«Ζero Day»: Ευτυχώς που υπάρχει ο Ντε Νίρο

zero day Facebook Twitter
Χάρη στον Ντε Νίρο, μια ακουσίως ασόβαρη σειρά που πραγματεύεται σοβαρά ζητήματα ανακτά μέρος από την επιδιωχθείσα σοβαρότητά της.
0



ΣTO «ZERO DAY»,
την υψηλότερου βεληνεκούς παραγωγή του Netflix για το πρώτο τρίμηνο του 2025, οι ΗΠΑ γίνονται στόχος cyber τρομοκρατικής επίθεσης. Ένα ολιγόλεπτο πάγωμα των συστημάτων προκαλεί τον θάνατο τριών χιλιάδων ανθρώπων, τον τραυματισμό πολύ περισσότερων και τον περαιτέρω διχασμό των λαϊκών στρωμάτων. Ως αντίδραση, η Πρόεδρος των ΗΠΑ πείθει το Κογκρέσο να εγκρίνει τη δημιουργία έκτακτης επιτροπής απεριόριστων αστυνομικών και ανακριτικών εξουσιών με στόχο τη διαλεύκανση του εγκλήματος και τη σύλληψη των ενόχων. Για την ηγεσία του φορέα απευθύνεται σε πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ ευρείας αποδοχής και αποχωρήσαντα από το αξίωμα κατά την πρώτη του θητεία λόγω τραγικού γεγονότος, για το οποίο πληροφορούμαστε σε δεύτερο χρόνο. 

Αυτό είναι το concept μιας μίνι σειράς έξι επεισοδίων που επιχειρεί να αφουγκραστεί το τεταμένο πολιτικό κλίμα της εποχής, με τις εμφυλιακών διαθέσεων φιλονικίες, τις θεωρίες συνωμοσίας, τα fake news και την προτίμηση υποψηφίων πρόθυμων να εξασκήσουν καταχρηστικά την εκτεταμένη εξουσία της προεδρίας από μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα του εκλογικού σώματος. Τα γυρίσματα της σειράς ξεκίνησαν το 2023 και, λόγω των απεργιών, ολοκληρώθηκαν μετά από μεγάλο διάλειμμα μεν, πολύ πριν από την επανεκλογή του Τραμπ δε. Ωστόσο, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν μοιάζει καθόλου συμπτωματική. Το ζήτημα, βέβαια, είναι αν όντως υπάρχουν καταστάσεις με τις οποίες ομοιάζουν τα γεγονότα της σειράς. 

Ο Ντε Νίρο είναι η συναισθηματική και η νοηματική σπονδυλική στήλη της σειράς, φέρνει τη στιβαρότητα και την προσήλωση σε ένα σενάριο που κινείται διαρκώς όπου φυσάει ο άνεμος.

Θα περάσουμε σε αυτό άμεσα, αφού πρώτα επισημάνουμε όσα κάνει σωστά η σειρά. Ο αφηγηματικός ρυθμός της είναι αδυσώπητος, πάντα στο πλαίσιο ενός πολιτικού θρίλερ, που δεν μπορεί να έχει το tempo μιας ταινίας δράσης. Οι σεναριογράφοι γνωρίζουν πώς να κρατήσουν το κοινό τους στην τσίτα, με διαρκείς σεναριακούς ελιγμούς και ανατροπές. Είναι μια σειρά φτιαγμένη για να καταναλωθεί μονορούφι και, χάρη στον ρυθμό της και σε κάτι ακόμα που θα αναφέρουμε παρακάτω, το πετυχαίνει – ο υπογράφων την ξεκίνησε στις 11 το βράδυ και κοιμήθηκε 6 παρά το πρωί. Έλα, όμως, που η ίντριγκα είναι υπερφορτωμένη στο τετράγωνο, ενδεχομένως και στον κύβο. Νιώθεις πως όποια ιδέα έπεσε στο writers’ room ενσωματώθηκε στο σενάριο. Κι έπειτα, το ίδιο το είδος και, πολύ περισσότερο, η συγκεκριμένη δημιουργία, που επιθυμεί τον άμεσο συσχετισμό της με τις σημερινές ΗΠΑ, απαιτούν μεγαλύτερη επαφή με την πραγματικότητα, τουλάχιστον ως προς το σκέλος της διαδικασίας. Όταν, για παράδειγμα, βάζεις τον Πρόεδρο να αναλαμβάνει αυτοπροσώπως τη νομικά συζητήσιμη ανάκριση των κρατουμένων, χαϊδολογάς μεν τον προσωποκεντρισμό του αμερικανικού κοινού και την προσδοκία του για hands-οn άσκηση της εξουσίας, αλλά πετάς τον ρεαλισμό από το παράθυρο και, ταυτόχρονα, υπονομεύεις το μήνυμα που θέλεις να περάσεις –και η σειρά θέλει να περάσει τέτοιο– και μάλιστα όχι για να εξυπηρετήσεις μια διαλεκτική θεώρηση των πραγμάτων, αλλά για να πετύχεις ακόμα μια μικροανατροπή και για να εκμεταλλευτείς την ικανότητα του Ντε Νίρο να κοινωνήσει την απειλή δωρικά.

zero day Facebook Twitter
Robert De Niro, Connie Britton, Jesse Plemons, Mozhan Navabi και McKinley Belcher III.

