικό θα παίρνει υποχρεωτικά το επώνυμό του πατέρα. Να παίρνει ενδεχομένως το επώνυμο της μητέρας», δήλωσε ο κ. Ραγκούσης.
"Δηλαδή εσείς δεν βρίσκετε σεξιστικό και άκρως υποτιμητικό για τις γυναίκες το γεγονός ότι δεν μπορούν να γίνουν ιερείς και τους απαγορεύεται να επισκεφθούν το άγιο όρος;"
Όχι.
(Διευκρίνηση: είμαι γυναίκα).
Πάντως το ότι είσαι γυναίκα δεν λέει κάτι. Οι γυναίκες δεν είναι δυστυχώς υπεράνω υποψίας σεξισμου και μισογυνισμου. Προσωπικά τον περισσότερο μισογυνισμο σε γυναίκες τον έχω συναντήσει. Δεν λέω πως έχεις και εσύ τέτοιες αντιλήψεις. Αυτό που εννοώ είναι ότι το γεγονός πως είσαι γυναίκα για εμένα δεν είναι σημαντικό.
Η ιεροσύνη των ανδρών είναι μια πρακτική, που καθορίστηκε ήδη από τον πρώτο πυρήνα των χριστιανών, εκείνη την πολύ μακρινή εποχή, που αποκαλείται από Θεολόγους, ιστορικούς και λοιπούς ερευνητές, "αποστολικοί χρόνοι". Αυτή η πρακτική δεν καθιερώθηκε, επειδή έβλεπαν υποτιμητικά τη γυναίκα. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι οι γυναίκες απρόσκοπτα συμμετείχαν στη ζωή της χριστιανικής εκκλησίας από εκείνα τα μακρινά πρώτα χρόνια και σε όλους τους αιώνες από πάρα πολλές θέσεις. Υπέροχες γυναίκες με πολύ ισχυρές προσωπικότητες, πολλές με βαθιά μόρφωση, με κοινωνικό στάτους (ακόμη και αυτοκράτειρες) και κάποιες ήταν και πανέμορφες (έχει και αυτό την αξία του) άφησαν βαθιά το δικό τους στίγμα στην πορεία του Χριστιανισμού. Εμείς, στη σημερινή εποχή, είναι αδύνατο να το καταλάβουμε, αλλά για μια γυναίκα των αποστολικών χρόνων να ακολουθεί αυτούς τους παράξενους περιθωριακούς τύπους ήταν μια τεράστια επανάσταση. Γυναίκες έχουν λάβει από την Εκκλησία τον τίτλο της "ισαποστόλου", δηλαδή το έργο τους έχει την ίδια αξία με των Αποστόλων. Οι διδασκαλίες του Χριστιανισμού ήταν τόσο επανστατικές, που πιστέψτε με, κανενάς μα κανένας δεν θα θορυβούνταν με το να γίνουν γυναίκες ιερείς. Ίσα ίσα, οι κοινωνίες της εποχής ήταν απόλυτα εξοικιωμένες με γυναίκες να υπηρετούν στους ναούς των θεών τους (δεν ήταν δηλαδή μια απόφαση που πάρθηκε λόγω κοινωνικών περιορισμών της γυναίκας και που τώρα δεν ισχύουν). Τώρα, γιατί δεν χειροτόνησαν οι Απόστολοι γυναίκες, είναι λίγο δύσκολο να το εξηγήσω σε ένα σχόλιο. Μια σύνοψη των επιχειρημάτων, αρκετά αξιόπιστη θεωρώ, μπορείτε να δείτε εδώ: https://orthodoxwiki.org/Ordination_of_Women (δίνονται μάλιστα και επιχειρήματα υπέρ της χειροτονίας).
Για το άβατο του Αγίου Όρους:
Αυτή η παράδοση του αβάτου ίσχυε για όλα τα μοναστήρια της βυζαντινής αυτοκρατορίας και συνεχίστηκε απρόσκοπτα μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα και ίσχυε και για τα 2 φύλα. Άνδρες δεν έμπαιναν σε γυναικείες μονές και γυναίκες σε ανδρικές. Όμως, στον 20ο αιώνα, με την τεράστια επέκταση των πόλεων (ιδιαίτερα της Αθήνας), αλλά και τη διευκόλυνση στις μετακινήσεις μας, ο κανονισμός αυτός δεν είχε ιδιαίτερο νόημα, γιατί άνδρες και γυναίκες βρίσκονταν εύκολα κοντά σε μονές, μοναχοί και μοναχές κατέβαιναν πιο εύκολα στις πόλεις, κτλ. Όμως, κάποια λίγα μοναστήρια, ακόμη και στις ημέρες μας, τηρούν αυτή την παράδοση. Το πιο γνωστό είναι το Άγιο Όρος αλλά δεν είναι το μοναδικό. Υπόψη δε ότι υπάρχουν και γυναικεία μοναστήρια, που δεν επιτρέπεται να εισέλθουν άνδρες. Έχω υπόψη μου 2 πανέμορφες γυναικείες μονές με αυτόν τον κανονισμό, μοναστήρι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και μοναστήρι Παναγίας Βοήθειας, και τα δύο στη Χίο. Και πάλι δηλαδή, αυτή η πρακτική είναι αποτέλεσμα υπερχιλιετούς παράδοσης, που μάλιστα έχει αλλάξει από το σύγχρονο τρόπο ζωής, αλλά όχι σε όλα τα μοναστήρια. Αφορά και τα 2 φύλα.
