Ένας αιφνίδιος επιθετικός καρκίνος, αναγκάζει τη Φ. να αναλάβει τη φροντίδα του συντρόφου της. Η επιθυμία της να του εξασφαλίσει μία αξιοπρεπή καθημερινότητα, για το υπόλοιπο της ζωής του, την οδηγεί στο να αφιερωθεί στην περίθαλψή του. Στην προσπάθειά της να διαχειριστεί αυτή τη δύσκολη συνθήκη αναζητά απαντήσεις μέσα από αντίστοιχες ιστορίες άλλων φροντιστών.
Έτσι, εκτυλίσσονται διαδοχικά έξι ιστορίες, που αποκαλύπτουν διαφορετικές όψεις και οπτικές του ίδιου προβλήματος. Αλλιώτικες δυσκολίες, ανόμοιες συνθήκες, ηλικίες, προσωπικές σχέσεις και χαρακτήρες. Οι φροντιστές, μπαίνουν μαζί με τους ασθενείς σε έναν αγώνα δρόμου για να κερδίσουν τη μάχη με τον καρκίνο, το Αλτσχάιμερ και την Πολλαπλή Σκλήρυνση. Επίσης αναφορά γίνεται και στον παιδικό καρκίνο από τη θέση των γονέων. Ο θεατής, σαν να κοιτάζει στο εσωτερικό ενός γυάλινου δωματίου, παρακολουθεί μικρές καθημερινές στιγμές των ηρώων αυτών, που προσφέρουν άλλοτε συγκίνηση, άλλοτε γέλιο και άλλοτε ίσως κάποια ταύτιση. Ο κύκλος αυτών των ιστοριών, συμφιλιώνει τη Φ. με ό, τι καλείται να αντιμετωπίσει.
Η θεατρική ομάδα ΈρΜα παρουσιάζει από 11 έως και 26 Ιανουαρίου, κάθε Τρίτη και Τετάρτη, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης την παράσταση «Άνθρωποι χωρίς όνομα» η οποία, επιχειρεί να θίξει το σημαντικό θέμα της έλλειψης ανακουφιστικής φροντίδας, ως παροχή του συστήματος υγείας της χώρας μας, να εστιάσει στην αξία και τη συμβολή των ανθρώπων αυτών στην φροντίδα των αγαπημένων τους προσώπων αλλά και την επίδραση που μπορεί να έχει η ευθύνη αυτή στην εξέλιξη της δικής τους ζωής.
Οι ασθένειες που πραγματεύεται το έργο είναι ο καρκίνος, η πολλαπλή σκλήρυνση και το Αλτσχάιμερ. Χρόνιες νόσοι, που απαιτούν την παρουσία φροντιστή, που δεν είναι άλλος από κάποιο συγγενικό συνήθως ή φιλικό πρόσωπο, στις περισσότερες περιπτώσεις γυναίκες, χωρίς γνώσεις για τη διαχείριση της κατάστασης, χωρίς οικονομική και συναισθηματική στήριξη. Είναι οι ηρωίδες και οι ήρωες που θυσιάζουν τη ζωή τους για να αφιερωθούν στη φροντίδα των αγαπημένων τους.
«Σχεδόν δύο χρόνια πριν, συναντηθήκαμε μετά από καιρό με τη Μαρία Στεφανίδου σε ένα πάρκο, όπου οι συζητήσεις μας κυμαίνονταν γύρω από τις ζωές μας, τα όσα βιώσαμε και τα όσα ονειρευόμαστε», λέει στη LIFO η Ερμιόνη Πολιτίδου που σκηνοθετεί την παράσταση. «Η Μαρία, δεν είχε πολύ καιρό, που είχε χάσει τον πατέρα της. Τον φρόντισε σχεδόν αποκλειστικά για έναν ολόκληρο χρόνο. Και ήταν μία κατάσταση επώδυνη και ασφυκτική. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή γεννήθηκε και η ιδέα μας: να μιλήσουμε, μέσα από την τέχνη μας για την κατάσταση αυτή που βιώνουν χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά. Να μιλήσουμε για την έλλειψη ανακουφιστικής φροντίδας στη χώρα μας, να προβάλουμε τον ρόλο του φροντιστή και της φροντίστριας, να αποδώσουμε έναν φόρο τιμής σε όλους εκείνους που μάχονται καθημερινά, μαζί με τους ασθενείς τους, σε μία μάχη άνιση».
Έτσι, ξεκίνησε μία έρευνα μέσω συνεντεύξεων σε φροντιστές ασθενών. Μέσα από τις ιστορίες που συνέλεξαν, ξεκίνησε και η συγγραφή του έργου, με σημείο αναφοράς αληθινά γεγονότα και σε συνδυασμό με μυθοπλασία. Οι ασθένειες που πραγματεύεται το έργο είναι ο καρκίνος, η πολλαπλή σκλήρυνση και το Αλτσχάιμερ. Χρόνιες νόσοι, που απαιτούν την παρουσία φροντιστή, που δεν είναι άλλος από κάποιο συγγενικό συνήθως ή φιλικό πρόσωπο, στις περισσότερες περιπτώσεις γυναίκες, χωρίς γνώσεις για τη διαχείριση της κατάστασης, χωρίς οικονομική και συναισθηματική στήριξη. Είναι οι ηρωίδες και οι ήρωες που θυσιάζουν τη ζωή τους για να αφιερωθούν στη φροντίδα των αγαπημένων τους.
