Στο Kunstfest Weimar, το ετήσιο φεστιβάλ της Βαϊμάρης

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Εντυπώσεις από το Kunstfest Weimar, το ετήσιο φεστιβάλ της ιστορικής πόλης της Βαϊμάρης Facebook Twitter
Στην κεντρική πλατεία Theaterplatz, παρακολουθήσαμε την παγκόσμια πρεμιέρα της παράστασης « The olive grove», μια σύζευξη σύγχρονου χορού και βίντεο. Cion- Requiem of Ravel’s Bolero από την ομάδα Vuyani Dance Theatre. Φωτο: Thomas Müller
0

«Η δυσφορία που προκαλεί η σύγχρονη κουλτούρα της μνήμης ξεκινάει ακριβώς από τη δυνατότητα που έχει κάποιος να θυμάται ή όχι. Επί της ουσίας, μπορούμε να θυμόμαστε κάτι μόνο εφόσον το έχουμε βιώσει οι ίδιοι. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, δεκαεξάχρονοι μαθητές να θυμούνται όταν επισκέπτονται το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ; Γι’ αυτούς το να “θυμηθούν” πράγματα που ακόμα και οι παππούδες τους δεν τα έζησαν ακούγεται υπερβολικό, μάλιστα έχει και ένα ηθικό φορτίο. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει εκτροχιαστεί, αν και με μια πρώτη ματιά φαίνεται παράδοξο. Παρότι οι τελετές μνήμης στη Γερμανία τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια έχουν επεκταθεί, ακροδεξιοί εξτρεμιστές και λαϊκιστές πετυχαίνουν τη μία εκλογική νίκη μετά την άλλη. Το AfD στη Θουριγγία, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, καταφέρνει να κερδίζει το ένα τέταρτο των ψήφων χάρη στην επαναφορά ρατσιστικών μηνυμάτων και λόγω του μίσους για τις δημοκρατικές αξίες. Στη Βαϊμάρη και το Νορντχάουζεν έκοψαν τα δέντρα στη μνήμη των θυμάτων των στρατοπέδων, αρνητές της πανδημίας διαδίδουν αντισημιτικές συνωμοσιολογίες και χωρίς καμία αιδώ παραποιούν την Ιστορία, εξισώνοντας τα εγκλήματα του ναζισμού με αυτό που αποκαλούν “δικτατορία του κορωνοϊού”».

Αυτό αποτελεί μικρό απόσπασμα του λόγου του ιστορικού και επίσημου επόπτη των μνημείων πρώην στρατοπέδων συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ και Mίτελμπαου-Ντόρα (ελάχιστα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Βαϊμάρης το πρώτο) Ζαν Κρίστιαν Βάγκνερ, που δόθηκε στο ετήσιο μνημόσυνο για τα θύματα του ναζισμού στο Μπούχενβαλντ, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 24 Αυγούστου στον ναό των Αγίων Πέτρου και Παύλου στη Βαϊμάρη και σήμανε την έναρξη του Kunstfest Weimar, του φεστιβάλ της Βαϊμάρης.

Ακολούθησε μια ομάδα υψίφωνων, μελών του ανσάμπλ Musica Ficta από την Ισπανία (στο Μπούχενβαλντ υπήρξαν θύματα που ήταν Ισπανοί) που έπαιξε σεφαραδίτικη μουσική και ερμήνευσε το ρέκβιεμ «Officium Defunctorum» (1605) του αναγεννησιακού ιερωμένου και συνθέτη Tomas Luis de Victoria και στη συνέχεια διαβάστηκε απόσπασμα της μαρτυρίας του σπουδαίου Χόρχε Σεμπρούν (ο διάσημος συγγραφέας και επίσης υποψήφιος για Όσκαρ Σεναρίου με την ταινία «Ζ» του Κώστα Γαβρά), ο οποίος ήταν έγκλειστος στο Μπούχενβαλντ, ενώ ο Σέρβος συγγραφέας και επίσης επιζών του ίδιου στρατοπέδου Ιβάν Ιβάντζι έδωσε μια σύντομη σχετική ομιλία.

