«Εκατό στίχοι και ένα ποίημα» λέγεται το λεύκωμα που επιμελήθηκε ο 64χρονος πλέον Νιλ Τέναντ των Pet Shop Boys και είναι ακριβώς αυτό που δηλώνει ο τίτλος. Πρόκειται για την επιλογή εκατό τραγουδιών τους στίχους των οποίων έγραψε ο ίδιος για λογαριασμό του δημοφιλούς πλην αστείρευτα εκλεκτικού ντουέτου που εδώ και τριάντα πέντε χρόνια αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές σταθερές που έχει αναδείξει ο Ποπ Κανόνας.

Οι Pet Shop Boys είναι προ πολλού Θεσμός όχι μόνο λόγω διάρκειας και αξιοθαύμαστου «ποιοτικού ελέγχου» στον οποίο υποβάλλουν τα χορευτικά/συνθετικά αποστάγματα ζωής που συγκροτούν το τεράστιο πλέον υλικό τους, αλλά κυρίως ίσως από τους εξαιρετικά πνευματώδεις, συμπυκνωμένους, γλυκόπικρους, άλλοτε διακριτικά σκωπτικούς και άλλοτε θριαμβευτικά υπερβατικούς στίχους ενός υποδειγματικού, ιδιοφυούς ποπ διανοούμενου όπως ο Τέναντ.

 

 

Οι Pet Shop Boys είναι προ πολλού Θεσμός κυρίως ίσως για τους εξαιρετικά πνευματώδεις, συμπυκνωμένους, γλυκόπικρους, άλλοτε διακριτικά σκωπτικούς και άλλοτε θριαμβευτικά υπερβατικούς στίχους ενός υποδειγματικού, ιδιοφυούς ποπ διανοούμενου όπως ο Τέναντ.



Στο βιβλίο περιλαμβάνονται στίχοι από τις πιο δημοφιλείς τους επιτυχίες αλλά και από λιγότερες γνωστές «πίσω όψεις» όπως το The Ghost of Myself στο οποίο ο Νιλ Τέναντ θυμάται μια εποχή στα τέλη της δεκαετίας του '70 όπου συζούσε με την τότε κοπέλα του πριν αποδεχτεί την γκέι ταυτότητά του. Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου, παραχώρησε μια συνέντευξη στον Guardian, από την οποία σταχυολογήσαμε κάποια αποσπάσματα χαρακτηριστικά της καλλιεργημένης και πάντα ενδιαφέρουσας σκέψης του...

 

 

«Θυμάμαι μικρός που είχα ακούσει το Strawberry Fields Forever και ακολούθως είχα διαβάσει την «εξήγηση» του τραγουδιού από τον Τζον Λένον που έλεγε ότι στόχος του ήταν να λειτουργεί σαν συνομιλία. Αυτό εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι είχα βαθιά επίδραση σε μένα. Θυμάμαι επίσης μια συνέντευξη του Φρανκ Σινάτρα όπου έλεγε ότι ιδανικά οι στίχοι πρέπει να εκφράζονται με τη μορφή συνομιλίας. Πάντα αυτό προσπαθούσα να πετύχω. Μπορεί να μην σου έρχεται αυτομάτως στο μυαλό ως κορυφαία στιχουργός, όμως η Μαντόνα γνωρίζει καλύτερα από τους περισσότερους πώς να δίνει έμφαση στη σωστή συλλαβή».

 

 

«Νομίζω ότι όσον αφορά στο Brexit, συχνά όλα μοιάζουν να καταλήγουν στη φύση των social media. Τα social media προωθούν έναν συναισθηματικό παραλογισμό σε όλες τις απωθητικές μορφές του: ρατσισμός, προκατάληψη και φυσικά εθνικισμός»

 

«Όταν ήμουν φοιτητής στις αρχές της δεκαετίας του '70, είχα γράψει υπό τη μορφή εργασίας μια «απολογία» της Αυστρο-Ουγγρικής αυτοκρατορίας. Ακόμα πιστεύω ότι ήμουν στο σωστό πνεύμα. Είναι εύκολο να παρουσιάζεται η σταθερότητα ως βαρετή, αφού χαθεί όμως την εκτιμάς βαθιά. Εκτιμώ πολύ το γράψιμο και τις ιδέες του Γιόζεφ Ροτ, Εβραίου συγγραφέα από την Αυστρία, ο οποίος έγραψε «Το εμβατήριο Ραντέτσκυ» και στα βιβλία του συχνά παρουσιάζει τη δυναστεία των Αψβούργων ως υπερασπιστές όλων των μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων και των Εβραίων...»

