Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση Facebook Twitter
Είναι οι ξένοι η πηγή των δεινών, κυρίως των οικονομιών, των χωρών υποδοχής, όπως ορίζει η νέα αυτή τάξη πραγμάτων; Πολλές έρευνες έχουν δείξει το ακριβώς αντίθετο... Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


Ο ΜΑΚΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ
δεν τοποθετήθηκε τυχαία στον τελευταίο ανασχηματισμό στη θέση του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου. Παρότι δεν έχει ασχοληθεί ποτέ στο παρελθόν με το θέμα, εκτός από τα νιάτα του, όταν δεν είχε και τις καλύτερες προθέσεις για τους μετανάστες, παρότι δεν έχει ούτε ειδικές γνώσεις, ούτε εμπειρία, ούτε τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά που είναι αναγκαία για τον χειρισμό μιας τόσο δύσκολης και ευαίσθητης στους καιρούς μας υπόθεσης, ο πρωθυπουργός τον επέλεξε για έναν και μόνο συγκεκριμένο λόγο: με το βαρύ παρελθόν του –που προσπάθησε να λειάνει, ώστε να λησμονηθεί κάποια στιγμή–, εξακολουθεί να συμβολίζει τον ακραίο δεξιό πολιτικό.

Στην εποχή που διανύουμε, που κυριαρχούν ακροδεξιοί και λαϊκιστές ηγέτες οι οποίοι στηρίζουν τον πολιτικό τους λόγο, μεταξύ άλλων, και στη στοχοποίηση των ξένων, ο Βορίδης αποτελούσε σε συμβολικό αλλά και ουσιαστικό επίπεδο την καλή (;) λύση για να περιοριστούν οι μεγάλες απώλειες ψήφων της ΝΔ προς την ακροδεξιά και να ενταχθεί και η χώρα μας στην προσπάθεια προσαρμογής (sic) στη νέα τάξη πραγμάτων όπως την ορίζει ο Τραμπ, που από τις πρώτες ημέρες της εξουσίας του κυνηγάει απελπισμένους μετανάστες, οι οποίοι δεν βγαίνουν από τα σπίτια τους φοβούμενοι την απέλαση, και όταν τους εντοπίζει τους στέλνει μαζικά και με απόλυτα απαξιωτικό τρόπο στις χώρες καταγωγής τους.

Ο πληθυσμός της Ισπανίας τα τελευταία έξι χρόνια αυξάνεται με ρυθμό 4,2%: 468.000 άνθρωποι εγγράφηκαν στο εθνικό ασφαλιστικό μητρώο ως νέοι εργαζόμενοι το 2024 και από αυτούς μόνο οι 59.000 ήταν Ισπανοί, οι υπόλοιποι ξένοι.

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν αποτελεί την εξαίρεση ενός ηγέτη που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε αυτόν τον βάρβαρο νέο κόσμο· υπάρχουν παραδείγματα μη συντηρητικών (τουλάχιστον κατ’ όνομα) πολιτικών ηγετών που μπροστά στον φόβο ανόδου των ακροδεξιών και λαϊκιστών προωθούν σκληρά μέτρα εναντίον των ξένων. Ο Κιρ Στάρμερ, ηγέτης των Εργατικών και πρωθυπουργός της Βρετανίας, δυο μόλις εβδομάδες μετά τις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης όπου το λαϊκιστικό δεξιό κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ κέρδισε και τους Εργατικούς και τους Συντηρητικούς με όχημα μια ξενοφοβική και εθνικιστική γλώσσα, έσπευσε να αλλάξει ρότα, να μετατοπιστεί πολιτικά, να μιλήσει για συντηρητικές κυβερνήσεις που έχασαν τον έλεγχο των συνόρων και να αναφερθεί σε μέτρα που θα αποτρέψουν να γίνει η χώρα του «ένα νησί ξένων»!

