«Μορφωμένη»: Πώς ξεφεύγει κανείς από το αυστηρά περιοριστικό περιβάλλον των μορμόνων;

«Μορφωμένη»: Πώς ξεφεύγει κανείς από το αυστηρά περιοριστικό περιβάλλον των μορμόνων; Facebook Twitter
Όσο κι αν άλλαζε η εξωτερική της εμφάνιση, όσο κι αν διευρύνονταν οι ορίζοντές της, η Γουέστοβερ ένιωθε διαρκώς σαν «δύο άνθρωποι», σαν «ένα διχασμένο μυαλό».
3

Αμερικανίδα εγκατεστημένη στο Λονδίνο, η τριαντατριάχρονη Τάρα Γουέστοβερ έχει να επιδείξει γερό βιογραφικό: σπουδές Ιστορίας σε κορυφαία πανεπιστήμια (Χάρβαρντ, Kέμπριτζ), υποτροφίες (Xάρβαρντ, Ίδρυμα Γκέιτς) και, κυρίως, ένα θαρραλέο αυτοβιογραφικό βιβλίο, τη Μορφωμένη, που έκανε θραύση στις ΗΠΑ και συζητήθηκε όσο λίγα τον τελευταίο καιρό (μτφρ. Μ. Φακίνου, εκδ. Ίκαρος). Ωστόσο, την εποχή που ήταν κοριτσάκι –το κοριτσάκι που βλέπουμε στο εξώφυλλο του βιβλίου–, η Γουέστοβερ ζούσε υπό τη σκιά επιβλητικών βουνοκορφών σε μια κοιλάδα του Άινταχο, σε ένα αγρόκτημα περιστοιχισμένο από στάχυα, φασκομηλιές και γαϊδουράγκαθα, ως το στερνοπούλι μιας πολυπληθούς οικογένειας συντηρητικών μορμόνων που βιοπορίζονταν φτιάχνοντας μαντζούνια και ξεσκαρτάροντας παλιοσίδερα.


Όπως τα περισσότερα από τα έξι αδέλφια της, έτσι και η ίδια, μέχρι να ενηλικιωθεί, δεν είχε πατήσει σε σχολική αίθουσα. Δεν είχε εμβολιαστεί ποτέ της και όταν αρρώσταινε ή τραυματιζόταν –τα ατυχήματα ήταν συχνά στη μάντρα των Γουέστοβερ– δεν υπήρχε περίπτωση να πάει στο νοσοκομείο ή να συμβουλευτεί γιατρό. Ως τα εννιά της δεν διέθετε καν πιστοποιητικό γέννησης, για το επίσημο κράτος ήταν ανύπαρκτη. Κάθε πτυχή της καθημερινότητάς της, κάθε διαδρομή του μυαλού της, οριζόταν από τις βουλές ενός φονταμενταλιστή, απρόβλεπτου, άλλοτε τρυφερού κι άλλοτε βίαιου πατέρα, αρχηγού, προφήτη και εργοδότη όλης της οικογένειας.

H Γουέστοβερ είχε μάθει μόνη της τριγωνομετρία και είχε εντρυφήσει στα κείμενα των Προφητών, αλλά νόμιζε πως η Ευρώπη ήταν χώρα, δεν γνώριζε ότι στον 20ό αιώνα είχαν γίνει δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, δεν είχε σαφή αντίληψη του όρου «Ολοκαύτωμα».

Πώς πήρε τη ζωή της στα χέρια της; Πώς κατάφερε να σταθεί στον έξω κόσμο με τόσο αλλόκοτα βιώματα και τόσο διαφορετικές παραστάσεις από τους συνομηλίκους της; Τι κόστος είχε –και εξακολουθεί να έχει– η απαγκίστρωση από τους δικούς της, το στίγμα της προδοσίας που της αποδόθηκε επειδή διεκδίκησε την ελευθερία της; Γι' αυτά γράφει η Γουέστοβερ στη Μορφωμένη, για όσα ακριβώς αποτελούν το μεγαλύτερό της επίτευγμα. Και τα γράφει σε μια πρόζα κρυστάλλινη, χωρίς μελοδραματισμούς ή καταγγελτικές κορόνες, επιδιώκοντας εμμονικά να είναι ακριβοδίκαιη.


Αν στο επίσης αυτοβιογραφικό και επίσης πολυσυζητημένο βιβλίο του Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς Το τραγούδι του χιλμπίλι (μτφρ. Α. Μαλλιαρός, εκδ. Δώμα) γινόταν λόγος για τη μόρφωση ως τρόπο απόδρασης από το σύμπαν των «λευκών σκουπιδιών» –των λευκών της εργατικής τάξης με το χαμηλό προσδόκιμο ζωής, την ελλιπή παιδεία και τους κλειστούς ορίζοντες που βράζουν στο ζουμί τους, καταναλώνοντας έτοιμα γεύματα, σκληρά ναρκωτικά και τηλεοπτικά ριάλιτι–, η Μορφωμένη μιλά για την απόδραση από έναν ακόμα πιο περίκλειστο κόσμο, αυτόν των φανατικά θρησκόληπτων, όπου το να βρίσκεσαι στο κοινωνικό περιθώριο δεν εκλαμβάνεται ως καταδίκη αλλά ως το απόλυτο ζητούμενο.

