Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω» Facebook Twitter
Η Μυρτώ Ξανθοπούλου είναι η φετινή νικήτρια του Art Athina Young Artist Award. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

0

Στο στούντιο της Μυρτώς Ξανθοπούλου, τα υλικά που ζουν γύρω της είναι οικεία. Δεν είναι πολύτιμα, δεν πειράζει αν χαλάσουν λίγο, ενέχουν την ταλαιπωρία, τη φθορά, το ανιαρό καθημερινό της χρήσης τους. Είναι αυτά που εύκολα πετιούνται, που κανείς δεν τους δίνει προσοχή, είναι βοηθητικά και δευτερεύοντα, αυτά που στα χέρια της μεταμορφώνονται με τρυφερότητα και μόχθο σε έργα ποιητικά. Σε αυτά βρίσκει ενδιαφέρουσες πλαστικές δυνατότητες, μια μέθοδο εργασίας που θεωρεί απελευθερωτική, ριζοσπαστική και αναγκαία. «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω. Όχι απλώς θα δουλέψω, θα κουραστώ πολύ, θα δώσω χρόνο και κόπο που δεν είναι ανάλογα με την αξία του υλικού. Αυτό έχει κάτι από την έννοια της θυσίας, της αυτο-υπονόμευσης μαζί με κάτι που βρίσκεται πολύ κοντά στη ματαιότητα της ανθρώπινης συνθήκης, του passive aggressive και του παράλογου πείσματος – αλλά ποιος έκανε ποτέ τέχνη με απολύτως υγιή κίνητρα;» λέει. 

Είναι η φετινή νικήτρια του Art Athina Young Artist Award, ενός βραβείου που απονέμεται για τέταρτη χρονιά και αποσκοπεί στην ενίσχυση της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Θεωρεί πώς στον βαθμό που το βραβείο αναγνωρίζει και αναδεικνύει μια δουλειά έχει σημασία, ωστόσο η ίδια θεωρεί πιο σημαντικό να αμείβεται η καλλιτεχνική εργασία, να προστατεύεται με μια δίκαιη και στοχευμένη νομοθεσία και να εξασφαλίζεται η επαγγελματική ακεραιότητα των καλλιτεχνών. «Ξέρω ότι είναι άβολη αυτή η συζήτηση, ειδικά με αφορμή ένα βραβείο, αλλά οι ανάγκες του καλλιτέχνη είναι πραγματικές, διακυβεύεται το αν θα μπορούμε να ζήσουμε, πόσο μάλλον να ασκούμε αυτό το επάγγελμα και να παράγουμε ποιοτική δουλειά», λέει.

«Στις εγκαταστάσεις και στη γλυπτική δουλειά δεν δουλεύω μόνο με τα χέρια αλλά και με τα πόδια, με τα ίχνη, με τη βαρύτητα. Γίνομαι αυτό που κάνω, γίνομαι ο φορέας της γλώσσας που προσπαθώ να μάθω και να αρθρώσω».

Γεννημένη στο Ελσίνκι το 1981, η Μυρτώ μεγάλωσε στην Αθήνα. Ήταν ένα δημιουργικό παιδί που έστηνε παραστάσεις, ήθελε να γίνει από μικρή ζωγράφος και οι γονείς της ενθάρρυναν τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες.

«Μεγάλωσα ως δίγλωσση, τα φινλανδικά είναι η μητρική μου γλώσσα. Δηλαδή μεγάλωσα μεταξύ δύο τόπων, πολιτισμών, ταυτοτήτων, και αυτό είναι ένας μεγάλος πλούτος, αλλά σου δημιουργεί και μια συνεχή έλλειψη, υποσκάπτει κάποιες βεβαιότητες, δημιουργεί ένα κενό στην επικοινωνία. Σε αυτά θα προσθέσω και το αντικειμενικό πρόβλημα της απόστασης, πάντα κάτι από αυτά ή αυτούς που αγαπάς είναι μακριά. Νομίζω πως η αναζήτηση ενός τρόπου να υπάρχω μέσα σε όλο αυτό με ώθησε στην τέχνη», λέει. 

Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ» Facebook Twitter
Μυρτώ Ξανθοπούλου. Από την ενότητα Αστερίσκοι στο στόμα. Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της CITRONNE Gallery

Οι αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας μετουσιώνονται μέσα από την αφή των υλικών, των ήχων και των εικόνων. «Όταν ήμουν μικρή, τα καλοκαίρια πηγαίναμε στην Τζια και τη Φινλαδία. Έχω πολλές αισθητηριακές αναμνήσεις από τη φύση, τη θάλασσα, τα δέντρα, τις πεταλίδες, τα τζιτζίκια, τα βράχια. Αυτά έχουν αφήσει ένα αποτύπωμα στην ψυχή μου τόσο βαθύ που με κάνει να πονάω. Θυμάμαι πολλά φαγητά, το κλάμα του γαϊδουριού, τη μυρωδιά του σπιτιού στην Τζια, μια χελώνα σε έναν σκοτεινό κήπο, το κρύο παιδικό μου δωμάτιο, ένα μακρόστενο παράθυρο που έβλεπε σε ακάλυπτο και με φόβιζε. Θυμάμαι κάποια όνειρα όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι τα χέρια της μαμάς μου που έχει φύγει από τη ζωή». 

