3 συγγραφείς και 3 πολυσέλιδα μυθιστορήματα που αξίζει να διαβάσετε

3 συγγραφείς και 3 πολυσέλιδα μυθιστορήματα που αξίζει να διαβάσετε Facebook Twitter
Από αριστερά: Έιρικουρ Ερτν Νόρδνταλ, Μάρλον Τζέιμς και Χάνια Γιαναγκιχάρα
1

Τα Πώς και τα Γιατί: Είναι γεννημένοι τη δεκαετία του 1970. Έχουν κάνει πολλά, έχουν μάθει πολλά, έχουν σκεφτεί πολλά και είναι απαλλαγμένοι από τις πιο πολλές ψευδαισθήσεις που γέννησαν οι λεγόμενες «μεγάλες αφηγήσεις», πάει να πει οι θρησκείες και οι ιδεολογίες, αυτοί οι πελώριοι μηχανισμοί που πρόσφεραν όραμα και νόημα, που κινητοποιούσαν τις μάζες αλλά και που οδηγούσαν σε λουτρά αίματος. Θα μπορούσαν να είναι μηδενιστές ή κυνικοί, αλλά δεν είναι. Ίσως το απέφυγαν γιατί επέτρεψαν να απλωθεί πάνω τους η σκιά μεγάλων αιρετικών και ιδιόρρυθμων ανθρωπιστών: του Τόμας Πίντσον, του Ντον ΝτεΛίλο, του Ουίλιαμ Χ. Γκας. Αλλά και των νεότερων συναδέλφων τους: του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας και του Τζόναθαν Φράνζεν. Έμαθαν ότι το πράγμα θέλει δουλειά πολλή, θέλει να σπας τα κόκαλά σου στο διάβασμα, να κάνεις καθημερινή προσευχή σου τον στοχασμό στο Τότε, για να μπορείς να υπάρξεις, και να δημιουργήσεις, στο Τώρα. Ξέρουν να καταβυθίζονται στην Ιστορία, στις λαμπρές αλλά και στις σκοτεινές στιγμές της, για να έχουν τη δυνατότητα να μιλήσουν σε ενεστώτα χρόνο. Ναι, είναι φιλόδοξοι, αλλά δίχως την γκαζολίνη της φιλοδοξίας δεν πας μακριά. Συνηθίζουν, παρ' ότι φιλόδοξοι, να αποφεύγουν τις κακοτοπιές της αλαζονείας και της έπαρσης που κατέστρεψαν πολλούς λαμπρούς προπομπούς τους. Γράφουν, συνθέτουν μάλλον, ογκώδη, πολυσέλιδα, πολυπρισματικά, πολυφωνικά μυθιστορήματα, γιατί ξέρουν ότι μόνο έτσι μπορούν να μιλήσουν πειστικά για έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο πολύπλοκος, ολοένα και πιο απροσπέλαστος, ολοένα και πιο δυσνόητος. Διατηρούν στενές επαφές και με τις άλλες τέχνες, με τον κινηματογράφο κυρίως, αλλά και με το θέατρο, το κολάζ, την εγκατάσταση, την περφόρμανς, γιατί πλέον καμία μονοδιάστατη προσέγγιση δεν τελεσφορεί και δεν έχει μέλλον. Έχουμε να μάθουμε πολλά για τη ζωή μέσα από την τέχνη τους, και γι' αυτό καλό είναι να τους ευγνωμονούμε. Έχουν δύσκολο δρόμο μπροστά τους, και γι' αυτό καλό είναι να τους ενθαρρύνουμε και να τους επαινούμε.

Έιρικουρ Ερτν Νόρδνταλ (γεν. 1978): «Οι ναζί λάτρευαν το παρελθόν, όμως γοητεύονταν και από την τεχνολογική πρόοδο~ ήταν ταυτόχρονα μοντέρνα μουσική και ρετρό, ταυτόχρονα φύση και ατσάλι, ταυτόχρονα συστηματική εξόντωση και άτακτες μαζικές δολοφονίες, με το ένα χέρι έδιναν ομοιοπαθητικά φάρμακα και με το άλλο δηλητηριώδη αέρια, βουτούσαν στη μελέτη της αστρολογίας και της στρατιωτικής τακτικής, στην αριθμολογία και στη γραφολογία – ήταν ένα κόμμα δεξιό και αριστερό μαζί [...] Είναι το μήνυμα αυτού του βιβλίου. Είμαστε το μήνυμα αυτού του βιβλίου. Προσπαθώ να φτάσω ως την καρδιά ορισμένων πραγμάτων. Μην ξεχνάμε τη Χιροσίμα, το Άουσβιτς, την Γκερνίκα, το Περλ Χάρμπορ και τη Δρέσδη. Αν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μας δίδαξε κάτι, αυτό ήταν η λήθη. Να ξεχάσουμε να μην ξεχάσουμε. Να μην ξεχάσουμε να ξεχνάμε να μην ξεχάσουμε. Να μην αφήσουμε να ξεφουσκώσει η ζύμη». («Illska, Το Κακό», μτφρ. Ρούλα Γεωργακοπούλου, εκδ. Πόλις, σσ. 94-5)

Μάρλον Τζέιμς (γεν. 1970): «Ο Γιατρός της Αγάπης είχε έρθει για να πει σε όλους για τον κομμουνισμό. Να τους πει πως ο Φιντέλ Κάστρο πήρε την εξουσία από τον μεγάλο ηγέτη Μπατίστα, πως μετακόμισε στο σπίτι του και σκότωσε όλους που ήταν πριν εκεί. Πως γκρέμισε όλα τα καπιταλιστικά πράγματα, όπως τα σχολεία και τα μαγαζιά, αλλά κράτησε το στριπτιτζάδικο κλαμπ "Τροπικάνα", παρόλο που οι φήμες λένε ότι του κομαντάντε δεν του σηκώνεται ο μικρός λοχίας εδώ και χρόνια [...] Ο Γιατρός της Αγάπης μίλησε για τότε που είχε κάνει κι αυτός φυλακή και είπε ότι κάποιοι ήταν κλεισμένοι χωρίς λόγο, απλώς επειδή ήταν γιατροί, δικηγόροι ή δημόσιοι υπάλληλοι, που σημαίνει ότι ήταν αντίθετοι στον κομμουνισμό». («Σύντομη ιστορία επτά φόνων», μτφρ. Πάνος Τομαράς, εκδ. Αίολος, σ. 226)

Χάνια Γιαναγκιχάρα (γεν. 1975): «Είχε καταλάβει τη σοφία αυτής της κουβέντας, και ακόμη την καταλάβαινε, πραγματικά όμως όλοι έναν εαυτό λαχταρούσαν, επειδή όσο περισσότερο υποκρινόσουν, τόσο απομακρυνόσουν από αυτόν που πίστευες ότι ήσουν, και τόσο δυσκολότερο γινόταν να βρεις τον δρόμο της επιστροφής. Δεν απορούσε που τόσοι από τους συναδέλφους του ήταν τέτοια ερείπια. Έκαναν τα λεφτά τους, τη ζωή τους, την ταυτότητά τους υποδυόμενοι κάποιους άλλους – ήταν, λοιπόν, τόσο παράξενο που χρειάζονταν το ένα πλατό, τη μία σκηνή μετά την άλλη, για να δώσουν στη ζωή τους μορφή; Χωρίς αυτά, τι και ποιοι ήταν; Κι έτσι καταπιάνονταν με θρησκείες, και φιλενάδες, και ιερούς σκοπούς, για να τους δώσουν κάτι που θα μπορούσαν να το έχουν για δικό τους: ποτέ δεν κοιμούνταν, ποτέ δεν σταματούσαν, τους τρομοκρατούσε η μοναξιά, το να αναρωτιούνται ποιοι είναι». («Λίγη Ζωή», μτφρ. Μαρία Ξυλούρη, σσ. 543-4).

Βιβλίο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
bernhard schlink

Πίσω ράφι / «Φανταζόσουν ότι θα έβγαινες στη σύνταξη ως τρομοκράτης;»

Το μυθιστόρημα «Το Σαββατοκύριακο» του Μπέρνχαρντ Σλινκ εξετάζει τις ηθικές και ιδεολογικές συνέπειες της πολιτικής βίας και της τρομοκρατίας, αναδεικνύοντας τις αμφιλεγόμενες αντιπαραθέσεις γύρω από το παρελθόν και το παρόν.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