Οι Τυφλοί του μυστικιστή Μ. Μέτερλινκ στο Φεστιβάλ Αθηνών

Οι Τυφλοί του μυστικιστή Μ. Μέτερλινκ στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Έξι τυφλοί άνδρες και ισάριθμες τυφλές γυναίκες περιμένουν τον οδηγό τους, αυτόν που θα τους πάει με ασφάλεια στο άσυλο. Αυτός όμως είναι ήδη νεκρός... Φωτό: Άρης Καμαρωτός
0

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 19ου αι. ο ρεαλισμός και ο νατουραλισμός έχουν επιβληθεί στο θέατρο έπειτα από μισό τουλάχιστον αιώνα κυριαρχίας των οπαδών του ρομαντισμού. Κι όμως, ανησυχία και αναβρασμός επικρατεί στις εικαστικές τέχνες, στη μουσική και στην ποίηση. Εκφράζεται ως αντίδραση στην πιστή απεικόνιση και στις καθιερωμένες συμβάσεις, ως αμφισβήτηση του έλλογου και του ορθολογικού και στροφή στην αξία του συμβολικού και στην αχαρτογράφητη επικράτεια των ονείρων (σε σχέση με την επιστημονική στροφή στη μελέτη της «ψυχής»), ακόμη και ως επαναφορά της «πεισιθάνατης» αισθητικής του ρομαντισμού, οδηγώντας μια ομάδα λογοτεχνών στους δρόμους του συμβολισμού. Το θέατρο δεν επηρεάστηκε από το ούτως ή άλλως βραχύβιο ρεύμα. Ένας υπήρξε ο βασικός εκφραστής του, ο γαλλόφωνος Φλαμανδός ποιητής, δοκιμιογράφος και θεατρικός συγγραφέας Μορίς Μέτερλινκ (1864-1949, βραβείο Νόμπελ 1911).


Σήμερα, το θεατρικό του έργο θεωρείται προδρομικό της καινοτόμας δραματουργίας του Μπέκετ και του Πίντερ. Οπωσδήποτε το έντονα μυστικιστικό πνεύμα του Μέτερλινκ, που συχνά αντλεί έμπνευση από μεσαιωνικούς θρύλους και από περιβάλλοντα που είναι εντελώς ξένα στον αστικό πολιτισμό της Ευρώπης του fin de siècle, δεν έχει σχέση με το μεταπολεμικό μοντερνιστικό θέατρο. Ωστόσο, από τα έργα του ήδη απουσιάζει η πλοκή χάριν της εσωτερικής δράσης (δηλαδή άρνηση των συγκρούσεων και των ανατροπών). Τα πρόσωπα των δραμάτων του δεν είναι «χαρακτήρες» και δεν σηκώνουν ψυχολογική προσέγγιση. Ο Μέτερλινκ θέλει ερμηνευτές που να συνδυάζουν την άγνοια του παιδιού με τη σοφία αυτού που η ζωή του πέρασε, που ανήκει ήδη στο επέκεινα. Γι' αυτό και οδηγείται σε δραματικά πρόσωπα «αποσωματοποιημένα» ή στη λύση της «μαριονέτας».

Το εγγενές παράδοξο στο οποίο στήριξε την αλληγορία του ο συμβολιστής συγγραφέας έχει να κάνει με το ότι η τέχνη της σκηνής βασίζεται (και ετυμολογικά) στη θέαση, άρα στην όραση.


Στα έργα του μεγαλύτερη σημασία έχουν όχι αυτά που λέγονται όσο αυτά που υπονοούνται, η «καθημερινή τραγικότητα», η «μυστική» ζωή, η υποβλητική ατμόσφαιρα, ο υπαρξιακός στοχασμός. Όπως γράφει ο ίδιος ο Μέτερλινκ στον δοκιμιακό Θησαυρό των Ταπεινών (εκδ. Printa), ένας γέρος που κάθεται στο φως της λάμπας και δεν περιμένει τίποτα, ζει πιο αληθινά, βαθιά και ανθρώπινα, από τον στρατηγό που κερδίζει μια μάχη ή τον ζηλιάρη σύζυγο που εκδικείται τη χαμένη του τιμή.
Ένα άλλο απόσπασμα από τον ίδιο στοχαστικό Θησαυρό μάς φέρνει κατευθείαν στον κόσμο των Τυφλών (1890), στο έργο του Μέτερλινκ που παρουσιάζει η Ζωή Χατζηαντωνίου στον Χώρο Η της Πειραιώς 260: «Υπάρχουν μυστηριώδεις δυνάμεις που βασιλεύουν μέσα μας και μοιάζει να βρίσκονται σε συμφωνία με τις περιπέτειες της ζωής μας. Μες στην ψυχή μας κουβαλάμε όλοι εχθρούς. Και ξέρουν οι δυνάμεις αυτές τι κάνουν και τι μας κάνουν να κάνουμε – μας οδηγούν στο γεγονός, προειδοποιώντας μας με μισόλογα που είναι ελάχιστα για να μας σταματήσουν καθ' οδόν, μα αρκετά για να μετανιώσουμε όταν θα είναι πια πολύ αργά».


