Μια μεγάλη εικαστική έκθεση αφιερωμένη στο γυναικείο στήθος

Η Βενετία γιορτάζει τη εικονογραφία και τον συμβολισμό του στήθους Facebook Twitter
Anna Weyant, "Chest," 2020 Courtesy private collection, Europe
0

Στη Βενετία, παράλληλα με την 60ή Μπιενάλε, όχι μακριά από την Ponte dell'Accademia, στο Μεγάλο Κανάλι, στο μυθικό Palazzo Franchetti με το βενετσιάνικο γοτθικό στυλ, παρουσιάζεται η έκθεση «Breasts».

Τα έργα τριάντα ανερχόμενων και καταξιωμένων καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, που καλύπτουν τη σφαίρα της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της φωτογραφίας και του κινηματογράφου από το 1500 έως τις μέρες μας, απεικονίζουν το στήθος και διερευνούν τον τρόπο με τον οποίο έχει κατανοηθεί και αναπαρασταθεί στην τέχνη, σε όλους τους πολιτισμούς και τις παραδόσεις.

Η μητρότητα, η ενδυνάμωση, η σεξουαλικότητα, η εικόνα του σώματος, η ασθένεια βρίσκουν έδαφος στη μελέτη του στήθους προκειμένου να γίνει κατανοητό πως το στήθος λειτουργεί ως καταλύτης για να συζητηθούν κοινωνικοπολιτικές πραγματικότητες, να αμφισβητηθούν οι ιστορικές παραδόσεις και να εκφραστούν προσωπικές και συλλογικές ταυτότητες. Η έκθεση έχει ως αποστολή, παράλληλα, να προωθήσει μέσω της τέχνης την ευαισθητοποίηση για τον καρκίνο του μαστού σε ένα ευρύτερο κοινό.

Τα στήθη μερικές φορές απεικονίζονταν ως μυστηριώδη τοπία ή αφηρημένες μορφές, αποκομμένες από το συνηθισμένο τους πλαίσιο. Η πρόθεση είναι να προκαλέσουν μια αίσθηση απορίας, επιθυμίας ή δυσφορίας, ωθώντας τους θεατές να αμφισβητήσουν τις συμβατικές αντιλήψεις για το ανθρώπινο σώμα και τη σεξουαλικότητα.

Στην πρώτη αίθουσα εξετάζεται η ιστορική αναπαράσταση των μαστών και η κατασκευή αφηγήσεων που σχετίζονται με το γυναικείο σώμα, δείχνοντας πώς οι σύγχρονοι καλλιτέχνες έχουν παρέμβει σε αυτά τα καθιερωμένα προηγούμενα της τέχνης. Στο επίκεντρο αυτής της εξερεύνησης είναι οι Παλαιοί Δάσκαλοι της Αναγέννησης, με τη «Madonna del Latte» («Η Παναγία που θηλάζει το θείο Βρέφος»).

Η Βενετία γιορτάζει τη εικονογραφία και τον συμβολισμό του στήθους Facebook Twitter
Allen Jones, "Cover Story," 2015 Courtesy the artist/Galleria d'Arte Maggiore

Η εμβληματική αυτή απεικόνιση επηρέασε όχι μόνο τα «Ιστορικά Πορτρέτα» της Σίντι Σέρμαν, αλλά και νεότερους καλλιτέχνες όπως ο Richard Dupont, η Teniqua Clementine Crawford και η Sherrie Levine, που ενσωματώνουν στοιχεία της Αναγέννησης στους εικονιστικούς πίνακές τους.

Στη δεύτερη αίθουσα εξερευνάται το στήθος ως έμπνευση για γλυπτικές πρακτικές. Ο χώρος διαθέτει ένα έργο τέχνης μεικτών μέσων του Marcel Duchamp, με τίτλο «Prière de toucher» («Παρακαλώ αγγίξτε»), το οποίο παρουσιάζει ένα στήθος από αφρώδες ελαστικό επικολλημένο στο εξώφυλλο του βιβλίου «Le Surréalisme en 1947». Υπάρχει ο θώρακας του Claude Lalanne, ένα αντικείμενο μόδας, μαζί με το μανεκέν του Allen Jones που παραπέμπει σε ιστορικά προηγούμενα, όπως πανοπλίες και θρησκευτικά άμφια. Η Prune Nourry, η οποία έχει επιζήσει από τον καρκίνο του μαστού, παρουσιάζει ένα γλυπτό στήθους από βενετσιάνικο γυαλί και μπρούτζο.