Στο πρόσωπο του τελευταίου βρίσκει το δεύτερό του ατού το «Zero Day». Ο Ντε Νίρο είναι η συναισθηματική και η νοηματική σπονδυλική στήλη της σειράς, φέρνει τη στιβαρότητα και την προσήλωση σε ένα σενάριο που κινείται διαρκώς όπου φυσάει ο άνεμος. Είναι το έρμα σε μια οριακά ανερμάτιστη δημιουργία. Ομολογώ πως, καθώς προχωρούσε το πρώτο επεισόδιο, μου φάνηκε λίγο γερασμένος, σαν να βρίσκεται αλλού και να μην είναι 100% παρών, μέχρι να έρθει το φινάλε του επεισοδίου και να καταπιώ τη γλώσσα μου. Αυτός ο σπουδαίος ηθοποιός, που μόνο όταν το απαιτούν η σκηνή και το γενικότερο σκηνοθετικό όραμα θα κάνει πιο προφανή όσα σπουδαία φέρνει στο τραπέζι, ήταν για ακόμα μια φορά απολύτως προσηλωμένος στην κατάσταση του χαρακτήρα, αλλά την υποδήλωνε, τόσο όσο θα μπορούσε να επηρεάζει τη συμπεριφορά του. Δεν είχα ακόμα την πληροφορία, βιάστηκα να κρίνω και την πάτησα σαν πρωτάρης. 

Χάρη στον Ντε Νίρο, μια ακουσίως ασόβαρη σειρά που πραγματεύεται σοβαρά ζητήματα ανακτά μέρος από την επιδιωχθείσα σοβαρότητά της. Και είναι κρίμα που η κατασκευαστική λογική της ταινίας τσακίζει διά του μοντάζ το μίνι ερμηνευτικό του ρεσιτάλ στο φινάλε, όταν καλείται να πάρει μια απόφαση και φροντίζει να δεις την εσωτερική διεργασία, να διαβάσεις τη συλλογιστική του πορεία – σκεφτείτε κάτι αντίστοιχο με τη σκηνή στο αυτοκίνητο στο «Heat». Και πρόκειται για σημαντική σκηνή. Οι δημιουργοί επικαλούνται έναν ιδεαλισμό αλά Κάπρα και η επικριτική αμερικανοφροσύνη του εγχειρήματος δίνει τη θέση της στην ανάδειξη του δέοντος, ορίζοντας την αλήθεια και την αποκάλυψή της, παρά το όποιο εκλογικό και πολιτικό κόστος, σε θεμελιώδη λίθο της δημοκρατικότητας και υποδεικνύοντας στην ηγεσία τον ορθό δρόμο. Ασφαλώς, πρόκειται για θέση και στάση απευθυνόμενη εντός και εκτός των ορίων της αμερικανικής έννομης τάξης. Ενδόμυχα εύχεσαι, έστω και την ύστατη ώρα, να λειτουργούσε παραδειγματικά και στα μέρη μας. 

Το «Zero Day» είναι διαθέσιμο στην πλατφόρμα του Netflix.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Με το «Chasing Dragons» ο Άκης Ζιάκκας ένωσε μονομιάς τις τρεις δρακολίμνες

Οθόνες / Ο Άκης Ζιάκας ενώνει σε μία διαδρομή τις τρεις Δρακόλιμνες

«Chasing Dragons»: 120 χιλιόμετρα, 8.000 μέτρα υψομετρική διαφορά σε μία μέρα. Μια ταινία που διαρκεί μία ώρα και καταγράφει αυτή τη συγκλονιστική διαδρομή που ξεπερνά τα όρια της αντοχής, σωματικής και ψυχολογικής.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Mπιλ Κίντερ στη LiFO: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Οθόνες / Mπιλ Κίντερ: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Ο συνεργάτης του Κόπολα και υπεύθυνος μοντάζ και post-production σε ταινίες όπως το «Wall-e» μάς μίλησε για το μοντάζ στο animation, για την Pixar και για τότε που ένα στούντιο πλήρωσε 80 εκατομμύρια δολάρια τον Κόπολα για να μη γυρίσει μια ταινία. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