Οι κάτοικοι του Τεκολουτίγια στο Μεξικό, αντιλήφθηκαν την κλιματική κρίση και κατάλαβαν πόσο σοβαρός ήταν ο καύσωνας όταν άκουσαν τους θορύβους. Μία-μία, οι ουρακοτάγκοι κατέρρεαν από τα δέντρα σαν ώριμα μήλα, τα σώματά τους να χτυπούν στο έδαφος, καθώς η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 43°C. Πολλοί πέθαναν από αφυδάτωση και εξάντληση· τουλάχιστον 83 βρέθηκαν νεκροί, ενώ οι κτηνίατροι εκτιμούν ότι οι απώλειες σε όλη την περιοχή έφτασαν τις εκατοντάδες.
Παρόμοιες τραγωδίες εκτυλίσσονται σε όλο τον κόσμο, καθώς η κλιματική κρίση φέρνει ολοένα και πιο συχνούς και ακραίους καύσωνες. Στην Αυστραλία, ιπτάμενες αλεπούδες πέφτουν μαζικά από τα δέντρα· στον Καναδά, δισεκατομμύρια μύδια και γαρίδες ψήθηκαν σε παλίρροιες· ενώ στη φύση, σκαθάρια έχουν σχεδόν καταστεί στείρα λόγω υψηλών θερμοκρασιών.
Σύμφωνα με τον Μαξιμιλιάν Κοτς, κλιματολόγο του Ινστιτούτου Πότσνταμ, «η αύξηση των εκπομπών μάς οδηγεί όχι μόνο σε υψηλότερες μέσες θερμοκρασίες, αλλά σε περισσότερες εξαιρετικά καυτές μέρες». Στις τροπικές περιοχές, η κατάσταση είναι πιο δραματική: έρευνα έδειξε ότι οι πληθυσμοί πουλιών εκεί μειώθηκαν κατά 25% έως 38% τα τελευταία 70 χρόνια λόγω ακραίας ζέστης. Τα τροπικά πουλιά τραγουδιού πλήττονται περισσότερο, καθώς ζουν ήδη στα όρια αντοχής τους.
Το 2021, όταν θερμοκρασίες-ρεκόρ χτύπησαν τον Καναδά, οι επιστήμονες αντίκρισαν παραλίες γεμάτες νεκρά οστρακοειδή. Οι πρώτες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για 1 δισεκατομμύριο απώλειες. Σήμερα, οι αριθμοί αναθεωρήθηκαν: 10 δισεκατομμύρια μύδια και 3 δισεκατομμύρια μύδια χάθηκαν μόνο στον πορθμό της Τζόρτζια. Παρ’ όλα αυτά, κάποια είδη επέδειξαν ανθεκτικότητα και άρχισαν να επανέρχονται.
Οι επιστήμονες προειδοποιούν: οι καύσωνες δεν είναι μόνο μια προσωρινή απειλή. Μπορούν να επιφέρουν μακροχρόνιες καταρρεύσεις πληθυσμών και να γίνουν εξίσου καταστροφικοί για τη βιοποικιλότητα όσο η αποψίλωση ή η απώλεια οικοτόπων.
Με πληροφορίες από Guardian
