Τραυματικές τηλεοπτικές στιγμές της παιδικής ποπ κουλτούρας του ’80

Τραυματικές τηλεοπτικές στιγμές της παιδικής ποπ κουλτούρας του ’80 Facebook Twitter
Η «Κάντυ-Καντυ» ήταν ένα γιαπωνέζικο anime της δεκαετίας του ’70 που θύμιζε έντονα παιδική σαπουνόπερα.
0

Φρουτοπία

Η σκηνή που τηγανίζουν τον Θάνο το κολοκυθάκι (1985)

Λόγω του ΛΕΞ και του πρόσφατου βίντεο για τον νέο του δίσκο G.T.K. θυμήθηκα μία από τις μοναδικές σειρές που με τρομοκρατούσε ως παιδί. Η Φρουτοπία υπήρχε ως παιδικό κόμικ και μεταφέρθηκε στην οθόνη με μαριονέτες κουκλοθέατρου το 1985. Να ήταν οι μαριονέτες και τα σκηνικά που μου φαινόντουσαν σκοτεινά; Η «πολιτική» υπόθεση με τα εξεγερμένα φρούτα που κυνηγούσαν τους μανάβηδες; Μπορεί να ήταν και η συνωμοτική, ψιθυριστή φωνή του Δημήτρη Πιατά που έκανε τον Πίκο Απίκο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που ο Θάνος το κολοκυθάκι είδε εφιάλτη ότι τον αλευρώνουν και τον τηγανίζουν. Οι στριγκλιές του μέσα στο τηγάνι με στιγμάτισαν. Δεν ξαναείδα ποτέ Φρουτοπία.

Κάντυ Κάντυ

Ο Άντονι πέφτει από το άλογο (1986)

Πρόκειται για σκηνή που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά. Η «Κάντυ-Καντυ» ήταν ένα γιαπωνέζικο anime της δεκαετίας του ’70 που θύμιζε έντονα παιδική σαπουνόπερα. Η πρωταγωνίστρια, η ορφανή Κάντυ φεύγει από το ορφανοτροφείο στο Μίσιγκαν όταν την υιοθετεί μια πλούσια οικογένεια Άγγλων. Όλα βαίνουν καλώς μέχρι που ο αγαπημένος της, ο Άντονι, πέφτει από το άλογο και πεθαίνει στο κυνήγι της αλεπούς. Η σκηνή του θανάτου του, που η Κάντυ ουρλιάζει «Άντονυυυυυυ» και η οθόνη βάφεται κόκκινη και μπλε στοίχειωσε την παιδική μου ηλικία. Από τότε, κάθε φορά που άκουγα το τραγούδι των τίτλων, στριβόταν η κοιλιά μου. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν είμαι η μόνη. Το 2022 ανέβηκε στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής Σκηνής το έργο Ο θάνατος του Άντονι του Χαράλαμπου Γωγιού. Το δελτίο Τύπου της παράστασης μιλούσε για μια «εννοιολογική όπερα δωματίου» και κατέληγε: «Γιατί κλάψαμε τόσο πολύ στο τέλος εκείνου του μοιραίου επεισοδίου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν ο Άντονι, ο ξανθός αγαπημένος της Κάντυ, έπεσε από το άλογο;».

Ο κήπος με τα αγάλματα

Τραγούδι τίτλων (1981)

