«Ghost Dog: The way of Samurai»: Όταν ο Τζάρμους έδειξε τον δρόμο προς τη συμφιλίωση

To «Ghost Dog: The Way of Samurai» του Τζιμ Τζάρμους επιστρέφει στα θερινά σινεμά Facebook Twitter
Το «Ghost Dog» μεταφέρει τον μελβιλικό Samurai στο Νιου Τζέρσι και το φιλτράρει μέσα από τη ραπ κουλτούρα.
0

Το 2019 είδαμε δεκάδες άρθρα, σοσιαλμιντιακά posts και memes, σύμφωνα με τα οποία το 1999 ήταν η καλύτερη χρονιά στην ιστορία του σινεμά. Πρέπει να προσδιορίσουμε και να οριοθετήσουμε την έννοια της «καλύτερης», ο υπογράφων μπορεί να σκεφτεί πρόχειρα 7-8 χρονιές του παρελθόντος κατά τις οποίες κυκλοφόρησαν περισσότερα καλλιτεχνικά ορόσημα, αλλά έτσι κι αλλιώς μια τέτοια συζήτηση δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Η συγκεκριμένη άποψη έγινε trend επειδή πλέον έχει αναλάβει τα ηνία της κριτικής και της κινηματογραφικής αρθρογραφίας η γενιά που βρισκόταν σε τρυφερή ηλικία το 1999, συνεπώς ένιωθε ατόφιο δέος για όσα έβλεπε στη μεγάλη οθόνη και επειδή, ομολογουμένως, ήταν μια πολύ παραγωγική χρονιά, κυρίως για το αμερικανικό σινεμά. Κάθε εβδομάδα υπήρχε τουλάχιστον μία καλή ταινία για να δεις, ώστε το «Ghost Dog: The way of the Samurai» σπάνια αναφέρεται στις κορυφές της χρονιάς.

Στην ταινία του Τζάρμους ο Φόρεστ Γουίτακερ υποδύεται σπαρτιατικά, για τα δεδομένα του, τον Ghost Dog, έναν πληρωμένο εκτελεστή που ζει σε περιστερώνα, έχει urban style, ακούει ραπ, αλλά θαυμάζει και την ιστορία και την κουλτούρα της φεουδαρχικής Ιαπωνίας και περνά τον ελεύθερο χρόνο του διαβάζοντας ξανά και ξανά το «Χαγκακούρε», τον Μυστικό Κώδικα των Σαμουράι. Βινιέτες με αποσπάσματα από το βιβλίο εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, πότε σχολιάζοντας και πότε υπονομεύοντας τη δράση που προηγήθηκε και εκείνη που ακολουθεί. Σε ένα από αυτά τα αποσπάσματα ακούμε ότι «τα μεγάλα ζητήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με ελαφρότητα και τα μικρότερα ζητήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα», μια φράση που θα μπορούσε να συνοψίζει τη (φιλμική) κοσμοθεωρία του Τζιμ Τζάρμους.

Από αυτά τα δύο ανέκδοτα συνειδητοποιούμε ότι ο Τζάρμους, παρά τις πολιτισμικές, κοινωνικές και φυλετικές διαφοροποιήσεις που συνθέτουν μια σύγχρονη Βαβέλ, βλέπει κοινά στοιχεία ανάμεσά μας, διακρίνει περισσότερους λόγους για να μονιάσουμε, παρά για να άλληλοφαγωθούμε.

