Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η Κατίνα Παξινού ως Μήδεια στην τραγωδία του Ευριπίδη. Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, 1956.
0

Χαμογελαστοί και κάθιδροι φεύγουν οι τουρίστες από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου την ώρα που φτάνουμε, απομεσήμερο με καύσωνα, σε ένα από τα κτίσματα του Άρη Κωνσταντινίδη, δίπλα από το Ξενία, που φιλοξενούσε μια φωτογραφική έκθεση των παραστάσεων, η οποία για χρόνια ήταν κλειστή στο κοινό.  

Η ιδέα της καλλιτεχνικής διευθύντριας του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου Κατερίνας Ευαγγελάτου ήταν να ανοίξει ο χώρος για να αφηγηθεί την ιστορία του φεστιβάλ μέσα από περιοδικές εκθέσεις. Τη συναντάμε στον χώρο, λίγο πριν την πρόβα της, την ώρα που οι άνθρωποι της παραγωγής στήνουν στην κούκλα το κοστούμι της μητέρας της, Λήδας Τασοπούλου, ένα χειροποίητο αριστούργημα του Γιάννη Μετζικώφ, το οποίο φόρεσε στη Μήδεια σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου το 2001.

«Ξεκινάμε με αυτή την περιοδική έκθεση στον υπέροχο αυτό χώρο με στόχο να αποκτήσει του χρόνου ή το 2025 και ένα κομμάτι μόνιμης έκθεσης της ιστορίας των Επιδαυρίων, ώστε ο επισκέπτης που δεν ξέρει καθόλου την ιστορία τους να έχει ένα corpus, γιατί το 2025 είναι και τα 70 χρόνια του θεσμού» λέει. «Θα θέλαμε κάθε χρόνο ή κάθε δυο χρόνια να αλλάζει η περιοδική έκθεση για να ανανεώνεται το ενδιαφέρον του κοινού».

Κάθε παράσταση έχει τον χώρο της στην έκθεση, με φωτογραφίες, τεκμήρια και βίντεο, προγράμματα και σημειώσεις, σε μια «ραχοκοκαλιά» από πάνελ σε ροδάκια, τα οποία αναπτύσσονται χρονολογικά και είναι εμπνευσμένα από τα μεγάλα ξύλινα κουτιά που χρησιμοποιούνται στο θέατρο για τη μεταφορά σκηνικών και κοστουμιών, τις περίφημες «βαλίτσες». Τα κινούμενα αυτά μέρη του εκθεσιακού χώρου δίνουν τη δυνατότητα άλλης διάταξης σε μια επόμενη έκθεση.

Στην είσοδο του κτιρίου του Άρη Κωνσταντινίδη, μια πλακέτα υπενθυμίζει την έναρξη της λειτουργίας του ως Θεατρικού Μουσείου Επιδαύρου το 2001. Η επιμελήτρια της έκθεσης, Ερατώ Κουτσουδάκη, βρήκε στο Μουσείο Μπενάκη τα υπογεγραμμένα από το 1964 σχέδιά του για το συγκεκριμένο κτίσμα, που προοριζόταν για κοιτώνες του προσωπικού και λειτούργησε δέκα χρόνια μετά την πρώτη παράσταση του φεστιβάλ, που ήταν ο Ιππόλυτος, το ίδιο έργο που σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου ανοίγει την Παρασκευή 7 Ιουλίου το πρόγραμμα της φετινής περιόδου.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η είσοδος του κτιρίου του Άρη Κωνσταντινίδη. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO

Η έκθεση «γιορτάζει» τη Μήδεια και τις 21 φορές που έχει παρασταθεί στο αρχαίο θέατρο. Η εμβληματική τραγωδία του Ευριπίδη, όνειρο ζωής για τις πρωταγωνίστριες του θεάτρου, ανέβηκε 17 φορές από το 1956 μέχρι σήμερα, δυο ακόμα φορές στην οπερατική εκδοχή του Κερουμπίνι, το 1961 στη θρυλική παράσταση με τη Μαρία Κάλλας και το 2007 με την Άννα Κατερίνα Αντονάτσι, ενώ έχουμε δει την παρωδιακή Μήδεια του Μποστ –το πρώτο έργο νέου Έλληνα συγγραφέα που ανέβηκε στην Επίδαυρο– και ετοιμάζεται η Μήδεια σε σκηνοθεσία του Φρανκ Κάστορφ που θα κάνει πρεμιέρα, με πέντε γυναίκες ηθοποιούς στον ομώνυμο ρόλο, στις 21 Ιουλίου 2023.