Στην αναγνωστική περφόρμανς που έκανε στην πιο πρόσφατη έκθεσή της με τίτλο «Αστερίσκοι στο στόμα» στην γκαλερί Citronne δημιούργησε ένα ρευστό έργο, στον πυρήνα του οποίου ήταν οι καθημερινές και αποσπασματικές σημειώσεις που τροφοδοτούν τις εικαστικές της εγκαταστάσεις, και αποτελούν μια εκδοχή της ίδιας καλλιτεχνικής γλώσσας και πρακτικής, ότι με πολύ απλά μέσα δημιουργούνται νέες διάλεκτοι, τρόποι αντίληψης και τρόποι να υπάρχουμε. Μέσα από έναν διάλογο ζωντανών και ηχογραφημένων σημειώσεων ερευνά τη δυναμική της γλώσσας στην παραδοξότητα και την υπερβατικότητά της ως coping mechanism, ως εργαλείο για τη φροντίδα και την επούλωση του καθημερινού τραύματος, και της φωνής ως της πλέον ενσώματης έκφρασης του εσωτερικού κόσμου. Το αστείο, η τρυφερότητα, η βία και η ανατροπή υπάρχουν μέσα στις πιο κυριολεκτικές, ανιαρές και εφήμερες εκφάνσεις του καθημερινού λόγου. 

Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ» Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Η γλώσσα είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην τέχνη που κάνω, είτε αυτό είναι εμφανές είτε όχι. Είναι μεγάλο υπαρξιακό ζήτημα για μένα, όλα τα έργα, χωρίς εξαίρεση, είναι σπαράγματα σημειώσεων. Η γλώσσα είναι ηλιθιωδώς ανεπαρκής, αλλά δεν υπάρχει και κάτι άλλο. Μου έρχεται να πω ότι οι λέξεις είναι ένα σύμπτωμα της γλώσσας, και έτσι τις χρησιμοποιώ. Γλώσσα είναι και η απουσία λέξεων, οι χειρονομίες, οι παύσεις, η βία, αυτά που μοιάζουν με γράμματα, ό,τι δεν μπορώ να πω αλλά πρέπει να το κάνω. Όλα τα έργα αλλά και οι τίτλοι και οι εκθέσεις έχουν ένα νοηματικό πυρήνα, αυτά που γράφω την εκάστοτε εποχή, δηλαδή τα κείμενα δηλαδή», λέει. 

Η Μυρτώ ήταν 23 ετών όταν πέρασε στην ΑΣΚΤ, κι αυτό τη βοήθησε. «Είχα λίγη εμπειρία ζωής για να μπορέσω να βρω μια καλλιτεχνική ταυτότητα», λέει. Η πτυχιακή της, όπως την περιγράφει, ήταν μια εγκατάσταση με πολύ κείμενο, πολύ «βρομιά», τη δική της σωματική και ψυχική ταύτιση με αυτό που έκανε και οι καθηγητές της τη στήριξαν πολύ, τους είναι ευγνώμων. «Αυτά τα χαρακτηριστικά έχει η δουλειά μου και τώρα όλα έχουν να κάνουν με μια αίσθηση κατεπείγοντος που υπάρχει στον πυρήνα της πρακτικής μου – η πρακτική είναι ο τρόπος να υπάρχω», λέει.

Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ» Facebook Twitter
Μυρτώ Ξανθοπούλου, ΤΕΡΜΑ, 2025. Μικτή τεχνική 87 x 72 εκ. Ευγενική παραχώρηση της CITRONNE Gallery και της καλλιτέχνιδας. ©Frank Holbein

«Τα έργα μου συχνά είναι ζωντανά με την έννοια ότι υφίστανται κάποια φθορά, αλλαγή στο χρώμα, στη διάρκεια της ζωής τους. Το έχω αποδεχτεί αυτό, άλλωστε αυτές οι φθορές, οι ζυμώσεις είναι που με τραβάνε στα υλικά και στους τρόπους που επιλέγω. Καμιά φορά μιλάω για τα έργα και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ. Ό,τι έργο επιστρέφει στο εργαστήριο μετά από έκθεση διαλύεται και επαναχρησιμοποιείται, σαν τα ανταλλακτικά. Το έργο ζει πολλαπλές ζωές, η καθεμιά ενέχει τη μνήμη της προηγούμενης», λέει.