Το φεστιβάλ ολοκληρώθηκε με κείμενο του Βάγκνερ που αποτέλεσε και την αφορμή για τη δημιουργία του Φεστιβάλ της Βαϊμάρης, το οποίο πραγματοποιήθηκε παρουσία του πρωθυπουργού της Θουριγγίας Bodo Ramelow, του μόνου αριστερού ηγέτη κρατιδίου και μέλους του κόμματος Die Linge.

Το γεγονός ότι μια τέτοια παράσταση δόθηκε στο κέντρο της ιστορικής πόλης που συνδέεται τόσο στενά με την άνοδο του ναζισμού και όπου υπογράφηκε το πρώτο σύνταγμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης το 1918, εκεί όπου λίγα χρόνια μετά εκλέχτηκε ο πρώτος ναζιστής υπουργός κυβέρνησης, κάνει την επιλογή του Χέμκε ακόμα πιο τολμηρή, δίνοντάς της μεγάλη συμβολική σημασία.

Το Kunstfest Weimar ιδρύθηκε το 1990 για να προετοιμάσει την πόλη για το 1999, έτος που χρίστηκε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Το ετήσιο μνημόσυνο είχε πάψει να αποτελεί εναρκτήρια εκδήλωση του φεστιβάλ, μέχρι που το επανέφερε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Ρολφ Χένκε, ο οποίος το έχει αναλάβει εδώ και τέσσερα χρόνια. Είναι ο άνθρωπος που του έδωσε πολιτικό χαρακτήρα και επιδίωξε με επιτυχία να παντρέψει την τέχνη με την πολιτική και την ανάγκη για διατήρηση της μνήμης και του πολιτικού προβληματισμού σχετικά με τα τρέχοντα γεγονότα και το μέλλον της Γερμανίας αλλά και της Ευρώπης. Επιπλέον, έθεσε ως μότο της φετινής διοργάνωσης τη φράση «Sehnsucht nach Μorgen», δηλαδή «Λαχταρώντας για το αύριο», εκφράζοντας την αγωνία όλων για το μέλλον.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ρολφ Χένκε. 
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ρολφ Χένκε. 

Παρευρέθηκα στο μνημόσυνο ως καλεσμένος του Χέμκε. Μόλις ολοκληρώθηκε και χειροκροτήθηκαν τα μέλη της Musica Ficta μεταφερθήκαμε όλοι πεζή για την εναρκτήρια παράσταση σε ένα άλλο κεντρικό τοπόσημο της Βαϊμάρης (μια μικρή πόλη που περπατιέται άνετα σε όλο το μήκος και πλάτος της), στην κεντρική πλατεία Theaterplatz, μπροστά από το Εθνικό Θέατρο, υπό το βλέμμα των αγαλμάτων των μεγάλων προσωπικοτήτων που άφησαν το στίγμα τους στη Βαϊμάρη, του Γκαίτε και του Σίλερ ‒ οι δύο κορυφαίοι εκπρόσωποι των γραμμάτων και των τεχνών έζησαν μεγάλο διάστημα στην πόλη, όπου και πέθαναν.

Με ελεύθερη είσοδο και με τη συμμετοχή ενός άκρως νεανικού κοινού παρακολουθήσαμε την παγκόσμια πρεμιέρα της παράστασης «The olive grove», μια σύζευξη σύγχρονου χορού και βίντεο. Η διάσημη Ισραηλινή video artist Sigalit Landau (με τη συμβολή του Yotam) και ο επίσης Ισραηλινός, εγκατεστημένος στο Βερολίνο, χορευτής και χορογράφος Nir De Volff, μαζί με τον Σύρο χορευτή Medhat Aldaabal, παρουσίασαν ένα εκρηκτικό θέαμα για την ανάγκη συμφιλίωσης και ειρηνικής συμβίωσης Παλαιστινίων και Εβραίων. Μια εγκατάσταση βίντεο η οποία προβαλλόταν σε έξι υπερμεγέθεις οθόνες, ένας συγκλονιστικός καταιγισμός εικόνων από την καλλιέργεια και τη συγκομιδή της ελιάς, του πιο χαρακτηριστικού δέντρου της Μεσογείου. Ο καρπός του ενώνει όλους τους λαούς ανά τους αιώνες και για τη Βίβλο είναι σύμβολο ζωής και γέννησης, αλλά σήμερα αποτελεί λόγο διαμάχης και συγκρούσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Η σπαρακτική χορογραφία, που ήταν μια έκκληση για ειρηνική συμβίωση, ολοκληρώθηκε με χάμπλα, ένα γλέντι χαράς που κάλεσε όλους τους παρευρισκόμενους να χορέψουν και να αφεθούν σε απογειωτικό κέφι.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Εντυπώσεις από το Kunstfest Weimar, το ετήσιο φεστιβάλ της ιστορικής πόλης της Βαϊμάρης Facebook Twitter
The olive grove. Φωτο: Thomas Müller

