ΟΙ PAN POT έχουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, καθώς ήταν οι πρώτοι DJ που επέλεξα να πάω να ακούσω μόνος μου, ψάχνοντας, δίχως την προτροπή κάποιου. Κοιτούσα προσεχή πάρτι, μου φάνηκαν ενδιαφέροντες, άκουσα μερικά από τα κομμάτια τους κι έκλεισα εισιτήρια. Δεν ήξερα φυσικά τότε ούτε πόσο σημαντικοί έχουν υπάρξει για την techno σκηνή, ούτε πόσο ψηλά θα έθεταν τον πήχη για τα επόμενα πάρτι ήδη από την αρχή. Ακόμη και με το τότε απαίδευτο αυτί μου αντιλήφθηκα ότι μάλλον ακούω κάτι αρκετά καλύτερο από τον μέσο όρο, ενώ unreleased κομμάτια τους βούιζαν στα αυτιά μου μέρες μετά.
Έκτοτε τους ακούω με κάθε ευκαιρία, κι ενώ πολλές φορές τυχαίνει DJ να σε ενθουσιάζουν τη μία φορά και να σε απογοητεύουν την άλλη, τους Pan Pot τους βρίσκω κάθε φορά καλύτερους από την προηγούμενη. Ίσως φταίει ότι δεν έχουν κάποια ατζέντα, δεν προωθούν τα τραγούδια του label τους ή τα πιο εμπορικά. Στο Oddity έχουν παίξει μαγικά extended sets που παρακαλάς να μην τελειώσουν, ενώ σε φεστιβάλ στο εξωτερικό κλέβουν τις εντυπώσεις και αποτελούν το highlight της βραδιάς δίπλα σε όποιο όνομα κι αν σταθούν.
Το ενδιαφέρον με τους Pan Pot είναι πως καταφέρνουν να παίζουν pure techno, αφενός δίχως να είναι μονότονοι και επίπεδοι, και αφετέρου δίχως να καταφεύγουν συνεχώς σε κινήσεις εντυπωσιασμού ή περιττές γέφυρες.
Οι δυο Γερμανοί έχουν τεράστια εμπειρία, σχεδόν είκοσι πέντε ετών, εικονικά releases όπως το «Captain, my Captain», το «Funke» και το «Confronted» που έχουν μείνει στην ιστορία της techno, εξαιρετικό ταλέντο στο remixing και την παραγωγή και τρομερή ενέργεια επί σκηνής. Ιδίως τον Tassilo δεν τον έχω δει ποτέ να μη χαμογελά και να μη δένεται με το κοινό.
Pan-Pot - Funke
Το extended, τρίωρο σετ τους το Σάββατο ήταν για ακόμη μία φορά συγκλονιστικό κι ένα από τα καλύτερα που έχω ακούσει στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Δυνατό άνοιγμα, συναίσθημα, εξαιρετική κλιμάκωση, ακολουθούμενη από έκρηξη στο τέλος. Την πρώτη ώρα την έλεγες σχεδόν ήσυχη για τα δεδομένα τους. Σχεδόν σε τόνους minimal techno, έπαιξαν κάνα δυο δικά τους κομμάτια και δεν σε προετοίμαζαν τόσο για τη συνέχεια. Στο δεύτερο μισό του σετ, τα γραφικά και τα φώτα αλλάζουν, δυναμώνουν, ο ήχος βαραίνει, κορυφώνεται. Ακόμη και ήχοι, κομμάτια και samples που είχα ακούσει ξανά από άλλους DJ εδώ έβρισκαν την πιο άμεμπτη εκτέλεσή τους και το πιο ταιριαστό remix.
Το ενδιαφέρον με τους Pan Pot είναι πως καταφέρνουν να παίζουν pure techno, αφενός δίχως να είναι μονότονοι και επίπεδοι, και αφετέρου δίχως να καταφεύγουν συνεχώς σε κινήσεις εντυπωσιασμού ή περιττές γέφυρες. Άξιο αναφοράς, ακόμη, είναι πως δεν θα ακούσεις κανένα σετ τους που να είναι ίδιο με ένα άλλο. Μόνο το ηχόχρωμα παραμένει ίδιο.
Είναι ένας ήχος εξαιρετικά καθαρός, διακριτός, με πολύ γλυκιά μετάβαση από το ένα τραγούδι στο άλλο και ταυτόχρονα άμεσα αναγνωρίσιμος. Οι Pan Pot δεν είναι πλέον εικοσάρηδες, αλλά δεν καταφεύγουν μονάχα σε νοσταλγικούς ήχους, συνεχίζουν να καθορίζουν ηχητικά το μέλλον της techno. Το μπάσο τους θα το ξεχώριζα ανάμεσα σε πάρα πολλούς techno DJ. Είναι αυτό το υπόκωφο, βαθύ, χαμηλών συχνοτήτων, που μιλά (καθ’ υπερβολή) στην ψυχή σου.
Στο μυαλό μου θυμίζουν nerds, μαθηματικούς που έχουν προβάρει την κάθε τους κίνηση δεκάδες φορές μέχρι να βγει ανεπίληπτη. Το κλείσιμό τους, με το αρκετά ρεμιξαρισμένο «Lost in Space» του Konstantin Sibold, μοίρασε απλόχερα χαμόγελα κι ενθουσιασμό. Είτε προτρέπω φίλους μου που προτιμούν melodic techno είτε αυτούς που είναι της hard techno να τους ακούσουν από κοντά, η αντίδραση για τους Pan Pot είναι μία: πόσο καταπληκτική μουσική παίζουν.
Ο κόσμος το Σάββατο ήταν ευτυχώς σε αντίστοιχο μήκος κύματος. Έμοιαζαν να ξέρουν όλοι τι έρχονταν να ακούσουν, ενώ είναι η πρώτη φορά που βλέπω τόσο κόσμο στους Pan Pot, και είναι πάντα ευχάριστο να βλέπεις να εκτιμώνται πραγματικά κορυφαία ονόματα και όχι μόνο τα πιο σύγχρονα και εμπορικά.
Σίγουρα ο big-room ήχος τους θα ταίριαζε καλύτερα σε ένα μεγαλύτερο venue με καλύτερο ήχο, αλλά πραγματικά δεν έχω παράπονο. Οι ίδιοι, εξάλλου, φαίνεται να εκτιμούν περισσότερο μικρά clubs με πιο άμεση επαφή με τον κόσμο, όπου έχουν και το περιθώριο να πειραματιστούν περισσότερο. Ήταν ένα πάρτι χωρίς «ναι μεν, αλλά».
Pan-Pot - Captain My Captain
