Adele: Αξίζει όλη αυτή η φασαρία για το νέο άλμπουμ της;

Η Adele έβγαλε νέο άλμπουμ και είναι ξανά Νο1 παντού Facebook Twitter
«Kama muta» στα σανσκριτικά σημαίνει στο περίπου «συγκινημένος από αγάπη». Η Adele τερμάτισε την πίστα. 
0

Προβλήματα πολυτελείας… από μια 30χρονη εκατομμυριούχο

Σάκης Δημητρακόπουλος

Κριτικός μουσικής και δημοσιογράφος

σακηςΤι έχουμε ως δεδομένο; Η Adele είναι αναμφίβολα μια καλή τραγουδίστρια. Με την τεράστια επιτυχία της έχει καταφέρει να δώσει στην ποιοτική μουσική τη χαμένη της αίγλη. Έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα τέσσερα πολύ όμορφα άλμπουμ. Έχει σπάσει σχεδόν κάθε ρεκόρ της μουσικής βιομηχανίας και αν βρισκόμασταν στην εποχή που το φυσικό προϊόν, CD ή βινύλιο, πουλούσε, πιθανότατα να βρισκόμασταν μπροστά σε έναν θρίαμβο. Έχει μια καλή φωνή και μια δύσκολη προσωπική ζωή.

Το νέο άλμπουμ της με τον τίτλο «30» δεν είναι κακό. Απεναντίας, μάλιστα, έχει πάρει μέχρι στιγμής διθυραμβικές κριτικές. Ποιο ακριβώς είναι το περιεχόμενό του; Soulful γαλανομάτικες μπαλάντες που εξιστορούν την ψυχική ανισορροπία που προσπαθεί να φέρει βόλτα, το διαζύγιό της, που, όπως λέει, ήταν τραυματικό, και η μητρότητα, μέσα από τον γιο που απέκτησε από τον γάμο της.

Πόσο σημαντικά θέματα είναι αυτά για μια τριαντάχρονη εκατομμυριούχο; Χωρίς να θέλω να μειώσω τη σημασία τους, θα έλεγα ότι είναι «πολυτελείας». Αν κάνεις μια βόλτα στην παρέα και τους γνωστούς σου, ίσως να συναντήσεις αρκετές γυναίκες που ως σόλο μητέρες αδυνατούν να τα φέρουν βόλτα. Είναι όμως ακριβώς αυτό το σημείο που τη συνδέει με νέες γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο, δίνοντας μια πλασματική ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν.

Είναι η φωνή της Adele κάτι πρωτόγνωρο και μοναδικό; Θα μπορούσα να πω πως, από κάποια στιγμή και μετά, με εκνευρίζει κιόλας με αυτό το διαρκές κρίτσι-κρίτσι, προκειμένου να ακουστεί «μαύρη». Υπάρχουν εκεί έξω κορίτσια με πολύ πιο ενδιαφέρουσες φωνές, όπως η Joy Crookes και η Celeste.

Και, ναι, όσον αφορά την πιθανή ομοιότητα της φωνής με αυτές μαύρων ερμηνευτριών, σίγουρα δεν μιλάμε για τη νέα Janis Joplin. Kαι όλος αυτός ο περιφερόμενος θίασος, από την Οprah μέχρι τα βρετανικά πρωινάδικα που την προμοτάρουν επειδή, άκουσον άκουσον, χώρισε, είναι κουραστικά, όπως κουραστική είναι και η ίδια, που δεν έχει να μας μιλήσει για κάτι πιο σημαντικό και ενδιαφέρον από τη μιζέρια της. 

Το «30» είναι ένα καλό άλμπουμ, αλλά μέχρι εκεί. Oύτε το «Back to black» της Amy είναι, ούτε το «Miseducation» της Lauryn Hill. Όλα τα άλλα είναι σημεία των καιρών.

Ως άλλος ένας δίσκος-καθρέφτης της ζωής της, η πολυαναμενόμενη τέταρτη δουλειά της Βρετανίδας είναι μια δήλωση για το πώς μια γυναίκα μπορεί να αγαπήσει τον εαυτό της όχι με την έπαρση του παντογνώστη αλλά ως σκεπτόμενη.

