Ντον Τζοβάννι: Η όπερα-ορόσημο του Μότσαρτ τοποθετημένη μέσα σε ένα ξενοδοχείο

Ντον Τζοβάννι: Η όπερα-ορόσημο του Μότσαρτ τοποθετημένη μέσα σε ένα ξενοδοχείο Facebook Twitter
Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος στον ρόλο του Ντον Τζοβάννι. Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος
0

Περισσότεροι από 1.200 θεατές μπήκαν από την πρώτη μέρα, στις 14 Φεβρουαρίου, για να αγοράσουν το εισιτήριό τους για τον Ντον Τζοβάννι του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, τη νέα διεθνή συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που ξεκινά το ταξίδι της από την Αθήνα και την GNO TV, διαδικτυακά, λίγο «παράξενα» για όσους αγαπούν την όπερα και την αναντικατάστατη εμπειρία της ζωντανής παρακολούθησης.

Λίγο πριν παρουσιαστεί από την Όπερα του Γκέτεμποργκ και τη Βασιλική Όπερα της Δανίας, οι θεατές –που θα μπορούν να παρακολουθήσουν την παράσταση μέχρι τα τέλη Ιουλίου με τη λογική του video on demand– μπορούν να απολαύσουν με τις καλύτερες και αρτιότερες συνθήκες ένα από τα σπουδαιότερα ορόσημα του οπερατικού ρεπερτορίου, μια πρόκληση όχι μόνο για τους τραγουδιστές της όπερας, αλλά και για τους μεγάλους σκηνοθέτες και κάθε δημιουργική ομάδα που καλείται να το αποδώσει σκηνικά.

«Ο Ντον Τζοβάννι επρόκειτο να είναι η πρώτη από τις μεγάλες διεθνείς συμπαραγωγές μας που θα φτιαχνόταν εξ' ολοκλήρου στην Αθήνα από την ΕΛΣ και θα έκανε πρεμιέρα εδώ στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, πριν παρουσιαστεί στο Γκέτεμποργκ και στην Κοπεγχάγη, στο πλαίσιο της δωρεάς της εξωστρέφειας από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Πράγματι ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τα σκηνικά και τα κοστούμια στα εργαστήρια μας, από το τέλος Ιουλίου, ενώ και οι πρόβες, σε κλίμα αβεβαιότητας, ξεκίνησαν τον Οκτώβριο.

Ο ίδιος ο Μότσαρτ καταχώρισε την όπερα στον ιδιόχειρο κατάλογο των έργων του ως opera buffa, δηλαδή κωμική όπερα, με κορύφωση τον πολυαναμενόμενο θάνατο του ίδιου του Ντον Τζοβάννι, καθώς προτιμάει ακόμα και την Κόλαση, από το να απαρνηθεί το ποιος είναι ή να απαρνηθεί την αχαλίνωτη ελευθερία του.

Τελικά το δεύτερο lockdown μας πρόλαβε και δεν μπορέσαμε να κάνουμε την αθηναϊκή πρεμιέρα της συμπαραγωγής με κοινό. Όμως, καθώς η GNO TV είχε ήδη δημιουργηθεί, η παράσταση μαγνητοσκοπήθηκε στα μέσα Δεκεμβρίου και χθες έκανε την παγκόσμια πρώτη της μετάδοση διαδικτυακά, ενώ παράλληλα, τα σκηνικά και τα κοστούμια ήδη ταξιδεύουν για το Γκέτεμποργκ, όπου, καλώς εχόντων των πραγμάτων, το κοινό θα δει εκεί τον Ντον Τζοβάννι μας τον ερχόμενο Μάιο, ενώ στην Κοπεγχάγη η συμπαραγωγή μας θα παρουσιαστεί το 2022» λέει στο LIFO.gr λίγο μετά την πρεμιέρα ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Γιώργος Κουμεντάκης.

Ντον Τζοβάννι: Η όπερα-ορόσημο του Μότσαρτ τοποθετημένη μέσα σε ένα ξενοδοχείο Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

«Για εμάς εδώ στην ΕΛΣ είναι σημαντικό να βρίσκουμε τρόπο να φτιάχνουμε τις παραστάσεις μας και να τις παρουσιάζουμε έστω και διαδικτυακά.

