Μία από τις σημαντικότερες ομάδες του αμερικανικού θεάτρου έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών

Μία από τις σημαντικότερες ομάδες του αμερικανικού θεάτρου έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Θέτοντας το ερώτημα «τι μας κάνει ευτυχισμένους;» έστησαν μια χορο-θεατρική παράσταση ξέφρενου χορού και κίνησης, η οποία παρωδεί τα χολιγουντιανά κλισέ, τα αμερικανικά γουέστερν και τα ιταλικά σπαγγέτι, όπως και τα γκανγκ του βωβού σινεμά, με αποτέλεσμα μια απολαυστική κωμωδία αναρχικού χιούμορ με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.
0

Ο Πάβολ Λίσκα και η Κέλλυ Κούπερ, ιδρυτές της θεατρικής ομάδας Nature Theater of Oklahoma, είναι ζευγάρι και στη ζωή. Όταν ο Πάβολ πρωτοέφτασε στην Αμερική από τη Σλοβακία, εγκαταστάθηκε στην Οκλαχόμα. Δεν ήταν όμως απαραίτητα αυτή η ιστορία που είχε στο μυαλό του όταν έψαχναν πώς να ονομάσουν την ομάδα τους.

Υπήρχε ήδη μια ειρωνική ταύτιση με τον ήρωα του ημιτελούς μυθιστορήματος Amerika του Κάφκα, τον Καρλ, ο οποίος επίσης φτάνει στην Αμερική από την Ευρώπη και βρίσκει δουλειά στο Nature Theater of Oklahoma! Έτσι κατέληξαν να βαφτίσουν την ομάδα τους, από τις σημαντικότερες σήμερα ομάδες του αμερικανικού πρωτοποριακού θεάτρου, με βάση τη Νέα Υόρκη.


Έχοντας κερδίσει ένα βραβείο Όμπι (το βραβείο του off Broadway) κι αφού παρουσίασαν τη δουλειά τους σε ουκ ολίγες, θεατρικές και μη πρωτεύουσες ανά τον κόσμο, έρχονται στο Φεστιβάλ Αθηνών με την τελευταία τους παράσταση Το κυνήγι της ευτυχίας, στην οποία συνεργάζονται για πρώτη φορά με τη σλοβένικη ομάδα χορού EnKnapGroup.

Θέτοντας το ερώτημα «τι μας κάνει ευτυχισμένους;» έστησαν μια χορο-θεατρική παράσταση ξέφρενου χορού και κίνησης, η οποία παρωδεί τα χολιγουντιανά κλισέ, τα αμερικανικά γουέστερν και τα ιταλικά σπαγγέτι, όπως και τα γκανγκ του βωβού σινεμά, με αποτέλεσμα μια απολαυστική κωμωδία αναρχικού χιούμορ με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.


Θέτοντας το ερώτημα «τι μας κάνει ευτυχισμένους;» έστησαν μια χορο-θεατρική παράσταση ξέφρενου χορού και κίνησης, η οποία παρωδεί τα χολιγουντιανά κλισέ, τα αμερικανικά γουέστερν και τα ιταλικά σπαγγέτι, όπως και τα γκανγκ του βωβού σινεμά, με αποτέλεσμα μια απολαυστική κωμωδία αναρχικού χιούμορ με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.

Μέσα σε ένα τυπικό σαλούν του Φαρ Ουέστ του 19ου αι. με ψεύτικο ξύλινο τοίχο, αφίσες καταζητούμενων, τουφέκια και κρεμάλες, έξι άντρες και γυναίκες ντυμένοι καουμπόηδες, με σάπια και μαυρισμένα δόντια, συμπεριφέρονται με όλα τα στερεότυπα των παλιών χολιγουντιανών ταινιών.

Κάνουν κούνια πάνω στη διπλή πόρτα, παίζουν χαρτιά, πίνουν ουίσκι και φτύνουν ασταμάτητα. Μιλάνε σαν σημερινοί σοφιστικέ επαγγελματίες περί καριέρας και αποτυχημένων σχέσεων, χρησιμοποιώντας φράσεις του Χένρι Ντέιβιντ Θορό. Μια ξεκαρδιστική και ακατάσχετη ροή διανοουμενίστικων τσιτάτων από το στόμα σύγχρονων εγωπαθών και προβληματικών ανθρώπων σε αντιπαράθεση με τα χολιγουντιανά κλισέ. Οι ερμηνευτές, οι οποίοι δανείζουν στους χαρακτήρες το δικό τους όνομα, προέρχονται από διάφορες χώρες και αποτελούν την ομάδα χορού EnKnapGroup.