Το γεγονός ότι μια τέτοια παράσταση δόθηκε στο κέντρο της ιστορικής πόλης που συνδέεται τόσο στενά με την άνοδο του ναζισμού και όπου υπογράφηκε το πρώτο σύνταγμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης το 1918 (τουριστικός και πολιτιστικός προορισμός από τότε λόγω των δύο προαναφερθέντων κορυφαίων συγγραφέων και όχι μόνο), εκεί όπου λίγα χρόνια μετά εκλέχτηκε ο πρώτος ναζιστής υπουργός κυβέρνησης (μάλιστα λέγεται ότι ο Χίτλερ διέμεινε σαράντα τέσσερις φορές στο θρυλικό ξενοδοχείο Elephant), κάνει την επιλογή του Χέμκε ακόμα πιο τολμηρή, δίνοντάς της μεγάλη συμβολική σημασία.

Την επομένη μέρα μου εξήγησε σε μια σύντομη συνέντευξη: «Έχουμε συνείδηση του τι συνέβη μεταξύ του 1933 και του 1945 και οφείλουμε να το συζητήσουμε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε το Ολοκαύτωμα ούτε τη σύγκρουση στο Ισραήλ που δεν λέει να σταματήσει. Πρόκειται, βέβαια, για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, το ένα είναι ιστορικής σημασίας και το άλλο ένα σύγχρονο γεγονός. Χαίρομαι που ξεκινήσαμε με δύο εκδηλώσεις που αντικατοπτρίζουν τα προβλήματα και τις συγκρούσεις του σήμερα. Είχα την τύχη να συναντήσω και να εντάξω στο φεστιβάλ αυτούς τους τόσο έξυπνους και ευαίσθητους καλλιτέχνες που μέσα από τη δουλειά τους προσεγγίζουν την ανθρώπινη πλευρά της ισραηλινής κοινωνίας, τις επιπτώσεις της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης στη ζωή των ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν ειρηνικά. Μεγάλο μέρος των Παλαιστινίων και των Εβραίων επιθυμεί βαθιά την ειρήνη. Η ελιά είναι ένα μεγάλο και συγκινητικό σύμβολο της αντιπαλότητας, των λόγων που προκαλούν προβλήματα και οι δύο πλευρές και της καταστροφής που συντελείται. Αυτό που λέει είναι ότι πρόκειται για μια τραγωδία, μια αέναη σύγκρουση χωρίς λύση. Και κατά κάποιον τρόπο, σε αυτό το πλαίσιο, συνδέεται με τη σύγκρουση μεταξύ των Ρώσων και των Ουκρανών. Πόσοι Ρώσοι στρατιώτες περίμεναν ότι θα σκότωναν Ουκρανούς αδελφούς και αδελφές;»

Το φεστιβάλ, που διαρκεί δύο εβδομάδες, από τις 24 Αυγούστου έως τις 11 Σεπτεμβρίου (ενώ λείπουν οι φοιτητές της πόλης, που επιστρέφουν μέσα Οκτώβρη), έχει ένα πλούσιο πρόγραμμα που περιλαμβάνει όλες τις τέχνες.

