Το χαμόγελο του Γιάννη Δουβίτσα

Το χαμόγελο του Γιάννη Δουβίτσα Facebook Twitter
0

1. Σόλωνος: Στα τέλη της δεκαετίας του Εβδομήντα και στις αρχές εκείνης του Ογδόντα, η Σόλωνος και οι γύρω αλέες γέμισαν εκδοτικούς οίκους που είχαν αρχίσει τα πρώτα τους σκιρτήματα σε κοσμοβριθείς φοιτητικές κάμαρες με μισό κρεβάτι και δώδεκα υπνόσακους, με την ΕΒΓΑ πλησίον για άμεσους ανεφοδιασμούς σε τσιγάρα, ρετσίνες, καφέ και αβγά. Άλλα στρατηγεία εκκολαπτόμενων εκδοτικών οίκων ήταν τα καφενεία πλάι και πίσω και απέναντι από το Χημείο και η τοστερία απέναντι από τη Νομική. Οι νεαροί εκδότες ήσαν συνήθως απόφοιτοι σχολών άσχετων με τη λογοτεχνία, πολλοί ήσαν ακόμα φοιτητές, ενώ άλλοι είχαν αγέρωχα αρνηθεί να καταπιαστούν με σπουδές και φοιτητική ζωή, τείνοντας προς έναν πείσμονα αριστοκρατικό μποεμισμό.

2. Μαυρομιχάλη: Θυμίζω οίκους: Άκμων, ύψιλον/βιβλία, Άγρα, Εξάντας, Οδυσσέας, Ερατώ και τόσοι άλλοι, και ανάμεσά τους, ξεχωριστός στους ξεχωριστούς, η Νεφέλη, του Γιάννη του Δουβίτσα, προερχόμενου από τη ΓεωπονικήΣχολή. Ο Δούβης, όπως τον λέγαμε τότε οι πιτσιρικάδες και μυημένοι, έστησε το οχυρό του στην οδό Μαυρομιχάλη, κοντά σ' έναν απίθανο κουρέα, βραβευμένο ως έχοντα τον μεγαλύτερο μύστακα εν Ελλάδι, σε ένα μπαρ όπου συνέβαινε ενίοτε να ξοδεύουμε ακόμα περισσότερα κι απ' όσα ξοδεύαμε σε βιβλία, και στον Άκμωνα, που διηύθυνε με τον περιλάλητο πια στρατηγικό μαξιμαλισμό του ο Ευγένιος Αρανίτσης.

3. Δουβίτσας: Σύχναζα στη Νεφέλη σχεδόν από την αρχή των δράσεών της. Συχνάζω ακόμη. Πρωτίστως ως αναγνώστης. Έχω στη βιβλιοθήκη μου πολύτιμα και αγαπημένα βιβλία της Νεφέλης. Και πολύτιμες και αγαπημένες αναμνήσεις. Πώς να ξεχάσω τα όσα μου πρόσφερε, πάνε κοντά τριάντα πέντε χρόνια τώρα, ο γεμάτος εκρήξεις και αλυσιδωτές αντιδράσεις τόμος Δεν άνθησαν ματαίως... που, παρέα με το «Πάλι» και μερικά «Τραμ», μου άνοιξαν ορίζοντες που παραμένουν ανοιχτοί; Πώς να ξεχάσω τα βιβλία του Ηλία Πετρόπουλου; Πώς να ξεχάσω τη μικρή σειρά που ετοίμαζε ο Λεωνίδας Χρηστάκης και ιδίως το τομίδιο για τον Τζάκσον Πόλοκ; Του Γιάννη του Δουβίτσα το χαρακτηριστικό ήταν το χαμόγελο. Χαμογελούσε διαρκώς, δεν τον συνάντησα ποτέ χωρίς να νιώσω πιο αίθρια τα πάντα γύρω μου επειδή τα είχε λαμπρύνει το χαμόγελο του Γιάννη. Ήταν μια ανεξάντλητη μπαταρία αισιοδοξίας. Είχε το αυτί που άκουγε τα πάντα, ακούραστα: ιδέες, κουτσομπολιά, ιστορίες, σχέδια, τα πάντα. Πίσω από το γραφείο του, πάντα με το χαμόγελο, πάντα με την αισιοδοξία, πάντα με κέφια και κατάφαση για τη ζωή. Χαμογελούσαν και τα μάτια του, κάτι που είχα δει και στον Λεωνίδα Κύρκο, και φαντάζομαι κάμποσοι θα σας πουν ότι έμοιαζαν. Πάντα έσπευδε να σηκωθεί, με μιαν αντρίκια χορευτική κίνηση, όταν έμπαινες στο γραφείο του. Έτσι σε καλωσόριζε. Σε προϋπαντούσε. Έσκυβε με χάρη και σου έτεινε το χέρι.

4. Ναμπόκοφ & Μαίηλερ: Βιβλία που με πλούτισαν συναισθηματικά: η Άντα του Ναμπόκοφ, που ήταν να τη μεταφράσω εγώ, αλλά ένα μποτιλιάρισμα και μια παρεξήγηση οδήγησαν στη ματαίωση~ Οι Σκληροί δεν χορεύουν, ένα αλλόκοτο σκληρό νουάρ του Νόρμαν Μαίηλερ, που έγινε και ταινία από τον ίδιο τον Μαίηλερ και σήμανε την αρχή του τέλους του ενδιαφέροντός μου για τον Αμερικανό πολυσυγγραφέα~ το ασύλληπτο στη σύλληψή του και άψογο στην εκτέλεσή του Βέλος του Χρόνου του Μάρτιν Έιμις, ναι, ας το πω αριστούργημα~ πολλά της σειράς με τα νεοελληνικά σπουδαία κείμενα~ ο Φρανκ Ζάππα του Πητ Κωσταντέα, τα πρώτα του Παπαγιώργη! Ο Γιάννης έκανε ωραία, τολμηρά ανοίγματα και για μια περίοδο δέσποσε η παρουσία του Χάρη Βλαβιανού. Έτσι είχαμε την «Ποίηση», που εξοικείωσε τον αναγνώστη με σημαντικά δοκίμια για τη σύνθεση και την ουσία των ποιημάτων. Είχαμε και το πέρασμα του Αρανίτση, με τις επανεκδόσεις των Λεπτομερειών για το τέλος του κόσμου και των Ιστοριών που άρεσαν σε μερικούς ανθρώπους που ξέρω, συν το εφήμερο φλερτ με τον αμερικανικό μεταμοντερνισμό στην ποιητική σύνθεση Θάλασσα και τα ιμπρεσιονιστικά λαβυρινθώδη δοκίμια στο βραβευμένο Σε ποιον ανήκει η Κέρκυρα.

[Από τη στήλη RADIO BOOKSPOTTING του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη]

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
ΕΠΕΞ Γυναικείες φωνές από διαφορετικά μέρη του κόσμου

Βιβλίο / Από τη Μαλαισία μέχρι το Μεξικό: 5 νέα βιλία που αξίζει να διαβάσετε

5 συγγραφείς από διαφορετικά σημεία του πλανήτη χαράζουν νέους δρόμους στη λογοτεχνία. Ανάμεσά τους, η Τζόχα Αλχάρθι που κέρδισε το Booker και η βραβευμένη με Πούλιτζερ Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