Μία από τις σημαντικότερες ομάδες του αμερικανικού θεάτρου έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Η Κέλλυ Κούπερ και ο Πάβολ Λίσκα, ιδρυτές της θεατρικής ομάδας Nature Theater of Oklahoma.


Κι όταν ο Μεξικανός μπάρμαν (που στην πραγματικότητα είναι Ούγγρος χορευτής) με το σομπρέρο, που για μία τουλάχιστον ώρα δεν έχει βγάλει άχνα, αρχίζει να μιλάει, αφηγείται ένα σενάριο «ειρηνευτικής επέμβασης» στη Βαγδάτη. Εκεί ανακατεύονται νατοϊκά και ιρακινά στρατεύματα, επιθέσεις από drones, εκρήξεις, τραυματισμοί και θάνατοι. Με έναν παράδοξο τρόπο και τη συμβολή των χορευτών όλα αυτά μετριάζονται και αμβλύνονται με χιούμορ.

Ένα θεοπάλαβο σύμπαν όπου γίνεται αναφορά στο ιδρυτικό έγγραφο του αμερικανικού κράτους, τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, και τον τρόπο που ορίζει την «επιδίωξη της ευτυχίας» ως αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, το οποίο οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να προασπίζονται.


Μια σουρεαλιστική κωμωδία παραδοξότητας για τους μύθους και την πραγματική ταυτότητα της Αμερικής που αντανακλά τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητά της, την ώρα που ο βίαιος δυτικός επεκτατισμός δεν σταματάει να προελαύνει σε κάθε γωνιά της Γης. Ένα θεατρικό πανδαιμόνιο που ταξιδεύει το κοινό στις σκοτεινές περιοχές όπου ο καθένας μας ψάχνει τα πιο άγρια όνειρά του και εμείς ονομάζουμε «ευτυχία», ενώ αγγίζουμε τα όρια της απληστίας και της λαγνείας.

Info:

1, 2, 3 Ιουνίου
Nature Theater of Oklahoma - Enknapgroup - Το Κυνήγι της Ευτυχίας

1/6 & 3/6, 21:00, 2/6, 20:00

Πειραιώς 260, Χώρος Η, με αγγλικούς και ελληνικούς υπέρτιτλους

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μεγάλες παραγωγές, γυναίκες στη σκηνοθεσία - Η θεατρική σεζόν ανοίγει δυναμικά

Θέατρο / Μεγάλες παραγωγές, γυναίκες στη σκηνοθεσία - Η θεατρική σεζόν ανοίγει δυναμικά

Διεθνείς σκηνοθέτες και σχήματα, δυνατά καστ, κλασικά και σύγχρονα έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων: Το φθινοπωρινό ρεπερτόριο των αθηναϊκών σκηνών το λες και φιλόδοξο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βέντερς, Σουίντον, Ροντρίγκες, Λάνθιμος και Αγγελάκας: Αυτό είναι το φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Θέατρο / Σουίντον, Λάνθιμος, Βέντερς, Ροντρίγκες και Αγγελάκας: Το φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Η Στέγη γιορτάζει τα 15 χρόνια της με ένα πρόγραμμα άκρως οικογενειακό, δημιουργικό και, όπως πάντα, με πολλές εκπλήξεις και απρόσμενες συναντήσεις δημιουργών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όταν ο Χίτλερ (σχεδόν) συνάντησε τον Φρόιντ

Θέατρο / Όταν ο Χίτλερ (σχεδόν) συνάντησε τον Φρόιντ

Τέσσερις φορές βρέθηκαν στο ίδιο μέρος ο Χίτλερ και ο Φρόιντ. Τι θα γινόταν αν είχαν συναντηθεί; Αυτό επιχειρεί να διανοηθεί το θεατρικό έργο «Ο δρ Φρόιντ θα σας δει τώρα, κυρία Χίτλερ» που ανεβαίνει αυτές τις μέρες στο Λονδίνο.
THE LIFO TEAM
Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