Δημήτριος Καπετανάκης, ο εραστής του Βορρά

Ο εραστής του Βορρά Facebook Twitter
Τα θέματα των δοκιμίων του κινούνται μεταξύ της φιλοσοφίας και της λογοτεχνίας. Μάλιστα, είναι πολύ προκλητικός ο τρόπος με τον οποίο ο Καπετανάκης συνδυάζει αυτά τα δύο πεδία. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ αποκαλούσε τον Δημήτριο Καπετανάκη, αυτόν τον μοναδικό, ιδιοσυγκρασιακό δοκιμιογράφο, ποιητή, μεταφραστή, αισθητιστή, που πέθανε πολύ νέος, «εραστή του Βορρά». Τι να εννοούσε; Μήπως κάποια πυκνή ερωτική δραστηριότητα στο Κέμπριτζ και στο Λονδίνο; Μάλλον όχι. Έτσι κι αλλιώς, ο Καπετανάκης δεν μας έχει αφήσει πολλά πράγματα για την ερωτική του ζωή. Λίγα ξέρουμε, για παράδειγμα μια σύντομη ερωτική σχέση του με τον ποιητή Τζο Άκερλι, που ήταν και ο εκδότης του περιοδικού του BBC «The Listener».

Φαίνεται ότι αυτή η σχέση τον είχε οδηγήσει σε κατάσταση απελπισίας. Και για να λυτρωθεί, έγραψε, με πυρετώδη ρυθμό, ένα δοκίμιο για τον Ρεμπό. Είχε εξομολογηθεί την εμπειρία του αυτή στο Γιώργο Σεφέρη. «Πέρασα έναν μήνα απερίγραπτου πόνου… Επί δέκα μέρες έγραφα χωρίς διακοπή και με βία, γεμάτος από φόβο μήπως η τρέλλα ή ο θάνατος με προλάβουν. Όταν τελείωσα το δοκίμιο, ένιωσα πως βρισκόμουν έξω από τον κίνδυνο. Είχα λυτρωθεί. Και έτσι έγραψα το καλύτερο πράγμα που μπόρεσα να γράψω ως τώρα».

Ξέρουμε, βέβαια, περισσότερα για τη σχέση του με τον Τζόν Λέμαν, τον εκδότη πολύ σημαντικών περιοδικών, που έβγαινε μέσα από τον κύκλο της ομάδας των συγγραφέων και καλλιτεχνών, Μπλούμσμπερι. Δεν ήταν όμως σχέση ερωτική. Ήταν περισσότερο μια πολύ στενή, φιλική σχέση, ίσως μια σχέση «μετουσιωμένου έρωτα».

Όλο το έργο του Καπετανάκη, στοχαστικό, μεγάλο, πολύπλευρο, απρόοπτο, ερεθιστικό, πρωτότυπο για τους συσχετισμούς και τις συνάψεις του, δημιουργείται σε μικρό άνοιγμα χρόνου, από το 1932 έως το 1944.

Ο «εραστής του Βορρά» είναι μια φράση του Τσαρούχη που τη βρίσκουμε σε ένα κείμενό του δημοσιευμένο το 1985: «Κάποτε θα μεταφραστούν και τα αγγλικά κείμενα του Καπετανάκη και θα δω τι έλεγε ο “εραστής του Bορρά”», έγραφε ο Τσαρούχης. Πριν από σαράντα χρόνια, όταν ο Τσαρούχης έγραφε τη φράση αυτή, το έργο του Καπετανάκη ήταν σχετικά ή ανεπαρκώς γνωστό, μολονότι ο Καπετανάκης ήταν μια cult μορφή μεταξύ μυημένων που διατηρούσαν ως ευαγγέλιο μια έκδοση έργων του από τις εκδόσεις Γαλαξίας της Ελένης Βλάχου, χρονολογημένη το 1961.

portrait
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: 
Δημητρίος Καπετανάκης, Έργα, Τόμος Α', Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης

Η έκδοση αυτή περιλάμβανε το δοκίμιο Η μυθολογία του ωραίου και την ελληνική εκδοχή της διατριβής του Έρως και Χρόνος που την είχε εκπονήσει στη Χαϊδελβέργη με την επίβλεψη του Καρλ Γιάσπερς. Σαράντα χρόνια μετά δεν χρειάζεται να περιμένουμε ούτε τα αγγλικά ούτε τα ελληνικά κείμενα του Καπετανάκη. Τα έχουμε πλέον όλα σε δύο τόμους και τέσσερα βιβλία, σε μια έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού και του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης, που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες.