Εξετάζοντας τη μεγάλη εικόνα, το «Ghost Dog» μεταφέρει τον μελβιλικό Samurai στο Νιου Τζέρσι και τον φιλτράρει μέσα από τη ραπ κουλτούρα. O κόσμος μοιάζει να πηγαίνει στραβά, οι άνθρωποι έχουν αποξενωθεί, με σιγουριά μπορείς να ποντάρεις μόνο στον θάνατο και, ουσιαστικά, οι μοναδικές πράξεις ελευθερίας που έχουν απομείνει στο άτομο είναι η επιλογή του κώδικα συμπεριφοράς και ο τρόπος που θα αποχωρήσει από τη ζωή. Έχουν γραφτεί πολλά για τις ομοιότητες της ταινίας με το αριστούργημα του Zαν-Πιερ Μελβίλ, μπορείτε να αναζητήσετε σχετικά κείμενα. Επηρεασμένοι από το παραπάνω χωρίο, όμως, και από την παραδοσιακή έμφαση που δίνει ο Τζάρμους στα μικρά και καθημερινά, από τη σημασία που δίνει στα ανέκδοτα, στην επαναληπτική προβολή, για τις ανάγκες του παρόντος εστιάσαμε σε αυτά. Και εκεί εντοπίσαμε μια άλλη ταινία παράλληλη, μα υποστηρικτική προς την (υβριδικά) μελβιλική.

To «Ghost Dog: The Way of Samurai» του Τζιμ Τζάρμους επιστρέφει στα θερινά σινεμά Facebook Twitter
Kαλύτερος φίλος του Ghost Dog είναι ένας παγωτατζής από την Ακτή Ελεφαντοστού που δεν μιλά λέξη αγγλικά. Ούτε ο Ghost Dog ξέρει γαλλικά.

Θα σταθούμε σε δύο από τις (αρκετές) ανεκδοτολογικές στιγμές του έργου. Στη μία ένας μεσήλικας μαφιόζος κοροϊδεύει τον ήρωα και τους ράπερ που έχουν ονόματα τύπου Ghost Dog και ένας γηραιότερος αναφέρει περιπαικτικά ότι αυτή η συνήθεια τού θυμίζει ονόματα Ινδιάνων τύπου «Καθιστός Βούβαλος», «Γοργό Ελάφι» κ.λπ. Κατόπιν, ο πρώτος μαφιόζος θα δώσει εντολή να φωνάξουν τον Τζον το Φίδι και τον Βίνσεντ τον Τανάλια – μπορεί και να ήταν διαφορετικά τα παρατσούκλια τους, αλλά το πιάσατε το αστείο. Να, όμως, που πίσω από το αστείο παρατηρούμε ότι και οι Ιταλοί μαφιόζοι χρησιμοποιούν προσωνύμια, όπως οι Ινδιάνοι και οι μαύροι ράπερ, με τους οποίους σε πρώτο επίπεδο ελάχιστη σχέση έχουν. 

Το δεύτερο ανέκδοτο είναι ότι ο καλύτερος φίλος του Ghost Dog είναι ένας παγωτατζής από την Ακτή Ελεφαντοστού που δεν μιλά λέξη αγγλικά. Ούτε ο Ghost Dog ξέρει γαλλικά. Κι όμως, καθώς συνομιλούν καταλαβαίνουν τα ίδια πράγματα, επαναλαμβάνουν τα ίδια λόγια, αλλά σε διαφορετική γλώσσα. 

Από αυτά τα δύο ανέκδοτα συνειδητοποιούμε ότι ο Τζάρμους, παρά τις πολιτισμικές, κοινωνικές και φυλετικές διαφοροποιήσεις που συνθέτουν μια σύγχρονη Βαβέλ, βλέπει κοινά στοιχεία ανάμεσά μας, διακρίνει περισσότερους λόγους για να μονοιάσουμε, παρά για να αλληλοφαγωθούμε. Δεν είμαστε τόσο δραματικά διαφορετικοί, απλώς αρνούμαστε πεισματικά να καταλάβουμε τον άλλο – η ύπαρξη του «Άλλου» μάς δίνει έναν ανταγωνιστικό σκοπό, άλλωστε.