5 παρατηρήσεις για το «30» της Adele

Kafka (Κατερίνα Καφεντζή)

Ραδιοφωνική παραγωγός (Nostos 100.6), ιστορικός, music juggler

καφκα1. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, κανένας δεν βρίσκεται τυχαία στην ψηλότερη κορυφή του φαλακρού βουνού απ’ όπου έχει επιλέξει να αγναντεύει τη μοναξιά του. Ιστορικά μιλώντας, η μαζική αποδοχή, τα άπειρα παλαμάκια και οι μεγάλες συγκεντρώσεις προϋποθέτουν έναν δραματικό πρωταγωνιστή και προεξοφλούν ένα κοινό που συμπάσχει.  

2. Στο διά ταύτα της λαϊκής ανταπόκρισης, παιδιά και έφηβοι λατρεύουν την Adele παρέα με τους γονείς και τους παππούδες τους. Oι μικροί ανταμείβουν τη μον-αξία της στο Spotify, οι μεγαλύτεροι αγοράζουν τους 500.000 δίσκους που έχουν εκτυπωθεί μέχρι στιγμής με αφορμή την καινούργια της κυκλοφορία. Η Adele γεφυρώνει τρεις γενιές και δύο ειδών καταναλωτές. Πατάει καλά στα 21, στα 25 και στα 30 της χρόνια. Ποιον άλλον καλλιτέχνη μπορούμε να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας από το 2010 μέχρι σήμερα που με τρεις μόλις δίσκους το όνομά του ακούγεται, παίζει και κυρίως πουλάει τόσο πολλά, τόσο πολύ, σε σταθερή βάση, σε ζελέ καιρούς; Κάτι λέει όλο αυτό για την Adele, ακριβώς όσα δείχνει και για το ακροατήριό της.

3. «Kama muta» στα σανσκριτικά σημαίνει στο περίπου «συγκινημένος από αγάπη». Η Adele τερμάτισε την πίστα. 

4. Επί προσωπικού και με όσα συμβαίνουν, το μόνο που δεν χρειάζομαι είναι να πενθήσω με ποπ επίφαση και στόμφο εξαπατημένης για τις χαμένες αγάπες. Γιατί ηχεί ως πολυτέλεια ένα αντανακλαστικό λούσιμο sing-along οικειότητας σε μια εποχή που η μαζική μας παράκρουση είναι εξαιρετικά παράφωνη απέναντι στη φύση που μας συντηρεί. Aν συμπάσχω με την Adele; Καθόλου. Έχει σημασία; Καμία. 

5. Η Adele δικαίως απολαμβάνει τη θέα των συναισθηματικών ερειπίων απο την κορυφή του βουνού της. Το έχουν κάνει εξίσου καλά και άλλοι άνθρωποι που έγραψαν ιστορία.

Easy on me

Η Adele, όπως μας έχει συνηθίσει

Μαρία Παππά 

παππαΣτο νέο της άλμπουμ, «30», η Adele κάνει ό,τι έκανε πάντα: βγάζει τα σώψυχά της. Είναι η συνταγή της επιτυχίας της. Η τελευταία φορά που το επιχείρησε ήταν το 2015, που κυκλοφόρησε το «25». Κάθε αριθμός στους τίτλους των άλμπουμ της αφορά την ηλικία της. 

Βέβαια, τίποτα δεν είναι το ίδιο ούτε με το 2015, ούτε με το 2008, που έσκασε από το πουθενά για να κατακτήσει τον κόσμο με το «19» και τραγούδια που αφορούσαν πάντοτε την ερωτική της ζωή, τα όνειρα και τις απογοητεύσεις της.

Σήμερα, στα 33 της, είναι πλέον ζάπλουτη, χωρισμένη και μεγαλώνει έναν γιο – ασχέτως του αν το τελευταίο διάστημα ξαναβρήκε τη χαρά της ζωής στο πρόσωπο του αθλητικού ατζέντη Rich Paul. Δεν μπορείς να μη γίνεσαι πια κάπως σαρκαστικός όσον αφορά τη θεματική των τραγουδιών της. Ως ακροατές μάς έχει συνηθίσει στην κλάψα και στη μιζέρια για τις αποτυχημένες σχέσεις της και στο να μας παρασέρνει στον πόνο της. 

Επομένως, μία από τα ίδια και εδώ. Ίσως πιο καλογυαλισμένα. Στο πιο πολυσυζητημένο κομμάτι του άλμπουμ, το «To be loved», κλαίει για το διαζύγιό της και προσπαθεί να το εξηγήσει στον 9χρονο γιο της. Ορκίστηκε ότι δεν θα το τραγουδήσει ποτέ live και το αποθεώνουν όλοι για το πόσο συγκλονιστικό είναι. Μεταξύ μας, καλύτερα. Αν και η φωνή της είναι πιο ώριμη και εύθραστη από ποτέ, ακούγεται καλύτερα όταν αυτοσαρκάζεται.

