Χάρης Φραγκούλης: «Ένας δειλός συμβιβασμένος είμαι»

Χάρης Φραγκούλης: «Ένας δειλός συμβιβασμένος είμαι» Facebook Twitter
Φωτο: Freddie F./ LiFO
0

Όταν οι συνομήλικοί του ονειρεύονται εμβληματικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, εκείνος απορρίπτει τις βεβαιότητες, αμφιβάλλει όσο περισσότερο μπορεί, ψάχνει να τρυπώσει στη θεατρική ουσία μέσα από τη ρωγμή και την ατέλεια.

Όταν οι σκηνοθέτες της γενιάς του αναμετριούνται με τουλάχιστον δυο- τρία μεγάλα κείμενα μέσα στη σεζόν, εκείνος παλεύει εδώ και τρία χρόνια με την Αντιγόνη του Σοφοκλή.

Κι όταν κάποιοι βαυκαλίζονται πως εξασφάλισαν για την ομάδα τους ηθοποιούς που έχουν εμπειρία, τεχνική και κρατούν τα «κλειδιά» των μεγάλων ερμηνειών, εκείνος επιστρέφει στο πιο αθώο, ακατέργαστο υλικό και ανεβάζει παραστάσεις με έναν μεταφορέα, έναν ψυκτικό, με δικηγόρους, φαρμακοποιούς και αποφοίτους δραματικών σχολών που πριν δεν είχαν την παραμικρή επαφή με τη σκηνή.

Κι όμως, πέρσι, όσο εκείνοι, κλεισμένοι τα βράδια της καραντίνας σε σπίτια, αναζητούσαν στο κείμενο του Σοφοκλή το αντίδοτο στην πανδημία, φτιάχνοντας μια παράσταση χειροποίητη, δροσερή, δυνατή, το θέατρο Θησείο γέμιζε ασφυκτικά και η Αθήνα, από στόμα σε στόμα, μοιραζόταν το μυστικό: μη χάσετε αυτή την ομάδα νέων παιδιών που με θράσος αναμετριέται τα βράδια στο Θησείο με μια συνθήκη (αρχαίο δράμα στον περίκλειστο θεατρικό χώρο) που μπορεί να «καταπιεί» και τους πλέον έμπειρους.

«Αυτό που εγώ καταλαβαίνω ως φασισμό και διάκριση είναι να μη διψάς για τη ζωή, για τη συνθετότητά της και τη διαφορε-τικότητα. Είναι ένα βόλεμα ο ρατσισμός που σε καθηλώνει σε μια αμετακίνητη θέση και σκέψη».

«Μη τυπική σύνθεση της Αντιγόνης»: Έτσι αποκαλεί ο Χάρης Φραγκούλης αυτό το ασυνήθιστο κράμα από σωματικότητες και προσωπικότητες που συναντιούνται επί σκηνής και συνθέτουν την αφήγηση, επιστρατεύοντας ένστικτο, αθωότητα, βίωμα και νεανική ορμή.

«Η ηρωίδα είναι η Αντιγόνη και το τραγικό πρόσωπο ο Κρέων. Όλοι οι υπόλοιποι έχουμε στοιχεία απ’ όλους τους χαρακτήρες του Σοφοκλή. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν μπορώ να τοποθετήσω τον εαυτό μου στους ήρωες, στην υπέρβαση. Ένας δειλός συμβιβασμένος είμαι. Δεν γίνεται να συμβαίνουν όλα αυτά στον κόσμο κι εμείς να πίνουμε εδώ τσάι.

Κάτι συνέχεια σκοτώνουμε για να μπορούμε να είμαστε εδώ και να παίζουμε τους διάφορους ρόλους της ζωής μας. Με συγκινεί βαθιά η Αντιγόνη, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είμαι σαν αυτή. Ένας ταπεινός Χορός είμαι που φοβάται τον θάνατο, τις δύσκολες στιγμές, την ευθραυστότητά μου», λέει για την ηρωίδα του που εδώ και μερικές μέρες επέστρεψε στη θεατρική Αθήνα και παρουσιάζεται στο θέατρο Σφενδόνη (από Δευτέρα έως Τρίτη, σε μετάφραση Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου και μουσική Κορνήλιου Σελαμσή).

