Ο Βρετανός Πρέσβης αποχαιρετά την Ελλάδα με μια συγκινητική επιστολή γεμάτη θαυμασμό για τους Έλληνες

Ο Βρετανός Πρέσβης αποχαιρετά την Ελλάδα με μια συγκινητική επιστολή γεμάτη θαυμασμό για τους Έλληνες Facebook Twitter
8

Ο πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου, Τζων Κίττμερ, αναχωρεί σε λίγες ημέρες από την Ελλάδα, καθώς λήγει η θητεία του.

Ο κος Κίττμερ ξεχώρισε για την αγάπη και το ενδιαφέρον που έδειξε στην Ελλάδα αλλά και την ευρεία ελληνομάθειά του κατά την παραμονή του στη χώρα μας.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια διατηρούσε ένα blog στο in.gr στο οποίο δημοσιεύεται και η συγκινητική επιστολή με την οποία αποχαιρετά τους Έλληνες και τη χώρα.

Η επιστολή του Τζων Κίττμερ:

Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι,

Τα τελευταία 32 χρόνια ταξιδεύω στην πατρίδα σας. Το κάθε βήμα που έκανα, η κάθε κουβέντα που είχα με σας, ο καθένας από σάς που γνώρισα, το κάθε τι που έμαθα καθ'οδόν – ολ' αυτά υπήρξαν για μένα μια απερίγραπτη χαρά και προνόμιο.

Αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια, υπηρέτησα ως Πρέσβης της Αυτής Βρετανικής Μεγαλειότητας στην Ελληνική Δημοκρατία. Πρόκειται για έναν μεγαλοπρεπή τίτλο και δεν αισθανόμουν πάντα άξιος να τον φέρω. Αλλά ξέρω πλέον ότι η μεγαλοπρέπειά του κρύβει πολλά μικρά και απλά πράγματα. Και θα τον θυμάμαι με μεγάλη χαρά ως το τέλος της ζωής μου.

Ήταν μεγάλη τιμή για μένα να υπηρετώ τη Βασίλισσά μου και την πατρίδα μου σε μια χώρα που, από τα παιδικά μου χρόνια, αγαπάω και θαυμάζω.

Πολλοί από σας με έχετε αποκαλέσει «Φιλέλληνα» και κοκκινίζω πάντα από υπερηφάνεια κάθε φορά που μου το λέτε αυτό. Στο μυαλό μου λάμπουν οι μορφές όσων πράγματι αξίζουν τον χαρακτηρισμό αυτόν: ο Βύρωνας, ο Άστιγξ, ο Κόντρινγκτον, ο Τσώρτς, ο Κάνινγκ, ο Γλάδστων, ο Λη Φέρμορ – για να ονομάσω λίγους μόνο. Όπως κι αυτοί, βεβαίως, έτσι κι εγώ είμαι, πρώτ' απ' όλα, πατριώτης: στην περίπτωσή μου, Βρετανός, Άγγλος και Yorkshireman. Και το κύριό μου καθήκον εδώ ήταν να υπηρετήσω τα συμφέροντα των συμπατριωτών μου. Ελπίζω να το έπραξα.

Αλλά για μένα, το να υπηρετώ στην Ελλάδα έμελλε να σημαίνει πάντοτε κάτι (ακόμα) περισσότερο από αυτό.

Η πατρίδα σας με γοήτευε από όταν ήμουν παιδί, όταν ο πατέρας μου μας έφερε αναμνηστικά από τα επαγγελματικά του ταξίδια στην Ελλάδα. Και βάλθηκα να μάθω τα αρχαία ελληνικά μόλις στάθηκε δυνατό. Ήξερα ότι αυτό θα μου άνοιγε τον δρόμο για τη γλώσσα της Καινής Διαθήκης και την γνώση αυτής που θεωρώ πάντα ιερή γλώσσα.

Έτσι, ερωτεύτηκα γρήγορα την γλώσσα των προγόνων σας: τόσο περίπλοκη, τόσο ευέλικτη, τόσο λεπτομερής, τόσο όμορφη. Και πίσω της, υπάρχει μια θαυμάσια λογοτεχνία. Οι καθηγητές μου με έμπνευσαν και ο καλύτερος από αυτούς μας έφερε, τους συμφοιτητές μου κι εμένα, εδώ το 1984. Περάσαμε ένα μήνα περίπου εδώ και για μένα ήταν αποκάλυψη. Ήταν άνοιξη, ήταν Πάσχα και η Ελλάδα ξυπνούσε. Ερωτεύτηκα και πάλι: αυτή τη φορά επρόκειτο για την πατρίδα σας. Το τοπίο της (γη και θάλασσα), τα μνημεία της, η κουζίνα της, το υπέροχα τέλειο κλίμα της, οι ιδιοσυγκρασίες της (τόσο διαφορετικές από τις αγγλικές ιδιοσυγκρασίες) – όλα με μάγεψαν. Κι ερωτεύτηκα το ίδιο έντονα κι εσάς τους Έλληνες.