Την παράσταση κλέβει η ιδιοφυής παραγωγή του Inflo (SAULT, Little Simz) στα «Cry your heart out», «Woman like me», «Love is a game» και «Hold On» ή οι πιο uplifting στιγμές του άλμπουμ, όπως το «Oh my god». Το «30» είναι καλό, αλλά, όπως και στις προηγούμενες δουλειές της, χρειάζεται να συμπάσχεις μαζί του για να το απολαύσεις. Σε τόσο απρόβλεπτους και δύσκολους καιρούς, όμως, είναι αδύνατο να κάνεις εύκολα πια κάτι τέτοιο. 

Η Adele στο «30» στέκεται πίσω από τον σπασμένο καθρέφτη

Ελένη Τζαννάτου

τζαννατουΣτην ταινία της ζωής της η Adele δεν εμπιστεύτηκε ούτε στιγμή σε άλλον τη σκηνοθεσία. Στους τρεις πρώτους δίσκους της («19», «21» και «25») έφτιαξε μια άτυπη «τριλογία του πόνου και της αβεβαιότητας» και προσδιορίστηκε μέσα από τον «άλλον». Στο «30», όμως, ήρθε η ώρα να δώσει στον εαυτό της τον πρωταγωνιστικό ρόλο. 

Ως άλλος ένας δίσκος-καθρέφτης της ζωής της (και του αφηγήματός της), η πολυαναμενόμενη τέταρτη δουλειά της Βρετανίδας είναι μια δήλωση για το πώς μια γυναίκα μπορεί να αγαπήσει τον εαυτό της όχι με την έπαρση του παντογνώστη αλλά ως σκεπτόμενη. Εδώ η αποδοχή είναι μια διαδικασία «on the making», που διανύει με υπομονή τον δρόμο από το «I’d rather be a fool than leave myself behind» μέχρι το «I am a grown woman and I do what I want to do» («Oh My God»).

Το σάουντρακ αυτής της ιστορίας έχει την αίγλη παλιού Χόλιγουντ, μια πατροπαράδοτη τραγουδιστική βάση που κάνει βαθιά υπόκλιση στη Motown, κλείνει το μάτι από τη Whitney Huston μέχρι την Amy Winehouse, μα δεν ξεχνά πως τα FM διψούν για λίγη ακόμα Adele («Oh My God», «Can I get it»).

Για όποιον βιαστεί να χαρακτηρίσει το αποτέλεσμα παλιομοδίτικο, λεπτομέρειες όπως οι ρέγγε υπόνοιες του «Cry your heart out» ή το sample από Erroll Garner στο «All night parking» κρύβονται σε κάθε γωνιά του δίσκου για να σώσουν την παρτίδα. 

Η Adele θέλει αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας της να ακουστεί πιο δυνατά απ’ όλα: η έλλειψη βινυλίου που δημιουργήθηκε από το μισό εκατομμύριο κόπιες του «30» που κόπηκαν αλλά και το αίτημά της προς το Spotify για αφαίρεση του shuffle button, που εισακούστηκε από τον κολοσσό του streaming, το υπογραμμίζουν εμφατικά (μαζί και τη δύναμη που έχει στη μουσική βιομηχανία). 

Η ίδια είπε σε συνέντευξή της στον Zane Lowe πως αυτός δεν είναι ένας δίσκος που φτιάχτηκε για το TikTok αλλά για τους ανθρώπους της ηλικίας της, «που κάνουν ψυχοθεραπεία». Είναι, τελικά, ο δίσκος που επέτρεψε στην Adele να λάμψει πιο ολοκληρωμένα από ποτέ. Κι ένας όμορφος δίσκος παλαιάς κοπής, προορισμένος να ακουστεί ολόκληρος. Από αυτούς που μας είχαν λείψει πολύ. 

«So I hope I learn to get over myself» τραγουδάει στο «I drink wine». Και μοιάζει να το κάνει ήδη, βρίσκοντας ταυτόχρονα τον εαυτό της, πολύ πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους.