«Η μάθηση στην οικογένειά μας», διαβάζουμε, «ήταν εξ ολοκλήρου αυτοελεγχόμενη: μάθαινες ό,τι μπορούσες να διδάξεις ο ίδιος τον εαυτό σου, αφού είχες τελειώσει τις δουλειές σου. Kάποιοι από μας ήταν πιο πειθαρχημένοι από τους άλλους. Εγώ ήμουν από τις λιγότερο πειθαρχημένες κι έτσι στα δέκα μου χρόνια το μόνο γνωστικό αντικείμενο που είχα μελετήσει συστηματικά ήταν ο κώδικας Μορς, επειδή επέμενε ο μπαμπάς να τον μάθω. "Αν κοπούν οι γραμμές, θα είμαστε οι μόνοι στην κοιλάδα που θα μπορούν να επικοινωνήσουν" είπε, αν και ποτέ δεν ήμουν ακριβώς σίγουρη με ποιους θα επικοινωνούσαμε αν ήμασταν οι μόνοι που θα τον μάθαιναν»...

Ως τα δεκατρία της, οπότε της επιτράπηκε να κάνει πρόβες για μια παράσταση στην πόλη, ερμηνεύοντας την Άνι του ομώνυμου μιούζικαλ, η Γουέστοβερ δεν είχε συναναστραφεί κανέναν που να μην ήταν «σαν κι εμάς». Μεγάλωνε ανάμεσα σε γυναίκες που αγόραζαν βότανα και προσλάμβαναν αυτοδίδακτες μαίες, σαν τη μητέρα της, για να τις ξεγεννήσουν, άντρες που θεωρούσαν ότι τα δημόσια σχολεία αποτελούν «κρατικά προπαγανδιστικά προγράμματα», κορίτσια στα οποία απαγορευόταν να φορούν μοντέρνα ρούχα –αυτά ήταν για τις «πόρνες»–, ανθρώπους όπως ο πατέρας της, που προετοιμάζονταν για τον Ιό της Χιλιετίας, άρα για το τέλος του κόσμου, τιγκάροντας τα κελάρια τους με κονσερβαρισμένα τρόφιμα. Άνθρωποι «σαν κι εμάς», έτοιμοι να υψώσουν ανάστημα απέναντι στις συνωμοσίες του κράτους, νόμιζε πως ήταν και οι γείτονές τους, οι Γουίβερ, οι οποίοι στην πλειονότητά τους, σε μια ένοπλη σύγκρουση με τους ομοσπονδιακούς πράκτορες όταν η ίδια ήταν δεν ήταν έξι χρονών, έπεσαν νεκροί. Γεγονός είναι πως για τη δική της οικογένεια το ξεκλήρισμά τους πήρε μυθικές διαστάσεις. Όσα αδέλφια της είχαν σταλεί στο σχολείο κλείστηκαν με τα υπόλοιπα στο σπίτι, το αγρόκτημά τους μετατράπηκε σε πλήρως εξοπλισμένο οπλοστάσιο και η συμπεριφορά του πατέρα της έγινε ακόμα πιο παρανοϊκή.

Μέχρι να πάρει την πρωτοβουλία να κάνει αίτηση στο πανεπιστήμιο ως κατ' οίκον διδαχθείσα, η Γουέστοβερ είχε μάθει μόνη της τριγωνομετρία και είχε εντρυφήσει στα κείμενα των Προφητών, αλλά νόμιζε πως η Ευρώπη ήταν χώρα, δεν γνώριζε ότι στον 20ό αιώνα είχαν γίνει δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, δεν είχε σαφή αντίληψη του όρου «Ολοκαύτωμα».

«Μορφωμένη»: Πώς ξεφεύγει κανείς από το αυστηρά περιοριστικό περιβάλλον των μορμόνων; Facebook Twitter
H Tάρα Γουέστοβερ σε μικρή ηλικία.


Ανάμεσα στα πολλά που ανακάλυψε η Τάρα όσο απομακρυνόταν γεωγραφικά και κοινωνικά από τους Γουέστοβερ ήταν και η αλήθεια για το αιματοκύλισμα των παλιών γειτόνων τους. Φοιτήτρια πια, ξεκοκαλίζοντας τις εφημερίδες της εποχής, διαπίστωσε πως στην καρδιά εκείνης της ιστορίας δεν βρισκόταν ο μορμονισμός αλλά η «λευκή ανωτερότητα». Επρόκειτο για μια σύγκρουση του οργανωμένου κράτους με οργανωμένους ρατσιστές οι οποίοι προμήθευαν όπλα σε ομοϊδεάτες τους. Ανακαλώντας δε τον υπέρμετρο, αλλά αυθεντικό φόβο που είχε ζώσει τον πατέρα της τότε, συνειδητοποίησε πως η συμπεριφορά του είχε πολλά κοινά με τα συμπτώματα μιας περίεργης ασθένειας, της διπολικής διαταραχής, την ύπαρξη της οποίας η ίδια είχε πρόσφατα πληροφορηθεί, παρακολουθώντας το μάθημα ενός καθηγητή Ψυχολογίας: παράνοια, μανία καταδίωξης, ψευδαισθήσεις μεγαλείου...