Αυτό το έργο-άθλο το οφείλουμε στην Εμμανουέλα Κάντζια που επιμελήθηκε δεκάδες κείμενα του Καπετανάκη (δοκίμια, βιβλιοκριτικά και τεχνοκριτικά σημειώματα, διαλέξεις, μεταφράσεις, ποίηση) που ταξινομούνται στον τόμο με τα δημοσιευμένα έργα (δύο βιβλία) και στον τόμο με τα κατάλοιπα (δύο βιβλία). Όλο το έργο του Καπετανάκη, στοχαστικό, μεγάλο, πολύπλευρο, απρόοπτο, ερεθιστικό, πρωτότυπο για τους συσχετισμούς και τις συνάψεις του, δημιουργείται σε μικρό άνοιγμα χρόνου, από το 1932 έως το 1944.

Το 1932 αποφοιτά από τη Νομική Αθηνών, έχοντας γράψει την πρώτη μελέτη του Από τον αγώνα του ψυχικώς Μόνου, με την οποία ήθελε να πάρει τον τίτλο του διδάκτορα από τη Νομική. Δεν έγινε όμως δεκτή γιατί δεν θεωρήθηκε ειδικά επιστημονική. Στις 9 Μαρτίου 1944 πεθαίνει, σε ηλικία 32 ετών, από λευχαιμία, σε νοσοκομείο του Λονδίνου, ενώ επεξεργαζόταν το ποίημά του «Lazarus», γραμμένο στα αγγλικά, κι έχοντας προλάβει να δει στο περιοδικό «New Writing and Daylight», του φίλου του Τζον Λέμαν, το δοκίμιό του για τον Ντοστογιέφσκι και το ποίημά του «Emily Dickinson».

Μαζί με τα έργα, η Εμμανουέλα Κάντζια έγραψε, ως εισαγωγή, μια εκτεταμένη εργοβιογραφία του Καπετανάκη. Το κείμενό της μας βάζει μέσα σε μια ζωή σύντομη σε διάρκεια, αλλά πλούσια, βαθιά, φωτεινή και σκοτεινή ταυτόχρονα, ιδιαίτερα στα χρόνια της Αγγλίας (1939-1944) που ο Καπετανάκης βασανιζόταν από κρίσεις αυτοπεποίθησης και απογοήτευσης που έφταναν στα όρια της κατάθλιψης. Κι αυτό είναι πολύ ταιριαστό με τον Καπετανάκη που σε όλη του τη ζωή ασχολούνταν με τους ανθρώπους, με την ύπαρξή τους, με τον Ρεμπό, με τον Γκεόργκε, με τον Προυστ…

Ο Γιώργος Θεοτοκάς έγραφε σ’ ένα αχρονολόγητο κείμενό του ότι ο Καπετανάκης είναι «ένα μεγάλο “ίσως” των ελληνικών και των αγγλικών γραμμάτων». Με τη συμπλήρωση της έκδοσης όλων των έργων του μπορούμε να πούμε ότι είναι «ένα μεγάλο “ναι”». Κατατάσσεται στη γενιά του ’30, τόσο την ελληνική όσο και την αγγλική, που είναι, ας πούμε, η γενιά του Όντεν. Θα λέγαμε όμως ότι ήταν ακατάτακτος.

Ο κριτικός Ανδρέας Καραντώνης τον τοποθετούσε στο περιθώριο της γενιάς του ’30, μαζί με τον ποιητή Γιώργο Σαραντάρη. Έβλεπε και στους δύο μια κοινή ιδιοσυγκρασία. Έγραφε: «Μου έδιναν την εντύπωση μιας συνεχούς εφιδρώσεως έτσι όπως κινιόντουσαν, μεγαλώνανε, συντροφεύανε». Και οι «Διόσκουροι» στο περίφημο δοκίμιο του Ζήσιμου Λορεντζάτου δεν είναι άλλοι από τον Σαραντάρη και τον Καπετανάκη.

Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Δημητρίου Καπετανάκη είναι δοκιμιακό. Τα θέματα των δοκιμίων του κινούνται μεταξύ της φιλοσοφίας και της λογοτεχνίας. Μάλιστα, είναι πολύ προκλητικός ο τρόπος με τον οποίο ο Καπετανάκης συνδυάζει αυτά τα δύο πεδία. Στη διατριβή του Έρως και Χρόνος, όπου διερευνά το βίωμα του χρόνου για τον ερωτευμένο, ένα θέμα φιλοσοφικό, η πραγμάτευση στηρίζεται κυρίως στη λογοτεχνία, στα σονέτα του Σαίξπηρ, στον Προυστ, στον ποιητή Γκεόργκε, στον Γκαίτε. Αδιαφορεί πολλές φορές για τα θεωρητικά ζητήματα. Και μολονότι γράφει, για παράδειγμα, για τον Ρεμπό, δεν τον ενδιαφέρει ο μοντερνισμός, αλλά το real thing, το «συγκεκριμένο», όπως γράφει η Εμμανουέλα Κάντζια, δηλαδή η ίδια η ζωή του συγγραφέα.

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: 
Δημητρίος Καπετανάκης, Έργα, Τόμος Β', Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 

Και η ζωή του Καπετανάκη είναι σύντομη, αλλά απίθανα συμπυκνωμένη. Ζει σε τρείς χώρες (Ελλάδα, Γερμανία, Αγγλία), γράφει σε τέσσερις γλώσσες (ελληνικά, γερμανικά, γαλλικά και αγγλικά), είναι Έλληνας και οικουμενικός. Γεννήθηκε το 1912 στη Σμύρνη, σε αστική οικογένεια (ο πατέρας του ήταν γιατρός με καταγωγή από το Πήλιο), έζησε τη φωτιά και την καταστροφή και μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1922. Δεν επέτρεψε στον εαυτό του να γίνει «ξεριζωμένος» γιατί, όπως είχε πει, «η σοβαρότης του ξεριζωμένου και του ανέραστου είναι πάντα ύποπτη».

Φοίτησε στη Νομική, όπου οι νεοκλεγέντες υφηγητές Παναγιώτης Κανελλόπουλος και Κωνσταντίνος Τσάτσος γίνονται μέντορές του. Ταυτόχρονα γνωρίζει τον σημαντικότερο κλασικό φιλόλογο, τον Ιωάννη Συκουτρή, «ευαγγελιστή του Πλάτωνα και μυσταγωγό επιμελών και ατίθασων νέων». Το 1934 αναχώρησε για τη Χαϊδελβέργη, όπου είχαν σπουδάσει και οι μέντορές του, και όπου έγινε μαθητής του Καρλ Γιάσπερς. Ο Χίτλερ είχε ανέβει στην εξουσία από το 1933, τα πράγματα για τους ξένους είχαν αλλάξει και από τον Καπετανάκη είχε ζητηθεί πιστοποιητικό θρησκεύματος.

Επέστρεψε στην Αθήνα το 1936 σε εποχές δύσκολες. Στην περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά οι μέντορές του δεν έχουν ισχύ. Ο Κανελλόπουλος είναι εξόριστος στην Κύθνο και ο Τσάτσος είναι μεν στη Νομική, αλλά μάλλον υπό επιτήρηση. Αρχίζει μαθήματα Φιλοσοφίας και Αισθητικής στον «Ασκραίο», ένα είδος ανοιχτού πανεπιστημίου που είχε ιδρύσει ο Ιωάννης Συκουτρής το 1936 με τη συνεργασία της Τζούλιας Αμπελά Τερέντσιο, που ήταν κριτικός λογοτεχνίας και καθηγήτρια απαγγελίας στο Ελληνικό Ωδείο. Από τα μαθήματά του στον «Ασκραίο», Τρίτη απόγευμα, στην οικία Μπίστη, οδός Δραγατσανίου 6, οι συμμετέχοντες διασώζουν την εικόνα του: ο μελαχρινός αδύνατος νέος με την ελαφρώς ασιατική φυσιογνωμία, το σταρένιο δέρμα και τα μεγάλα φλογερά μάτια που κοίταζαν σαν μέσα από τα πράγματα.

Το 1939 ο Καπετανάκης φεύγει με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου για σπουδές Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Κing’s College του Κέμπριτζ. Αρχίζει η πιο δημιουργική και ταυτόχρονα μυθιστορηματική τελευταία περίοδος της ζωής του που θα κλείσει το 1944, με τον πρόωρο θάνατό του. Στο Κέμπριτζ ο Καπετανάκης κάνει πολλές γνωριμίες.