Ασκήσεις θάρρους, λοιπόν, μέσα από το θέατρο (και το μποξ, που δεν εγκαταλείπει ποτέ) γι’ αυτό το τόσο ταλαντούχο πλάσμα, εντός του οποίου καίει μια φλόγα που δεν τον αφήνει σε ησυχία. «Η ενέργεια πρέπει να αλλάζει μορφή και να μετατρέπεται σε ουσία όσο περνάνε τα χρόνια. Στα δεκαέξι, αν είσαι χούλιγκαν, είσαι σωστός, στα είκοσι πέντε είσαι μαλάκας, στα σαράντα φαιδρός. Στον έρωτα ισχύει το ίδιο. Στα είκοσι πέντε μπορείς να φλερτάρεις λέγοντας εξυπνάδες. Αν το κάνεις στα εξήντα, είσαι γραφικός», μου είχε πει κάποτε.

Χάρης Φραγκούλης Facebook Twitter
«Έχω φερθεί με βαναυσότητα στον εαυτό μου. Πλέον αποφάσισα να δίνω μεγαλύτερες ευκαιρίες στην τρυφερότητα»: Ο Χάρης Φραγκούλης φωτογραφήθηκε στον χώρο προβών του Μεγάρου. Φωτο: Freddie F./ LiFO

Σε ό,τι τον αφορά, παραμένει συνεπής στο χρονοδιάγραμμα. Συνεχίζει και αρνείται να υποκύψει στη δουλεία των social media, δεν εκβιάζει τα κείμενα, αναζητά παντού την ποίηση, δίνει πια περισσότερο χώρο στην τρυφερότητα, γοητεύεται βαθιά από την ανθρώπινη φύση και αδυναμία, παραμένει εκνευριστικά πιστός στους φίλους του, σκηνοθετεί κάθε λεπτό της ζωής του.

Μετά από δεκατρία χρόνια στο θέατρο διαπιστώνεις πως εκείνη η πρώιμη, ανεξέλεγκτη περιέργειά του έχει μετριαστεί πια και πως η αναμέτρηση με τους ατίθασους, ορμητικούς και μοιραίους ήρωες του Τενεσί Ουίλιαμς, του Πίντερ, του Σαίξπηρ και του Σοφοκλή μαλάκωσαν τις ανησυχίες του.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.
To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

«Έχω φερθεί με βαναυσότητα στον εαυτό μου. Πλέον αποφάσισα να δίνω μεγαλύτερες ευκαιρίες στην τρυφερότητα. Ακόμα και στις σχέσεις, σε ανθρώπους που δοκιμάζουν τις αντοχές μου, το ρίχνω όλο πάνω μου. Πολύ δύσκολα λέω “φύγε”.

Μαθαίνω κι εγώ μετά χρόνια να αγαπάω τον εαυτό μου. Θέλει εξάσκηση. Είναι όπως όταν μαθαίνεις να βγάζεις το σακάκι σου. Στην αρχή είσαι άγαρμπος, βίαιος, δεν σε νοιάζει και να γρατζουνιστείς. Έπειτα όμως γνωρίζεις κάποιον και προσπαθείς να του βγάλεις το σακάκι. Όμως, τον αγαπάς τόσο πολύ, που δεν θες να τον πονέσεις, οπότε βρίσκεις τον τρόπο να μη διακινδυνεύσεις να τον γρατζουνίσεις. Κι έπειτα, επειδή σε αγαπά κι εκείνος, αφαιρείς πιο τρυφερά και το δικό σου σακάκι.

Τις καρδιές, όταν αγαπιούνται, τις πονάει ακόμα κι ο αέρας. Η αγάπη όμως σε κάνει να αφαιρείς σακάκια σαν να μην έχεις ακουμπήσει τίποτα... Όχι γιατί η φιλοδοξία σου είναι να γίνεις ο μεγαλύτερος τεχνίτης στο να βγάζεις το σακάκι αλλά γιατί συναντιέσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς τόσο παράφορα, που γίνεσαι ο καλύτερος όλων στο να βγάζεις το σακάκι, δηλαδή στην αγάπη».  