Η νέα συνθήκη της πανδημίας μάς έχει φέρει στο σημείο μηδέν, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κάνουμε προβλέψεις με μεγάλο ορίζοντα. Σχέδια αναβάλλονται, ακυρώνονται ή αλλάζουν, αλλά αυτό που μένει είναι η πρόθεσή μας να είμαστε παρόντες σε κάθε δυνατή συνθήκη. Σήμερα με τη GNO TV, αύριο-μεθαύριο με κοινό στις αίθουσες μας, σε έναν χρόνο, ποιος ξέρει;

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που προσαρμοζόμαστε, αλλά μαζί με εμάς κάνει μεγάλα βήματα και το κοινό. Είναι πολύ ενθαρρυντικά τα μηνύματα που παίρνουμε, όχι μόνο από την ανταπόκριση των θεατών μας στην GNO TV, αλλά και από τη δίψα τους να μπουν στον νέο ψηφιακό κόσμο, με στόχο να δουν την αγαπημένη τους όπερα, να θαυμάσουν τους σπουδαίους Έλληνες καλλιτέχνες, αλλά και να στηρίξουν την ΕΛΣ. Τους ευχαριστούμε» σημειώνει ο κ. Κουμεντάκης.

Ντον Τζοβάννι: Η όπερα-ορόσημο του Μότσαρτ τοποθετημένη μέσα σε ένα ξενοδοχείο Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

Μια όπερα πρόκληση σε ένα ξενοδοχείο στο όριο του δημόσιου και του ιδιωτικού

Ο ίδιος ο Μότσαρτ καταχώρισε την όπερα στον ιδιόχειρο κατάλογο των έργων του ως opera buffa, δηλαδή κωμική όπερα, με κορύφωση τον πολυαναμενόμενο θάνατο του ίδιου του Ντον Τζοβάννι, καθώς προτιμάει ακόμα και την Κόλαση, από το να απαρνηθεί το ποιος είναι ή να απαρνηθεί την αχαλίνωτη ελευθερία του.

Οι σκηνοθέτες δοκιμάζονται και βάζουν το δικό τους στοίχημα σε μια όπερα-πρόκληση, μουσική και εννοιολογική. Ο θάνατος, το χάος, η ζωή και η θνητότητα, η ευθυμία και ο σαρκασμός, το μαύρο χιούμορ, η ειρωνεία και ο κυνισμός στροβιλίζονται σε ένα αέναο και σπαρακτικό γαϊτανάκι και ο κορμός του έργου μοιάζει με ένα ψυχολογικό θρίλερ που κανένας δεν μπορεί να συλλάβει την εξέλιξή του.

Το υποβλητικό σκηνικό της Λυρικής αναπαριστά ένα ξενοδοχείο, μια ιδέα του σκηνοθέτη Τζον Φουλτζέιμς, καλλιτεχνικού διευθυντή της Βασιλικής Όπερας της Δανίας και ιδρυτή και καλλιτεχνικού διευθυντή της πρωτοποριακής βρετανικής καλλιτεχνικής ομάδας The Opera Group, που έχει σκηνοθετήσει στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του πλανήτη και τοποθετεί τη δράση της όπερας σε ένα σημερινό ξενοδοχείο, στον μικρόκοσμο μιας πόλης όπου το ιδιωτικό γίνεται δημόσιο και ο χρόνος παραμονής είναι περιορισμένος.

Ντον Τζοβάννι: Η όπερα-ορόσημο του Μότσαρτ τοποθετημένη μέσα σε ένα ξενοδοχείο Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

«Τα ξενοδοχεία είναι σκηνές στις οποίες ζούμε ζωές αψηφώντας τη θνητότητα. Το χάος που δημιουργούμε καθαρίζεται, καμία πράξη δεν έχει συνέπειες και υπάρχουν καθαρά σεντόνια κάθε μέρα. Τα ξενοδοχεία είναι σημαντικά και για άλλους λόγους. Είναι μέρη όπου συναντώνται διαφορετικά άτομα και τάξεις – είτε πρόκειται για μια αστική εκδήλωση, είτε για έναν γάμο όπου η οικογένεια ξοδεύει τις αποταμιεύσεις της ζωής της, είτε για έναν εύπορο ένοικο που φιλοξενείται εκεί επί μακρόν, είτε για έναν ταξιδιώτη που επισκέπτεται μια πόλη.

