Το σκοτεινό και περίπλοκο σύμπαν του Αρμαντέιλ

Το σκοτεινό και περίπλοκο σύμπαν του Αρμαντέιλ Facebook Twitter
Χάρης Αττώνης, Λάζαρος Βαρτάνης, Σύνθια Μπατσή
0

Αρμαντέιλ. Με αφετηρία αυτό το όνομα, μια διαθήκη γραμμένη από έναν ακόλαστο ευγενή το 1832 μας οδηγεί σε μια σπουδαία ιστορία μυστηρίου. Δύο άνθρωποι με το ίδιο όνομα και ανάμεσά τους μια όμορφη και μυστηριώδης γυναίκα με σκοτεινό παρελθόν και μανία εκδίκησης. Μοιραίοι έρωτες, ίντριγκες, δολοπλοκίες, εξαπατήσεις και δολοφονίες δημιουργούν ένα σκηνικό μέσα από το οποίο αναδύεται το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής.


Βασισμένη στο 1.200 σελίδων μυθιστόρημα του Wilkie Collins, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg, η παράσταση, την οποία σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης και επαναλαμβάνεται στο Rex για δεύτερη χρονιά, ξεδιπλώνει μέσα από τη λογοτεχνική αφήγηση ένα ανάγλυφο χαρακτήρων και καταστάσεων, με τους ήρωες να έχουν πάντα δύο όψεις, μια φανερή και μια κρυφή, η οποία και οδηγεί τις πράξεις τους, αλλά και τους ίδιους πολλές φορές, στην καταστροφή. Και είναι αυτή η κρυφή πλευρά κυρίως που οδηγεί στις πράξεις τους.

Η ηρωίδα του έργου, η Λίντια Γκούλιτ, είναι αδίστακτη και δολοπλόκος, μια γυναίκα μισητή. Τη μίσησαν οι κριτικοί της εποχής, την αποκάλεσαν θηλυκό κάθαρμα.

Ο Wilkie Collins γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1824 και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του ζωγράφου William Collins. Το 1846, έχοντας ασχοληθεί επί πέντε χρόνια με το εμπόριο, αποφάσισε να γίνει δικηγόρος και οι σπουδές του τον βοήθησαν να αποκτήσει τις νομικές γνώσεις που θα του πρόσφεραν πλούσιο υλικό για τα βιβλία του. Το έργο του περιλαμβάνει διηγήματα, θεατρικά έργα, δημοσιογραφικά κείμενα και βιογραφίες, αλλά οφείλει τη φήμη του στα 23 μυθιστορήματά του. Το έργο που έκανε διάσημο τον Collins ήταν η Κυρία με τα Άσπρα (1860) και η καθιέρωση της συγκινησιακής λογοτεχνίας. Το 1866 γράφει το Αρμαντέιλ, μια ογκώδη και πληθωρική μυθιστορηματική τοιχογραφία της βικτωριανής περιόδου. Εκδικήσεις, αντεκδικήσεις, δολοφονίες, δεισιδαιμονίες, αγωνιώδεις επιθανάτιοι ρόγχοι, σκευωρίες, αμαρτίες εξομολογημένες και μη, κληρονομικές κατάρες. Η περιπλοκότητα των πραγμάτων ξεπερνά τη φαντασία του αναγνώστη.


Το Αρμαντέιλ είναι ένα υποδειγματικό μελόδραμα. Πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό «Cornhill» από τον Νοέμβριο του 1864 ως τον Ιούλιο του 1886. Μάλιστα, ο Collins έγραψε ένα θεατρικό έργο βασισμένο σε αυτό για να κατοχυρώσει τα πνευματικά του δικαιώματα.

Το σκοτεινό και περίπλοκο σύμπαν του Αρμαντέιλ Facebook Twitter
Βασισμένη στο 1.200 σελίδων μυθιστόρημα του Wilkie Collins, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg, η παράσταση, την οποία σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης και επαναλαμβάνεται στο Rex για δεύτερη χρονιά...


«Το ενδιαφέρον που προκαλούν τα γεγονότα δεν προέρχεται από την ίδια τη φύση των γεγονότων αλλά από τη σχέση τους με τους ήρωες» γράφει ο συγγραφέας.


