90 χρόνια μετά τον θάνατο του ο Καβάφης γίνεται viral στα social media

90 χρόνια μετά τον θάνατο του ο Καβάφης γίνεται viral στα social media Facebook Twitter
Αυτό που επιβεβαιώνει η παρουσία του ποιητή στο Instagram και το Twitter είναι ότι τουλάχιστον στο ελληνικό φαντασιακό ο Καβάφης έχει εγγραφεί στη συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου ως η «απόλυτη» εικόνα ποιητή.
0

160 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ και 90 χρόνια μετά τον θάνατό του ο Καβάφης αποκτά νέα ζωή μέσα από τα social media. Στο Twitter ένας λογαριασμός με το όνομά του έχει συγκεντρώσει περισσότερους από 13 χιλιάδες ακόλουθους, ανεβάζοντας καθημερινά αγγλόφωνο περιεχόμενο και εγκαινιάζοντας νέους τρόπους προσέγγισης του έργου αλλά και της εικόνας του πιο εξαγώγιμου Έλληνα ποιητή.

Στην πλάτη του κτιρίου της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση βρίσκω συγκεντρωμένους γύρω από ένα τραπέζι 12 νέους και ενθουσιώδεις επιστήμονες και ακαδημαϊκούς. Μετά από open call του ιδρύματος επιλέχθηκαν 12 μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί φοιτητές καθώς και ερευνητές στα πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας τους με έναν κοινό άξονα, την εμβύθισή τους στο έργο του Αλεξανδρινού ποιητή.

Στόχος του «Διεθνούς Θερινού Σχολείου Καβάφη», που πραγματοποιήθηκε σε επιμέλεια των Peter Jeffreys, αναπληρωτή καθηγητή Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Suffolk University της Βοστόνης, και Τάκη Καγιαλή, καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, είναι να ερευνήσουν, μεταξύ άλλων, πώς διαβάζεται ο Καβάφης σήμερα και να εξετάσουν το έργο του ποιητή μέσα από τις μεθοδολογικές και θεωρητικές προσεγγίσεις διαφορετικών κλάδων της επιστήμης και της τέχνης. 

Ξεκάθαρα το πέρασμα του ποιητή από τα κοινωνικά δίκτυα πολλές φορές είναι απλά ένα επιφανειακό φλεξάρισμα και η σχέση πολλών αναγνωστών με τον Καβάφη είναι πλέον χρηματιστηριακής φύσης, το διαδικτυακό πλησίασμα πολλών στον ποιητή είναι ένα δείγμα συμβολικού πολιτιστικού κεφαλαίου και status. Ένα κόρδωμα δίχως ιδιαίτερη ουσία. Δύο βιβλία ποίησης στοιβαγμένα πάνω στο τραπέζι, μια κούπα τσάι, γυαλιά ηλίου, πετσέτα θαλάσσης και έτοιμος ο σύγχρονος Έλληνας ιντελεκτουέλ για τις καλοκαιρινές διακοπές του.

Στο δεύτερο κατά σειρά σεμινάριό τους, το οποίο παρακολουθώ, βρίσκεται εκεί για να τους μιλήσει και να παρουσιάσει την έρευνά του πάνω στην παρουσία του Καβάφη στα social media ο καθηγητής του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, Γιάννης Σκαρπέλος. Η έρευνά του κεντρίζει το ενδιαφέρον μου, μια και ήδη από καιρό ακολουθώ στο Twitter λογαριασμούς bot διαφόρων ποιητών ή συγγραφέων και, ανάμεσα στα Virginia Woolf Bot, Anne Carson Bot, Ursula K. Le Guin Bot, ανακαλύπτω και το Cavafy Bot, όπου σχεδόν κάθε μέρα ανεβαίνει ως tweet απόσπασμα ενός ποιήματος του Καβάφη στα αγγλικά.

Η λέξη bot υπονοεί μια αυτοματοποιημένη διαδικασία, που ναι μεν κρύβει από πίσω της έναν άνθρωπο, αλλά είναι ομιχλώδες σε τι βαθμό οι επιλογές των αποσπασμάτων αυτών είναι προϊόν ανθρώπινης σκέψης ή το τυχαίο ανακάτεμα ενός αλγόριθμου.