Να, τέτοιες ιστορίες επινοεί ο Χάρης όταν του ζητάς να σου εξηγήσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα βαθιά συναισθήματα, τον χαμένο ρομαντισμό, την κοινωνική βρομιά, τους αλλεπάλληλους διχασμούς της ζωής.

«Αυτό που εγώ καταλαβαίνω ως φασισμό και διάκριση είναι να μη διψάς για τη ζωή, για τη συνθετότητά της και τη διαφορετικότητα. Είναι ένα βόλεμα ο ρατσισμός που σε καθηλώνει σε μια αμετακίνητη θέση και σκέψη. Δεν θες να πας ούτε εκατοστό μπροστά μην τυχόν και συναντήσεις κάποιον που θα διαταράξει τη βεβαιότητά σου, που προσεύχεται με άλλον τρόπο από εσένα, που κάνει έρωτα αλλιώς, που έχει άλλο χρώμα. Ας μείνουν τα πράγματα όπως είναι, με κάθε κόστος.

Εμένα, από την άλλη, η περιέργεια με νικά πάντα. Θέλω να πηγαίνω όπου κι αν με καλεί. Έτσι γνωρίστηκα με τον χουλιγκανισμό, αυτός είναι ο λόγος που μπορεί να με δεις να χώνομαι σε μια κουζίνα στο Μεταξουργείο για να δω πώς μαγειρεύουν οι Ινδοί, που καίγομαι να ακούω ιστορίες ανθρώπων που η ζωή τους πήρε φάλτσα στροφή».

Χάρης Φραγκούλης Facebook Twitter
Σε λίγες εβδομάδες το Ink κάνει πρεμιέρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και εκεί Φραγκούλης και Παπαϊωάννου θα μοιραστούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Φωτ.: Julian Mommert

Έναν χρόνο τώρα ένας ακόμα ρόλος στη ζωή του Χάρη απαιτεί από εκείνον να κοιτάξει το σώμα του με άλλο τρόπο, να κατέβει από το ρινγκ και να στρέψει το βλέμμα του στον κόσμο της ομορφιάς και της εικαστικής τελειότητας του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Σε λίγες εβδομάδες το Ink κάνει πρεμιέρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και εκεί Φραγκούλης και Παπαϊωάννου θα μοιραστούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

«Είναι η πρώτη φορά που μοιράζομαι με κάποιον άλλον κάτι που σχεδίασα για τον εαυτό μου. Είμαι εντυπωσιασμένος από τη σκηνική του ιδιοφυΐα», έλεγε πριν από μέρες ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, παρουσιάζοντας τον νέο του εκλεκτό:

«Η αλήθεια είναι ότι ζηλεύω. Ο Χάρης είναι πολύ καλός και θα γίνει πολύ καλύτερος από μένα. Το να βλέπω κάτι που φτιάχνω πάνω στα μέτρα μου να το φορά τόσο καλά κάποιος άλλος και μετά να με βλέπει εκείνος και να με διορθώνει είναι πραγματικά μια πρωτόγνωρη διαδικασία. Η ανταλλαγή αυτή βοηθάει να μην αισθάνεσαι μοναδικός και να σκέφτεσαι ότι κάποτε θα παραδώσεις την εξουσία σε κάποιον άλλον».

Λευτέρης Βογιατζής, Ακύλλας Καραζήσης, Νίκος Μαστοράκης, Νίκος Καραθάνος, Γιάννης Χουβαρδάς, Μιχάηλ Μαρμαρινός, Δημήτρης Καραντζάς. Και τώρα ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. «Δεν ξέρω αν προέρχομαι από κάποιον άλλο κόσμο, αλλά ξέρω πως θέλω πάντα να πηγαίνω σε ανθρώπους που αγαπούν τα υλικά τους. Όταν όμως φτάνω εκεί, παραδίδομαι. Ίσως επίσης δεν βρίσκω τις λέξεις να περιγράψω τι είναι το Ink, αλλά μπορώ να μιλάω ώρες για τη χαρά μου να δουλεύω με κάποιον που συγκεντρώνει τη σοφία τόσων ετών μικρογλυπτικής και αναζητά μέσα από επίπονη δουλειά, όπως το έκανε και ο Λευτέρης Βογιατζής ή ο Μιχάηλ Μαρμαρινός, τη λεπτότητα πραγμάτων, συναισθημάτων, κινήσεων».

