Στους Ονειροπόλους των Εν δυνάμει και του Μίκαελ Κλίεν

Στους Ονειροπόλους των Εν δυνάμει και του Μίκαελ Κλίεν Facebook Twitter
Φωτ.: Mike Rafail
0

Ο ονειροπόλος, σύμφωνα με τα λεξικά, είναι αυτός που έχει την τάση να ονειρεύεται, να κάνει ωραία σχέδια για το μέλλον που ίσως δεν είναι πολύ ρεαλιστικά ή γενικότερα να μην έχει μεγάλη επαφή με την πραγματικότητα. Η ονειροπόληση είναι κάτι ντεμοντέ στην εποχή μας, οι ονειρικές καταστάσεις είναι σχεδόν ανέφικτες, αλλά μπορεί τουλάχιστον να κάνουμε ένα διάλειμμα για να μπούμε σε ένα κόσμο με ονειροπόλους.

Αυτό παρουσιάζει η ομάδα «Εν Δυνάμει» στον Χώρο Β της Πειραιώς 260 (7-9 Ιουνίου) σε συνεργασία με τον διεθνώς αναγνωρισμένο Βιεννέζο χορογράφο Μίκαελ Κλίεν.

Μπαίνοντας στο χώρο, σε ένα έντονο ηχητικό περιβάλλον, άλλοτε στρεσογόνο κι άλλοτε καθησυχαστικό, στο ημίφως της αίθουσας που έχει διαμορφωθεί σε σύγχρονο ball room, μια ομάδα από περίπου 40 ανθρώπους με φαινομενικά μεικτές ικανότητες κινούνται στον χώρο σε προσωπικές πορείες που οι ίδιοι δημιουργούν. Κινούνται αργά ή έντονα, απορροφημένοι από την ίδια την κίνηση και τη διαδρομή τους γύρω μας. Εμείς ανιχνεύουμε τον χώρο περπατώντας ολόγυρα και διασταυρωνόμαστε φευγαλέα μαζί τους.  

Η κοινωνική χορογραφία στην οποία ειδικεύεται ο Κλίεν και αποτελεί ένα αναδυόμενο διακαλλιτεχνικό πεδίο που διερευνά την εμπειρία της κοινωνικοποίησης αναδεικνύοντας μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία πιθανές πραγματικότητες, ικανές να προτείνουν νέους τρόπους συνύπαρξης μας ζορίζει πολύ.

Είναι «Οι ονειροπόλοι» που υπάρχουν σε ένα κόσμο που ζουν άνθρωποι με και χωρίς αναπηρία, και που δημιουργούν ένα σύμπαν που προσκαλεί τη συνύπαρξη της λογικής και του ονείρου.

Στους Ονειροπόλους των Εν δυνάμει και του Μίκαελ Κλίεν Facebook Twitter
Φωτ.: Michael Klien

Στον χώρο, το κοινό αντιμετωπίζει τη δράση με λίγη αμηχανία, άλλοτε παρατηρώντας, άλλοτε καθισμένο γύρω από το κέντρο της αίθουσας, άλλοτε βυθισμένο στις σκέψεις του. Είναι μια άβολη σε κάποιες στιγμές κατάσταση, αλλά αυτό θέλει να πετύχει ο Κλίεν, να μας κάνει να αψηφήσουμε τα στενά όρια της προσωπικής μας ταυτότητας, κι αν μπορέσουμε να ανακαλύψουμε νέα πεδία σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων για μια συμβίωση επί ίσοις όροις.

Είναι εφικτό ο σύγχρονος θεατής να χαλαρώσει, να αφεθεί, να συμμετάσχει, να χορέψει, να συμπεριληφθεί στο θέαμα; Είναι δύσκολο, μας φέρνει στη θέση των ανθρώπων με άλλες δεξιότητες από τις δικές μας που αγωνίζονται πολλές φορές χωρίς αποτέλεσμα να συμπεριληφθούν στον κόσμο μας και ο Κλίεν κάνει αυτή την αντιστροφή. Πώς τους πλησιάζεις; Πώς χορεύεις μαζί τους; Η εμπειρία της κοινωνικοποίησης θα πετύχει; 

Με λίγα λόγια, η κοινωνική χορογραφία στην οποία ειδικεύεται ο Κλίεν και αποτελεί ένα αναδυόμενο διακαλλιτεχνικό πεδίο που διερευνά την εμπειρία της κοινωνικοποίησης, αναδεικνύοντας μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία πιθανές πραγματικότητες, ικανές να προτείνουν νέους τρόπους συνύπαρξης, μας ζορίζει πολύ.

Στους Ονειροπόλους των Εν δυνάμει και του Μίκαελ Κλίεν Facebook Twitter
Φωτ.: Mike Rafail

Ενώ ανθρώπινα συμπλέγματα, αυτοσχεδιαστικά ντουέτα και σόλο εκτυλίσσονται σε κάθε μεριά γύρω μας, η ικανότητά μας να πάρουμε μέρος σε αυτό που συμβαίνει μπροστά μας απομειώνεται. Νιώθουμε και λίγο απογοητευμένοι, κουρασμένοι από τον εαυτό μας, τα λόγια μας περί συμπερίληψης δεν εφαρμόζονται εύκολα, όλα είναι δύσκολα ή μας λείπει το θάρρος. Είναι πιο δύσκολο από όσο το φανταστήκαμε. 

Το κέντρο της αίθουσας φωτίζεται από ένα στεφάνι με θερμό κίτρινο φως. «Οι Ονειροπόλοι δημιουργούν την προϋπόθεση για μια δημοκρατία ψυχών. Σε όλη τη διάρκεια του έργου, οι μοναδικές αντιληπτικές ικανότητες του καθενός φανερώνονται και υφαίνονται σε μια συλλογική μήτρα κίνησης και συσχετισμού. Για μια φευγαλέα στιγμή, δημιουργούμε μια διευρυμένη αίσθηση της ανθρωπότητας (“ένας μόνος του είναι ανόητος, οι δύο αποτελούν μια νέα ανθρωπότητα”, όπως το θέτει ο Ρόμπερτ Μούζιλ) που μεταμορφώνει τις προκαθορισμένες ιδέες μας για την κοινωνία σε ένα ζωντανό μεγαλοπρεπές ερωτηματικό» λέει ο Κλίεν.

Στους Ονειροπόλους των Εν δυνάμει και του Μίκαελ Κλίεν Facebook Twitter
Φωτ.: Mike Rafail

Είμαστε έτοιμοι για μια άφοβη, θαρραλέα συνάντηση με ανθρώπους που έχουν άλλη από εμάς εμφάνιση, που αντιλαμβάνονται και σκέφτονται διαφορετικά;

Είναι μια δοκιμασία, στην οποία αξίζει να βάλει κάποιος τον εαυτό του, όσο αμήχανα και αν νιώσει. Πάντως εγώ δεν τα κατάφερα, έμεινα μόνο σε μια άκρη σαν παρατηρητής. Ίσως την επόμενη φορά.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