Παρότι όμως η δημοφιλία του δεν αγγίζει αυτή αγγλόφωνων ποιητών όπως η Sylvia Plath, για την οποία υπάρχει ο λογαριασμός στο Twitter @SylviaPlathBot με 51 χιλιάδες ακολούθους, με ιντριγκάρει το ποιος ακολουθεί τέτοιους λογαριασμούς αλλά και ποια είναι η νέα σχέση μας με τον ποιητή διαμεσολαβημένη από τα social media, καθώς και γιατί τόσα χρόνια μετά τη γέννηση και τον θάνατό του ο Καβάφης βιώνει αυτή την ψηφιακή αναγέννηση.

Η δεύτερη ζωή του Καβάφη στα social media

Πριν από 12 λεπτά ο λογαριασμός μόλις ανέβασε ένα ακόμη απόσπασμα από ποίημα του, 226 άτομα το έχουν ήδη δει. Λίγο πιο κάτω φωτογραφίες από την τηλεοπτική σειρά «Σασμός» με ένα screenshot του ποιήματος του Καβάφη «Επέστρεφε». Ακόμα πιο κάτω με το hashtag #Cavafy, μια φωτογραφία της ελληνικής σημαίας και ζωγραφικά έργα του Τσαρούχη. Μια εκδρομική φωτογραφία όπου μια γυναίκα με ένα τεράστιο λευκό καπέλο στέκεται στο μπαλκόνι ενός πλοίου και η λεζάντα της φωτογραφίας γράφει «Και βγήκα στο μπαλκόνι μελαγχολικά, βγήκα ν' αλλάξω σκέψεις», Κ. Π. Καβάφης.

Σύμφωνα με τον κύριο Σκαρπέλο, «ο Καβάφης στο Twitter παρουσιάζεται κυρίως ως ο ποιητής ποιημάτων όπως η "Ιθάκη" ή το "Περιμένοντας τους Βαρβάρους" και κατά συνέπεια ως ο ποιητής που συνοψίζει ψυχολογικές και συλλογικές καταστάσεις. Αυτό βεβαίως είναι ορθό, αλλά από την άλλη είναι σαν ένα είδος "αποστείρωσης" από το υπόλοιπο ποιητικό έργο του, και φυσικά σημαίνει ότι δεσπόζουν οι κυρίαρχες και ρηχές αναγνώσεις, και δεν αναγνωρίζω προσπάθειες για ουσιαστική εμβάθυνση ακόμη και σε αυτά τα δύο ποιήματα».

Από την έρευνά του προκύπτει πως από το 2010 έως σήμερα έχουν δημοσιευτεί πάνω από 283.166 tweets και retweets με αναφορές στον Αλεξανδρινό ποιητή, από περισσότερους από 100.000 μοναδικούς χρήστες, με μέσο όρο τα 58 tweets και retweets την ημέρα. Τα νούμερα φαντάζουν τεράστια, αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για έναν ποιητή που έγραφε στην ελληνική γλώσσα και πέθανε πριν από 90 χρόνια, εδραιώνοντας έτσι και διαδικτυακά τη θέση του στην κορυφή των πιο εξαγόμενων Ελλήνων ποιητών.

Στο μίξερ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, φωτογραφίες του Καβάφη γίνονται memes ή και δακρύβρεχτες λεζάντες σε εικόνες διακοπών, δίνοντας πλέον στον Καβάφη το status ενός pop icon. Στο αχανές σύμπαν τους, τα ποίηματά του μπορούν να μπερδευτούν ακόμη και ως τσιτάτα σε ινσταγκραμικά quotes, ενώ συχνά οι αναφορές σε αυτά μπορεί να συμπεριλαμβάνουν λάθη ή ακόμη και αποσπάσματα ποιημάτων που δεν είναι καν δικά του.

Πώς και γιατί όμως επιλέγει κάποιος ένα ποίημα του Καβάφη για να συνοδεύσει μια φωτογραφία ενός ηλιοβασιλέματος; Αυτό που επιβεβαιώνει η παρουσία του ποιητή στο Instagram και το Twitter είναι ότι τουλάχιστον στο ελληνικό φαντασιακό ο Καβάφης έχει εγγραφεί στη συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου ως η «απόλυτη» εικόνα ποιητή. Το όνομα του σέρνει την ταμπέλα του μεγάλου και (πολύ) σημαντικού ποιητή, με τον ίδιο τρόπο που το όνομα του Πικάσο είναι η αυτοματοποιημένη σκέψη όλων όταν σκέφτονται μεγάλους ζωγράφους, ενώ άλλοι αγαπημένοι τους δημιουργοί γλιστρούν στα περιθώρια του μυαλού τους, αποδεικνύοντας, μεταξύ άλλων, και τη σαρωτική δύναμη της επανάληψης.