Πώς ξεφεύγει κανείς από ένα τέτοιο παρελθόν; Στη Μορφωμένη, η Τάρα Γουέστοβερ δεν το κρύβει: δύσκολα, πολύ δύσκολα. Υπήρξαν στιγμές που λύγισε, περίοδοι που παρέλυσε, έτη σπουδών που πήγαν στράφι. Όση ντροπή ένιωθε στο πανεπιστήμιο για την καταγωγή, τη φτώχεια και την αμάθειά της, άλλη τόση ντροπή ένιωθε ως ξένο σώμα μέσα στην ίδια της την οικογένεια. Στα αλλεπάλληλα πηγαινέλα της στο πατρικό της συναντούσε τοίχο: η προικισμένη κατά τ' άλλα μητέρα της παρέμενε υποταγμένη, όσα αδέλφια της εξαρτώνταν οικονομικά από την οικογενειακή επιχείρηση συνασπίζονταν εναντίον της, η ανοχή στις βιαιοπραγίες που υφίστατο από έναν από τους αδελφούς της παρατεινόταν, η μεταξύ τους απόσταση όλο και μεγάλωνε. Όσο κι αν άλλαζε η εξωτερική της εμφάνιση, όσο κι αν διευρύνονταν οι ορίζοντές της, η Γουέστοβερ ένιωθε διαρκώς σαν «δύο άνθρωποι», σαν «ένα διχασμένο μυαλό».


Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν είκοσι χρόνια για να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι το χάσμα με την οικογένειά της είναι αγεφύρωτο, ότι το παρελθόν είναι «ένα φάντασμα», ότι το μέλλον έχει μεγαλύτερη σημασία. Η εποχή που έβλεπε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του πατέρα της έχει περάσει ανεπιστρεπτί. «Θα μπορούσε κανείς να την πει με πολλά ονόματα αυτή την ατομικότητα. Μετασχηματισμό. Μεταμόρφωση. Αλήθεια. Προδοσία. Εγώ την ονομάζω μόρφωση» καταλήγει στο βιβλίο της. Κι ενώ η ιστορία της διαφέρει εντελώς από τη δική σου, ο αγώνας της για αυτοπραγμάτωση σου μιλά απευθείας στην καρδιά.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΕΚΠΤΩΣΗ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Βιβλίο
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δεν είναι λίγο *κάπως* να λέει ο Έλτον Τζον «διαταραγμένο» τον Μάικλ Τζάκσον, όταν ο ίδιος ήταν εκτός ελέγχου για 20 χρόνια;

Δ. Πολιτάκης / Δεν είναι λίγο *κάπως* να λέει ο Έλτον Τζον «διαταραγμένο» τον Μάικλ Τζάκσον, όταν ο ίδιος ήταν εκτός ελέγχου για 20 χρόνια;

«Κανείς δεν με πίεσε να πίνω και να κάνω ναρκωτικά» γράφει ο Έλτον Τζον στα απομνημονεύματά του όπου περιλαμβάνεται κι ένα περίεργο ερωτικό τρίγωνο αποτελούμενο από την Πριγκίπισσα Νταϊάνα, τον Ρίτσαρντ Γκιρ και τον Σιλβέστερ Σταλόνε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Νόμιζα ότι ήξερα τι θα πει απώλεια»: O Tricky μιλά για τον τραγικό θάνατο της κόρης του και για την αυτοβιογραφία του

Μουσική / «Νόμιζα ότι ήξερα τι θα πει απώλεια»: O Tricky μιλά για τον τραγικό θάνατο της κόρης του και για την αυτοβιογραφία του

«Ήμουν συναισθηματικά παράλυτος»: Μιλώντας στον Guardian με αφορμή το βιβλίο απομνημονευμάτων του, ο «νονός του trip-hop» - ο ίδιος μισεί τον χαρακτηρισμό – εκφράζει τον σπαραγμό του για τον θάνατο της 24χρονης κόρης του τον περασμένο Μάιο.
Η Ντέμπι Χάρι θυμάται με φρίκη τη νύχτα που έπεσε θύμα βιασμού και με χαμόγελο τη μέρα που ο Bowie της έδειξε το πέος του

Μουσική / Η Ντέμπι Χάρι θυμάται με φρίκη τη νύχτα που έπεσε θύμα βιασμού και με χαμόγελο τη μέρα που ο Bowie της έδειξε το πέος του

Μιλώντας στους New York Times με αφορμή την έκδοση της αυτοβιογραφίας, η 74χρονη τραγουδίστρια των Blondie θυμάται την ελευθερία και την αγριότητα της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του ’70

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