«Σκοπός της ομάδας μας είναι μέσα από αυτό το έργο να αποκτήσουν οι φροντιστές τη δική τους φωνή, να μιλήσουμε επιτέλους μεταξύ μας για αυτό το τεράστιο ταμπού της υποχρεωτικότητας της φροντίδας και να πάμε ένα βήμα πιο κοντά στο να αλλάξει ριζικά η αντιμετώπιση προς τους ανθρώπους αυτούς, αλλά και η μέριμνα που δείχνει η πολιτεία.
Στη θεατρική παράσταση Άνθρωποι Χωρίς Όνομα, ο θεατής παρακολουθεί έξι ιστορίες φροντιστών με τους ασθενείς τους, οι οποίες αποτυπώνουν διαφορετικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, διαφορετικές ποιότητες και αλληλεπιδράσεις, δοσμένες με χιούμορ και ακροβατώντας μεταξύ του τραγικού και του αστείου. Απλές, αληθινές, καθημερινές στιγμές, πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών» λέει η Ερμιόνη Πολιτίδου.
«Και μεταξύ μας, ας είμαστε ειλικρινείς: η ασθένεια είναι μεταδοτική. Ακόμα κι αυτές που δεν κολλάνε με σωματίδια και μικροοργανισμούς. Αυτές οι ασθένειες μάλιστα, ίσως είναι οι χειρότερες, γιατί δεν ξέρεις πως να προφυλαχθείς.“Δεν κινδυνεύεις εσύ” σου λένε, αλλά πλησιάζεις, ανοίγεσαι για να βοηθήσεις κι εκεί είναι που τρυπώνουν στην ψυχή σου, ξεχύνονται στις συνήθειές σου, γίνονται δεύτερή σου φύση. Όσο λιγότερο μεταδοτική είναι μια ασθένεια, τόσο πιο επικίνδυνη είναι. Ο απέναντί σου ζει κάτι τόσο βαθιά προσωπικό, που δεν γίνεται να τον καταλάβεις πραγματικά ποτέ. Απλώς κάνεις ό, τι καταλαβαίνεις» λένε σε μια στιγμή του έργου.
Το κείμενο υπογράφουν οι: Κάτια Παπαϊωάννου, Ερμιόνη Πολιτίδου, Μαρία Στεφανίδου και τη σκηνοθεσία η Ερμιόνη Πολιτίδου και είναι το πρώτο της ομάδας ΕρΜα που συστάθηκε το 2020 από δημιουργούς που ενδιαφέρονται να παρουσιάσουν πρωτότυπα έργα, με στόχο την αφύπνιση της κοινωνικής συνείδησης του κοινού, για θέματα που ελάχιστα έχουν απασχολήσει τον δημόσιο διάλογο. Στη συγγραφή του έργου συνέβαλε καθοριστικά η έρευνα που πραγματοποίησε η ομάδα με ερωτηματολόγια που απάντησαν φροντιστές ασθενών.
Συντελεστές
Συγγραφείς: Κάτια Παπαϊωάννου, Ερμιόνη Πολιτίδου, Μαρία Στεφανίδου
Δραματουργική επεξεργασία: Κάτια Παπαϊωάννου
Σκηνοθεσία: Ερμιόνη Πολιτίδου
Σκηνικά, Κοστούμια: Δημήτρης Μεντές, Δημήτρης Στογιάννος
Βοηθός σκηνογράφου: Σταύρος Πανέρας
Μουσική: Κική Κέρζελη
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Επιμέλεια Κίνησης: Μαγδαλίνα Πανδρακλάκη
Ηθοποιοί:
Φ – Μαρία Στεφανίδου
Χ- Τάσος Χρυσόπουλος
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
11 έως και 26 Ιανουαρίου, κάθε Τρίτη και Τετάρτη
Παράλληλα με την παράσταση υπό την αιγίδα της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας (ΕΟΠΕ) δημιουργήθηκε ένα Λεύκωμα, αφιερωμένο στους φροντιστές ασθενών. Στο Λεύκωμα θίγεται ο σκοπός του θεατρικού έργου και το ζήτημα των φροντιστών μέσα από την γραφή ιατρών, ψυχολόγων και λογοτεχνών. Περιλαμβάνει επίσης έρευνα που έχει διεξάγει η ΕΟΠΕ σε συνεργασία με την ομάδα ΕρΜα, καθώς και τις ιστορίες των φροντιστών, όπως οι ίδιοι τις μετέφεραν κατά τη διάρκεια της αναζήτησης υλικού για τη συγγραφή του θεατρικού κειμένου. Το λεύκωμα εκδίδεται από τις εκδόσεις Ευρασία.
σχόλια