LIVE!

Μια έμμετρη πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο στο θέατρο

Μια έμμετρη πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο στο θέατρο Facebook Twitter
0

Μια έμμετρη πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο στο θέατρο Facebook Twitter
Μια σουρεαλιστική πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο (!) ανοίγει την αυλαία στο Θέατρο του Νέου Κόσμου... Φωτο: Πάνος Μιχαήλ

ΕΦΟΡΟΣ
Ξύπνιες κυρίες είσαστε, την ξέρω τη φυλή σας
µόλις εµένα µυριστεί ξεχνάει την οφειλή σας
στο δύστυχο τον κορβανά παρά όλα τα µέτρα
κανείς δε νοιάζεται να δει πόσο µεγάλη πέτρα
έχουµε για να κουβαλούν γενιές ως και χιλιάδες
όλη για τα δισέγγονα τη σπρώχνετε, κυράδες.


Μια σουρεαλιστική πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο (!)
ανοίγει την αυλαία στο Θέατρο του Νέου Κόσμου την 1η Οκτωβρίου. Μιά  σύγχρονη κωμωδία για την κρίση και την επίδραση της στους απλούς ανθρώπους. Ένας φοροεισπράκτορας με αποστολή να συλλέξει την παραμικρή σταγόνα ΦΠΑ που θα βρεθεί στο δρόμο του, εξοπλισμένος με όλο το κουράγιο που του δίνει το αξίωμα και οι σπουδές του, συναντά δυο αδερφές άνεργες,  με ένα αδήλωτο στην εφορία μωρό, που καταφέρνουν μετά από περιπέτειες να επιζήσουν στη φύση. Μια συνάντηση που ανατρέπει κάθε δεδομένο. 

 

Η λογοτεχνική αξία του δεκαπεντασύλλαβου είναι αξεπέραστη. Και νομίζω πολύ οικία για όλους μας. Εμπεριέχει την μουσικότητα της γλώσσας μας και πατάει γερά στην παράδοσή μας.

Το έργο έχει γράψει η Μαρία Τρανού, θεατρική συγγραφέας και ποιήτρια. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στο Λονδίνο , τη Βαρκελώνη και την Ελλάδα, ενώ το 2006 απέσπασε το 1ο Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου για παιδιά. Το σκηνοθετεί η  Κλεώνη Φλέσσα, σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου με διεθνείς και ελληνικές βραβεύσεις και διακρίσεις για το έργο της.

  

Εµάς λες δε νοιαζόµαστε εµάς καλά στολίζεις
τις πέτρες χρέη µια χαρά σ' εµάς τα υπολογίζεις
τι πλούτη εµείς είχαµε τι προκοπή τι προίκα
ζόρι είχαµε µεις πάντοτε, τη βγάζαµε µε σύκα
και µε ραπάνια και ζωχούς άντε καµιά πατάτα
σεις είστε που από τα παλιά τα κάνατε σαλάτα.
Ποιος ξέρει που τι τάξατε τι µπίζνες µε πατέντα
και µεις να υποφέρουµε αλλά ποτέ κουβέντα.

 

Μια έμμετρη πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο στο θέατρο Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Μιχαήλ

 

Την συναντήσαμε για να μας μιλήσει για το έργο που σκηνοθετεί

 

Τι πραγματεύεται η παράσταση ;

«O έφορος και οι Κόρες» είναι μια έμμετρη σουρεαλιστική πολύ σύγχρονη κωμωδία για την κρίση και την επίδραση της στους απλούς ανθρώπους. Ένας φοροεισπράκτορας με αποστολή να συλλέξει την παραμικρή σταγόνα ΦΠΑ που θα βρεθεί στο δρόμο του, εξοπλισμένος με όλο το κουράγιο που του δίνει το αξίωμα και οι σπουδές του, συναντά δυο άνεργες αδερφές με ένα αδήλωτο στην εφορία μωρό, που καταφέρνουν μετά από περιπέτειες να επιζήσουν στη φύση. Μια συνάντηση που ανατρέπει κάθε δεδομένο, με διαλόγους γεμάτους χιούμορ.Το κυνήγι των μαγισσών αρχίζει. Ο έφορος μέσα από απίθανους μακιαβελικούς συλλογισμούς  ασκεί την εξουσία του στις κόρες.  Αλλά όλα είναι πιθανόν να συμβούν στο δάσος. Και όλα ανατρέπονται όταν η αναμέτρηση του έφορου με τις κόρες κορυφώνεται στις ολόφωτες ράχες της ελληνικής φύσης όπου τα ζώα ανενόχλητα βιώνουν το δικό τους κόσμο επηρεάζοντας άθελα τους την ζωή των ηρώων..    

   

Γιατί να ανέβει αυτό το έργο σήμερα;

Γιατί είναι ένα έργο σύγχρονο, πολύ έξυπνο, ανατρεπτικό και σουρεαλιστικό ταυτόχρονα. Ο Έφορος και οι κόρες  είναι μια κωμωδία που αναδεικνύει πολύ εύστοχα το παιχνίδι της εξουσίας  απέναντι σε κάθε πολίτη, μιας εξουσίας που πιστεύει ότι εκ προοιμίου είσαι ένοχος.  Ότι εσύ φταις για όλα τα δεινά σου. Γιατί σήμερα ζούμε τον παραλογισμό της εξουσίας, ενός κράτους που καταστρέφει κάθε κοινωνικό θεσμό και συμπεριφέρεται με αυταρχισμό και απροκάλυπτο θράσος.

 

Μια έμμετρη πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο στο θέατρο Facebook Twitter
Ο Έφορος και οι κόρες είναι μια κωμωδία που αναδεικνύει πολύ εύστοχα το παιχνίδι της εξουσίας απέναντι σε κάθε πολίτη, μιας εξουσίας που πιστεύει ότι εκ προοιμίου είσαι ένοχος. Φωτο: Πάνος Μιχαήλ

Ποια είναι η αξία του Δεκαπεντασυλλάβου σήμερα;

Η λογοτεχνική αξία του δεκαπεντασύλλαβου είναι αξεπέραστη. Και νομίζω πολύ οικία για όλους μας. Εμπεριέχει την μουσικότητα της γλώσσας μας και πατάει γερά στην παράδοσή μας. Το ότι η Μαρία Τρανού έγραψε αυτό το τόσο σύγχρονο έργο σε Δεκαπεντασύλλαβο με εξέπληξε κατ’ αρχάς και ταυτόχρονα με γοήτευσε. Μου θύμισε τον Μπόστ. Όλα μπορούν να είναι σύγχρονα όταν η ματιά σου είναι φρέσκια και εμπεριέχει τον παλμό της εποχής. Όπως  σε κάθε τέχνη δεν υπάρχουν όρια. Τίποτα δεν είναι ξεπερασμένο και στην τέχνη της λογοτεχνίας

Πως είναι να στήνεις μια παράσταση εξ ολοκλήρου σ’ αυτόν το ρυθμό

Η γοητεία ενός κειμένου που οι λέξεις ξεπηδούσαν σαν χείμαρρος μπρος μου με έκανε να θέλω να αναμετρηθώ μαζί του. Αυτό που καθόρησε τον τρόπο προσέγγισης μου ήταν το σουρεαλιστικό στοιχείο που αναδεικνύεται από το κείμενο. Στην πορεία αναλύοντας με τους ηθοποιούς μου και τους συνεργάτες, τον Θοδωρή Οικονόμου μουσικό, Σεσίλ Μικρούτσικου χορογράφο και Άρτεμη Φλέσσα σκηνογράφο το κείμενο και ανακαλύπτοντας τις αρετές του, βρέθηκε ο εσωτερικός ρυθμός της παράστασης. 

 


 

 

Ιnfo: 

Ο έφορος και οι Κόρες

Σκηνοθεσία: Κλεώνη Φλέσσα 

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Κίνηση: Σεσίλ Μικρούτσικου

Σκηνικά - κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα

Φωτισμούς: Περικλής Μαθιέλης

Εικαστικός: Θοδωρής Κωβαίος

Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ

Ηθοποιοί: Κυριαζή Ιζαμπέλα,  Μανώλη Σοφία,  Σιλβέστρος Κώστας,  Τσιγκριστάρης Βασίλης

0

LIVE!

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