 

Νιλ Τέναντ: «Τα social media προωθούν έναν συναισθηματικό παραλογισμό»
Οι Pet Shop Boys στα μέσα των 80's: Αριστερά η καρδιά (Chris Lowe) και δεξιά η ψυχή και το πνεύμα (Neil Tennant) του εξαίρετου Ποπ ντουέτου

 

«Με παρακινούν να γράψω την αυτοβιογραφία μου αρκετά συχνά και με πολύ δελεαστικές προτάσεις, διάφοροι εκδότες. Δεν είμαι διόλου πεπεισμένος ότι η ζωή μου έχει υπάρξει αρκετά ενδιαφέρουσα. Η αυτοβιογραφία μου είναι αυτό εδώ το βιβλίο».

 

«Με ρωτούν τι σημαίνουν κάποια τραγούδια, όπως το Rent φερ' ειπείν. Ποτέ δεν είμαι σίγουρος για το νόημα και αυτό το αίνιγμα είναι κάτι που μου αρέσει πάντα στα ποπ τραγούδια. Μπορεί να άκουσα κάποιον κάποτε σε κάποιο γκέι κλαμπ να λέει για κάποιον άλλον «Α, αυτός είναι 'νοικιασμένος' [rent]»... Πάντα υπήρχε ένα στοιχείο πρόκλησης στους στίχους μας. Είναι μια έκφραση «nostalgie de la boue», νοσταλγίας του υπονόμου. Και τους δύο μας έλκυε πάντα το πάθος που κρύβεται στη ζωή του δρόμου»

 

«Δεν γράφω για τη ζωή μου με τον ευθύ, «βιωματικό» τρόπο που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι καλλιτέχνες στις μέρες μας. Καμιά φορά σκέφτομαι: 'Πού είναι η τέχνη , πού είναι η ποίηση σ' αυτό;' Φοβάμαι ότι δεν με εκφράζει καθόλου αυτός ο τρόπος, δεν είμαι εγώ. Δεν έχει να κάνει με προσωπικές αντωνυμίες, έχει να κάνει με την ποίηση τελικά».

 

«Συνάντησα πρώτη φορά τον Τζορτζ Μάικλ το 1982 όταν ως δημοσιογράφος ακόμα του Smash Hits, πήρα συνέντευξη από τους Wham. Η τελευταία φορά που τον είδαμε ήταν ακριβώς τριάντα χρόνια αργότερα κατά την τελετή λήξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου. Κάποιος από το διπλανό μας καμαρίνι είχε έπαιζε μουσική απίστευτα δυνατά. Ζήτησα από τον μάνατζερ μας να πάει να του ζητήσει να την χαμηλώσει. Μετά από λίγο ανοίγει απότομα η πόρτα και εισβάλλει μέσα ο Τζορτζ - που δεν τον είχαμε δει από τότε που μπήκε φυλακή - φωνάζοντας: «Εσύ ζήτησες να χαμηλώσω τη μουσική»; «Ναι, εγώ» του είπα. Και τότε αυτός ανοίγει τα χέρια και μου λέει: «Έλα να σ' αγκαλιάσω». Και αμέσως γυρνάει πίσω στο καμαρίνι του και βάζει να παίξει το δικό μας το West End Girls – στη διαπασών».

 

Με στοιχεία από τη  Guardian

 

_____________

Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει την 1η Νοεμβρίου, το επίσημο launch όμως θα πραγματοποιηθεί σήμερα Δευτέρα 22 Οκτωβρίου και μπορεί κάποιος να το παρακολουθήσει ζωντανά από την σελίδα στο facebook του εξαιρετικού μουσικού site, The Quietus. Η ζωντανή μετάδοση ξεκινά στις 10 μ.μ. ώρα Ελλάδος.