Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η Κατίνα Παξινού ως Μήδεια στην τραγωδία του Ευριπίδη. Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, 1956.
0

Χαμογελαστοί και κάθιδροι φεύγουν οι τουρίστες από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου την ώρα που φτάνουμε, απομεσήμερο με καύσωνα, σε ένα από τα κτίσματα του Άρη Κωνσταντινίδη, δίπλα από το Ξενία, που φιλοξενούσε μια φωτογραφική έκθεση των παραστάσεων, η οποία για χρόνια ήταν κλειστή στο κοινό.  

Η ιδέα της καλλιτεχνικής διευθύντριας του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου Κατερίνας Ευαγγελάτου ήταν να ανοίξει ο χώρος για να αφηγηθεί την ιστορία του φεστιβάλ μέσα από περιοδικές εκθέσεις. Τη συναντάμε στον χώρο, λίγο πριν την πρόβα της, την ώρα που οι άνθρωποι της παραγωγής στήνουν στην κούκλα το κοστούμι της μητέρας της, Λήδας Τασοπούλου, ένα χειροποίητο αριστούργημα του Γιάννη Μετζικώφ, το οποίο φόρεσε στη Μήδεια σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου το 2001.

«Ξεκινάμε με αυτή την περιοδική έκθεση στον υπέροχο αυτό χώρο με στόχο να αποκτήσει του χρόνου ή το 2025 και ένα κομμάτι μόνιμης έκθεσης της ιστορίας των Επιδαυρίων, ώστε ο επισκέπτης που δεν ξέρει καθόλου την ιστορία τους να έχει ένα corpus, γιατί το 2025 είναι και τα 70 χρόνια του θεσμού» λέει. «Θα θέλαμε κάθε χρόνο ή κάθε δυο χρόνια να αλλάζει η περιοδική έκθεση για να ανανεώνεται το ενδιαφέρον του κοινού».

Κάθε παράσταση έχει τον χώρο της στην έκθεση, με φωτογραφίες, τεκμήρια και βίντεο, προγράμματα και σημειώσεις, σε μια «ραχοκοκαλιά» από πάνελ σε ροδάκια, τα οποία αναπτύσσονται χρονολογικά και είναι εμπνευσμένα από τα μεγάλα ξύλινα κουτιά που χρησιμοποιούνται στο θέατρο για τη μεταφορά σκηνικών και κοστουμιών, τις περίφημες «βαλίτσες». Τα κινούμενα αυτά μέρη του εκθεσιακού χώρου δίνουν τη δυνατότητα άλλης διάταξης σε μια επόμενη έκθεση.

Στην είσοδο του κτιρίου του Άρη Κωνσταντινίδη, μια πλακέτα υπενθυμίζει την έναρξη της λειτουργίας του ως Θεατρικού Μουσείου Επιδαύρου το 2001. Η επιμελήτρια της έκθεσης, Ερατώ Κουτσουδάκη, βρήκε στο Μουσείο Μπενάκη τα υπογεγραμμένα από το 1964 σχέδιά του για το συγκεκριμένο κτίσμα, που προοριζόταν για κοιτώνες του προσωπικού και λειτούργησε δέκα χρόνια μετά την πρώτη παράσταση του φεστιβάλ, που ήταν ο Ιππόλυτος, το ίδιο έργο που σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου ανοίγει την Παρασκευή 7 Ιουλίου το πρόγραμμα της φετινής περιόδου.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η είσοδος του κτιρίου του Άρη Κωνσταντινίδη. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO

Η έκθεση «γιορτάζει» τη Μήδεια και τις 21 φορές που έχει παρασταθεί στο αρχαίο θέατρο. Η εμβληματική τραγωδία του Ευριπίδη, όνειρο ζωής για τις πρωταγωνίστριες του θεάτρου, ανέβηκε 17 φορές από το 1956 μέχρι σήμερα, δυο ακόμα φορές στην οπερατική εκδοχή του Κερουμπίνι, το 1961 στη θρυλική παράσταση με τη Μαρία Κάλλας και το 2007 με την Άννα Κατερίνα Αντονάτσι, ενώ έχουμε δει την παρωδιακή Μήδεια του Μποστ –το πρώτο έργο νέου Έλληνα συγγραφέα που ανέβηκε στην Επίδαυρο– και ετοιμάζεται η Μήδεια σε σκηνοθεσία του Φρανκ Κάστορφ που θα κάνει πρεμιέρα, με πέντε γυναίκες ηθοποιούς στον ομώνυμο ρόλο, στις 21 Ιουλίου 2023.

