Ισχύει ότι οι ξένοι DJ's μας ξεπετάνε λίγο όταν έρχονται στην Αθήνα;

Γιατί οι DJ παίζουν χειρότερα στην Ελλάδα από ό,τι στο εξωτερικό; Facebook Twitter
Από το DJ set του I Hate Models το 2023 στην Αθήνα. Φωτ.: Blend Athens
0


ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ έχουμε αναρωτηθεί γι’ αυτό και είναι κάτι που γίνεται όλο και πιο εμφανές: όσοι έχουμε παρευρεθεί σε πάρτι, κλαμπ ή φεστιβάλ στην Κεντρική Ευρώπη, ακούμε συχνά σετ που λίγη σχέση έχουν με τα αντίστοιχα στη χώρα μας, πράγμα που προκαλεί απογοήτευση και ερωτηματικά. Προσπαθούμε να αναλύσουμε τις αιτίες που έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση.

Η Αθήνα δεν είναι (ακόμη) στον παγκόσμιο χάρτη

Μια και η Ελλάδα, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν έχει κανένα διεθνούς εμβέλειας φεστιβάλ με ιστορία και όνομα ή ξακουστά κλαμπ με χρόνια πορείας και κύρος, ένα «hit or miss» σετ εδώ δεν έχει ιδιαίτερο αντίκτυπο στην καριέρα ενός καλλιτέχνη και ξεχνιέται γρήγορα. Ιδίως αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι οι DJ συνήθως δεν έρχονται πολύ συχνά. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η κατάσταση δεν θα αλλάξει στο μέλλον, αφού η ζήτηση σίγουρα υπάρχει και οι απαιτήσεις αυξάνονται όσο περνάει ο καιρός. Μου έρχονται στο μυαλό πρόσφατα σετ που ήταν πρόχειρα και διεκπεραιωτικά και ουδεμία σχέση είχαν με ό,τι έχω ακούσει σε φεστιβάλ έξω, όπως αυτά των Freddy K, Rene Wise, Fadi Mohem, Speedy J στο τέλος της άνοιξης. Και προφανώς δεν μιλάμε για έλλειψη ικανοτήτων ή ταλέντου όταν αναφερόμαστε σε τέτοια ονόματα. 

Δεν έχουμε εκπαιδευμένο αυτί. Είναι τάση των καιρών, είναι mainstream και είναι μόδα. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Η τέκνο είναι πιο δημοφιλής από ποτέ.

Το overbooking των DJs

Δεν μπορώ να σκεφτώ χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τη Sara Landry τον χειμώνα. Όλοι την είδαμε να κάθεται σε σκαμπό, να χασμουριέται και να καταβάλει τη μικρότερη δυνατή προσπάθεια, εικάζω λόγω κούρασης. Δεν είναι σπάνιο ένα μεγάλο όνομα να έχει τρομερά πιεστικό πρόγραμμα μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, με τρία ή τέσσερα gigs σε διαφορετικές χώρες, με πτήσεις τόσο κοντινές, που να κινδυνεύουν να τις χάσουν.

@djboothvibes @Sara Landry #magicmoment in the #djbooth last night. Still #buzzing with #techno #sounds! #vibes #hardtechno #saralandry #fyp @Blend Athens @Velocity__Collective ♬ original sound - DJboothVibes

Τα ίδια και χειρότερα είχαν γίνει και με το βιαστικό και καθυστερημένο σετ του I Hate Models τα Χριστούγεννα του ’23, όταν είχε κανονισμένα πέντε(!) σετ σε τρεις ημέρες, κάτι που συνιστά σαφή έλλειψη σεβασμού απέναντι στο κοινό. Δεν βοηθάει και το γεγονός ότι η Αθήνα απέχει παραπάνω από τρεις ώρες από την Ολλανδία, τη Γερμανία, το Βέλγιο ή τη Γαλλία, όπου έχουν την έδρα τους οι πιο πολλοί DJs. Και βέβαια, σίγουρα δεν φταίνε οι διοργανωτές που δεν έχουν λόγο στο πώς θα παίξει ένας DJ. Είναι στο χέρι μας να «τιμωρήσουμε» τα βαριεστημένα σετ και την έλλειψη συνέπειας.  

