Η Χάνια Γιαναγκιχάρα, συγγραφέας του πολυσυζητημένου «Λίγη Ζωή», μιλά στη LiFO

Η Χάνια Γιαναγκιχάρα, συγγραφέας του πολυσυζητημένου «Λίγη Ζωή», μιλά στη LiFO Facebook Twitter
Πιο τρομακτικά από τον ίδιο τον Τραμπ είναι όμως η δειλία, ο επαρχιωτισμός και η εσωστρέφεια, στοιχεία που πολλοί συμπατριώτες μου έβγαλαν προς τα έξω σε αυτές τις εκλογές.
1

H πολυσυζητημένη Λίγη Ζωή της Χάνια Γιαναγκιχάρα θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη βιβλίο που μιλάει για τη φιλία, την αγάπη, τα όνειρα, τις προσδοκίες και τις εκπληρωμένες φιλοδοξίες. Αλλά δεν είναι. Ή, τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτό. Αν τολμήσεις να βυθιστείς στη σκοτεινιά και στη θλίψη του, θα σε ρουφήξει, και αν αφεθείς, θα σε παρασύρει μαζί του. Όταν το τελειώσεις, θα θέλεις σίγουρα να το συζητήσεις με κάποιον.


Το ογκώδες αυτό μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία τεσσάρων φίλων που προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους σε μια άχρονη Νέα Υόρκη, σ' έναν τόπο που φαντάζει οικείος, απέραντος και ταυτόχρονα κλειστοφοβικός. Ο ευγενής και λαμπερός Γουίλεμ, επίδοξος ηθοποιός, ο ταλαντούχος και εγωκεντρικός Τζέι Μπι, ζωγράφος από το Μπρούκλιν, ο σταθερός Μάλκομ, αρχιτέκτονας, και ο βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο ιδιοφυής και μυστηριώδης Τζουντ, ένας τραγικός ήρωας που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από κάποιο κλασικό μυθιστόρημα εποχής.


Η Γιαναγκιχάρα γράφει για την αντιφατική φύση των ανθρώπων. Τη βαναυσότητα και την άγρια επιθυμία τους να προκαλούν πόνο, αλλά και την αξιοθαύμαστη ικανότητά τους να αντέχουν στις δυσκολίες και να προσφέρουν ακούραστα την αγάπη τους.


Το βιβλίο της απέκτησε φανατικούς φίλους, χαρακτηρίστηκε «μεγάλο αμερικανικό queer μυθιστόρημα», διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και μπήκε στις βραχείες λίστες των πιο σημαντικών λογοτεχνικών βραβείων (Booker, National Book Award). Όπως ήταν φυσικό, απέκτησε και πολλούς εχθρούς, ενώ ορισμένοι κριτικοί λογοτεχνίας στηλίτευσαν την αδιαφορία της συγγραφέως για τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα και την απουσία οποιουδήποτε ιστορικού πλαισίου.

Πιο τρομακτικά από τον ίδιο τον Τραμπ είναι όμως η δειλία, ο επαρχιωτισμός και η εσωστρέφεια, στοιχεία που πολλοί συμπατριώτες μου έβγαλαν προς τα έξω σε αυτές τις εκλογές.


Όπως και να 'χει, όμως, όλοι συμφωνούν πως από τη στιγμή που θα αρχίσεις να διαβάζεις τη Λίγη Ζωή, είναι σχεδόν αδύνατο να μην εμπλακείς συναισθηματικά. Αργά, σταδιακά, σελίδα τη σελίδα, το βιβλίο μοιάζει να «αρρωσταίνει», να «φθείρεται», όπως επιβεβαιώνει η συγγραφέας στη συζήτηση που είχαμε μαζί της, ακριβώς όπως μας φθείρουν ο χρόνος, οι αναμνήσεις και οι πληγές που δεν επουλώνονται πότε. Όσο προχωράει η αφήγηση, συνειδητοποιείς το αναπόφευκτο τέλος, αλλά πλέον ίσως και να το αποζητάς. Σαν τιμωρία και λύτρωση μαζί.


