Η Candy Candy κλαίει ακόμη για τον Anthony Facebook Twitter
Η «Κάντυ» έμοιαζε περισσότερο με ενήλικη σαπουνόπερα κινουμένων σχεδίων, παρά με παιδικό πρόγραμμα.

Η Candy Candy κλαίει ακόμη για τον Anthony

0

Η «Κάντυ Κάντυ» δεν ήταν το πρώτο άνιμε που προβλήθηκε στη χώρα μας, ήταν όμως αυτό που χαράχτηκε περισσότερο στη μνήμη όσων το παρακολούθησαν τη δεκαετία του '80.


Αν και στη σημερινή γενιά των social media είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς τι σήμαινε η «Κάντυ Κάντυ» για όσους/-ες μεγάλωσαν μαζί της, ας πούμε ότι εκείνη την περίοδο συμβόλιζε ό,τι πιο ακραίο και αθώο μπορούσε να πετύχει κανείς στην ελληνική τηλεόραση. Και την παρακολουθούσαν αγόρια και κορίτσια, μικροί και μεγάλοι.


Για το ανυποψίαστο κοινό που τότε είχε ελάχιστη επαφή με τη σκληρότητα των άνιμε, οι συναισθηματικές περιπέτειες της ορφανής Κάντυ με τις ξανθές μακριές μπούκλες, τα καταπράσινα μάτια και το γεμάτο φακίδες πρόσωπο έδιναν αφορμή για άφθονο δράμα και κλάμα. Η «Κάντυ» έμοιαζε περισσότερο με ενήλικη σαπουνόπερα κινουμένων σχεδίων, παρά με παιδικό πρόγραμμα. Σαν μια άλλη Πολυάννα, ήταν μια δωδεκάχρονη πιτσιρίκα γεμάτη αισιοδοξία και θετικότητα, παρά τα φρικτά που της συνέβαιναν καθώς ενηλικιωνόταν – η δημιουργός της φρόντισε να ξεπαστρέψει νωρίς έναν από τους βασικούς πρωταγωνιστές της σειράς και τον πρώτο μεγάλο έρωτα της ηρωίδας, τον Άντονυ.


Η Candice «Candy» White Ardley γεννήθηκε το 1975 μέσα από τις σελίδες ενός μυθιστορήματος της Keigo Nagita, που τότε υπέγραφε με το ψευδώνυμο Kyoko Mizuki. Σχεδόν ταυτόχρονα με το μυθιστόρημα, η συγγραφέας άρχισε να ετοιμάζει το μάνγκα σε συνεργασία με τη mangaka (εικονογράφο) Yumiko Igarashi. Έναν χρόνο μετά μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη σε μορφή κινουμένων σχεδίων. Η σειρά ολοκληρώθηκε σε 115 επεισόδια των 25 λεπτών. Και το μάνγκα και το άνιμε ολοκληρώθηκαν το 1979, ενώ ακολούθησαν και τέσσερις ταινίες μικρού μήκους που δεν προβλήθηκαν ποτέ στην Ευρώπη.

Στη νέα όπερα του Χαράλαμπου Γωγιού, το επίκεντρο είναι ο Άντονυ – ο οποίος μπορεί να σκοτώθηκε νωρίς στο άνιμε, αλλά μετατράπηκε σε σύμβολο για όλα τα αγόρια που ντρέπονταν να πουν πως έκλαιγαν με την «Κάντυ Κάντυ».


Πέντε χρόνια μετά, το 1984, η σειρά «Κάντυ Κάντυ» έκανε πρεμιέρα στην EΡΤ. Κάθε εβδομάδα προβαλλόταν και ένα καινούργιο επεισόδιο μέχρι το 1987. Είχε τόσο μεγάλη τηλεθέαση και τόσο φανατικό κοινό, που παράλληλα με την προβολή της στην ΕΡΤ, είχε κυκλοφορήσει και το μάνγκα, κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εποχής. Αυτό που πουλούσαν τότε στα περίπτερα ήταν μια ιταλική βερσιόν του ορίτζιναλ, του οποίου οι Ιταλοί του είχαν αλλάξει στην κυριολεξία τα φώτα. Εκτός του ότι είχαν χρωματίσει τις σελίδες του –τα μάνγκα είναι ασπρόμαυρα–, αντί για 84 τεύχη, που ήταν το ιαπωνικό, έβγαλαν 125. Και επειδή δεν τους άρεσε το τέλος, σχεδίασαν εκ νέου σκηνές όπως τους βόλευε και έβαλαν την Κάντυ να «καταλήγει» με αυτόν που προτιμούσαν οι Ιταλίδες, το «κακό» αγόρι της σειράς, τον Τέρυ.