«Είχαμε πολλές αφορμές, είχαμε την επέτειο της Κάλλας που έπαιξε τη Μήδεια του Κερουμπίνι, η οποία άφησε ιστορία, είχαμε τη δική μας Μήδεια του φεστιβάλ φέτος. Είδαμε ότι είναι πολύ διαφορετικές οι προσεγγίσεις και πολύ διαφορετικό το πώς είδε κάθε δημιουργός το έργο και αξίζει να δούμε και ένα ταξίδι στην ιστορία του θεάτρου, των σκηνικών γλωσσών τόσο των  Ελλήνων όσο και των ξένων σκηνοθετών» λέει η Κατερίνα Ευαγγελάτου.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η Μαρία Κάλλας με τον συμπρωταγωνιστή της Καναδό τενόρο Τζον Βίκερς στην όπερα Μήδεια του Λουίτζι Κερουμπίνι στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.

Κάθε παράσταση έχει τον χώρο της στην έκθεση, με φωτογραφίες, τεκμήρια και βίντεο, προγράμματα και σημειώσεις, σε μια «ραχοκοκαλιά» από πάνελ σε ροδάκια, τα οποία αναπτύσσονται χρονολογικά και είναι εμπνευσμένα από τα μεγάλα ξύλινα κουτιά που χρησιμοποιούνται στο θέατρο για τη μεταφορά σκηνικών και κοστουμιών, τις περίφημες «βαλίτσες». Τα κινούμενα αυτά μέρη του εκθεσιακού χώρου δίνουν τη δυνατότητα άλλης διάταξης σε μια επόμενη έκθεση.

Ο θεατής σίγουρα θα εντυπωσιαστεί από το κατακόκκινο φόρεμα του Γιώργου Πάτσα για την Καριοφυλλιά Καραμπέτη στην παράσταση του 1997 του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, το κόσμημα κεφαλής του Νίκου Αλεξίου για τη Ρένη Πιττακή (Θέατρο Τέχνης, 1995), το ζωγραφισμένο στο χέρι από τον Απόστολο Βέττα κοστούμι της Λυδίας Φωτοπούλου στην παράσταση του ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Αντρέα Βουτσινά το 1990, το χειροποίητο μακραμέ και πολύ βαρύ κοστούμι του Γιώργου Ζιάκα για τον Ιάσονα στη Μήδεια του 1986 σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, τις τρεις φωτογραφίες του Κώστα Μεγαλοκονόμου από τα παρασκήνια της Μήδειας με την Κάλλας το 1961 που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, το βίντεο με την ανάληψη στον φωτεινό δίσκο με τους 460 προβολείς της Μανταλένα Κρίπα για τη Μήδεια του Πέτερ Στάιν το 2005, τον χειρόγραφο οδηγό σκηνής για την επανάληψη της Μήδειας με την Κατίνα Παξινού το 1973, τη μάσκα και το περίτεχνο κόσμημα κεφαλής του Διονύση Φωτόπουλου που φορούσε η Τζένη Γαϊτανοπούλου το 1984 στη Μήδεια του ΘΟΚ.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η Καριοφυλλιά Καραμπέτη με το εμβληματικό κατακόκκινο φόρεμα του Γιώργου Πάτσα.
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Μηδεία με τη Μαρία Ναυπλιώτου και δεξιά το κουστούμι της πρωταγωνίστριας. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO

«Ήταν μια επιλογή να βάλουμε και παλιότερα και πολύ φρέσκα και μελλοντικά εκθέματα, γιατί είναι και ένας αναστοχασμός. Ο επισκέπτης μπορεί να δει πώς εξελίσσεται η θεατρική γλώσσα –το βλέπουμε αυτό μέσα από τα θεατρικά αποσπάσματα στα βίντεο–, πώς αλλάζει η γλώσσα των σκηνικών και των κοστουμιών. Το δεύτερο που θέλαμε να δείξουμε είναι ότι μια παράσταση έχει πολλούς συντελεστές που δεν τους γνωρίζουμε, και γι’ αυτό θα δούμε οδηγούς σκηνής, ένα σκηνογραφικό τετράδιο του Γιώργου Πάτσα, μακέτες εργασίας σκηνικών, παρτιτούρες και σημειώσεις για το πώς γεννιούνται οι μουσικές ιδέες και ό,τι από τα τεκμήρια μάς δίνει μια εικόνα του κόσμου μιας παράστασης. Όλα αυτά μαζί λειτουργούν συμπληρωματικά και αντιστιτικά. Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς σκέφτηκε ένας σκηνοθέτης και πώς ένας άλλος πάνω στο ίδιο κείμενο, στον ίδιο τόπο, εδώ στην Επίδαυρο» λέει η Ερατώ Κουτσουδάκη.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Χειρόγραφος οδηγός σκηνής για την επανάληψη της Μήδειας με την Κατίνα Παξινού το 1973. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO

Η έκθεση κάνει ένα πρώτο βήμα προκειμένου να ανοίξει μια συζήτηση για την ιστορία του θεσμού, που ακόμα δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένη και μελετημένη. Η έκθεση «Η Μήδεια στην Επίδαυρο» παρέχει τα εργαλεία για να διαβάσουμε στους τοίχους την υπόθεση του έργου του Ευριπίδη και σε τι διαφέρει από εκείνο του Μποστ ή του Κερουμπίνι.

Διαβάζοντας τα ονόματα των συντελεστών βλέπουμε ομάδες που δουλεύουν ξανά και ξανά μαζί μέσα στις δεκαετίες, τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν στην ίδια τραγωδία οι ίδιοι συντελεστές σε διαφορετικές παραστάσεις, για παράδειγμα, πώς είδε ο Φωτόπουλος το 1984 τη Μήδεια του ΘΟΚ και πόσο διαφορετικά σχεδίασε το σκηνικό το 2008 για την παράσταση του Ανατόλι Βασίλιεφ. Όλες αυτές οι πληροφορίες κρατάνε το μάτι του επισκέπτη απασχολημένο και επικεντρωμένο σε λεπτομέρειες αόρατες σε θέατρο αυτής της κλίμακας ή άγνωστες, που φανερώνουν τον κόπο της προεργασίας.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Περίτεχνο κόσμημα κεφαλής. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Όλοι ξέρουμε πόσο εφήμερη είναι η τέχνη του θεάτρου. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO

Όλοι ξέρουμε πόσο εφήμερη είναι η τέχνη του θεάτρου. Το υλικό που μπορεί να δώσει ο κόσμος του σε μια έκθεση είναι πεπερασμένο, μακέτες, κοστούμια και μάσκες, προγράμματα και βίντεο. Ωστόσο πολλές παραστάσεις δεν αφήνουν ίχνος πίσω τους και αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση δηλωτικό του πόσο πλούσιες ή καλές μπορεί να είναι, απλώς δεν κρατήθηκε κανένα αρχείο –ενώ σε άλλες έχει κρατηθεί με επιμέλεια– ή τα κοστούμια πήγαν σε βεστιάρια ή οι μάσκες ανακυκλώθηκαν σε άλλες παραστάσεις, κάτι που έχει να κάνει με την ουσία του θεάτρου. Μπορεί να δημιουργείται μια ενδιαφέρουσα αρχειακή συνθήκη ή μια σπαζοκεφαλιά για τους μουσειολόγους, που η επιστήμη τους βασίζεται στα αρχεία, ας μην παραλείπουμε ωστόσο την ποιητική διάσταση αυτής της συνθήκης, αυτό που έχει κρατήσει για πάντα ο νους και οι αισθήσεις μας.

Η έκθεση θα λειτουργεί όλο το καλοκαίρι πριν και μετά τις παραστάσεις της Επιδαύρου και θα είναι ανοιχτή μέχρι τη 1 π.μ., οπότε αξίζει, πριν επιστρέψετε στην Αθήνα ή συνεχίσετε τη βραδιά σας στην περιοχή, να επισκεφθείτε αυτό το μικρό κόσμημα του Κωνσταντινίδη που ξεχειλίζει ιστορίες θεάτρου, μας αφήνει να δούμε μέσα από μια χαραμάδα τον κόσμο του και δίνει αφορμή για πολλές συζητήσεις.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου παρατηρεί το κοστούμι του Γιάννη Μετζικώφ που η μητέρα της, Λήδα Τασοπούλου, φόρεσε στη Μήδεια σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου το 2001. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την έκθεση

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Κάθε παράσταση έχει τον χώρο της στην έκθεση, με φωτογραφίες, τεκμήρια και βίντεο. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