1. Γκιγιέρμο Καμπρέρα Ινφάντε: Τρεις ταλαίπωροι τίγρεις, μτφρ.: Γιώργος Ρούβαλης, εκδόσεις Τόπος

Προκλητικό, ανατρεπτικό βιβλίο, το είχα χρόνια ακουστά ότι μαζί με το Paradiso του Lima αποτελούν την ισπανόφωνη απάντηση στον Τζόις και τον Στερν. Ο Κουβανός Ινφάντε γράφει ένα βιβλίο φαινομενικά απολιτικό, περιγράφοντας τις καθημερινές περιπέτειες τεσσάρων φίλων στην προεπαναστατική Κούβα, ενόσω προσπαθούν να μιλήσουν για τη ζωή και την καριέρα τους. Παίζουν με την ιστορία, τη λογοτεχνία, το σινεμά, τα φέρνουν όλα πάνω κάτω, τελικά η γλώσσα είναι η κινητήρια δύναμή τους. Πίσω από το ξάφνιασμα και την αστειότητα βασιλεύει μια πίκρα: η αδυναμία να επικοινωνήσεις και να γίνεις καταληπτός.

 

2. Richard Ellmann: Όσκαρ Ουάιλντ, μτφρ.: Ελεάννα Πανάγου, εκδόσεις Πατάκη

Ίσως η καλύτερη βιογραφία του Όσκαρ Ουάιλντ, γραμμένη μετά από εξαντλητική έρευνα, με λογοτεχνική γραφή που ενίοτε είναι πυκνή σαν το επίγραμμα μολονότι εξαπλώνεται σε 900 σελίδες! Η ζωή εκείνου που υπήρξε ανεκτικός με τους άλλους, ευγενικός, διορατικός, κι ας μην του επιφύλαξαν αντίστοιχη μεταχείριση ενώ, όσο περνάνε οι δεκαετίες, η φιγούρα του εισβάλλει στο μεταμοντέρνο έχοντας ανακηρυχθεί ήδη και ο προστάτης άγιος του camp από τη Σούζαν Σόνταγκ.

 

3. Jan Morris, Τεργέστη, Η έννοια του πουθενά, μτφρ.: Αθηνά Δημητριάδου, εκδόσεις Πάπυρος

Η τρανσέξουαλ Τζαν Μόρις (γ. 1926) στα κείμενά της συνδυάζει το ταξιδιωτικό δοκίμιο, την ιστορία και την αυτοβιογραφία. Στην Τεργέστη ζωντανεύει την ιστορία της πόλης από την περίοδο ακμής της κατά την Αυτοκρατορία των Αψβούργων, μέχρι τα χρόνια του φασισμού, τις μίζερες μέρες του Ψυχρού Πολέμου, την πτώση και την ανάκαμψή της. Πίσω από την υποκειμενική περιγραφή της πόλης, τις νότες ιμπρεσιονισμού, τις συνειρμικές εικόνες, την έννοια του πουθενά, τον τόπο του εφήμερου κρύβεται η ίδια η συγγραφέας, γεμάτη νοσταλγία και ονειροπόληση καθώς ατενίζει τα σύνορα της Τεργέστης και το όριο της ζωής.

 

4. Ίταλο Καλβίνο: Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης, μτφρ.: Ανταίος Χρυσοστομίδης, εκδόσεις Καστανιώτη

Ξαναδιαβάζω τον Ίταλο Καλβίνο του 1979 στην αναθεωρημένη μετάφραση του Ανταίου Χρυσοστομίδη και πείθομαι τι σημαίνει κλασικό έργο και πόσο πολύ ξεχαστήκαμε στις ψευδαισθήσεις της «ρεαλιστικής γραφής». Ένα μυθιστόρημα για τον αναγνώστη, την ανάγνωση, τα βιβλία, την υποκειμενικότητα του νοήματος, που, αν μη τι άλλο, σε βάζει να ξανασκεφτείς τη σχέση σου με την ίδια τη λογοτεχνία.

 

5. Ντάνιελ Μέντελσον: Χαμένοι, μτφρ.: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, εκδόσεις Πόλις

Ένα επιβλητικό βιβλίο που μιλάει για τον χαμό έξι ανθρώπων, θυμάτων του Ολοκαυτώματος, και την αναζήτηση της ιστορίας τους από έναν απόγονο στην σημερινή Αμερική. Πολυσύνθετο, αυτοαναφορικό και σκεπτόμενο κείμενο όπου συνυπάρχουν η αυτοβιογραφία, το δοκίμιο, κι η φιλοσοφία με την υψηλή αφηγηματικότητα. Γραμμένο από τον συγγραφέα Ντάνιελ Μέντελσον, κριτικό λογοτεχνίας και κινηματογράφου, μελετητή των κλασικών γραμμάτων, μεταφραστή του Καβάφη στα αγγλικά.