Στην πραγματικότητα, η Mizuki δεν έδωσε ποτέ ένα οριστικό τέλος στην ιστορία, ούτε στο άνιμε ούτε στα βιβλία. Το 2010, στο Candy Candy Final Story, το τελευταίο βιβλίο που έγραψε με ηρωίδα την Κάντυ, την έδειχνε στα 30 της, στο πλευρό ενός άνδρα που μπορεί να ήταν ο Τέρυ, μπορεί ο Άλμπερτ, μπορεί και κάποιος άλλος. Κανείς δεν γνωρίζει, επειδή η Mizuki δεν άφηνε την παραμικρή υπόνοια για την ταυτότητά του.


Το άνιμε προβλήθηκε ολόκληρο στην κρατική τηλεόραση άλλες δύο φορές, ενώ τα πρώτα 12 επεισόδια κυκλοφόρησαν σε 3 βιντεοκασέτες στα τέλη της δεκαετίας του '80, με διαφορετική μεταγλώττιση – αν και η Ματίνα Καρρά παρέμεινε η "φωνή" της Κάντυ. Η τελευταία φορά που η «Κάντυ» προβλήθηκε στην ελληνική τηλεόραση ήταν στον ΣΚΑΪ, στα μέσα της δεκαετίας του '90, κι αυτή με διαφορετική μεταγλώττιση, αλλά μισή, γιατί διακόπηκε απότομα στο 50ό επεισόδιο εξαιτίας της δικαστικής διαμάχης που προέκυψε εκείνη την περίοδο μεταξύ της Mizuki και της Igarashi για τα δικαιώματα του άνιμε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να απαγορευτεί η προβολή της σειράς σε όλο τον πλανήτη.

Ο δικαστικός αγώνας κράτησε χρόνια, με τις δύο πρώην συνεργάτιδες να μην καταλήγουν ποτέ σε κοινή συμφωνία, ανταλλάσσοντας βαριές κατηγορίες. Τελικά, το δικαστήριο αποφάσισε υπέρ της Mizuki, που όμως είχε κουραστεί και απογοητευτεί πολύ για να ασχοληθεί ξανά με το συγκεκριμένο έργο.

Η Candy Candy κλαίει ακόμη για τον Anthony Facebook Twitter
Στην πραγματικότητα, η Mizuki δεν έδωσε ποτέ ένα οριστικό τέλος στην ιστορία, ούτε στο άνιμε ούτε στα βιβλία.


Παρά το άδοξο τέλος της «Κάντυ», ένας άλλος χαρακτήρας έχει «στοιχειώσει», απ' ό,τι φαίνεται, τους οπαδούς της, χρόνια μετά την ενηλικίωσή τους, και έχει αντέξει στο πέρασμα του χρόνου.


Στη νέα όπερα του Χαράλαμπου Γωγιού, που κάνει πρεμιέρα στις 21 Φεβρουαρίου στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σε λιμπρέτο του Γιάννη Φίλια και σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά, το επίκεντρο είναι ο Άντονυ – ο οποίος μπορεί να σκοτώθηκε νωρίς στο άνιμε, αλλά μετατράπηκε σε σύμβολο για όλα τα αγόρια που ντρέπονταν να πουν πως έκλαιγαν με την «Κάντυ Κάντυ».


Για τον Δημήτρη Καραντζά, που σκηνοθετεί τον Θάνατο του Άντονυ, η «Κάντυ Κάντυ» αποτελεί μια γλυκόπικρη ανάμνηση από τα '80s. «Νομίζω ότι ήταν τομή για την εποχή, μια σειρά κινουμένων σχεδίων που δεν ωραιοποιούσε μόνο τις καταστάσεις αλλά τολμούσε να δείξει πιο ωμά πλευρές της ζωής. Η όπερα είναι περισσότερο μια αναρώτηση γύρω από τον άντρα – πώς επηρέασε δύο φανατικούς θεατές της σειράς ο θάνατος του αντρικού προτύπου: τι σήμανε για τη δική τους ενηλικίωση, τη δική τους συμφιλίωση με τον θάνατο, τον τρόπο που σχετίζονται με το γυναικείο φύλο, τα όρια της δικής τους βαθιάς φιλίας».


Η ιδέα προέκυψε πάνω σε μια συζήτηση του Χαράλαμπου Γωγιού με τον λιμπρετίστα Γιάννη Φίλια. «Τέλη του 2004 ή αρχές του 2005. Ήμασταν γύρω στα 28 και η ευφορία στην οποία βρισκόταν η Αθήνα μετά τους Ολυμπιακούς μάς "προέτρεπε" επίμονα και εμμονικά να χαρούμε, να πλουτίσουμε και να κατακτήσουμε τον κόσμο (πού να ξέραμε τι ερχόταν). Εν τέλει, το έργο που σκεφτήκαμε έχει να κάνει με δυο άνδρες που φαντασιώνονται πως πιάνουν τη ζωή από τα κέρατα και καταλήγουν να καταστρέφουν τους εαυτούς τους», αναφέρει ο Χαράλαμπος Γωγιός.