Η γκαλερί ACC φιλοξενεί την ομαδική έκθεση «Dirty Talking». Σε αυτήν ομάδες και αυτόνομοι καλλιτέχνες, κάποιοι από αυτούς πολιτικοί πρόσφυγες που ζουν στη Θουριγγία, παρουσιάζουν έργα και εγκαταστάσεις που έχουν κοινή θεματική τη γοητεία που ασκούν προσωπικότητες και καταστάσεις με περισσότερο ή λιγότερο αναγνωρίσιμη τοξικότητα και φασιστική επιβολή, από τις θεωρίες συνωμοσίας μέχρι τα ναρκωτικά και τις υποσχέσεις των λαϊκιστών πολιτικών.

Μια δεύτερη έκθεση στον ίδιο χώρο με τίτλο «Μάσκες ενάντια στη βαρβαρότητα» αποτελείται από τέσσερις αριστουργηματικές μαριονέτες με κοστούμια φτιαγμένα το 1978 από τον Χουάν Μιρό και τον σκηνοθέτη της ομάδας La Claca της Μαγιόρκα, Χοάν Μπαϊσάς, για παράσταση του εμβληματικού και αντιπολεμικού έργου του Αλφρέντ Ζαρί «Ο Βασιλιάς Ιμπί». Πρόκειται για μια ισπανική εκδοχή που σατίριζε τον Φράνκο και είχε τίτλο «Μόρι ελ Μέρμα».

Αν και από κοινού είχε αποφασιστεί ότι με το τέλος της παράστασης θα καταστρέφονταν, έχουν αναπαραχθεί αρκετές φορές με αφορμή εκθέσεις και αναβιώσεις της παράστασης. Αυτήν τη φορά φτιάχτηκαν για να χρησιμοποιηθούν σε παράσταση του Ρόμπερτ Γουίλσον, η οποία κάνει πρεμιέρα στη Μαγιόρκα λίγο μετά την ολοκλήρωση της έκθεσης. Στον εκθεσιακό χώρο ακούγεται ένα σατιρικό ηχητικό μονόπρακτο που ερμηνεύει ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Σε έναν χρόνο από τώρα, και μετά από διεθνή τουρνέ, η παράσταση θα καταλήξει στη Βαϊμάρη.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Εντυπώσεις από το Kunstfest Weimar, το ετήσιο φεστιβάλ της ιστορικής πόλης της Βαϊμάρης Facebook Twitter
Μαριονέτες με κοστούμια φτιαγμένα το 1978 από τον Χουάν Μιρό και τον σκηνοθέτη της ομάδας La Claca της Μαγιόρκα, Χοάν Μπαϊσάς. Φωτο: Seigersbusch
ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Εντυπώσεις από το Kunstfest Weimar, το ετήσιο φεστιβάλ της ιστορικής πόλης της Βαϊμάρης Facebook Twitter
Λεπτομέρεια από κοστούμι μαριονέτας που σχεδίασε ο Χουάν Μιρό και ο σκηνοθέτη της ομάδας La Claca της Μαγιόρκα, Χοάν Μπαϊσάς το 1978. Φωτο: Seigersbusch Φωτο: Seigersbusch

Στα εικαστικά εντάσσεται και μια βίντεο-εγκατάσταση που συμπληρώνεται από έργα της Γερμανίδας καλλιτέχνιδας που ζει στη Νέα Υόρκη Aura Rosenberg και έχει τίτλο «Angel of History». Πρόκειται για μια αναδρομή στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού με χρήση γραφικών σε ένα σύντομο σαρκαστικό βίντεο στον 3ο όροφο του περίφημου Μουσείου του Μπάουχαους.

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ εγκαινιάστηκε και μια έκθεση ζωγραφικής του Αιγύπτιου Μοχάμεντ Άμπλα, βραβευμένου με το Μετάλλιο Γκαίτε, σε έναν χώρο πίσω από το Μουσείο Μπαουχάους, σε γκαλερί-café του Weimarhallenpark.