— Η αφηγηματική σας τεχνική συνδυάζει μη γραμμική αφήγηση και διαφορετικές οπτικές στα ίδια γεγονότα. Έχετε δηλώσει ότι ο τρόπος που περιγράφατε αρχικά το βιβλίο στον εκδότη και στον ατζέντη σας ήταν σαν «ένα ρούχο χρώματος όμπρε, κάτι που ξεκινά φωτεινό, άσπρο-γαλαζωπό, και τελειώνει σκοτεινό, σχεδόν μαύρο». Η ροή της ιστορίας εξελίχθηκε στο μυαλό σας σε χρονολογική σειρά και στη συνέχεια τα γεγονότα ανακατεύτηκαν ή γράψατε το βιβλίο με τη ροή που το διαβάζουμε;

Γενικά, δεν γράφω τα πάντα με τη σειρά, αλλά σε αυτό το βιβλίο υπήρχε αυτή η ανάγκη. Επειδή η Λίγη Ζωή είναι σαν ένα συναισθηματικό «προσκύνημα» –για τον συγγραφέα, τον αναγνώστη και τους χαρακτήρες–, ήξερα ότι έπρεπε να νιώθω η ίδια προσωπικά τον τρόπο με τον οποίο τα συναισθήματα του Τζουντ θα άλλαζαν και θα σκοτείνιαζαν, καθώς θα κατανοούσε καλύτερα τη ζωή του. Θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο πραγματεύεται, μεταξύ άλλων, την ενηλικίωση, τον τρόπο που τελικά κατανοούμε την παιδική μας ηλικία και τις επιπτώσεις της, καθώς απομακρυνόμαστε από αυτήν. Ο χρόνος στο βιβλίο –και στη ζωή, θα έλεγα– δεν απαλύνει αλλά φωτίζει τα γεγονότα που καθόρισαν τη νεότητά μας.


— Βλέπουμε ότι η LGBT κοινότητα έχει αγκαλιάσει μαζικά το βιβλίο σας. Η πανσεξουαλικότητα και η ομοφυλοφιλία περιγράφονται με έναν πολύ ώριμο και φυσικό τρόπο, σαν να είναι αποδεκτές παντού, εδώ και αιώνες. Ήταν συνειδητή μια τέτοια επιλογή, ώστε να χαρακτηριστεί queer το βιβλίο;

Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί queer ανάγνωσμα, οπότε το γεγονός ότι κάτι τέτοιο συνέβη, χάρη στον συγγραφέα και κριτικό Γκαρθ Γκρίνγουελ και την εφευρετική, γενναιόδωρη ανάγνωσή του που με εξέπληξε, είναι τεράστια τιμή. Ίσως έπρεπε να το είχα σκεφτεί: Η Λίγη Ζωή μιλά για σχέσεις ανάμεσα σε άντρες και η αγάπη μεταξύ αντρών συνιστά τελικά την ομοφυλοφιλία. Το ότι στο βιβλίο οι διαφορετικές εκφράσεις σεξουαλικότητας δεν στιγματίζονται είναι περισσότερο ένα «κλείσιμο ματιού» προς τη συγκεκριμένη υποκουλτούρα μέσα στην οποία είμαι τυχερή να ζω και στην οποία δεν υπάρχει τίποτε σοκαριστικό αναφορικά με τη σεξουαλικότητα των ανθρώπων. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι μέσα στη συγκεκριμένη κοινότητα δεν αντιμετωπίζουν καθημερινά προκλήσεις και αδιαλλαξία, όπως όλα τα ομοφυλόφιλα ή queer άτομα στην Αμερική και οπουδήποτε αλλού τον 21ο αιώνα. Αλλά σε αυτό το βιβλίο, που είναι ατόφια μυθοπλασία –μια ουμανιστική μυθοπλασία, θα έλεγα–, αυτές οι προκλήσεις βρίσκονται στο παρασκήνιο.