Πιο σημαντική είναι όμως η συνάντησή του εκεί με τον Τζον Λέμαν, εκδότη και ποιητή. «Ο Λέμαν διαισθάνεται ότι αυτός ο Έλληνας με τα ιδιαίτερα βιώματα, τη βαθειά καλλιέργεια και το πηγαίο χιούμορ, θα μπορούσε να γίνει πολύτιμος σύμβουλος και φίλος». Και έγινε. Και ταυτόχρονα λειτούργησε ως μεσολαβητής για την προώθηση της ελληνικής λογοτεχνίας στην Αγγλία. Οι πρώτες μεταφράσεις του έργου του Σεφέρη και του Πρεβελάκη στα αγγλικά θα δημοσιευτούν χάρη στον Καπετανάκη σε περιοδικό του Λέμαν.

Τον Νοέμβριο του 1941 εγκαθίσταται στο Λονδίνο και αναλαμβάνει υπηρεσία στο Γραφείο Πληροφοριών της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης. Εκφωνεί ομιλίες και από τον ραδιοφωνικό σταθμό του BBC, ενώ ταυτόχρονα ζει την εμπειρία του πολέμου στο Λονδίνο με τους ξαφνικούς συναγερμούς αλλά και τα πάρτι στο διαμέρισμα του Λέμαν, στο Μέιφεαρ. Ο Καπετανάκης φτάνει πάντοτε αργά, λόγω της δουλειάς του στο Γραφείο Πληροφοριών. Προλαβαίνει όμως να βρει τον Σπέντερ, τον Φόρστερ, τον Ντέι Λιούις ή τον Όργουελ και να συνομιλήσει μαζί του έντονα για τον Στάλιν και τη σοβιετική διπλωματία.

Πέθανε στις 9 Μαρτίου 1944. Λίγες μέρες πριν πεθάνει ζήτησε να διαβάσει Ντίκενς. «Το άσπρο σεντόνι καλύπτει όλο το σώμα του νεκρού, αφήνοντας να φανεί για πρώτη φορά τόσο καθαρά η μορφή του».

Ψευτιές

Θα το πιστέψω το θρασύ, τ’ανείπωτο το ψέμα!/
Στα μάτια σου που λάμψανε στην τύχη θ’ αντικρίσω/
φλόγα μικρή και μυστική, που φούντωσε για μένα,/
και στα χλωμά τα χέρια σου τρεμούλιασμα θα χύσω,/
τρεμούλιασμα παράξενο και ψεύτικο-ωιμένα!
Πρέπει τ’ανείπωτο να πω!/
Ψεύτικο το τρεμούλιασμα και ψεύτικη κι η λάμψη
κι ο ψεύτης είμ’εγώ!

(Ποίημα του Δημητρίου Καπετανάκη δημοσιευμένο στο περιοδικό «Νέα Εστία» το 1946, γραμμένο, μάλλον, το 1932).

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟΝ Α' ΤΟΜΟ ΕΔΩ

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟΝ Β' ΤΟΜΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δημήτριος Καπετανάκης: Ποιος ήταν αυτός ο αδύνατος νέος με το σταρένιο δέρμα;

Βιβλία και Συγγραφείς / Δημήτριος Καπετανάκης: Ποιος ήταν αυτός ο αδύνατος νέος με το σταρένιο δέρμα;

Η διδάκτορας Συγκριτικής Φιλολογίας Εμμανουέλα Κάντζια συζητά με τον Νίκο Μπακουνάκη για τον Δημήτριο Καπετανάκη, αυτόν τον γνωστό/άγωστο συγγραφέα της γενιάς του '30, με τη σύντομη αλλά μυθιστορηματική ζωή, με αφορμή την έκδοση των δημοσιευμένων έργων του από την Εταιρεία Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού και το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Γιώργος Σεφέρης: Εξήντα χρόνια μετά το Νόμπελ, ακόμα επίκαιρος

Βιβλία και Συγγραφείς / Γιώργος Σεφέρης: Εξήντα χρόνια μετά το Νόμπελ, ακόμα επίκαιρος

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον Βασίλη Λαμπρόπουλο, ομότιμο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, για τον επίκαιρο χαρακτήρα του έργου του ποιητή, με αφορμή τα εξήντα χρόνια από την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Αγκάθια από φραγκόσυκα

Βιβλίο / Αγκάθια από φραγκόσυκα

Το πέρασμα από την υγεία στην αρρώστια μέσα από το συγκλονιστικό κείμενο «Ιογενής πνευμονία» του Ζήσιμου Λορεντζάτου, που επανέρχεται στην επικαιρότητα μέσα από τα θεατρικά αναλόγια του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