Η θρυλική σχολή του Γκρόπιους, που άλλαξε την αισθητική του εικοστού αιώνα, επίσης ιδρύθηκε στη Βαϊμάρη και πολεμήθηκε από τους ναζί. Το 2023 το φεστιβάλ θα γιορτάσει με ένα μεγάλο αφιέρωμα την εκατοστή επέτειο από το κλείσιμό της και τη μεταφορά της στο Ντεσάου. Και τότε η σχολή είχε αποχαιρετήσει τη γενέθλια πόλη της με μια μεγάλη έκθεση.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Εντυπώσεις από το Kunstfest Weimar, το ετήσιο φεστιβάλ της ιστορικής πόλης της Βαϊμάρης Facebook Twitter
Cion- Requiem of Ravel’s Bolero από την ομάδα Vuyani Dance Theatre. Φωτο: Candy Welz

Σε δυο βραδιές χορού στην κατάμεστη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου αποθεώθηκαν οι συγκλονιστικές χορογραφίες «Cion- Requiem of Ravel’s Bolero» και «Broken Chord» της ομάδας Vuyani Dance Theatre του εκπληκτικού χορευτή και χορογράφου Gregory Maqoma (γνωστού και στην Ελλάδα από τις συμμετοχές του στο Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας). Καταπληκτικές εκτελέσεις από εξωφρενικά ταλαντούχους καλλιτέχνες που δεν ήταν μόνο φοβεροί χορευτές αλλά και εξαιρετικοί τραγουδιστές, δίνοντας ρεσιτάλ ερμηνείας μέσα από θαυμάσιες εικόνες, με συγκίνηση, χιούμορ, τραγικότητα, ρυθμό, κίνηση. Ο χορογράφος σκιαγραφεί συγκεκριμένα μια κοινωνία φόβου, τρόμου, ρατσισμού, βίας, θανάτου αλλά και κάθαρσης μέσα από την εξύψωση της έννοιας της ζωής.

Το πρόγραμμα χορού του φεστιβάλ συμπεριλαμβάνει και την παράσταση της Elizabeth Schilling με τίτλο «Hear eyes move - Dances with Ligeti». Εδώ ο σύγχρονος χορός συναντάει τον σύγχρονο Ούγγρο συνθέτη György Ligeti αλλά και τολμηρές προτάσεις όπως αυτή της θρυλικής Ισπανίδας περφόρμερ Angélica Liddell, που με τη νέα της παράσταση «Terebrante» εξερευνά με τον δικό της τρόπο το παραδοσιακό φλαμένκο.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Εντυπώσεις από το Kunstfest Weimar, το ετήσιο φεστιβάλ της ιστορικής πόλης της Βαϊμάρης Facebook Twitter
Η παράσταση Animate είχε θέμα οικολογικού ενδιαφέροντος. Φωτο: Thomas Müller

Παρακολούθησα και την παγκόσμια πρεμιέρα του «Animate», κάτι ανάμεσα σε εικονική παράσταση, περφόρμανς, installation και θεατρικό ραδιόφωνο, στους χώρους ενός παροπλισμένου, αχανούς εργοστασίου που χτίστηκε επί ναζισμού, όπου χρησιμοποιήθηκαν ως εργάτες για την κατασκευή οπλικών συστημάτων κυρίως τρόφιμοι του Μπούχενβαλντ.

Η παράσταση είχε θέμα οικολογικού ενδιαφέροντος. Ένα ζευγάρι προσπαθεί να αποδράσει από έναν περιβαλλοντικό εφιάλτη και έρχεται αντιμέτωπο με μια φυσική καταστροφή. Δώδεκα θεατές με ειδικό εξοπλισμό ψηφιακής τεχνολογίας περιφερθήκαμε στον ειδικά σχεδιασμένο χώρο, ακολουθώντας την ιστορία του ζευγαριού, βιώνοντας και οι ίδιοι μέσω εικονικής πραγματικότητας, τις καταστάσεις που ζούσαν εκείνοι.