— Ενδιαφέρον έχει επίσης η άποψή σας για την ψυχοθεραπεία. Σύμφωνα με την κριτική που έχετε δεχτεί, την απορρίπτετε εντελώς. Μήπως, τελικά, θέλατε να πείτε, με τον δικό σας τρόπο, ότι η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι μάταιη σε κάποιες περιπτώσεις, όπως σε αυτήν του Τζουντ;

Πάντα θεωρούσα ότι αυτό το βιβλίο είναι ένα βαθιά ψυχολογικό μυθιστόρημα, που όμως δεν περιλαμβάνει την ίδια την επιστήμη της ψυχολογίας. Εσκεμμένα δεν χρησιμοποίησα ψυχολογικούς όρους και ο αναγνώστης δεν ενθαρρύνεται να προβεί σε διάγνωση για τον Τζουντ. Είμαι από τη φύση μου επιφυλακτική ως προς αυτό τον τομέα, πράγμα που εν μέρει οφείλεται στο γεγονός ότι μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον εχθρικό προς την ψυχολογία. Βέβαια, αυτό δεν εξηγεί τα πάντα. Όλοι επαναστατούμε σε κάποιον βαθμό ενάντια στις φιλοσοφίες με τις οποίες μεγαλώσαμε.

Έχοντας ξεκαθαρίσει αυτό, πραγματικά θεωρώ ότι η ψυχολογία μπορεί να βοηθήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό πολλούς ανθρώπους.

Όμως, ταυτόχρονα, πιστεύω ότι μοιάζει με τη θρησκεία: πρέπει πρωτίστως να πιστεύεις στις δυνατότητές της, σε έναν μεγάλο βαθμό απαιτεί ένα είδος αφοσίωσης από τον ασθενή. Αν δεν μπορείς να δηλώσεις πίστη σε αυτήν, δεν λειτουργεί. Και νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι ανθεκτικοί στην ψυχολογία. Όσον αφορά τον Τζουντ, πιστεύω ότι θα μπορούσε να τον βοηθήσει, να του προσφέρει μια καλύτερη ποιότητα ζωής, μια λιγότερο βασανισμένη ενήλικη ζωή, αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να τον σώσει.

Η Χάνια Γιαναγκιχάρα, συγγραφέας του πολυσυζητημένου «Λίγη Ζωή», μιλά στη LiFO Facebook Twitter
Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί queer ανάγνωσμα, οπότε το γεγονός ότι κάτι τέτοιο συνέβη, χάρη στον συγγραφέα και κριτικό Γκαρθ Γκρίνγουελ και την εφευρετική, γενναιόδωρη ανάγνωσή του που με εξέπληξε, είναι τεράστια τιμή.


— Γεννηθήκατε στο Λος Άντζελες και είστε Χαβανέζα τέταρτης γενιάς. Ο πατέρας σας είναι από τη Χαβάη και η μητέρα σας γεννήθηκε στη Σεούλ. Ποια είναι η γνώμη σας για την αντιμεταναστευτική ρητορική του Τραμπ;

Ο όρος «Χαβανέζος» δηλώνει κάποιον με ντόπιο χαβανέζικο αίμα, οπότε δεν είμαι και τόσο Χαβανέζα. Ωστόσο, είμαι όντως τέταρτης γενιάς, από μια οικογένεια που γεννήθηκε ή μεγάλωσε στη Χαβάη. Η μητέρα μου γεννήθηκε μεν στη Σεούλ, αλλά σε αμερικανική στρατιωτική βάση, οι παππούδες μου από την πλευρά της μητέρας μου γεννήθηκαν στην Αμερική και ο παππούς μου υπηρετούσε στον Αμερικανικό Στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας, παρόλο που «ηθικά» οι καταβολές του ήταν κορεατικές.