Χάρης Φραγκούλης Facebook Twitter
Η ενέργεια πρέπει να αλλάζει μορφή και να μετατρέπεται σε ουσία όσο περνάνε τα χρόνια. Στα δεκαέξι, αν είσαι χούλιγκαν, είσαι σωστός, στα είκοσι πέντε είσαι μαλάκας, στα σαράντα φαιδρός. Φωτο: Freddie F./ LiFO

Είναι, λοιπόν, μάλλον ξεκάθαρο γιατί το 2022 ήταν η χρονιά του Χάρη Φραγκούλη και η στιγμή που η κλίμακα αλλάζει. Εκείνος, βεβαίως, επιμένει ότι τίποτα επί της ουσίας δεν θα αλλάξει, εκτός ίσως από την αναγκαστική απόσυρση του «αρχαίου» κινητού τηλεφώνου του (ναι, έχει ακόμα συσκευή με κουμπιά και χωρίς ίντερνετ), καθώς τον επόμενο χρόνο θα περιοδεύει στον κόσμο με το Ink και την ομάδα Παπαϊωάννου.

Στο κομοδίνο θα στοιβάζονται εισιτήρια για απίθανους προορισμούς και κορυφαία θέατρα, αλλά εκείνος, κλεισμένος στο θέατρο Σφενδόνη, θα κάνει ανελέητες πρόβες για το νέο, «χειροποίητο» σκηνοθετικό του εγχείρημα, την Αφιέρωση του Μπότο Στράους, που κάνει πρεμιέρα αρχές Φεβρουαρίου με πρωταγωνιστές τους Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέα Κοντόπουλο, Ανδρέα Κωνσταντίνου, Κορνήλιο Σελαμσή και Μιχάλη Τιτόπουλο.

Ναι, αυτή η στοιχειωμένη από τη φρίκη της ερωτικής απώλειας αφήγηση προσθέτει εσχάτως μερικές ακόμα δόσεις θεατρικής αδρεναλίνης στη ζωή του. «Τρελαίνομαι που ο πρωταγωνιστής Ρίχαρτ είναι ένας τεράστιος loser που οδηγείται σε κάτι εκ των προτέρων χαμένο. Είναι συναρπαστική η ηρωική απελπισία του».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Χάρης Φραγκούλης

Θέατρο / Ο Χάρης Φραγκούλης λίγο πριν από την πρεμιέρα της «Αντιγόνης» (που θα συζητηθεί πολύ)

Η Αργυρώ Μποζώνη συνομιλεί με τον εξαίρετο ηθοποιό, ο οποίος μεγαλώνοντας, εκτός από κάτι το αδάμαστο αποκτά και κάτι «παλιό»: μια αδιαπραγμάτευτη πίστη στην τέχνη του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άννα Κοκκίνου, Λένα Κιτσοπούλου και Χάρης Φραγκούλης στο θέατρο Σφενδόνη

Πολιτισμός / Άννα Κοκκίνου, Λένα Κιτσοπούλου και Χάρης Φραγκούλης στο θέατρο Σφενδόνη

Το νέο έργο της Λένας Κιτσοπούλου, ο «Αφανισμός» του Μπέρχαρντ σε σκηνοθεσία Άννας Κοκκίνου, η «Αντιγόνη» και η «Αφιέρωση» σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα της Σφενδόνης για τη νέα σεζόν.
LIFO NEWSROOM
Δημήτρης Παπαϊωάννου: «Την πόρτα της γελοιότητας την περνά κανείς πάρα πολύ εύκολα»

Χορός / Δημήτρης Παπαϊωάννου: «Την πόρτα της γελοιότητας την περνά κανείς πολύ εύκολα»

Θα είναι η τελευταία φορά που θα συμμετάσχει ο ίδιος «με σάρκα και αίμα» στη δική του δουλειά, δηλώνει ο Έλληνας δημιουργός για το νέο του έργο που έχει τίτλο «INK» και θα κάνει πρεμιέρα στο Μέγαρο Μουσικής τον Ιανουάριο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