Τόπος δράσης στους Τυφλούς είναι ένα αρχαίο δάσος του Βορρά. Έξι τυφλοί άνδρες και ισάριθμες τυφλές γυναίκες περιμένουν τον οδηγό τους, αυτόν που θα τους πάει με ασφάλεια στο άσυλο. Αυτός όμως είναι ήδη νεκρός. Η τύχη τους είναι προδιαγεγραμμένη από τη φυσική αδυναμία τους.

Οι Τυφλοί του μυστικιστή Μ. Μέτερλινκ στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Μια «ευτυχής παρεξήγηση» έκανε τη χορογράφο Ζωή Χατζηαντωνίου να καταπιαστεί με τους Τυφλούς: η εντύπωσή της ότι μιλούσε για μια κατάσταση που αντικατόπτριζε τη συνθήκη στην οποία βρίσκεται τον τελευταίο καιρό η χώρα μας... Φωτό: Άρης Καμαρωτός


Το εγγενές παράδοξο στο οποίο στήριξε την αλληγορία του ο συμβολιστής συγγραφέας έχει να κάνει με το ότι η τέχνη της σκηνής βασίζεται (και ετυμολογικά) στη θέαση, άρα στην όραση. Μια «ευτυχής παρεξήγηση» έκανε τη χορογράφο Ζωή Χατζηαντωνίου να καταπιαστεί με τους Τυφλούς: η εντύπωσή της ότι μιλούσε για μια κατάσταση που αντικατόπτριζε τη συνθήκη στην οποία βρίσκεται τον τελευταίο καιρό η χώρα μας. «Μόνο όταν εμβάθυνα στο έργο του Μέτερλινκ και στον συμβολισμό κατάλαβα ότι το ενδιαφέρον του έργου είναι οντολογικό, άρα δεν μπορεί να περιοριστεί στον συσχετισμό με συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Οι τελευταίες κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις, ωστόσο, επανασύνδεσαν τη μορφή που πλέον έχει πάρει η σκηνική πράξη με το αρχικό ερέθισμα, τόσο που το κοινό μπορεί να προσεγγίσει την παράσταση και με το ένα και με το άλλο φίλτρο» λέει.


Επειδή είναι η πρώτη παράστασή της που έχει πρόζα, παραδέχεται ότι έριξε βάρος στην ερμηνεία του λόγου. Η κίνηση των ηθοποιών δεν τη δυσκόλεψε, καθώς έχει δουλέψει στο παρελθόν πολύ με ηθοποιούς ως κινησιολόγος σε παραστάσεις άλλων και γνωρίζει καλά τις σωματικές τους δυνατότητες. Το στοίχημα για τη Ζωή Χατζηαντωνίου είναι η ισότιμη αντιμετώπιση όλων των υλικών (λόγος, κίνηση, μουσική, ήχοι, φωτισμοί) της σκηνικής σύνθεσης. «Το έργο υπάρχει αυτούσιο, αλλά σε στενή συνεργασία με τον Δημήτρη Καμαρωτό, τους 8 ηθοποιούς και τους 2 μουσικούς που συμμετέχουν δημιουργήσαμε μια αφηγηματική παρτιτούρα. Η παράσταση συμβαίνει ταυτόχρονα από το σύνολο των ηθοποιών, που είναι κάτι σαν Χορός τυφλών σωμάτων, τον Θοδωρή Κοτεπάνο, που παίζει ζωντανά πιάνο, τη Σαβίνα Γιαννάτου, που τραγουδάει και συμμετέχει και στην πρόζα, και τον Δημήτρη Καμαρωτό, που φτιάχνει το ηχητικό περιβάλλον της παράστασης τη στιγμή που εξελίσσεται σχεδόν επί σκηνής. Επιχειρούμε την επέκταση του σκηνικού χώρου μέχρι και πίσω από τους θεατές, εκεί όπου συνήθως βρίσκονται οι κονσόλες των ηλεκτρολόγων, έτσι ώστε το κοινό να είναι "μέσα" στην παράσταση» καταλήγει.

Οι Τυφλοί του μυστικιστή Μ. Μέτερλινκ στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Φωτό: Άρης Καμαρωτός
Οι Τυφλοί του μυστικιστή Μ. Μέτερλινκ στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Φωτό: Άρης Καμαρωτός
Οι Τυφλοί του μυστικιστή Μ. Μέτερλινκ στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Φωτό: Άρης Καμαρωτός

Ζωή Χατζηαντωνίου
Οι τυφλοί ή Ο ήχος των μικρών πραγμάτων σε μεγάλο σκοτεινό τοπίο
Βασισμένο στο δράμα του Μορίς Μέτερλινκ
12 & 13 Ιουλίου (στις 21:30)

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
(Στάση ΗΣΑΠ Καλλιθέα)
Xώρος Η

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