Αυτά τα πρώτα χρόνια των ταξιδιών μου εδώ, ο κάθε Έλληνας που συναντούσα φαινόταν ότι ήταν ο κομιστής και η ενσωμάτωση κάποιου μυστηριώδους, κάποιου απόκρυφου και, όμως, απλού νοήματος, στο οποίο εσείς οι Έλληνες είχατε πρόσβαση και το οποίο εμείς οι δυτικοί είχαμε ξεχάσει. Καθώς μάθαινα να προσαρμόσω τα αρχαία μου στη σύγχρονη εποχή, κάθε βραδύγλωσση κουβέντα που είχα, ήταν σαν να τραβούσε μαλακά το νήμα της αρχαιότητας από τους αιώνες στον σύγχρονο κόσμο. Όσο περισσότερο μάθαινα για τη γλώσσα σας, τα έθιμά σας, τη θρησκεία σας, την ιστορία σας, τη λογοτεχνία σας και τον πολιτισμό σας, τόσο περισσότερο σας αγαπούσα.

Ίσως να υπερέβαλλα. Ίσως να είχα κιόλας μπλεχτεί στο ρομάντσο του φιλελληνισμού. Ίσως να έβλεπα μόνο αυτά που ήθελα να τα δω. Αλλά μένω πλέον στην πατρίδα σας εδώ και τέσσερα χρόνια και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω αλλάξει γνώμη.

Βιώσατε εφτά πολύ δύσκολα χρόνια. Το γνωρίζω και γνωρίζω και τον αντίκτυπό του - και με λυπεί βαθιά. Αλλά σας ζητούσα να μην απελπίζεστε.

Ο δέκατος-ένατος αιώνας, παρά τις όποιες δυσκολίες , ήταν ένδοξος για σας. Το 1821, ανάψατε την φλόγα της λευτεριάς και αποδείξατε ότι, όσο δυνατά κι αν την χτυπούν οι άνεμοι, άπαξ και ανάψει, δεν σβήνει.

Αλλά ο εικοστός αιώνας, αν και ξεκίνησε καλά, αποδείχτηκε εν πολλοίς τραυματικός. Η ήττα στη Μικρασία, η ανταλλαγή πληθυσμών, οι δικτατορίες, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, ο Ψυχρός Πόλεμος, η χούντα. Κι όμως, εσείς παραμένατε απτόητοι ως λαός κατά τη διάρκεια όλων αυτών. Κάθε φορά, βγαίνατε από τις περιπέτειές σας με το κεφάλι ψηλά και ακόμα πιο αποφασισμένοι. Οι συμπατριώτες μου δεν θα ξεχάσουν ποτέ αυτά που κάνατε για την πατρίδα μου, την Ελλάδα την ίδια και την λευτεριά, κατά τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάθε χρονιά της θητείας μου, στα στρατιωτικά κοιμητήρια της Κοινοπολιτείας στη Βόρεια Ελλάδα, την Κρήτη, τα μικρότερα νησιά και το Φάληρο, υπέβαλα τα σιωπηλά μου σέβη, σε όσους πλήρωσαν το έσχατο τίμημα για όλα αυτά τα θεμελιώδη ιδανικά στα οποία εσείς κι εμείς πιστεύουμε.

Από τη δεκαετία του 1980 και πέρα, αρχίσατε να επουλώνετε τις ουλές του Εμφύλιου και να βρίσκετε ένα καινούργιο στήριγμα σε αυτό που έμελλε να γίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θυμάμαι κι εγώ τη δεκαετία ανάπτυξης από το 1995. Δεν ήταν χίμαιρα, αν και δεν ήταν όλα ιδεώδη. Απέδειξε σε όλους αυτό που ήδη ξέραμε από αυτούς τους συμπατριώτες σας που έρχονται συχνά στη Βρετανία και μένουν ανάμεσά μας, δουλεύοντας και σπουδάζοντας: έχετε επιχειρηματικό πνεύμα και δημιουργικότητα, κάνετε λαμπρές σπουδές, και, όντως, δουλεύετε σκληρά. Οι αρετές αυτές, όταν τις συνενώσετε σε ένα πετυχημένο πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα, θα σας βγάλουν από τις δυσκολίες και πάλι, και θα σας επιτρέψουν να να σταθείτε περήφανα.