Στον πειραματικό χώρο του Εθνικού Θεάτρου παρακολούθησα τον μονόλογο «Der Tribun» του περίφημου συγγραφέα Mauricio Kagel με τον εξαιρετικό ηθοποιό Dominique Horwitz, ο οποίος ερμηνεύει το παραλήρημα ενός δικτάτορα. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Torstein Fischer, θα κάνει περιοδεία σε όλα τα θέατρα της Θουριγγίας, προσβλέποντας στην πολιτική αφύπνιση του κοινού. Το φεστιβάλ έχει προγραμματίσει και κινηματογραφικές προβολές πάντα με πολιτικό χαρακτήρα όπως και μια σειρά ομιλιών και ανοιχτών συζητήσεων σχετικά με τον νεοναζισμό και την κλιματική αλλαγή.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Εντυπώσεις από το Kunstfest Weimar, το ετήσιο φεστιβάλ της ιστορικής πόλης της Βαϊμάρης Facebook Twitter
Πλάνο από τον μονόλογο «Der Tribun» του περίφημου συγγραφέα Mauricio Kagel με τον εξαιρετικό ηθοποιό Dominique Horwitz. Φωτο: Candy Welz

Φυσικά, από ένα γερμανικό φεστιβάλ δεν θα μπορούσε να λείπει η κλασική μουσική, έτσι, ανατρέχοντας στις εκδηλώσεις, εντοπίζει κανείς και συναυλίες με έργα Μπετόβεν και Σούμπερτ. Μια εξαιρετική παράσταση αναμένεται να είναι και η σύγχρονη όπερα «Aria de podenza» που εντάσσεται στο μουσικό θέατρο και σατιρίζει τη ρητορική μίσους, σαρκάζοντας ομιλίες πολιτικών όπως ο Πούτιν και η Μέρκελ. Ερμηνευτές είναι μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της Γερμανίας, οι Kristian Lada, Theo Imart, Lucia Lucas και Malgorzata Walewska.

Το μεγάλο αποχαιρετιστήριο φινάλε στις 10 Σεπτεμβρίου θα έχει επίσης καλλιτεχνικό-πολιτικό χαρακτήρα και τίτλο «Weimar / Babylon». Ο μουσικός της τζαζ, μπασίστας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βαϊμάρης Manfred Brundl, σε συνεργία με τον Κούρδο, εβραϊκής καταγωγής Ibrahim Keivo, τους Σύρους βιρτουόζους Mohannad Nasser και Bodek Janke, ερμηνεύει τζαζ με επιρροές από κουρδική, αρμένικη, ασυριακή και αραβική μουσική, διευρύνοντας τη γλώσσα της μουσικής, και δίνοντάς της μια οικουμενική διάσταση.

Στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής σύζευξης με τη μουσική κληρονομιά της Μεσοποταμίας συμμετέχει και η χορωδία της Schola Cantorum Weimar, κηρύσσοντας την έναρξη δύο μουσικών φεστιβάλ στην περιοχή, του Achava Festival Thuringia και τoυ Jazzmeile Thuringia. Να δύο ακόμα λόγοι να ταξιδέψει κανείς σε μια ιστορική πόλη σαν τη Βαϊμάρη –με ένα εκπληκτικό πάρκο, όπου βρίσκεται και το σπίτι του Γκαίτε, και μουσεία–, που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς προορισμούς της Γερμανίας.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Βερολίνο, Δημοκρατία της Βαϊμάρης: κοκαΐνη, ξενύχτια, ασυλλόγιστο σεξ και στο βάθος οι ναζί

Αρχαιολογία & Ιστορία / Βερολίνο, Δημοκρατία της Βαϊμάρης: κοκαΐνη, ξενύχτια, ασυλλόγιστο σεξ και στο βάθος οι ναζί

Στο βιβλίο του Norman Ohler «Υπερδιέγερση, Τα ναρκωτικά στο Τρίτο Ράιχ», που μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, η γκλάμορους ντέκα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και το Βερολίνο της δεκαετίας του '20, ζωγραφίζονται με τα πιο ζωηρά, εξπρεσιονιστικά χρώματα.
«Ο θάνατος της δημοκρατίας»: Πώς η Γερμανία οδηγήθηκε στον ναζισμό

Βιβλίο / «Ο θάνατος της δημοκρατίας»: Πώς η Γερμανία οδηγήθηκε στον ναζισμό

Ο πανεπιστημιακός και ιστορικός Μπέντζαμιν Κάρτερ Χετ στο άκρως κατατοπιστικό «Ο θάνατος της δημοκρατίας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα εξετάζει τα αίτια που οδήγησαν από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης στον ναζισμό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT