Κολμ Τομπίν: Το διπλό μυθιστορηματικό χτύπημα ενός ακούραστου Ιρλανδού

Κολμ Τομπίν: Το διπλό μυθιστορηματικό χτύπημα ενός ακούραστου Ιρλανδού Facebook Twitter
Συγκινητικές και διαποτισμένες με λεπτό χιούμορ, με απολύτως πειστικούς χαρακτήρες και σφιχτή πλοκή, οι ιστορίες του είναι απ' αυτές που τις διαβάζεις και δεν θέλεις να τελειώσουν, μονολότι πραγματεύονται τις μεγαλύτερες ανατροπές – απώλειες, αρρώστιες, ξεριζωμούς.
0

Είχα καιρό να νιώσω τέτοια λαχτάρα. Με νωπές ακόμη τις εντυπώσεις από το τελευταίο μυθιστόρημα του Κολμ Τομπίν «Νόρα Γουέμπστερ», δεν έβλεπα την ώρα να ξεκινήσω δύο παλιότερα έργα του σπουδαίου Ιρλανδού συγγραφέα, τα οποία, μεταφρασμένα κι αυτά από την Αθηνά Δημητριάδου, μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Ίκαρος και Gutenberg: το «Μπρούκλιν» και το «Καραβοφάναρο στο μαύρο νερό» αντίστοιχα. Ανυπομονούσα να επιστρέψω στην απλή, κουβεντιαστή γραφή του και στον χαμηλόφωνο, γεμάτο συναισθήματα κόσμο του, απ' όπου απουσιάζει οτιδήποτε το φανταχτερό. Στα πεζά του Τομπίν δεν θα βρεις αποφθέγματα να υπογραμμίσεις ούτε καμιά συναρπαστική δράση. Συγκινητικές και διαποτισμένες με λεπτό χιούμορ, με απολύτως πειστικούς χαρακτήρες και σφιχτή πλοκή, οι ιστορίες του είναι απ' αυτές που τις διαβάζεις και δεν θέλεις να τελειώσουν, μονολότι πραγματεύονται τις μεγαλύτερες ανατροπές – απώλειες, αρρώστιες, ξεριζωμούς.

Γεννημένος το 1955 στους κόλπους μιας καθολικής και έντονα πολιτικοποιημένης οικογένειας –ο παππούς κι ένας από τους θείους του ήταν μέλη του IRA–, ο πολυβραβευμένος Τομπίν, στα εννιά του, ούτε να διαβάσει μπορούσε ούτε να μιλήσει με άνεση. Τραύλιζε. Ευτυχώς, λέει, οι γονείς του δεν το έκαναν θέμα. Τον άφησαν να τα βγάλει μόνος του πέρα και μια ωραία μέρα τον άκουσαν έκπληκτοι να απαγγέλει το «Daddy» της Σίλβια Πλαθ. Εκείνο που στα δώδεκά του θα τον σφραγίσει διά βίου, αφήνοντας γερό αποτύπωμα και στο λογοτεχνικό έργο του, είναι ο θάνατος του πατέρα του, ενός λαμπρού δασκάλου, ιδιαίτερα αγαπητού. Όλη του την εφηβεία θα την περάσει περιστοιχισμένος από γυναίκες –τη μητέρα του, τις αδελφές, τις θείες του–, αφουγκραζόμενος τις κουβέντες τους και παρατηρώντας τις κινήσεις τους με τις κεραίες τεντωμένες. Εκείνη την περίοδο θα φλερτάρει με την ιδέα να γίνει ιερέας. Με το που μπαίνει ωστόσο στο πανεπιστήμιο και έρχεται σ' επαφή με το έργο του Κόνραντ, του Χέμινγουεϊ και του Λέοναντ Κοέν, με το που συνειδητοποιεί ότι θα μπορούσε να υπερασπιστεί δημόσια την ομοφυλοφιλία του, η πίστη του στον Θεό αντικαθίσταται από το πάθος του για τη μουσική, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία.

Ο Ιρλανδός συγγραφέας επιμένει να θυμίζει πώς όσο οδυνηρή κι αν είναι μια απώλεια, εκείνοι που μένουν πίσω, αργά ή γρήγορα παρασύρονται και πάλι από το κύμα της ζωής.

Από τα πρώτα μυθοπλαστικά έργα του Τομπίν, το «Καραβοφάναρο στο μαύρο νερό» (1999) αναφέρεται μεν στην ομοφυλοφιλία, αλλά ως κεντρικό του θέμα έχει τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια, τη σχέση με τη μητέρα για την ακρίβεια. Δοσμένο από τη ματιά μιας τριαντάχρονης γυναίκας, της Έλεν, που κουβαλάει μέσα της κάτι πολύ παγωμένο, είναι επίσης ένα μυθιστόρημα για τις πληγές που κινδυνεύουν να κακοφορμίσουν, για τα καταχωνιασμένα αισθήματα που πρέπει επιτέλους να βγουν στην επιφάνεια. Όπως ο Τομπίν, έτσι και η ηρωίδα του έχει χάσει τον πατέρα της σε τρυφερή ηλικία. Πάνω απ' όλα, όμως, έχει σημαδευτεί από τη στάση που κράτησε η μητέρα της απέναντι στην ίδια και τον μικρότερο αδελφό της, αφότου ο πατέρας τους αρρώστησε. Το ότι δεν τους μίλησε για τον καρκίνο του, το ότι τα «πάρκαρε» στη γιαγιά τους όσους μήνες έτρεχε μαζί του στα νοσοκομεία, το ότι ως την κηδεία του δεν τους έδωσε σημεία ζωής, όλα αυτά, καλώς ή κακώς, η Έλεν τα έχει εισπράξει ως ασυγχώρητα δείγματα μητρικής εγκατάλειψης.