Μάλιστα, ανακοίνωσε μια σειρά από μέτρα κατά των ξένων, όπως η αύξηση από πέντε σε δέκα χρόνια του αναγκαίου χρόνου παραμονής στη χώρα για την απόκτηση άδειας μόνιμης διαμονής, η αύξηση του ελάχιστου μορφωτικού επιπέδου για την εύρεση απασχόλησης, η αυστηροποίηση των ελέγχων έκδοσης θεωρήσεων για τους φοιτητές κ.ά. Με έναν τρόπο ο Στάρμερ έπρεπε να αιτιολογήσει τη θεαματική στροφή του από τις παραδοσιακές θέσεις των Εργατικών: «Το κάνω επειδή πιστεύω ότι είναι το σωστό και πιστεύω σε αυτό», είπε.

Είναι όμως έτσι; Είναι οι ξένοι η πηγή των δεινών, κυρίως των οικονομιών, των χωρών υποδοχής, όπως ορίζει η νέα αυτή τάξη πραγμάτων; Πολλές έρευνες έχουν δείξει το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή ότι χώρες που υποδέχτηκαν σχετικά φιλικά μετανάστες είχαν οφέλη σε οικονομικό επίπεδο, και ας περιοριστούμε μόνο σε αυτό. Μία από αυτές είναι η Ισπανία, που τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει σε θετικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τους τρόπους ένταξης των ξένων αλλά και το εργατικό δυναμικό. Μάλιστα, το 2024 αναδείχτηκε στην οικονομία με τις καλύτερες επιδόσεις στον κόσμο. «Όταν όλα πηγαίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση, οι συγκριτικά φιλελεύθερες πολιτικές στο θέμα αυτό μπορούν να δείξουν τον δρόμο για ισχυρότερες εθνικές οικονομίες και πιο φιλόξενες κοινωνίες», έγραψε σε ένα εμπεριστατωμένο άρθρο της η «El Pais», το οποίο παραθέτει δεδομένα που καταθέτει η υπουργός Ένταξης, Κοινωνικής Ασφάλισης και Μετανάστευσης, Έλμα Σάιζ. Και τι λένε αυτά; Πλήρης οικονομική ένταξη των οικονομικών μεταναστών θα αύξανε τον πλούτο της Ισπανίας κατά 17 δισ. ευρώ, ενώ σε κρίσιμους τομείς (τουρισμός, γεωργία, μεταποίηση), χάριν των οποίων αναπτύχθηκε η οικονομία, οι μετανάστες παίζουν βασικό ρόλο. Οι μετανάστες αποδεικνύονται κάτι περισσότερο από χρήσιμοι.

Θα μπορούσαν να γραφτούν χιλιάδες ακόμα χιλιάδες λέξεις για τις θετικές επιπτώσεις από την ένταξη των μεταναστών, ωστόσο θα αρκεστούμε σε ένα παράδειγμα. Ο πληθυσμός της Ισπανίας τα τελευταία έξι χρόνια αυξάνεται με ρυθμό 4,2%: 468.000 άνθρωποι εγγράφηκαν στο εθνικό ασφαλιστικό μητρώο ως νέοι εργαζόμενοι το 2024 και από αυτούς μόνο οι 59.000 ήταν Ισπανοί, οι υπόλοιποι ξένοι. Σε μια χώρα που χρειάζεται από 250.000 έως 300.000 νέους εργαζόμενους κάθε χρόνο για να διατηρηθεί το υπάρχον κράτος πρόνοιας, η λύση έρχεται από ξένους…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πολιτική αυθαίρετων απελάσεων και συστηματικές κρατήσεις μεταναστών στην Ελλάδα καταγγέλλει η RSA

Ελλάδα / Πολιτική αυθαίρετων απελάσεων και συστηματικές κρατήσεις μεταναστών στην Ελλάδα καταγγέλλει η RSA

Αύξηση κρατήσεων και απελάσεων μεταναστών στην Ελλάδα το 2024, παρά τις αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα και τη νομιμότητα της συγκεκριμένης πρακτικής
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