Δεν υπάρχει τίποτα αξιοσημείωτο στη ρητορική του Τραμπ. Η Αμερική είχε ανέκαθεν μια αντικρουόμενη σχέση με τους μετανάστες, ειδικά με τους μη λευκούς, και η Ιστορία της στην πραγματικότητα είναι μια σειρά από πολέμους ανάμεσα σ' εκείνους που –κάνοντας την αναγωγή– τους υποστηρίζουν κι εκείνους που βρίσκονται απέναντί τους. Πιο τρομακτικά από τον ίδιο τον Τραμπ είναι όμως η δειλία, ο επαρχιωτισμός και η εσωστρέφεια, στοιχεία που πολλοί, σχεδόν οι μισοί από τους συμπατριώτες μου, έβγαλαν προς τα έξω σε αυτές τις εκλογές. Φαίνεται να έχουν την παγιωμένη πεποίθηση ότι αν δοθεί σε άλλους ανθρώπους (ειδικά σ' εκείνους που δεν έχουν την ίδια εμφάνιση ή τις ίδιες πεποιθήσεις ή δεν έχουν την ίδια θρησκεία) η ευκαιρία να γίνουν κομμάτι της Αμερικής, θα μειωθούν τα δικά τους δικαιώματα στην «αμερικανικότητα».

 
— Πολλά έχουν γραφτεί ήδη για την τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου. Κάποια μέσα, μάλιστα, όπως το GQ, έχουν προτείνει τους ιδανικούς ηθοποιούς που θα ενσάρκωναν τους βασικούς χαρακτήρες. Έχετε φανταστεί μια τέτοια μεταφορά; Ποιο θα ήταν για εσάς το ιδανικό καστ;

Πάντα πίστευα ότι ο Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ θα ήταν ένας καλός Τζουντ, ο Τζεφ Ντάνιελς θα μπορούσε να είναι ένας καλός δρ. Τρέιλορ και για Αδερφό Λουκ μπορώ να φανταστώ τον Κέβιν Μπέικον, τον Τζον Λίθγκοου ή τον Ντένις Ο'Χερ, που είναι ένας ηθοποιός που προβάλλει τη σεμνότητα και την ευγένεια – θα μπορούσα να τον φανταστώ και ως Χάρολντ.

Για τη λατρεία στους ήρωες και τη μεγάλη απήχηση του βιβλίου θα συζητήσουν με το κοινό τη Τετάρτη 5 Απριλίου 2017, στις 19:30, στον Πολυχώρο Μεταίχμιο (Ιπποκράτους 118, 211 3003500) οι δημοσιογράφοι της LiFO Αλέξανδρος Διακοσάββας, Βασίλης Καψάσκης και Γιάννης Πανταζόπουλος, καθώς και ο δικηγόρος και blogger (Proust & Kraken) Νίκος Γρηγοριάδης, ανταλλάσσοντας απόψεις για όλα όσα τους άρεσαν. Συντονίζει η συγγραφέας και μεταφράστρια του βιβλίου Μαρία Ξυλούρη.

Βιβλίο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Σπίτι από ζάχαρη»: Το δίκτυο των ανθρώπινων σχέσεων στο μυθιστόρημα της Τζένιφερ Ίγκαν

Βιβλίο / Πώς θα ήταν αν μπορούσαμε να βιώσουμε ξανά όσα ζήσαμε στο παρελθόν;

Το «Σπίτι από ζάχαρη» είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που διερευνά τους κινδύνους της ψηφιακής εποχής, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την αξία της μνήμης και της σύνδεσης.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Καρολίνα Μέρμηγκα: «Οι συγγραφείς προχωράμε με αναμμένη δάδα στη σκοτεινή σπηλιά της λογοτεχνίας»

Βιβλίο / Καρολίνα Μέρμηγκα: «Όταν γράφουμε για αληθινούς ανθρώπους, πρέπει να σεβόμαστε τη μνήμη τους»

Η καταξιωμένη συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων Καρολίνα Μέρμηγκα μάς μιλάει για τη δύναμη της τέχνης, για το λογοτεχνικό της εργαστήρι αλλά και για τη χαρά της να μεταφράζει Χίλαρι Μαντέλ, τα βιβλία της οποίας επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Βιβλία και Συγγραφείς / Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Πεθαίνει σαν σήμερα ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την Έρη Σταυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τον συγγραφέα του «Αλέξη Ζορμπά» και την αντοχή του έργου του.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