Η ηρωίδα του έργου, η Λίντια Γκούλιτ, είναι αδίστακτη και δολοπλόκος, μια γυναίκα μισητή. Τη μίσησαν οι κριτικοί της εποχής, την αποκάλεσαν θηλυκό κάθαρμα. Η Λίντια Γκούλιτ, αυτή η σκιά του κακού, του πεπρωμένου, ο μαχητικός γυναικείος χαρακτήρας, η πρωταγωνίστρια ενός καταστροφικού ονείρου που διαλύει το σύμπαν, η απόλυτα σατανική ηρωίδα, στοιχειώνει τον αναγνώστη.

Η Μαρία Κίτσου ονειρεύτηκε να την κάνει να στοιχειώσει και τον θεατή. Η μεταφορά του Αρμαντέιλ στη σκηνή σε μια τετράωρη παράσταση, που καταφέρνει και δεν είναι μια εξαντλητική δοκιμασία, οφείλεται στην αγάπη της στις ιστορίες μυστηρίου και αγωνίας.

«Πάντα είχα στο μυαλό μου», μας λέει, «να ανεβάσω ένα λογοτεχνικό έργο. Τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια διαβάζω συνεχώς λογοτεχνία. Μου αρέσει πολύ η ρομαντική λογοτεχνία, η γοτθική, αυτή που έχει σχέση με το μεταφυσικό και το υπερφυσικό. Πάντα την είχα στο μυαλό μου με σκοπό να αποδοθεί στο θέατρο. Το Αρμαντέιλ το βρήκα ψάχνοντας βιβλία σε ένα αεροδρόμιο. Το διάβασα και τρελάθηκα. Ήξερα ότι επρόκειτο για ένα εγχείρημα σχεδόν τρελό. Το έδωσα στον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, του άρεσε κι εκείνου πολύ και το αποφασίσαμε. Ήταν πολύ δύσκολο, αλλά το πιστέψαμε με όλη μας την καρδιά».

Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα τάση να γίνεται η λογοτεχνία θέατρο. Μέσα σε αυτή την τάση το κείμενο παραμένει αφηγηματικό και δεν διασκευάζεται σε διαλογικό.

Η παράσταση μοιάζει με ένα επιτραπέζιο παιχνίδι στο οποίο κάθε δράση υπαγορεύει την αντίδραση και κεντρικό πρόσωπο που κινεί τα νήματα της ζωής των άλλων, οδηγώντας τους, όπως και τον εαυτό του, στην καταστροφή είναι η Μαρία Κίτσου. Αν το κριτήριο της επιλογής είναι να μη θέλεις να παίξεις μια «γλυκούλα» ηρωίδα, η Κίτσου διάλεξε σίγουρα την πιο σατανική.


«Αυτή είναι μια ηρωίδα σύνθετη» εξηγεί. «Εκεί είναι και το ζουμί. Δεν είναι μόνο κακή, εκδικητική, πρόκειται για έναν χαμαιλέοντα, έναν περίπλοκο χαρακτήρα. Τα επίπεδα του χαρακτήρα σε εμπλέκουν ακόμα και όταν πρόκειται για αφήγηση και όχι για ρόλο ή ερμηνεία σε πρώτο πρόσωπο».

Το σκοτεινό και περίπλοκο σύμπαν του Αρμαντέιλ Facebook Twitter
Η μεταφορά του Αρμαντέιλ στη σκηνή σε μια τετράωρη παράσταση, που καταφέρνει και δεν είναι μια εξαντλητική δοκιμασία, οφείλεται στην αγάπη της στις ιστορίες μυστηρίου και αγωνίας...


Η τετράωρη παράσταση φαντάζει άθλος, η Μαρία Κίτσου δεν τρόμαξε με το εγχείρημα και το κοινό αποζημίωσε με την προσέλευσή του την επιλογή της ίδιας και των συντελεστών της παράστασης. «Ο κόσμος τιμά τις πολύωρες παραστάσεις. Δεν μου αρέσει η νοοτροπία τού να είναι οι παραστάσεις μιάμιση ώρα. Όχι. Αφιερώνεις τη βραδιά σου σε ένα θέαμα. Εδώ είναι σαν να διαβάζεις ένα ωραίο βιβλίο. Είναι μια υπέροχη ιστορία που δεν τη βαρεθήκαμε ποτέ. Οπότε, αφού δεν τη βαρεθήκαμε εμείς που την έχουμε διαβάσει τόσες φορές, πιστέψαμε ότι θα ενδιέφερε και τον κόσμο. Άλλωστε, ο στόχος μας ήταν να κάνουμε κάτι με αγωνία, με σασπένς και ο κόσμος να θέλει να δει τι συμβαίνει παρακάτω, να συμπάσχει με τους ήρωες, ακόμα και με την "κακιά" πρωταγωνίστρια. Ποντάρεις στα διλήμματα και τις διαμάχες των ίδιων των χαρακτήρων».


Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα τάση να γίνεται η λογοτεχνία θέατρο. Μέσα σε αυτή την τάση το κείμενο παραμένει αφηγηματικό και δεν διασκευάζεται σε διαλογικό. «Θέλω τον πλούτο, τον πλουραλισμό και τη γοητεία που έχει το λογοτεχνικό κείμενο, την αφήγηση, το διάλογο, τις σκέψεις» λέει η Κίτσου. «Έτσι το κρατήσαμε. Αυτή η συγκεκριμένη αφήγηση έχει μεγάλη σημασία. Για μένα είναι ένα παράδειγμα και υπόδειγμα του πώς γίνεται η λογοτεχνία θέατρο, το να δουλεύεις τον λόγο και να μην κάνεις μόνο αυτοσχεδιασμούς. Το να ακολουθείς και να φτιάχνεις έναν χαρακτήρα δουλεύοντας λέξη-λέξη για να καταλάβεις μέχρι ποιο σημείο μπορείς να φτάσεις».
Μέσα στην παράξενη προσωπικότητα της Λίντια Γκούλιτ, γύρω από την οποία περιστρέφεται η κακία και η καλοσύνη του κόσμου, υπάρχει ένα αδικημένο παιδί, σκεπασμένο με τα πέπλα μιας γοητευτικής γυναίκας. Η Μαρία Κίτσου, όταν πρωτοδιάβασε το βιβλίο, έκλαιγε: «Μέσα στην κακοήθειά της αυτή η γυναίκα έχει μια ανθρωπιά. Κάποια στιγμή παραιτήθηκε από την κακία της και προσπάθησε και να αγαπήσει. Άφησε την αγάπη να μπει στη ζωή της και να αλλάξει, αλλά δυστυχώς η αγάπη αυτή διαλύθηκε. Δεν δικαιολογώ τα όσα κάνει, επειδή πολλοί έχουν μια δύσκολη ζωή αλλά δεν καταφεύγουν στο έγκλημα. Δεν την κρίνω. Αποπειράται αληθινά να αλλάξει, αλλά όλα την οδηγούν στο κακό και στο έγκλημα. Οι πράξεις της, ακόμα και η ροπή που έχει προς το εύκολο χρήμα και την πολυτέλεια, είναι οι πράξεις ενός απελπισμένου ανθρώπου».

Το σκοτεινό και περίπλοκο σύμπαν του Αρμαντέιλ Facebook Twitter
Το ενδιαφέρον που προκαλούν τα γεγονότα δεν προέρχεται από την ίδια τη φύση των γεγονότων αλλά από τη σχέση τους με τους ήρωες...

Αρμαντέιλ

Δραματοποιημένο μυθιστόρημα του Wilkie Collins

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης

Παίζουν: Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Χάρης Αττώνης, Λάζαρος Βαρτάνης, Ελένη Κάκκαλου, Ζωή Καραβασίλη, Μαρία Κίτσου, Μάριος Μακρόπουλος, Σύνθια Μπατσή, Φάνης Παυλόπουλος.

Rex, Πανεπιστήμιου 48, κέντρο, 2118000080.

Πρεμιέρα: 2/2, για έξι μόνο παραστάσεις: 2, 9, 16, 23/2 & 2, 9/3.

Ώρα έναρξης: 19.00, εισ.: €15, €10 (μειωμ.) Το μυθιστόρημα «Αρμαντέιλ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg
(Μτφρ.: Σάντυ Παπαϊωάννου)

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Επί τριάντα πέντε χρόνια έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
THE LIFO TEAM
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