Στα επόμενα χρόνια, η δική μου χώρα θα αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουμε πολλά να διαπραγματευτούμε πριν διευκρινιστεί η μορφή της τελικής συμφωνίας. Αλλά είμαστε αποφασισμένοι να εμβαθύνουμε και να ενισχύσουμε τις διμερείς μας σχέσεις με τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια, δούλεψα σκληρά, ώστε να καλλιεργήσω στενούς δεσμούς μεταξύ του ελληνικού και του βρετανικού λαού, καθώς και μεταξύ της βρετανικής και της ελληνικής κυβέρνησης. Ίσως να μην ακούγομαι μετριόφρων αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι η Πρεσβεία μου κι εγώ τα καταφέραμε καλά σ' αυτό. Από το τέλος της βδομάδας αυτής, δεν θα είμαι πλέον εγώ υπεύθυνος για το έργο αυτό . Αλλά για όλη την υπόλοιπή μου σταδιοδρομία αλλά και μετά, θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, ώστε να ενισχύσω και να δυναμώσω τους δεσμούς μας. Η συμμαχία μας και η φιλία μας είναι πιο σημαντικές από ο,τιδήποτε άλλο για μένα.

Το Σάββατο, θα ξεκινήσω ένα μακρύ, αργό ταξίδι μέσα από την Ευρώπη – επιστρέφω πίσω στο Λονδίνο, όπου θα αναλάβω τα καθήκοντά μου ως Διευθυντής του τμήματος των Υπερπόντιων Εδαφών στο Υπουργείο Εξωτερικών. Ο σύντροφός μου, Ντέιβιντ, κι εγώ θα πάρουμε μαζί μας τις πιο δυνατές και χαρούμενες αναμνήσεις από την επαγγελματική μας σταδιοδρομία αλλά και την προσωπική μας ζωή στην Ελλάδα. Για όλες αυτές τις αναμνήσεις, χρωστάμε ευγνωμοσύνη σε σας : τους Έλληνες φίλους μας. Εσείς κάνατε αυτά τα τέσσερα χρόνια, για εμάς τουλάχιστον, ανεκτίμητα. Στο βρετανικό διπλωματικό σώμα, οι πρέσβεις δεν διορίζονται δεύτερη φορά σε χώρα όπου ήδη έχουν υπηρετήσει. Οπότε, τελείωσε οριστικά η διπλωματική μου καριέρα στην Ελλάδα. Αλλά μην έχετε καμία αμφιβολία: θα ξανάρθουμε. Για διακοπές, για τις ακαδημαϊκές μου σπουδές, για να δούμε τους φίλους μας εδώ. Άρα, δεν πρόκειται για «αντίο» αλλά για «στο επανιδείν».

Εύχομαι σε όλους σας ειρήνη, χαρά και κάθε καλό για Χριστούγεννα, το Νέο Έτος και το μέλλον.

Πάντα φίλος σας,

Τζων Κίττμερ
6 Δεκεμβρίου 2016

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Υπόθεση Κολωνού: «Ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή, φοβόμουν» δηλώνει η 12χρονη

Ελλάδα / Υπόθεση Κολωνού: «Ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή, φοβόμουν» δηλώνει η 12χρονη

«Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε» εξηγεί το παιδί, λίγο πριν την απόφαση της Δικαιοσύνης
NEWSROOM

