Στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων αναφέρεται η πλειονότητα των γερμανικών εντύπων. Το Focus συγκεντρώνει και δηλώσεις Γερμανών πολιτικών που στηρίζουν το ελληνικό αίτημα.
Η Deutsche Welle μεταδίδει τι γράφουν τα ρεπορτάζ όπως αυτό της Tagesspiegel με τίτλο «Η Ελλάδα ζητά επανορθώσεις από τη Γερμανία» και σημειώνει πως «για τη Γερμανία το θέμα θεωρείται λήξαν. Η Αθήνα το βλέπει ωστόσο διαφορετικά και θα μπορούσε να αξιώσει μέχρι και 290 δισεκατομμύρια ευρώ».
H Handelsblatt επιγράφει το ρεπορτάζ της με τον τίτλο: «Ο Τσίπρας εντείνει την πίεση στην Μέρκελ στη διαμάχη για τις πολεμικές αποζημιώσεις». Η εφημερίδα σημειώνει: «101 χρόνια μετά το τέλος του Α´ Παγκοσμίου Πολέμου και 74 χρόνια μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας του Χίτλερ, η Ελλάδα καταθέτει τώρα επίσημα αίτημα για επανορθώσεις στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Το Βερολίνο καλείται να καταβάλει εκατοντάδες δισεκατομμύρια για πολεμικές αποζημιώσεις και επανορθώσεις στα θύματα του πολέμου, όπως αποφάσισε το ελληνικό κοινοβούλιο την Τετάρτη το βράδυ με μεγάλη πλειοψηφία».
Και η εφημερίδα συμπληρώνει: «Δεν είναι μόνο ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ που ζητούν τις αποζημιώσεις αλλά και το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στηρίζει τις απαιτήσεις και υπερψήφισε, καθώς και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το Βερολίνο όμως θεωρεί το αίτημα αβάσιμο. 'Η στάση της γερμανικής κυβέρνησης δεν αλλάζει.Το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων έχει επιλυθεί οριστικά τόσο νομικά όσο και πολιτικά'».
Το Focus στη διαδικτυακή του σελίδα αναφέρεται στη θηριωδίες των Ναζί, στις εξοντώσεις, στα μαρτυρικά χωριά και σημειώνει πως δεν συμφωνούν όλοι οι Γερμανοί πολιτικοί με τη θέση της κυβέρνησης πως το θέμα θεωρείται λήξαν. Για παράδειγμα, ο αντιπρόεδρος του SPD Ραλφ Στέγκνερ μιλώντας στο Focus Online δηλώνει: «Ο σεβασμός απέναντι στην Ελλάδα απαιτεί να διαφοροποιηθεί κανείς απέναντι σε αυτή την απαίτηση και να αντιπαρατεθεί με ευαισθησία». Ο ίδιος δηλώνει πως δεν έχει τοποθετηθεί οριστικά.
Ο Γκρέγκορ Γκύζι από το κόμμα Η Αριστερά δηλώνει μάλιστα όσον αφορά τα κατοχικό δάνειο: «Ακόμα και οι Ναζί είχαν ξεκινήσει να το ξεπληρώνουν» και επισημαίνει πως ούτε η πρώην Ανατολική ούτε η πρώην Δυτική Γερμανία ήταν πρόθυμες να συνεχίσουν να πληρώνουν. Υπογραμμίζει ακόμη πως η θέση του είναι σαφής: «Πιστεύω πως το δάνειο θα πρέπει να αποπληρωθεί. Για το ύψος των τόκων μπορούμε να διαφιλονικήσουμε ωστόσο τελικά θα πρέπει να συμφωνήσουμε».
Η Süddeutsche Zeitung επισημαίνει πως «νομικοί και ιστορικοί και των δυο χωρών δεν συμφωνούν σχετικά με το κατά πόσο είναι βάσιμο το αίτημα των Ελλήνων. Η κυβέρνηση στο Βερολίνο βασίζεται στη Συμφωνία 2+4 του 1990 που αφορά την επανένωση των δυο Γερμανιών και αναφέρει πως 'δεν προβλέπονται περαιτέρω αποζημιώσεις'. Η διαμάχη θα μπορούσε να καταλήξει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Και η Πολωνία έχει διατυπώσει απαιτήσεις για γερμανικές επανορθώσεις και το ποσό εκεί ανέρχεται στα 800 δισεκατομμύρια ευρώ».
Ενα θέμα ψυχολογικά φορτισμένο, εμείς οι καλοί θα τα πάρουμε, οι κακοί μας χρωστάνε και θα πληρώσουν.
Το επικοινωνιακό πυροτέχνημα το πιστεύουν όλο και λιγότεροι σανοφάγοι, αλλά οι ανίκανοι δεν έχουν πια που να κρυφτούν και παίζουν ότι έχει απομείνει για αποπροσανατολισμό.
Κανένας δεν ενδιαφέρεται για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Για πολλούς λόγους.
Ο πρώτος είναι το κομματικό συμφέρον. Η πληρωμή των αποζημιώσεων κράτησε 40 χρόνια για τους εβραίους που ήταν καραμπινάτη περίπτωση. Για τους έλληνες που είναι αμφισβητούμενη θα κρατήσει παραπάνω.
Κανένας έλληνας μαυρογυαλούρος δεν θέλει να στεναχωρήσει σήμερα την Γερμανία (με όλες τις αρνητικές συνέπειες για τον ίδιο), προκειμένου να πάρει τα φράγκα κάποιος άσχετος που θα είναι κυβέρνηση σε 5, σε 10 ή σε 30 χρόνια.
Οτι δεν φέρνει πολιτικό όφελος μέσα στους επόμενους 6 μήνες είναι πρακτικά ανύπαρκτο για τους έλληνες πολιτικούς. Οι γερμανικές αποζημιώσεις ίσως συγκινήσουν κάποιους σανοφάγους, που κι αυτοί ακόμα λιγοστεύουν (το παραμύθι έχει χιλιοπαιχτεί). Αυτό είναι το μόνο άμεσο όφελος.
Η Γερμανία δεν πρόκειται ποτέ να δώσει λεφτά, γιατί καμία ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να τα διεκδικήσει σοβαρά.
Υπάρχει και ένας 2ος λόγος: Παραπάνω από τις μισές αποζημιώσεις αφορούν πρόσωπα και όχι κρατικές οντότητες. Η Γερμανία οφείλει να πληρώσει προσωπικά όχι το ελληνικό κράτος αλλά εκείνους που βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν από τους ναζί.
Αλλά εδώ αναδύεται το πρόβλημα ότι εμείς πρώτα - στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας - πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ποιοί ακριβώς δολοφονήθηκαν από τους ναζί και ποιοι ήταν οι γερμανοτσολιάδες και οι δοσίλογοι που ωφελήθηκαν. Δεν νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία θέλει κάτι τέτοιο. Μη τζιζ.