Σε σενάριο και σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη, ο «Κήπος με τα αγάλματα» παιζόταν ξανά και ξανά τα καλοκαίρια εναλλάξ με τον «Θησαυρό της Βαγίας» και το «Καπλάνι της βιτρίνας» – όλες προβάλλονταν ως «σοβαρές» παιδικές σειρές. Δεν είναι μόνο πως ήταν διασκευές βιβλίων αλλά και πως ήταν παιδικές σειρές από αυτές που θα ήθελαν οι μεγάλοι να αρέσουν στα παιδιά. Τους άρεσαν; Δεν είμαι σίγουρη. Το βιβλίο της Ελένης Σαραντίτη-Παναγιώτου έχει χαριτωμένη πλοκή: μια παρέα παιδιών στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών ανακαλύπτει μια σειρά αγαλμάτων θαμμένων σε μια παραλία. Τα μεταφέρουν προσωρινά σε έναν κήπο και ξεκινούν να τους κάνουν παρέα, μέχρι που αναγκάζονται να τα αποχωριστούν. Η σειρά είναι εξαιρετικά καλογυρισμένη. Πιθανόν, αυτό που με τρόμαζε ήταν η τρομερά μελαγχολική μουσική των τίτλων που είχε γράψει ο Σταμάτης Σπανουδάκης προτού αφοσιωθεί στον Μέγα Αλέξανδρο.

Η Ανατομία ενός εγκλήματος

Εισαγωγή (1992)

Πριν από τη «Δέκατη Εντολή», πριν από τον «Κόκκινο Κύκλο», το «Ου φονεύσεις» ή τον «Τρίτο Νόμο» υπήρχε η «Ανατομία ενός εγκλήματος». Σίγουρα δεν ήταν μια σειρά για παιδιά ή εφήβους, άλλο που καθόμασταν όλοι και τη βλέπαμε. Σε αντίθεση με τα επόμενα σίριαλ του Πάνου Κοκκινόπουλου, η «Ανατομία», εκτός από τα σενάρια του Πέτρου Μάρκαρη, είχε και έναν αφηγητή. Ο Γρηγόρης Βαλτινός, ντυμένος με κοστούμι με βάτες και πολύχρωμες γραβάτες, όπως κάθε άντρας στην αρχή της δεκαετίας του ’90, εμφανιζόταν σε διάφορες στιγμές του επεισοδίου μέσα σε κάποιο σκοτεινό γραφείο ή βιβλιοθήκη, κοιτούσε την κάμερα κι έλεγε πράγματα όπως «λένε συχνά πως η αγάπη ενώνει και το μισός χωρίζει. Αμφιβάλλω». Το πιο τρομακτικό απ’ όλα ήταν η εισαγωγή. Έπαιζε μια υπόκωφη μουσική και ο Γρηγόρης Βαλτινός ξεπρόβαλε μέσα από το σκοτάδι μιας βιβλιοθήκης: «Καλησπέρα σας. Είμαι ο Γρηγόρης Βαλτινός. Ο σεναριογράφος αυτής της σειράς μού έδωσε τον ρόλο του αφηγητή. Προσωπικά, πιστεύω ότι περισσότερο από ένας αφηγητής είμαι ένας ξεναγός. Τα γεγονότα αυτής της σειράς μπορεί να συνέβησαν χτες, πριν από μία εβδομάδα ή πριν από πολλά χρόνια. Δεν έχει σημασία. Θα τα ανασύρω μέσα από βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, και θα τα ζωντανέψω μπροστά σας (...)». Μπρρρρ!

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Candy Candy κλαίει ακόμη για τον Anthony

Θέατρο / Η Candy Candy κλαίει ακόμη για τον Anthony

Mε αφορμή την όπερα «Ο θάνατος του Άντονυ», που ανεβαίνει στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σε σύνθεση του Χαράλαμπου Γωγιού, λιμπρέτο του Γιάννη Φίλια και σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά, ανατρέχουμε στην ιστορία του θρυλικού άνιμε και σε έναν από τους πιο αδικοχαμένους ήρωες της παιδικής μας ηλικίας.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Οθόνες / Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, παρουσιαστής παιδικών εκπομπών όπως οι θρυλικοί «Κόκκινοι Γίγαντες, Άσπροι Νάνοι», πρωτοπόρος της μεταγλώττισης και η φωνή αγαπημένων μας ηρώων σε σειρές και ταινίες κινουμένων σχεδίων. O Αργύρης Παυλίδης σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στη LiFO.
ΜΑΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