Η Βενετία γιορτάζει τη εικονογραφία και τον συμβολισμό του στήθους Facebook Twitter
Cindy Sherman, "Untitled 205," 1989 Cindy Sherman
Η Βενετία γιορτάζει τη εικονογραφία και τον συμβολισμό του στήθους Facebook Twitter
Louise Bourgeois "The-Reticent Child," 2005 Courtesy private collection, Italy

Μέσα από τον φωτογραφικό φακό, η τρίτη αίθουσα εξετάζει την επίδραση των ψηφιακών μέσων στην αναπαράσταση του στήθους. Η σουρεαλιστική φωτογραφία του Robert Mapplethorpe και του Irving Penn εξερευνά αντισυμβατικές και συμβολικές αναπαραστάσεις του σώματος, ξεπερνώντας τις παραδοσιακές και κυριολεκτικές απεικονίσεις. Αντίθετα, χρησιμοποιούν ονειρικά, συμβολικά ή αφηρημένα στοιχεία για να προκαλέσουν υποσυνείδητα συναισθήματα. Τα στήθη μερικές φορές απεικονίζονταν ως μυστηριώδη τοπία ή αφηρημένες μορφές, αποκομμένες από το συνηθισμένο τους πλαίσιο. Η πρόθεση είναι να προκαλέσουν μια αίσθηση απορίας, επιθυμίας ή δυσφορίας, ωθώντας τους θεατές να αμφισβητήσουν τις συμβατικές αντιλήψεις για το ανθρώπινο σώμα και τη σεξουαλικότητα.

Η έκθεση δείχνει επίσης πώς το στήθος έχει χρησιμοποιηθεί για εμπορικούς σκοπούς στο μάρκετινγκ και τη διαφήμιση, με τη σεξουαλική του απήχηση να εμφανίζεται ως κοινή τακτική για την προώθηση προϊόντων.

Αυτή η αίθουσα εμβαθύνει στο πώς οι φωτογράφοι μόδας, συμπεριλαμβανομένου του Oliviero Toscani, αμφισβήτησαν και ανέτρεψαν τον συμβατικό ρόλο της διαφήμισης, κάνοντας σκόπιμα τον θεατή να αισθάνεται άβολα ή να αισθάνεται σύγχυση. Το έργο του καλλιτέχνη από την Ταϊβάν Hsu Che-yu θολώνει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και ψηφιακής σφαίρας, με μια λεπτή αναφορά στη διάχυτη φύση της πορνογραφίας.

Η Βενετία γιορτάζει τη εικονογραφία και τον συμβολισμό του στήθους Facebook Twitter
Bernardino del Signoraccio, "Madonna dell' Umiltà," ca. 1460-1540 Courtesy Flavio Gianassi/FG Fine Arts LTD

Η τέταρτη αίθουσα περιλαμβάνει καλλιτέχνες που κατακερματίζουν, αφαιρούν και αποδομούν τα στήθη στην τέχνη τους, για να δημιουργήσουν δεσμούς με την καταναλωτική κουλτούρα, τον υλισμό και τη σύγχρονη κοινωνία. Αμφισβητείται το ανδρικό βλέμμα, ενώ με το χιούμορ αποδομούνται οι άκαμπτες αντιλήψεις γύρω από τη γυναικεία μορφή, διαταράσσοντας τα συμβατικά ιδεώδη, γεγονός που οδηγεί σε μια ευρύτερη συζήτηση για τη θετικότητα του σώματος και την αποδοχή του εαυτού. Καλλιτέχνες όπως οι Chloe Wise, Sarah Lucas, Louise Bourgeois και Aurora Pellizzi συμβάλλουν σε μια συζήτηση για την ταυτότητα, την καταναλωτική κουλτούρα και την εξελισσόμενη αναπαράσταση του στήθους στην τέχνη, ενώ στην ταινία της Laure Prouvost με τίτλο «Four For See Beauties» τρεις γυναίκες και το νεογέννητο παιδί της εικαστικού αναπολούν τα στάδια της μεταμόρφωσης της ανθρώπινης ζωής δίπλα σε μια σειρά από θαλάσσια πλάσματα.

Από τα σκαλισμένα ειδώλια της Αφροδίτης πριν 25.000 χρόνια, στα οποία τα στήθη συμβόλιζαν τη γονιμότητα, μέχρι τον πίνακα του Del Signoraccio που εκθέτει το άκαμπτο στήθος της μητέρας του θείου Βρέφους σε μια Μαντόνα ζωγραφισμένη τον 16ο αιώνα και τον πίνακα του Raphael «La Fornarina», βλέπουμε πώς οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης συνέχισαν να επηρεάζουν τη στάση μας γύρω από το στήθος σήμερα. Το στήθος έχει αναπαρασταθεί μέσα από τα ανδρικά και γυναικεία βλέμματα ως ανατομικό μέρος του γυναικείου σώματος που αποπνέει απίστευτη γοητεία και μυστήριο.

«Breasts» στο Palazzo Franchetti έως τις 24 Νοεμβρίου 2024

Η Βενετία γιορτάζει τη εικονογραφία και τον συμβολισμό του στήθους Facebook Twitter
Lakin Ogunbanwo "Untitled (2 girls)," 2013 Courtesy Whatiftheworld
Η Βενετία γιορτάζει τη εικονογραφία και τον συμβολισμό του στήθους Facebook Twitter
Christopher Bucklow "Tetrarch (Claudia-Schiffer)", 2010 Christopher Bucklow
Η Βενετία γιορτάζει τη εικονογραφία και τον συμβολισμό του στήθους Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης στο Palazzo Franchetti.
Η Βενετία γιορτάζει τη εικονογραφία και τον συμβολισμό του στήθους Facebook Twitter
Masami Teraoka, "Breast on Hollywood Hills Installation Project," 1970 Courtesy Catherine Clark Gallery
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ανιχνεύοντας το έργο έντεκα εμβληματικών Ελλήνων και Ελληνίδων καλλιτεχνών

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