To be loved

Φωνητικοί αυνανισμοί σε ένα προδιαγεγραμμένο χιτ

M. Hulot 

τασοςΠροσπαθώ εδώ και τρεις μέρες να ακούσω ολόκληρο το νέο άλμπουμ της Adele και είναι αδύνατο να το αντέξω σερί. Το άκουσα σε πέντε δόσεις, θα μπορούσα να επιστρέψω σε τρία κομμάτια (και αυτά με το ζόρι) και μπορώ να ζήσω μια χαρά χωρίς να ακούσω το «30» ποτέ ξανά.

Αυτό ισχύει για κάθε σύγχρονο σταρ, αν δεν είσαι δεκαπέντε χρονών και η μουσική (ίσως) παίζει κάποιον ρόλο στη ζωή του. Κανείς δεν έχει ανάγκη τίποτα, η μουσική δεν είναι προτεραιότητα και δεν έχεις χρόνο να σπαταλήσεις για μουσική που δεν σου καλύπτει κάποια ανάγκη. Ειδικά αν πρόκειται για κλάψα και οδυρμό από μια γυναίκα που από τα 19 τα έχει όλα, είναι η πιο δημοφιλής τραγουδίστρια του κόσμου, και στα 33 κάνει σημαία την κατάθλιψη και κλαίει επειδή είναι μόνη και πληγωμένη.

Από τα δώδεκα κομμάτια ξεχώρισα το «My little love», που τραγουδάει μαζί με το παιδί της, μια πολύ όμορφη μπαλάντα, και το «Woman like me», τα μόνα τραγούδια που τραγουδάει χωρίς υπερβολές, γιατί στα υπόλοιπα κάνει επίδειξη φωνητικών δυνατοτήτων, καταστρέφοντας και μελωδίες και παραγωγή, και παίζει και με τις αντοχές μας, γιατί πόση τσιρίδα να αντέξεις;

Δεν ξέρω ποιος έχει ανάγκη το 2021 τους φωνητικούς αυνανισμούς της, αλλά τελικά φαίνεται ότι τους έχει πάρα πολύς κόσμος, προφανώς άνθρωποι που, γενικά, δεν ακούνε μουσική και αγοράζουν άλμπουμ όπως αγοράζουν ροζ λογοτεχνία.

Δεν είναι ένα κακό άλμπουμ –δεν ήταν δυνατό να κάνει κακό άλμπουμ η Adele–, είναι ήδη Νο 1 σε είκοσι πέντε χώρες, οπότε δεν ωφελεί και να του κάνεις κριτική. Ωστόσο, αν το βαθμολογούσα, θα του έβαζα ένα τρία (με το ζόρι).

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μουσική / 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μια κουβέντα με τον Salem Rashid Skourlis, τον ιδρυτή της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας ακραίου και ambient ηλεκτρονικού ήχου, έναν Έλληνα που ζει μεταξύ Τόκιο και Μπανγκόκ και διαπρέπει στο εξωτερικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
10 πράγματα για τον Enrico Sangiuliano

Μουσική / Enrico Sangiuliano, ένας περφεξιονιστής του dancefloor

Ο DJ που έχει δει πολλές κυκλοφορίες του να μπαίνουν στα «κομμάτια της χρονιάς», όπως το remix που έκανε με τη σύζυγό του Charlotte de Witte στο «The Age of Love», επιστρέφει στην Αθήνα το Σάββατο 9 Μαρτίου. Συγκεντρώσαμε λοιπόν δέκα πράγματα που πρέπει να ξέρετε για εκείνον πριν χορέψετε στα πολλά του BPM.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Jack Lamar ένας ράπερ που ξεπετάγεται με ορμή από την Γενιά Α μιλάει στη LiFO

Μουσική / Jack Lamar: Ο δεκάχρονος ράπερ που ξεπετάγεται με ορμή στο ελληνικό TikTok

Συναντήσαμε τον ράπερ που ανήκει στη Γενιά Α ενώ γύριζε το βιντεοκλίπ του «Oh Oh» στην πλατεία Συντάγματος. Ηχογράφησε το πρώτο του κομμάτι στα οχτώ, λέει πως οι βρισιές στο τραπ δεν τον αγγίζουν, κλείνει τα αυτιά του ή τις προσπερνά.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Ρίχαρντ Στράους: Κυνηγώντας μουσικούς ανεμόμυλους

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ρίχαρντ Στράους: Κυνηγώντας μουσικούς ανεμόμυλους

Πώς θα αφηγούμασταν μουσικά τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες; Με αφορμή το ομώνυμο συμφωνικό ποίημα του Ρίχαρντ Στράους, η Ματούλα Κουστένη βουτά σε έναν συναρπαστικό μουσικό κόσμο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