Η διάρκεια των σετ

Έχει μεγάλη διαφορά ένα σετ μιάμισης ώρας από ένα που διαρκεί δυόμισι ή παραπάνω ώρες. Το δεύτερο απαιτεί τελείως διαφορετική προετοιμασία και χτίσιμο. Σε αυτά που διαρκούν λίγο πάνω από μία ώρα, μέχρι να μπεις στο mood, ο DJ έχει τελειώσει. Τα κενά δεν προλαβαίνουν να φανούν, το σετ επιτρέπεται να έχει περισσότερη ένταση και λιγότερη κλιμάκωση. Ένα μεγάλο σετ όμως χρειάζεται τουλάχιστον δύο, ίσως και τρεις κορυφώσεις, και στο μεταξύ πρέπει να διατηρηθεί το ενδιαφέρον. Νομίζω χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το μεγάλο σετ των Bicep πριν από έναν μήνα. Η «κοιλιά» έγινε εμφανής σύντομα και οι παύσεις ήταν έντονες, πράγμα που στα σετ της μιάμισης ώρας που παίζουν στα φεστιβάλ δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό. Στον αντίποδα, τα extended των Pan Pot ή της Ellen Allien κράτησαν το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος.

Δεν έχουμε εκπαιδευμένο αυτί

Είναι τάση των καιρών, είναι mainstream και είναι μόδα, κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Η τέκνο είναι πιο δημοφιλής από ποτέ. Τα χρόνια του Covid-19 μάς πίεσαν ψυχολογικά σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι νομίζαμε∙ ήταν επόμενο η νυχτερινή ζωή να γνωρίσει μεγάλη άνθηση μετά την άρση των μέτρων και ο κόσμος να αναζητήσει μουσική με ένταση και ρυθμό. Δεν είναι τυχαίο που τόσα άλλα είδη μουσικής έχουν πλησιάσει την τέκνο τα τελευταία χρόνια για να προσελκύσουν μεγαλύτερο ακροατήριο.

Στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ μεγάλο κοινό, ούτε εκπαιδευμένο αυτί. Εξάλλου, στη δεκαετία των ’10s η σκηνή υπήρξε μικρότερη από ποτέ και όλα σχεδόν τα κλαμπ έκλεισαν.

Επίσης, η πλειονότητα του κόσμου τείνει είτε να προτιμά εύκολους στο αυτί melodic techno και tech house ήχους (και τα άλλα είδη τα θεωρεί φασαρία) είτε ανήκει σε μια ελιτίστικη ομάδα για την οποία ό,τι δεν προσιδιάζει στην Berlin/minimal techno θεωρείται ιεροσυλία. Αυτό αφήνει μικρό κενό στο ενδιάμεσο για άλλους ήχους.

Μου έρχεται εύκολα στο μυαλό η Charlotte de Witte, την οποία έτυχε να ακούσω δύο φορές στο εξωτερικό πέρυσι σε σετ τόσο καλά που αντιλήφθηκα γρήγορα γιατί έχει γίνει το μεγαλύτερο όνομα στον κόσμο. Στην Αθήνα έκλεισε το πάρτι μετά τον Enrico και θέλησε να κρατήσει το σκοτεινό, minimal και underground στυλ του. Προσωπικά, το βρήκα ιδιοφυές. Ο κόσμος ωστόσο δεν χόρευε πολύ, απορούσε πού είναι τα hits και τα γνωστά της κομμάτια. Μετά τη μία ώρα περίπου ο ήχος άλλαξε απότομα και από dark και bass heavy έγινε commercial, μελωδικός και trancey. Στον κόσμο άρεσε, εγώ βαρέθηκα.

Είναι ασφαλώς φυσική κι επόμενη η προσαρμογή στις επιθυμίες του κοινού, έχει γίνει πολλές φορές και τελικά ίσως δεν είμαστε έτοιμοι για πιο ψαγμένα σετ. Δεν βοηθάει την κατάσταση και το γεγονός πως στην Αθήνα οι διοργανωτές φέρνουν συχνά τα ίδια ονόματα. Στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, είδα ήδη πάρτι μέσα στο φθινόπωρο με In Verruf, Somewhen και MRAK.

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να βασιστείς σε σοβαρά ονόματα, σε DJs που είναι πάντα τυπικοί σε αυτό που κάνουν και έχουν κρατήσει το κοινό τους εδώ και δεκαετίες (βλ. Dubfire, Chris Liebing, Len Faki, Enrico Sangiuliano, Pan Pot, Ellen Allien, Ben Klock, Perc κ.ά.), ενώ υπάρχουν και αρκετοί που γνώρισαν πρόσφατα αλματώδη επιτυχία, όπως οι Lee Ann Roberts, Oguz, Ki/Ki, 999999999, για τους οποίους το να αποδώσουν στο 100% θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ ώστε να φτάσουν στην κορυφή.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT