Ημίφωςστοδωμάτιο. Ένα τηλέφωνο χτυπάει ενοχλητικά.Κάποιος απαντά και δέχεται εντολές.Ξεφυσά καπνό και δουλοπρεπείς καταφάσεις.Κλείνει τη συνομιλία, παίζει με τοκομπολόι, ξεπερνά την ημικρανία πουκαλπάζει και στοχάζεται για λίγο. Φωνέςακούγονται από μακριά. Το παιχνίδι έχεικριθεί. Και ας μην έχει ξεκινήσει ακόμα.
Ηνουάρατμόσφαιρα είναι δανεική από τηλογοτεχνία. Λογικά, όταν λαμβάνονταιοι αποφάσεις του ελληνικού ποδοσφαίρου,το στυλ απουσιάζει. Δεν γίνεται ναυπάρχει και διαφθορά και καλό γούστοελκυστικής παρακμής. Τουλάχιστον όχιστη δική μας μπάλα.
ΤηνΚυριακή οι δυο πιο αντι-οικολογικέςομάδες της Ελλάδας συναντήθηκαν.Ολυμπιακός εναντίον Παναθηναϊκού. Γιαχάρη τους χιλιάδες δάση έχουν βιαστεί.Εκατομμύρια άσκοπες λέξεις έχουνξοδευτεί ωε μια ανούσια προσφορά στονΜολώχ της βλακείας. Και καμία μήνυσηδεν έχει κατατεθεί ως αντίδραση στηνπροφανή κοροϊδία.
Τοπαιχνίδι έληξε χωρίς νικητή. Μεγάλοιθριαμβευτές αναδείχθηκαν η καχυποψίαπου έγινε βεβαιότητα, η λαμογιά πουέγινε καθεστώς και η κούραση που έχεικάνει την ελληνική μπάλα μια σκηνή απότη Μέρα της Μαρμότας. Επανάληψη, χωρίςκαμία έκπληξη.
Ψηλά,από τα επίσημα του γηπέδου,ο Μεγάλος Πρόεδρος έβλεπε το παιχνίδιμε ένα χαμόγελο αυταρέσκειας. Δίπλα του(για την ακρίβεια πίσω του) ο πρώηνπρωθυπουργός του ελληνικού ποδοσφαίρου,έκπτωτος πλέον, αλλά νικητής στη συνείδησητων ασυνείδητων. Ο πρώην πρόεδρος τηςΕΠΟ είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός τηςμπάλας.
Οάνθρωπος που έκανε το νόμιμονα μοιάζει με ηθικό αντιμετωπίζεταιαπό τον κόσμο του ποδοσφαίρου μεσυγκρατημένο θαυμασμό: κανείς δεν τοπαραδέχεται, αλλά όλοι ξέρουν πως σεπλανήτες με λίγο οξυγόνο επιβιώνουν οιανθεκτικοί. Όσοι έχουν ευλύγιστησυνείδηση και υψηλές αντοχές στη σήψη.Οι υπόλοιποι είτε χάνουν περήφανα είτεγκρινιάζουν μέχρι να αποκτήσουν καιαυτοί οργανικό ιστό ανθεκτικής κατσαρίδας.
Καιόλοι πλέον το ξέρουν.Για να δεις μπάλα στην Ελλάδα πρέπει ναοπλιστείς με κυνισμό. Διαφορετικά,βάζεις δορυφορική και αυνανίζεσαιποδοσφαιρικά με την πραγματική μπάλατου εξωτερικού. Αναντέξεις μακριά από τη δυσωδία που σεμεγάλωσε.
σχόλια