Όσον αφορά το άνιμε, θυμάται ακριβώς την πρώτη φορά που ήρθε σε επαφή με αυτό. «Ήταν ένα απόγευμα του 1984, που κοιμόμουν μετά το σχολείο (πρέπει να πήγαινα τότε στη Β' ή τη Γ' Δημοτικού) και η μητέρα μου με ξύπνησε για να μου ανακοινώσει ότι σε λίγο ξεκινούσε στην ΕΡΤ ένα νέο παιδικό με τίτλο "Κάντυ Κάντυ", που μπορεί να με ενδιέφερε. Τι διάολο σκεφτόταν η μαμά μου, δεν ξέρω», λέει σήμερα.

«Δεν νομίζω πως είχα δει άλλοτε σε παιδική σειρά τόσο ακομπλεξάριστο συναίσθημα, τόσο δάκρυ, τόσους έρωτες, χωρίς την παραμικρή υποψία ειρωνείας. Θυμάμαι πως όλος αυτός ο συναισθηματικός καταιγισμός μού προκαλούσε μεγάλη αμηχανία, ώσπου κάναν χρόνο μετά ανακάλυψα την όπερα – αυτή κι αν είναι βουτηγμένη στο ακομπλεξάριστο συναίσθημα! Κυρίως με ενδιέφερε η τραυματική σκηνή του θανάτου του Άντονυ στο τέλος του 24ου επεισοδίου. Ήταν ένα μεγάλο σοκ για τη γενιά μου, ανάλογο με αυτό του θανάτου της μητέρας του Μπάμπι για μια προηγούμενη γενιά ή του θανάτου του Μουφάσα για μια επόμενη. Μια ανατριχιαστική έκθεση, διά της ποπ κουλτούρας, στο ανεπίστρεπτο και το συντριπτικό των μεγάλων συμβάντων της ζωής».


Ο Χαράλαμπος Γωγιός περιγράφει πώς ο Άντονυ έπεσε θύμα διαφόρων ακόμη «ατυχημάτων», ακόμα και μετά την πρώτη, μοιραία πτώση από το άλογο. «Η πρώτη απόπειρα σύνθεσης στα τέλη της δεκαετίας του 2000 διακόπηκε ουσιαστικά από την έλευση της οικονομικής κρίσης, που εκτροχίασε τις συνθήκες παραγωγής, στις οποίες ήλπιζα τότε, και με ώθησε σε έναν κύκλο πιο επίκαιρων, πολιτικών έργων, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επέστρεψα στον Άντονυ στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, στο γόνιμο πλαίσιο που πρόσφερε η νεοσυσταθείσα τότε Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ. Ο αρχικός προγραμματισμός για το 2019 διαταράχτηκε από την αρρώστια και τον θάνατο του πατέρα μου, που με απέσπασαν για ένα σοβαρό διάστημα από τη γραφή. Κατόπιν, το 2020 προέκυψε ο νέος κορωνοϊός. Ωστόσο, όπως είπε και ένας ψυχαναλυτής, το σημαντικό δεν είναι πόσες φορές ο Άντονυ πέφτει από το άλογο αλλά πόσες φορές ξανασηκώνεται!»


Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΟΝΥ

Χαράλαμπος Γωγιός

21, 26, 27/2/21

4, 6, 7/3/21

Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής / Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Ώρα έναρξης: 20:30 (Κυριακή: 19:00)

Λιμπρέτο: Γιάννης Φίλιας, Χαράλαμπος Γωγιός

Μουσική διεύθυνση: Χαράλαμπος Γωγιός

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Σκηνικό: Άρτεμις Φλέσσα

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Προγραμματισμός ζωντανών ηλεκτρονικών: Πάνος Ηλιόπουλος

Ερμηνεύουν: Γιώργος Ιατρού, Βασίλης Καβάγιας, Μαρισία Παπαλεξίου

www.nationalopera.gr

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τι θα ακούσουν το επόμενο διάστημα οι λάτρεις της κλασικής μουσικής και της Όπερας

Winter Preview / Τι θα ακούσουν το επόμενο διάστημα οι λάτρεις της κλασικής μουσικής και της Όπερας

Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Κρατική Ορχήστρα Αθηνών κατόρθωσαν γρήγορα να «συνέλθουν» από το σοκ των κλειστών θεάτρων και προσαρμόστηκαν στις ανάγκες αυτής της δύσκολης εποχής. Για το επόμενο τρίμηνο: οπτικογραφημένες όπερες, εξαιρετική μουσική και αρκετό... 1821.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