Μάνα και κόρη, χρόνια τώρα, έχουν κόψει κάθε επαφή. Ένα τραγικό γεγονός, όμως, θα σταθεί αφορμή για να ξανασυναντηθούν. Ο Ντέκλαν, ο αδελφός της Έλεν, πεθαίνει από AIDS και επιθυμία του είναι να μην περάσει τις τελευταίες του μέρες στο νοσοκομείο, αλλά στο σπίτι της γιαγιάς, στο Blackwater, πλάι στον φάρο τον οποίο είχε συνδέσει με τα ανέμελα, παιδικά καλοκαίρια του. Πάει καιρός που τον έχει χτυπήσει η αρρώστια, αλλά δεν το είχε πει σε κανέναν από τους δικούς του, όπως δεν τους είχε μιλήσει ανοιχτά ούτε για την ομοφυλοφιλία του. Και να που, τώρα, όλα αποκαλύπτονται. Συγκλονισμένες πάνω από το προσκεφάλι του, τρεις γυναίκες από τρεις διαφορετικές γενιές, με διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες και διαφορετικά πιστεύω, θα μυηθούν έστω και με καθυστέρηση στο προσωπικό σύμπαν του νεαρού άντρα, θα συγχρωτιστούν με τους γκέι φίλους του που του συμπαραστέκονται ολόψυχα σαν στενοί συγγενείς και θα έχουν την ευκαιρία να λύσουν τους λογαριασμούς μεταξύ τους, γεφυρώνοντας κάπως τις αποστάσεις που τις χώριζαν.

Το τίμημα για την επαναπροσέγγισή τους είναι πανάκριβο. Ωστόσο, επιμένει να θυμίζει ο Ιρλανδός συγγραφέας, όσο οδυνηρή κι αν είναι μια απώλεια, εκείνοι που μένουν πίσω, αργά ή γρήγορα παρασύρονται και πάλι από το κύμα της ζωής. Το ίδιο αυτό μήνυμα, ότι η ζωή συνεχίζεται, καταφέρνει να περάσει στα παιδιά της και η νεαρή χήρα Νόρα Γουέμπστερ, κι αυτό ακριβώς θα διαπιστώσει με τη σειρά της η Έιλις, η πρωταγωνίστρια του «Μπρούκλιν». Δημοσιευμένο το 2009, μετά το «Χένρι Τζέιμς, ο δάσκαλος» (εκδ. Ωκεανίδα) και πριν από τη «Διαθήκη της Μαρίας» (εκδ. Ίκαρος), το «Μπρούκλιν» είναι μια ιστορία ενηλικίωσης που εκτυλίσσεται ανάμεσα στην Ιρλανδία του '50 και τη Γη της Επαγγελίας, όπως φάνταζε τότε η Αμερική, επικεντρωμένη πάνω σε μια ευαίσθητη, εσωστρεφή κοπέλα, η οποία ψάχνει τον βηματισμό της ανάμεσα στην ανάγκη, το καθήκον και τις βαθύτερες επιθυμίες της.

Η Έιλις δεν επέλεξε να ξενιτευτεί, άλλοι το κανόνισαν – για το καλό της. Δεν ξετρελαίνεται με τη δουλειά της πωλήτριας που της έχουν βρει, αλλά την κάνει φιλότιμα. Λιώνει από νοσταλγία για τον τόπο της και τους δικούς της ανθρώπους, αλλά, με τη βοήθεια του Ιρλανδού εφημέριου που της στέκεται σαν φύλακας-άγγελος, ξεκινά μαθήματα λογιστικής, αρπάζει τις ευκαιρίες για διασκέδαση, συνέρχεται. Δεν είναι ερωτευμένη με το αγόρι που ισχυρίζεται πως την αγαπάει, αλλά η ευγένεια και η αφοσίωσή του τη σκλαβώνουν όλο και περισσότερο. Κι εκεί που αρχίζει να συντονίζεται με τους ρυθμούς της αμερικανικής μεγαλούπολης, ο ξαφνικός θάνατος της αδελφής της την οδηγεί πίσω, στο ασφυκτικά μικρό Ένισκορθι, φέρνοντάς την αντιμέτωπη με νέα διλήμματα και νέες προοπτικές – συναισθηματικές και επαγγελματικές. Όλοι γύρω της θεωρούν δεδομένο ότι θα μείνει στην Ιρλανδία να γηροκομήσει τη μητέρα της, ότι η εμπειρία της Αμερικής δεν ήταν γι' αυτήν παρά μια απλή παρένθεση. Τώρα, όμως, η Έιλις μπορεί ν' αποφασίζει μόνη της για την τύχη της. Όπως έχει δείξει ο Τομπίν, ακολουθώντας την βήμα προς βήμα κι αποτυπώνοντας με κάθε δυνατή λεπτομέρεια τον ψυχισμό της, η Έιλις έχει καταφέρει ν' αυτονομηθεί.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Βιβλίο / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