868
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Τη ρωτώ αν έχει νιώσει τον κίνδυνο να εγκλωβιστεί σε μια φόρμα, μια μάχη που δίνουν οι καλλιτέχνες συχνά με τον ίδιο τους τον εαυτό προκειμένου να μπορέσουν, ελεύθεροι και απερίσπαστοι να αποφύγουν την επανάληψη. «Έχω νιώσει αυτόν τον κίνδυνο, μπορεί και να την έχω πατήσει κάποιες φορές. Σε γενικές γραμμές, όμως, νομίζω ότι αυτό που με σώζει είναι πως βαριέμαι πολύ να κάνω κάτι που δεν έχει νόημα για μένα, που δεν προκύπτει από αυτή την κατεπείγουσα ανάγκη στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω. Δεν βγαίνει, πώς να το πω. Όταν εγκλωβίζομαι συνήθως μαγειρεύω, πάω βόλτες, γκρινιάζω και παθαίνω κατάθλιψη. Και κάποια στιγμή μου περνάει».

Αν υπάρχει κάτι εμφανές και κυρίαρχο σε αρκετά από τα έργα της είναι το στοιχείο της χειρωναξίας. Γράφει, χαράζει, διπλώνει, κόβει, εξαντλώντας την ύλη και τον εαυτό της. Στη διαδικασία αυτή η εμμονική, επαναληπτική χειρονομία αποκτά τον χαρακτήρα προσευχής και διαλογισμού, εμποτίζοντας και νοηματοδοτώντας αυτό που είναι κενό νοήματος. Ακόμα και το υλικό της κάποιες φορές παύει να έχει τα αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του, μεταμορφώνεται σε έναν νέο κάνναβο όπου οι ιδέες, οι λέξεις και τα σχήματα αποτελούν την απόδειξη μιας επίμονης, διαρκούς διεργασίας.

Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ» Facebook Twitter
Μυρτώ Ξανθοπούλου. Από την ενότητα Αστερίσκοι στο στόμα. Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της CITRONNE Gallery
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ» Facebook Twitter
Μυρτώ Ξανθοπούλου. Από την ενότητα Αστερίσκοι στο στόμα. Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της CITRONNE Gallery
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ» Facebook Twitter
Μυρτώ Ξανθοπούλου. Από την ενότητα Αστερίσκοι στο στόμα. Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της CITRONNE Gallery

«Για το σύνολο της δουλειάς μου θα αντικαθιστούσα τον όρο χειρωναξία με κάτι που αφορά την ενσώματη εμπλοκή πιο συνολικά. Για παράδειγμα, στις περφόρμανς με τις οποίες πειραματίζομαι το τελευταίο διάστημα χρησιμοποιώ την ίδια τη φωνή μου ως μέσο, στα βίντεό μου κάνω μικρές επιτελέσεις. Στις εγκαταστάσεις και στη γλυπτική δουλειά δεν δουλεύω μόνο με τα χέρια αλλά και με τα πόδια, με τα ίχνη, με τη βαρύτητα. Γίνομαι αυτό που κάνω, γίνομαι ο φορέας της γλώσσας που προσπαθώ να μάθω και να αρθρώσω. Καμιά φορά η δουλειά είναι τόσο ακραία υλική και σωματική που διαλύεται και καθίσταται εννοιολογική και αύλη».

Σε συνεργασία με το studio lialios vazoura και τις εκδόσεις big black mountain the darkness never ever comes τυπώνεται το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Τέρμα Ασκληπιού, μία ακόμα εκδοχή της δουλειάς της. «Μέσα από την τέχνη μου μπορώ να μιλήσω για τη δική μου αγωνία με τη δική μου γλώσσα. Αν πάνω σε αυτό μπορέσει να ακουμπήσει την αγωνία του ή τη χαρά του κάποιος άλλος, αυτό είναι μεγάλο κατόρθωμα, και αυτό είναι political enough για μένα. Σαν άνθρωπος, τα έχω χαμένα. Τι να πω για τη γενοκτονία που συμβαίνει στην Παλαιστίνη! Δεν ξεπλένεται κάτι με το να το λέμε, αλλά το να μην το λέμε είναι πιο επικίνδυνο νομίζω», λέει.

Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ» Facebook Twitter
Μυρτώ Ξανθοπούλου. Από την ενότητα Αστερίσκοι στο στόμα. Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της CITRONNE Gallery
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ» Facebook Twitter
Μυρτώ Ξανθοπούλου. Από την ενότητα Αστερίσκοι στο στόμα. Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της CITRONNE Gallery
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ» Facebook Twitter
Μυρτώ Ξανθοπούλου. Από την ενότητα Αστερίσκοι στο στόμα. Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της CITRONNE Gallery
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Καμιά φορά μιλάω για τα έργα μου και ακούγεται σαν να μιλάω για προζύμι ή κεφίρ» Facebook Twitter
Μυρτώ Ξανθοπούλου. Από την ενότητα Αστερίσκοι στο στόμα. Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και της CITRONNE Gallery

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.



 

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