σχόλια

8 σχόλια
Χαλαρώστε λιγακι απ τη συγκίνηση.Αν στις ευχες που μας δινει για οτι καλύτερο σε διαφόρα,θυμοταν να μας ευχηθεί και καλη εκβαση στον αγωνα μας για την επιστροφη των γλυπτων του παρθενωνα και ζητουσε και μια συγνωμη ως πρέσβης της βρετανιας,τοτε ναι θα πιστευα καθε λεξη.Αλλα μουγκα στη στρούγκα ο κυριος.
Δεν νομιζω οτι θα διαφωνησει καποιος με το συμπερασμα οτι προκειται για μια υποδειγματικη αποχαιρετιστηρια επιστολη ενος οχι απλα φιλελληνα,αλλα ελληνομαθη και ελληνολατρη,διπλωματη.Ο οποιος,μαλιστα,αποχωρωντας απο την θεση ρτου πρεσβεως στην χωρα μας προηχθη σε ανωτερη θεση.Υπαρχουν ομως και καποια προσθετα αξιοπροσεκτα στοιχεια,η μαλλον διαφορες με την ελληνικη αντιληψη περι διπλωματιας.Πρωτον οτι ο ανθρωπος δεν κρυβει καθολου,αντιθετα το τονιζει,οτι ειναι ομοφυλοφιλος.Διοτι εχει την δυνατοτητα να το κανει χωρις την παραμικρη επιπτωση.Δευτερον οτι τονιζει την αφοσιωση του "...to Queen and Country..",σε βαθμο που απο εμας θα εθεωρειτο υπερβολικος,ενω δεν υπαρχει στο κειμενο του ουτε μια λεξη ,ουτε μια αναφορα,στην κυβερνηση της χωρας του.Διοτι το τελευταιο δεν αποτελει "προυποθεση απαγγελματικης επιβιωσης" στον χωρο του.Το Foreign Office ειναι ...μεγαλη ιστορια,η οποια εφυσικα και δεν ειναι καθολου αθωα.Διαχρονικα χρησιμοποιει οποιονδηποτε τροπο,μεσο και πρακτικη,θεμιτη η -κυριως-αθεμιτη,προκειμενου να επιτυχει τους στοχους του.Οι οποιοι στοχοι εχουν ενα σταθερο χαρακτηριστικο.Παραμενουν διαχρονικα αμεταβλητοι.Ανεξαρτητα απο το ποια κυβερνηση βρισκεται στην εξουσια(Oπως και η στελεχωση του Foreign Office,αλλωστε....).Και συνοψιζονται στην φραση"μακροπροθεσμη εξυπηρετηση των συμφεροντων της χωρας".Οποιος εξ ημων εχει την δυνατοτητα,την γνωση, να συγκρινει,εστω και επιφενειακα,ακομη και προχειρα,το σκεπτικο , τον τροπο λειτουργιας,αλλα και την στελεχωση,του Foreign Office με το ημετερον Υπουργειο Εξωτερικων θα καταλαβει παρα πολλα ,και εξαιρετικα χρησιμα,πραγματα αναφορικα με την διεθνη θεση και την γενικοτερη πορεια της χωρας μας.
Μακαρι κι εμεις οι Ελληνες να πιστευαμε εστω και τα μισα απο αυτα που γραφει ο πρεσβης, οσο ρομαντικα κι αν ειναι. Τοτε πραγματικα θα μπορουσαμε να φανουμε ανταξιοι απογονοι αξιων προγονων!
Ομολογουμένως εξαιρετική επιστολή. Και, για να πω την αμαρτία μου, θαύμασα πόσο "διπλωματικά" παρέκαμψε τα Δεκεμβριανά, μια από τις πιό μαύρες σελίδες στην ιστορία των δύο χωρών (και για την Ελλάδα ιδιαίτερα). Ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην οποια δεν τιμωρήθηκαν οι συνεργάτες των Ναζί. Αντίθετα, προκειμένου να ενισχυθούν τα τότε βρετανικά συμφέροντα, ενισχύθηκαν και βρέθηκαν, ως ένα βαθμό, στην εξουσία, κάτι που μέχρι και σήμερα τυρανάει την κοινωνία μας. Η Βρετανία, λοιπόν, έπαιξε κύριο ρόλο στα γεγονότα που οδήγησαν τόσο στον εμφύλιο όσο και στις μετέπειτα χρόνιες διώξεις χιλιάδων ελλήνων κομμουνιστών (κάτι που δεν συνέβη ποτέ στην ίδια την Ιταλία πχ).Ουσιαστικά, δίνοντας βάρος στην στήριξη που οι Έλληνες παρείχαν στους Βρετανούς κατά τον πόλεμο στους και τιμώντας τους νεκρούς και των δύο πλευρών, καταδικάζει σιωπηλά (θα ήθελα να πιστεύω) εκείνα τα γεγονότα.
Για τον κ. Πρεσβη, ανθρωπο με συγκροτημενο λογο και ευρυτητα πνευματος, η αρχαια ελληνικη γλωσσα ηταν ερωτας. Για τον πρωην υπουργο Παιδειας, ηταν βασανιστηριο για τα παιδια, καθως τους ηταν ''αχρηστη''. Συγκρινετε τις προσωπικοτητες και βγαλτε τα συμπερασματα σας
Ένα υπέροχο γράμμα από ένα μετέχοντα της κλασικής βρετανικής παιδείας. Η ευρυμάθεια και ευγένεια ενός καλλιεργημένου Βρετανού παραμένουν υπόδειγμα ιδανικού πολίτη.
Πολύ όμορφα και τιμητικά τα λόγια του Πρέσβη.Φυσικά, τα μισά και πλέον περιγράφουν μία υπερβολικά ρομαντική εικόνα της Ελλάδας και των Ελλήνων.Είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια όμορφη χώρα. Σε έναν τόπο που κάτι χιλιάδες χρόνια πρίν κάποιοι άλλοι οδηγούσαν, δεν ακολουθούσαν.Αλλά εμείς σήμερα, δεν είμαστε αυτό που ήταν εκείνοι τότε. Ούτε κατά το ήμισυ.Κρίμα, πάντως, που τελειώνει η θητεία ενός ανθρώπου που πραγματικά αγαπάει την Ελλάδα.