Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στους πάγους έχουν κάνει τους επιστήμονες να παρακολουθούν με προσοχή και να καταγράφουν ό,τι συμβαίνει στους δύο πόλους του πλανήτη.
Γι αυτό το λόγο, πριν από έναν περίπου μήνα, μία διεθνής ομάδα ερευνητών από το πανεπιστήμιο του Τορόντο και το SOCCOM πρότζεκτ, (σ.σ. το Παρατηρητήριο του Νότιου Ωκεανού για το Κλίμα), εντόπισε μία μυστηριώδη, γιγαντιαία τρύπα στην ενδοχώρα της Ανταρκτικής, πολλά χιλιόμετρα μακριά από το σημείο όπου ο πάγος συναντά τον ωκεανό.
Οι επιστήμονες παρακολουθούσαν μέσω δορυφόρων την συγκεκριμένη περιοχή καθώς πέρυσι είχε ανοίξει μια αντίστοιχη τρύπα.
Η φετινή, ωστόσο, έχει έκταση περίπου 80.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και θεωρείται η μεγαλύτερη που έχει παρατηρηθεί στη Θάλασσα Γουέντελ από τη δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα (σ.σ. η μεγαλύτερη τρύπα εκείνης της εποχής έφτανε τα 300.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα).
Το συγκεκριμένο φαινόμενο που ονομάζεται «polynya» (σ.σ για λόγους ευκολίας μεταφράζεται ως μία ανοιχτή έκταση με θαλασσινό νερό μεταξύ των πάγων), θα μπορούσε να αποδοθεί στην κλιματική αλλαγή, αλλά ίσως αποτελεί απλώς το αποτέλεσμα μιας φυσικής, κυκλικής διαδικασίας που λαμβάνει χώρα στην περιοχή εδώ και δεκαετίες.
«Στην καρδιά του χειμώνα, για πάνω από έναν μήνα, είχαμε αυτή την περιοχή ανοιχτής θάλασσας» τονίζει ο Kent Moore, καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο. «Είναι εκπληκτικό πως αυτή η polynya εξαφανίστηκε για 40 ολόκληρα χρόνια και μετά επέστρεψε».
Σύμφωνα με το National Geographic, ο δριμύς χειμώνας της Ανταρκτικής καθιστά σχεδόν απαγορευτικό τον εντοπισμό τέτοιων τρυπών, ως εκ τούτου είναι και δύσκολο να μελετηθούν.
Τα βαθιά νερά σε αυτό το κομμάτι του νότιου ωκεανού είναι πιο θερμά και περιέχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση αλατιού απ' ότι αυτά της επιφάνειας. Ο ωκεανός ωθεί προς τα πάνω τα θερμά νερά και αυτά με τη σειρά τους λιώνουν τα στρώματα του πάγου που έχουν σχηματιστεί στην επιφάνεια. Αυτή η διαδικασία φαίνεται πως δημιούργησε και την «polynya».
Έτσι, καθώς η τρύπα εκθέτει το νερό στις ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι δύσκολο να σχηματιστούν νέα στρώματα πάγου. Όταν τα θερμά νερά κρυώνουν λόγω των ατμοσφαιρικών θερμοκρασιών, επιστρέφουν στο βυθό. Εκεί, όμως, θερμαίνονται ξανά και επιστρέφουν στην επιφάνεια, επιτρέποντας στον κύκλο αυτό να συνεχιστεί.
Ο Moore εξήγησε πως οι ερευνητές προσπαθούν να βρουν τι είναι αυτό που προκαλεί την εμφάνιση τέτοιων τρυπών μετά από τόσα χρόνια. Εικάζει, μάλιστα, ότι είναι πιθανό τα θηλαστικά να χρησιμοποιούν τις τρύπες αυτές για να αναπνέουν.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Τορόντο πρόσθεσε πως οι επιστήμονες δε γνωρίζουν ακόμη την επίδραση που έχει η τρύπα αυτή στη θερμοκρασία του ωκεανού ή και στο γενικότερο κλίμα της Ανταρκτικής καθώς και αν σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή.
«Δεν κατανοούμε ακόμη τον μακροχρόνιο αντίκτυπο που μπορεί να έχει η τρύπα», καταλήγει ο Moore.
Με πληροφορίες από National Geographic και Business Insider
σχόλια