Μέρη όπου υπάρχει τόσο οικειότητα όσο και ανωνυμία, τόσο ιδιωτικοί όσο και δημόσιοι χώροι. Μέρη στα οποία μεγάλο κομμάτι της λειτουργίας προσανατολίζεται γύρω από αυτό που συμβαίνει αφού πέσει το σκοτάδι. Αλλά πάνω απ' όλα είναι μέρη από τα οποία μια μέρα πρέπει να κάνουμε check-out. Γι' αυτό παρακαλούμε να αισθανθείτε σαν στο σπίτι σας, να κάνετε check-in, να παραλάβετε το κλειδί του δωματίου σας, να κλειδώσετε τα τιμαλφή σας και να αφήσετε τον κόσμο έξω» λέει ο Τζον Φουλτζέιμς.

Ντον Τζοβάννι: Η όπερα-ορόσημο του Μότσαρτ τοποθετημένη μέσα σε ένα ξενοδοχείο Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

Ντον Τζοβάννι, ο αιώνιος θριαμβευτής

Ο Ντον Τζοβάννι, μια από τις δημοφιλέστερες όπερες με την εξαιρετικά ευρηματική μουσική του Μότσαρτ να αποδίδει όλες τις όψεις της πορείας του ανθρώπου που τα βάζει με τον Θεό και παίρνει την τύχη στα χέρια του, καταφέρνει να συνδέσει τον κόσμο των ευγενών με τους κωμικούς χαρακτήρες με τρόπο πρωτόγνωρο. Στο εμβληματικό αυτό έργο τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, αφού η αμφισημία διαπερνά το ποιητικό κείμενο αλλά και τη μουσική.

Ο Ντον Τζοβάννιακούστηκε για πρώτη φορά στις 29 Οκτωβρίου 1787 στην Πράγα, στο Θέατρο των Τάξεων –σημερινό Θέατρο Τυλ–, το οποίο το 1848 προσαρτήθηκε στο Εθνικό Θέατρο. Για την πρεμιέρα της όπερας στη Βιέννη (7 Μαΐου 1788), ο Μότσαρτ προσάρμοσε την παρτιτούρα στους νέους τραγουδιστές, συνέθεσε επιπροσθέτως ορισμένα μουσικά μέρη και αφαίρεσε άλλα.

Ο Ντον Τζοβάννι περιελήφθη στο ρεπερτόριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στις 30 Μαρτίου 1962 σε μουσική διεύθυνση του Αντίοχου Ευαγγελάτου με τον Κώστα Πασχάλη στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Στη νέα συμπαραγωγή της ΕΛΣ η όπερα δίδεται στην αρχική εκδοχή της Πράγας, με τον βαρύτονο Τάση Χριστογιαννόπουλο στον ρόλο του Ντον Τζοβάννι, τη Βασιλική Καραγιάννη (Ντόνα Άννα), τον Γιάννη Χριστόπουλο (Ντον Οττάβιο), τον Πέτρο Μαγουλά (Διοικητής), την Άννα Στυλιανάκη (Ντόνα Ελβίρα), τον Τάσο Αποστόλου (Λεπορέλλο), τον Νίκο Κοτενίδη (Μαζέττο), τη Χρύσα Μαλιαμάνη (Τσερλίνα). Η μουσική διεύθυνση είναι του Ντάνιελ Σμιθ, τα σκηνικά του Ντικ Μπερντ, τα κοστούμια της Άνμαρι Γουντς και η χορογραφία της Μαξίν Μπρέιαμ. Στην παραγωγή συμμετέχει η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΛΣ.

Ντον Τζοβάννι: Η όπερα-ορόσημο του Μότσαρτ τοποθετημένη μέσα σε ένα ξενοδοχείο Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος
Ντον Τζοβάννι: Η όπερα-ορόσημο του Μότσαρτ τοποθετημένη μέσα σε ένα ξενοδοχείο Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

Ντον Τζοβάννι

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, στην GNO TV

Μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με την Όπερα του Γκέτεμποργκ & τη Βασιλική Όπερα της Δανίας

Βιντεοσκοπήθηκε στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ στις 10, 12 και 15 Δεκεμβρίου 2020

Για τη μετάδοση του Ντον Τζοβάννι από την GNO TV προπωλούνται εισιτήρια των 10 ευρώ στην www.ticketservices.gr και στο https://tickets.public.gr/

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