To «Ghost Dog: The Way of Samurai» του Τζιμ Τζάρμους επιστρέφει στα θερινά σινεμά Facebook Twitter
O Φόρεστ Γουίτακερ σε χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αμερικανός δημιουργός εντάσσει στην ταινία του το μελβιλικό ιδίωμα, τη ραπ κουλτούρα, την γκανγκστερική φιλμογραφία και τη γιαπωνέζικη φιλοσοφία. Eίναι πράγματα ετερόκλητα, θα έπρεπε να οδηγήσουν σε ένα εξόφθαλμα ανομοιογενές αποτέλεσμα, αλλά τελικά έδεσαν αρμονικά και γέννησαν ένα πολυπολιτισμικό, πέρα για πέρα ενιαίο και «απορροφητικό» φιλμικό σύμπαν. Ένα σύμπαν που καταγράφει ο φακός του Ρόμπι Μίλερ, κινούμενος φαντασματικά στο αστικό τοπίο, δίνοντας την αίσθηση πως ακολουθεί αυτήν τη νοητή γραμμή που ενώνει όσους ανθρώπους σουλατσάρουν εντός του.

Και ο τρόπος για να φιλιώσουμε, όπως ταίριαξαν αυτά τα τόσο αλλιώτικα υλικά μέσα στο έργο του, κατά τον Τζάρμους, μπορεί να έρθει μέσω της τέχνης. Από παιδικά καρτούν και hits των Public Enemy μέχρι βιβλία που θα δανείσουμε, βάζοντας τον παραλήπτη να μας υποσχεθεί ότι κάποτε θα τα διαβάσει και θα μας πει τη γνώμη του γι’ αυτά, άρα θα ανταλλάξει απόψεις μαζί μας με αφορμή ένα κοινό ερέθισμα, αναγνωρίζοντας έτσι την ενωτική του διάσταση. Και στο σινεμά το ζητούμενο είναι παρεμφερές: να ζήσουμε μια εμπειρία που μας ενώνει με όσους τη μοιράστηκαν πριν από εμάς, μαζί με εμάς, καθώς και με όσους θα τη μοιραστούν έπειτα. Και, φυσικά, να τη συζητήσουμε με κάποιον από αυτούς, ίσως και με περισσότερους.

Η ταινία «Ghost Dog: Ο τρόπος των Σαμουράι» κυκλοφορεί στα θερινά σινεμά στις 6 Ιουνίου από τη Summer Classics.


 

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Λάιζα Μινέλι σήμερα δηλώνει ευτυχισμένη. ή Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης.

Οθόνες / Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης

Gay icon, μια χαρισματικά αφοσιωμένη performer, αλλά και αντικείμενο χλεύης. Το ντοκιμαντέρ του Μπρους Ντέιβιντ Κλάιν «Liza: A Truly Terrific, Absolutely True Story» σίγουρα δεν αφηγείται την ιστορία ενός τυπικού nepo baby.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
τομ χάρντι

Οθόνες / 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε την άνοιξη

Από τη μεγάλη επιστροφή του «The Last of Us» σε εκείνη του «Αστερίξ» και από τη σεξουαλική αναζήτηση της Μισέλ Ουίλιαμς σε μια απολαυστική ματιά στον κόσμο του σύγχρονου μπαλέτου, αυτές είναι οι σειρές που θα μας κρατήσουν καθηλωμένους στη μικρή οθόνη το επόμενο διάστημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Το Netflix έχει γίνει ο παράδεισος της εύκολης ψυχαγωγίας, αλλά για τους πραγματικούς σινεφίλ κρύβει και έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι μια λίστα με ταινίες που απαιτούν προσοχή και αφοσίωση, που αξίζουν τον κόπο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movies

Οθόνες / Η Χιονάτη και 8 καλύτεροι λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένα υποψήφιο για Όσκαρ animation για ενήλικες, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αριάν Λαμπέντ και μια τολμηρή ταινία για την προσφυγική εμπειρία, γυρισμένη στην Αθήνα, είναι μερικές από τις προτάσεις της εβδομάδας που θα σας αποζημιώσουν.
THE LIFO TEAM