Ξεκινώντας το σεμινάριό του ο κ. Σκαρπέλος μας αφηγείται μια ιστορία που αποτυπώνει τη σχέση πολλών ανθρώπων με το έργο του Καβάφη: «Ένας φοιτητής γράφει ένα ποίημα μιμούμενος την καβαφική γλώσσα, και διαβάζοντάς το στο πανεπιστήμιο, κάποιοι συμφοιτητές του θεωρούν ότι είναι έργο του ίδιου του Καβάφη».

Είναι ο σημαντικότερος Έλληνας ποιητής και γνωρίζουμε γι' αυτόν ελάχιστα, κυρίως όσα συγκρατήσαμε από το σχολείο. Ξεκάθαρα το πέρασμα του ποιητή από τα κοινωνικά δίκτυα πολλές φορές είναι απλά ένα επιφανειακό φλεξάρισμα και η σχέση πολλών αναγνωστών με τον Καβάφη είναι πλέον χρηματιστηριακής φύσης, το διαδικτυακό πλησίασμα πολλών στον ποιητή είναι ένα δείγμα συμβολικού πολιτιστικού κεφαλαίου και status. Ένα κόρδωμα δίχως ιδιαίτερη ουσία. Δύο βιβλία ποίησης στοιβαγμένα πάνω στο τραπέζι, μια κούπα τσάι, γυαλιά ηλίου, πετσέτα θαλάσσης και έτοιμος ο σύγχρονος Έλληνας ιντελεκτουέλ για τις καλοκαιρινές διακοπές του, μετατρέποντας με αυτόν τον τρόπο τον Καβάφη σε μια ακόμη στάση σε ένα ανελέητο σκρολάρισμα.

Όμως το γενικότερο κλίμα στην αίθουσα είναι ότι ακόμη και αυτό το αλεξιπτωτιστικό πέρασμα, μέσα από τα λεγόμενα μη παραδοσιακά μέσα (δηλαδή τα βιβλία), κάτι αφήνει, κι όταν έρθει η ώρα για τον καθένα να σκύψει πιο προσεκτικά πάνω από το έργο του, η οικειότητα αυτή θα είναι ήδη εκεί.

Παράλληλα όλη αυτή η διαδικτυακή κίνηση φέρνει σε επαφή τον ποιητή με άτομα που μπορεί να μην είχαν διαβάσει ποτέ ή ενδιαφερθεί καν για την ποίησή του –ή την ποίηση εν γένει– και που μπορεί να μην έχουν καμία εξοικείωση με το ποιητικό του σύμπαν, εκδημοκρατικοποιώντας έτσι έναν σημαντικό εκπρόσωπο της λεγόμενης «υψηλής κουλτούρας». 

Αποσιωπείται η ομοερωτικότητα του Kαβάφη στα ελληνόφωνα social media;

Ένας από τους συμμετέχοντες του θερινού σχολείου δίνει φωνή και σε μια δική μου σκέψη: μήπως είναι η καβαφική παρουσία στα social media λιγότερο φανερά ομοερωτική; Το περισσότερο περιεχόμενο που βλέπουμε για τον ποιητή αφορά ποιήματά του όπως η «Ιθάκη» ή η «Αλεξάνδρεια».

Παρότι σε διεθνές επίπεδο η εικόνα του Καβάφη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα χαρακτικά του Hockney και υμνείται ως ένας από τους σημαντικότερους ΛΟΑΤΚΙ+ ποιητές, ιδιαίτερα στο ελληνόφωνο περιεχόμενο που βρίσκω –με μια σύντομη αναζήτηση– αντιμετωπίζεται ως ένας οικουμενικά ερωτικός ποιητής, με πολλές από τις φωτογραφίες που συνοδεύουν ποιήματά του να αφορούν κυρίως ετεροφυλόφιλα ζευγάρια.

Θέτω ξανά το ερώτημα αυτό στον κύριο Σκαρπέλο κι η απάντησή του είναι πως «ελάχιστοι εστιάζουν στην ερωτική πλευρά του ποιητή, κυρίως επιλέγοντας ασπρόμαυρες εικόνες τμημάτων του σώματος, και ακόμη λιγότεροι σκίτσα ή φωτογραφίες που αναφέρονται στην ομοφυλοφιλία. Αν τα ξένα media εστιάζουν στην ομοφυλοφιλία του ποιητή, το κοινό φαίνεται να την υποβαθμίζει».