«Είχαμε πολλές αφορμές, είχαμε την επέτειο της Κάλλας που έπαιξε τη Μήδεια του Κερουμπίνι, η οποία άφησε ιστορία, είχαμε τη δική μας Μήδεια του φεστιβάλ φέτος. Είδαμε ότι είναι πολύ διαφορετικές οι προσεγγίσεις και πολύ διαφορετικό το πώς είδε κάθε δημιουργός το έργο και αξίζει να δούμε και ένα ταξίδι στην ιστορία του θεάτρου, των σκηνικών γλωσσών τόσο των  Ελλήνων όσο και των ξένων σκηνοθετών» λέει η Κατερίνα Ευαγγελάτου.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η Μαρία Κάλλας με τον συμπρωταγωνιστή της Καναδό τενόρο Τζον Βίκερς στην όπερα Μήδεια του Λουίτζι Κερουμπίνι στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.

Κάθε παράσταση έχει τον χώρο της στην έκθεση, με φωτογραφίες, τεκμήρια και βίντεο, προγράμματα και σημειώσεις, σε μια «ραχοκοκαλιά» από πάνελ σε ροδάκια, τα οποία αναπτύσσονται χρονολογικά και είναι εμπνευσμένα από τα μεγάλα ξύλινα κουτιά που χρησιμοποιούνται στο θέατρο για τη μεταφορά σκηνικών και κοστουμιών, τις περίφημες «βαλίτσες». Τα κινούμενα αυτά μέρη του εκθεσιακού χώρου δίνουν τη δυνατότητα άλλης διάταξης σε μια επόμενη έκθεση.

Ο θεατής σίγουρα θα εντυπωσιαστεί από το κατακόκκινο φόρεμα του Γιώργου Πάτσα για την Καριοφυλλιά Καραμπέτη στην παράσταση του 1997 του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, το κόσμημα κεφαλής του Νίκου Αλεξίου για τη Ρένη Πιττακή (Θέατρο Τέχνης, 1995), το ζωγραφισμένο στο χέρι από τον Απόστολο Βέττα κοστούμι της Λυδίας Φωτοπούλου στην παράσταση του ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Αντρέα Βουτσινά το 1990, το χειροποίητο μακραμέ και πολύ βαρύ κοστούμι του Γιώργου Ζιάκα για τον Ιάσονα στη Μήδεια του 1986 σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη, τις τρεις φωτογραφίες του Κώστα Μεγαλοκονόμου από τα παρασκήνια της Μήδειας με την Κάλλας το 1961 που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, το βίντεο με την ανάληψη στον φωτεινό δίσκο με τους 460 προβολείς της Μανταλένα Κρίπα για τη Μήδεια του Πέτερ Στάιν το 2005, τον χειρόγραφο οδηγό σκηνής για την επανάληψη της Μήδειας με την Κατίνα Παξινού το 1973, τη μάσκα και το περίτεχνο κόσμημα κεφαλής του Διονύση Φωτόπουλου που φορούσε η Τζένη Γαϊτανοπούλου το 1984 στη Μήδεια του ΘΟΚ.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η Καριοφυλλιά Καραμπέτη με το εμβληματικό κατακόκκινο φόρεμα του Γιώργου Πάτσα.
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Μηδεία με τη Μαρία Ναυπλιώτου και δεξιά το κουστούμι της πρωταγωνίστριας. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO

«Ήταν μια επιλογή να βάλουμε και παλιότερα και πολύ φρέσκα και μελλοντικά εκθέματα, γιατί είναι και ένας αναστοχασμός. Ο επισκέπτης μπορεί να δει πώς εξελίσσεται η θεατρική γλώσσα –το βλέπουμε αυτό μέσα από τα θεατρικά αποσπάσματα στα βίντεο–, πώς αλλάζει η γλώσσα των σκηνικών και των κοστουμιών. Το δεύτερο που θέλαμε να δείξουμε είναι ότι μια παράσταση έχει πολλούς συντελεστές που δεν τους γνωρίζουμε, και γι’ αυτό θα δούμε οδηγούς σκηνής, ένα σκηνογραφικό τετράδιο του Γιώργου Πάτσα, μακέτες εργασίας σκηνικών, παρτιτούρες και σημειώσεις για το πώς γεννιούνται οι μουσικές ιδέες και ό,τι από τα τεκμήρια μάς δίνει μια εικόνα του κόσμου μιας παράστασης. Όλα αυτά μαζί λειτουργούν συμπληρωματικά και αντιστιτικά. Είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς σκέφτηκε ένας σκηνοθέτης και πώς ένας άλλος πάνω στο ίδιο κείμενο, στον ίδιο τόπο, εδώ στην Επίδαυρο» λέει η Ερατώ Κουτσουδάκη.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Χειρόγραφος οδηγός σκηνής για την επανάληψη της Μήδειας με την Κατίνα Παξινού το 1973. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO

Η έκθεση κάνει ένα πρώτο βήμα προκειμένου να ανοίξει μια συζήτηση για την ιστορία του θεσμού, που ακόμα δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένη και μελετημένη. Η έκθεση «Η Μήδεια στην Επίδαυρο» παρέχει τα εργαλεία για να διαβάσουμε στους τοίχους την υπόθεση του έργου του Ευριπίδη και σε τι διαφέρει από εκείνο του Μποστ ή του Κερουμπίνι.

Διαβάζοντας τα ονόματα των συντελεστών βλέπουμε ομάδες που δουλεύουν ξανά και ξανά μαζί μέσα στις δεκαετίες, τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν στην ίδια τραγωδία οι ίδιοι συντελεστές σε διαφορετικές παραστάσεις, για παράδειγμα, πώς είδε ο Φωτόπουλος το 1984 τη Μήδεια του ΘΟΚ και πόσο διαφορετικά σχεδίασε το σκηνικό το 2008 για την παράσταση του Ανατόλι Βασίλιεφ. Όλες αυτές οι πληροφορίες κρατάνε το μάτι του επισκέπτη απασχολημένο και επικεντρωμένο σε λεπτομέρειες αόρατες σε θέατρο αυτής της κλίμακας ή άγνωστες, που φανερώνουν τον κόπο της προεργασίας.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Περίτεχνο κόσμημα κεφαλής. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Όλοι ξέρουμε πόσο εφήμερη είναι η τέχνη του θεάτρου. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO

Όλοι ξέρουμε πόσο εφήμερη είναι η τέχνη του θεάτρου. Το υλικό που μπορεί να δώσει ο κόσμος του σε μια έκθεση είναι πεπερασμένο, μακέτες, κοστούμια και μάσκες, προγράμματα και βίντεο. Ωστόσο πολλές παραστάσεις δεν αφήνουν ίχνος πίσω τους και αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση δηλωτικό του πόσο πλούσιες ή καλές μπορεί να είναι, απλώς δεν κρατήθηκε κανένα αρχείο –ενώ σε άλλες έχει κρατηθεί με επιμέλεια– ή τα κοστούμια πήγαν σε βεστιάρια ή οι μάσκες ανακυκλώθηκαν σε άλλες παραστάσεις, κάτι που έχει να κάνει με την ουσία του θεάτρου. Μπορεί να δημιουργείται μια ενδιαφέρουσα αρχειακή συνθήκη ή μια σπαζοκεφαλιά για τους μουσειολόγους, που η επιστήμη τους βασίζεται στα αρχεία, ας μην παραλείπουμε ωστόσο την ποιητική διάσταση αυτής της συνθήκης, αυτό που έχει κρατήσει για πάντα ο νους και οι αισθήσεις μας.

Η έκθεση θα λειτουργεί όλο το καλοκαίρι πριν και μετά τις παραστάσεις της Επιδαύρου και θα είναι ανοιχτή μέχρι τη 1 π.μ., οπότε αξίζει, πριν επιστρέψετε στην Αθήνα ή συνεχίσετε τη βραδιά σας στην περιοχή, να επισκεφθείτε αυτό το μικρό κόσμημα του Κωνσταντινίδη που ξεχειλίζει ιστορίες θεάτρου, μας αφήνει να δούμε μέσα από μια χαραμάδα τον κόσμο του και δίνει αφορμή για πολλές συζητήσεις.

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου παρατηρεί το κοστούμι του Γιάννη Μετζικώφ που η μητέρα της, Λήδα Τασοπούλου, φόρεσε στη Μήδεια σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου το 2001. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την έκθεση

Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Κάθε παράσταση έχει τον χώρο της στην έκθεση, με φωτογραφίες, τεκμήρια και βίντεο. Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Όλες οι Μήδειες σε μια έκθεση στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Κωνσταντίνος Ζήλος/ LIFO
Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