Στο λινκ που μου έστειλες, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν βρίσκω κάποια πειστική απάντηση. Μιλα για το θεσμό των διακονισσων, ο οποίος με αφήνει παγερά αδιάφορη καθώς είναι σαν να λέει ότι για να κάνετε την αγγαρεία καλές είστε, όχι όμως και για το αξίωμα του ιερέα. Το γεγονός ότι έχουν αναγνωριστεί γυναίκες ισαποστολοι και γενικότερα αγιες, επίσης δεν μου λέει και πολλά. Αν γυναίκες με τόσο μεγάλο έργο δεν είχαν αναγνωριστεί αγιες, θα μιλούσαμε για το απόγειο του μισογυνισμου. Όσο για το επιχείρημα ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να γίνουν ιερείς, γιατί ο Θεός είναι πατέρας και δεν θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ πατέρες, δεν σου κρύβω ότι με απογοήτευσε ακόμα περισσότερο από όσο με έχει ήδη απογοητεύσει η θρησκεία μας τα τελευταία χρόνια. Η υποτίμηση της γυναίκας σε σχέση με τον άνδρα είναι τελικά ακόμα μεγαλύτερη απ'όσο φανταζόμουν. Αφού αποδίδουμε στον Θεό φύλο και συγκεκριμένα αρσενικό, τότε είναι σαν να του αναγνωρίζουμε ανωτερότητα. Θα προτιμούσα να οφείλονταν αυτή η δυσμενής μεταχείριση των γυναικών σε απαρχαιωμένες αντιλήψεις της εκκλησίας. Απ' ότι φαίνεται είναι ο ίδιος ο πυρήνας του δόγματος μας σεξιστικός. Πραγματική απογοήτευση!
«Ο πυρήνας του δόγματος είναι σεξιστικός».
Αυτή η φράση είναι εντελώς λάθος.
Ο πυρήνας του δόγματος είναι η εν Χριστώ σωτηρία και ο αγιασμός του πτωτικού ανθρώπου ανεξαρτήτως φύλου και φυλής. Τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω.
Ο (μετα)νεωτερικός όρος «σεξιστικός», ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με την θεολογική προοπτική της Εκκλησίας που δεν αφορά σε ατομικά δικαιώματα, αλλά μάλλον σε ρητή παραίτηση από αυτά («όστις θέλει οπίσω Μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν..» λόγια του Χριστού). Φυσικά αυτά δεν εξαντλούνται σε ένα σχόλιο.
Την οποία προοπτική σαφώς ο Ραγκούσης και αγνοεί και εχθρεύεται.
Και μου κάνει μία κάποια εντύπωση που μιλάτε στο όνομα ενός κινήματος (του φεμινιστικού) όπου υποστηρίζει ακριβώς αυτό. Πως δεν δικαιούται (καν) δηλαδή να εκφέρει κρίση επί των αξιών του κάποιος μη-φεμινιστής, για να μην πω κανένας cis-ετερόφυλος άντρας-έτσι δεν το λένε; (Και μάλλον ούτε πολλές οι γυναίκες, αν ερμηνεύω σωστά την άνωθεν στιχομυθία με την smooth_criminal...)
Υ.Γ. Σε ένα εκκλησιαστικό συμβούλιο πάντως, δύναται μία γυναίκα-μέλος, να έχει ίδια ακριβώς «εξουσία» με τον προϊστάμενο ιερέα.
Για αυτό το περιόρισα στους 1-2 ψήφους. Δεν ήταν σχήμα λόγου, αλλά κυριολεκτικό :-)
*...ΣΤΙΣ 1-2 ψήφους..."
Δεν ξέρω αν θα δημοσιευθεί, αλλά το συντακτικό μου λάθος μου έβγαζε το μάτι μου και δεν μπορούσα να μην το διορθώσω. :D