ΑΓΑΠΗΤΕ ΦΙΛΕ,
μου ήρθε μια παρόρμηση να σου γράψω, έτσι όπως μπορώ, με τα φτωχά λόγια που χρησιμοποιούμε εμείς οι άνθρωποι, έστω και αν δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούν να φτάσουν σε σένα.
Εσύ, αόρατος, αναπάντεχος, δήθεν ξένος μα στην πραγματικότητα καθρέφτης του εαυτού μας, που ξαφνικά εμφανίστηκες ποιος ξέρει από ποιες γενετικές αβύσσους του κατάλοιπου που αποκαλέσαμε πομπωδώς «ύλη», με την κορώνα σου από χημικές ακίδες, έφερες τον πανικό και τον θάνατο στις ζωές μας, μέσα σε λίγες εβδομάδες εκμηδένισες και κατέστρεψες τις νέες μας βεβαιότητες, έδειξες τη δυσαναλογία και την τρέλα των οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και νοητικών δομών, πάνω στις οποίες στηρίζεται η ατομική ζωή μας και η ζωή μας ως είδους.
Ισχυρέ και αδύναμε φίλε μου, σου κάνω μια πρόταση: ας λάβουμε υπόψη την απελπισμένη κατάσταση και των δυο μας και ας δοκιμάσουμε να συνεργαστούμε.
Πολύ πολύ καιρό προτού κάνουμε τη σύντομη εμφάνισή μας σ' αυτόν τον πλανήτη, υπήρξε μια μακροχρόνια, σιωπηλή και άγρια πάλη που αντέταξε τους απλούς μοριακούς τύπους με τους σύνθετους οργανισμούς. Μια ατελείωτη πάλη, με μακροπρόθεσμα αβέβαιη έκβαση, όπου στο τέλος νίκησαν οι σύνθετοι οργανισμοί, οι οποίοι όμως υπερίσχυσαν με τίμημα ν' αφομοιώσουν μέσα τους και να υποτάξουν –ή να νομίζουν ότι υποτάσσουν– τους απλούς. Αυτοί οι τελευταίοι κάθε τόσο παίρνουν τη ρεβάνς, όπως τώρα που εμφανίστηκες εσύ ως ένα είδος εκδικητή και προφήτη που ανέβηκε από τις βαθιές, χθόνιες ζώνες της ζωής, και του εαυτού μας. Από δω πηγάζει η απέραντη δύναμή σου, μα και η αδυναμία σου, γιατί χρειάζεσαι να εισβάλλεις στα ανθρώπινα κύτταρα ώστε να συνεχίσεις να ζεις και ν' αναπαράγεσαι.
Όμως στο τέλος –πίστεψέ με– θα υποκύψεις. Όσα όντα του είδους μας και αν κατορθώσεις να εξολοθρεύσεις, στο τέλος θα υποκύψεις, θα υποκύψεις γιατί θα οδηγήσεις σε θάνατο τους οργανισμούς που σε περιέχουν και σου επιτρέπουν να ζεις και ν' αναπαράγεσαι, θα υποκύψεις γιατί οι εναπομείναντες άνθρωποι θα κατασκευάσουν όπλα για να σε καταπολεμήσουν κι εμβόλια ικανά να ενεργοποιήσουν τ' αντισώματά μας και να σε καταστρέψουν, ή να σ' εξαναγκάσουν σε διαρκώς νέες μεταλλάξεις και μεταμορφώσεις, ώστε να συνεχίσεις την απεγνωσμένη ζωή σου ως ιός. Και γιατί όλα αυτά; Για ποιο όνειρο;
Ισχυρέ και αδύναμε φίλε μου, σου κάνω μια πρόταση: ας λάβουμε υπόψη την απελπισμένη κατάσταση και των δυο μας και ας δοκιμάσουμε να συνεργαστούμε. Εσύ προσαρμόσου σιγά σιγά σε μας χωρίς να μας οδηγήσεις σε θάνατο, όπως έχουν κάνει άπειρα βακτήρια και ιοί στο πέρασμα του χρόνου, που αφομοιώθηκαν στα σώματα, στα όργανα ως και στα μάτια μας, με τα οποία βλέπουμε ή νομίζουμε ότι βλέπουμε τον κόσμο, που δεν θα υφίσταντο χωρίς εμάς. Το ξέρω ότι μέχρι τώρα δεν κάναμε καλή χρήση της στρατηγικής υποχώρησης και της φαινομενικής ήττας σας. Αυτή τη φορά όμως θα είναι αλλιώς, επειδή βρισκόμαστε κι εμείς μπροστά σ' ένα τέλος ή σε μια μετάλλαξη κι ένα πέρασμα, και μπορεί να μας σώσει μόνο η επινόηση κι ένα νέο όνειρο είδους. Μπες κι εσύ στο όνειρό μας, κι εμείς θα μπούμε στο δικό σου. Έτσι, συγκεντρώνοντας όλες τις δυνάμεις μας, όλα τα όνειρά μας καθώς κι εκείνα των όντων που περιέχουμε και στα οποία εμπεριεχόμαστε, ας επιχειρήσουμε να υποστηρίξουμε αυτή την κρίσιμη δοκιμασία και να επινοήσουμε όλοι μαζί μια νέα ζωή. Συγχώρεσέ μου τη συγκινησιακή φόρτιση του γράμματος.
Δικός σου, Αντόνιο Covid-19 Μορέσκο
______________
Μετάφραση από τα ιταλικά: Μαρία Φραγκούλη
Πηγή: Antonio Moresco, "Lettera al Signor Virus", Il primo amore, 28/03/2020
Το μυθιστόρημα Το φωτάκι του Αντόνιο Μορέσκο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση της Μαρίας Φραγκούλη από τα ιταλικά.