Όλη αυτή η συζήτηση λειτουργεί ως μια επιβεβαίωση πραγμάτων που ήδη γνωρίζουμε: τα social media δεν είναι ο απόλυτα ελεύθερος χώρος που φανταζόμασταν, αλλά ένας τόπος περιοριστικός, συντηρητικός και σεμνότυφος. Παρότι ο κύριος Σκαρπέλος υποστηρίζει πως «μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις για την υποβάθμιση αυτή, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία στα συνοδευτικά κείμενα που να στηρίζουν κάποιες από αυτές», δεν θα αποτελούσε κάποιο τρομακτικό άλμα της σκέψης μας αν υποθέταμε ότι ο αλγόριθμος των πλατφορμών μπορεί πιθανώς να παραγκωνίζει τις πιο ανοιχτά ομοερωτικές αναφορές στον Καβάφη.

Είναι γεγονός, βέβαια, ότι στον ελληνικό χώρο συχνά στεκόμαστε σε μια πιο αποστειρωμένη εικόνα του, εμμένοντας σε όσα μας έμαθαν στο σχολείο όπου –τουλάχιστον στη δική μου εμπειρία– η ομοφυλοφιλική πλευρά της ποίησης του ήταν τρομακτικά απούσα.

Έτσι ο ερωτικός Καβάφης είτε παραγκωνίζεται εντελώς είτε η ομοερωτικότητα του αορατοποιείται, γιατί στα μάτια πολλών Ελλήνων «κλοτσάει» το γεγονός ότι ο διασημότερος και πιο εξαγώγιμος Έλληνας ποιητής σχεδίασε την περιοχή της τέχνης του γύρω από την ομοφυλόφιλη επιθυμία.

Από την άλλη έχει νόημα να πούμε πως μια ανάγνωση του κόσμου του εμμονικά προσκολλημένη στην ομοφυλοφιλία του μπορεί να αποβεί πολύ περιοριστική. Το να εισέλθει κανείς στον κόσμο του Καβάφη σημαίνει πιθανότατα να το κάνει πατώντας πάνω σε χιλιοταλαιπωρημένες αφηγήσεις και ακολουθώντας δρόμους τρομερά στερεοτυπικούς. Αλλά η ουσιαστική σχέση μας με έναν ποιητή δεν μπορεί να διαμορφωθεί ούτε μέσα από αποσπασματικά tweets ούτε από τσιτάτους αφορισμούς, παρά από το ίδιο το σώμα δουλείας που αφήνει πίσω του.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Καβάφης ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη

Αποστολή / Μια συναρπαστική εβδομάδα με Καβάφη στη Νέα Υόρκη

Από την Πέμπτη Λεωφόρο και το Ιστ Βίλατζ μέχρι το Χάρλεμ και το Μπρούκλιν, το Φεστιβάλ Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση σάρωσε για μια βδομάδα τη Νέα Υόρκη, περιλαμβάνοντας εντελώς αναπάντεχες καλλιτεχνικές δράσεις και προσεγγίσεις στο έργο και τη ζωή του ποιητή.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Η διεθνής αίγλη και το μεγαλείο του Καβάφη

Βιβλίο / Η διεθνής αίγλη και το μεγαλείο του Καβάφη

Η καθηγήτρια Συγκριτικής Γραμματολογίας του Πρίνστον και μεταφράστρια Κάρεν Έμεριχ μιλά για την περίπτωση του Αλεξανδρινού ποιητή με αφορμή τη συμμετοχή της στο φετινό International Cavafy Summer School που διοργάνωσε η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 26/11-Ο Καβάφης των καλλιτεχνών

Ο Καβάφης ανάμεσά μας / Ο Καβάφης των καλλιτεχνών

Η πρόσληψη της καβαφικής ποίησης αλλά και του κόσμου του Αλεξανδρινού ποιητή από δυο νέους καλλιτέχνες με διαφορετικές επιρροές και κατευθύνσεις: του συγγραφέα, ποιητή και σεναριογράφου Φοίβου Οικονομίδη και του περφόρμερ, εικαστικού, ηθοποιού και σκηνογράφου Ιώκο, στο πλαίσιο της σειράς Ο Καβάφης ανάμεσά μας που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