Μετά τον Αμβρόσιο και ο Μεσογαίας Νικόλαος λάβρος κατά του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια

Μετά τον Αμβρόσιο και ο Μεσογαίας Νικόλαος λάβρος κατά του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια Facebook Twitter
13

Λάβρος κατά του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια εμφανίζεται με κείμενο του ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, ο οποίος κάνει λόγο για προσβολή στο «τίμιο κομμάτι» του λαού και για αυτούς που νομοθετούν «ασεβώντας στην αξιοπρέπειά του και τα χρηστά ήθη». Ζητά επίσης να αποσυρθεί και το σύμφωνο για τα ετερόφυλα ζευγάρια γιατί «από εκεί άρχισε το κακό» και συστήνει στα ομοφυλόφιλα άτομα «υπομονή και μετάνοια για κάποιους».

Το κείμενο του Μεσογαίας, όπως δημοσιεύεται στο romfea.gr:

Για άλλη μια φορά, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, μάλιστα με την μορφή του κατεπείγοντος, επιχειρείται η ψήφιση ενός νομοσχεδίου παντελώς ξένου προς τα επικρατούντα ήθη, εντελώς ασυμβίβαστου προς την κοινή λογική, ιδιαίτερα προκλητικού για τον θεσμό της οικογένειας και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Ο σεβασμός στον κάθε άνθρωπο και τα βασικά δικαιώματά του είναι οφειλή των δημοκρατικών και πολιτισμένων κοινωνιών. Η συμπάθεια σε όποιον δυστυχεί μέσα στην ασάφεια της ταυτότητας του φύλου του είναι ουσιώδης έκφραση της γνήσιας εκκλησιαστικής αγάπης και αντίληψης.

Κάθε όμως προσπάθεια νομιμοποίησης ή πολύ περισσότερο θεσμοθέτησης αντίθετων με την φύση επιλογών που προσβάλλουν την ανθρώπινη οντολογία, που υποτάσσουν εγωιστικά την ιερότητα της αναπαραγωγής στην ηδονική παθολογία των σεξουαλικών ορμών, και τα απαράγραπτα χρηστά ήθη στον αλόγιστο εγωισμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων αποτελεί αθέμιτη παρανομία που εκδικείται τον άνθρωπο και καταλύει την κοινωνία.

Ελπίζουμε ότι αυτοί που είναι εντεταλμένοι να νομοθετούν και να εκφράζουν το λαϊκό αίσθημα θα ακούσουν την υπαρξιακή ανάσα του λαού που τους έδωσε την ψήφο του και δεν θα προσβάλουν το τίμιο κομμάτι του ασεβώντας στην αξιοπρέπειά του και τα χρηστά ήθη. Καμία κομματική πειθαρχία δεν επιτρέπεται να πνίξει την τίμια βουλευτική συνείδηση. Καμία Ευρωπαϊκή οδηγία δεν μπορεί βίαια να ασελγήσει στο ιερό σώμα της παράδοσης και της ιστορίας μας. Κανένα Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν μπορεί να τιμωρήσει τη λογική, το ήθος, τον αυτοσεβασμό και την οικογενειακή ιερότητα.

Όταν η προσωπική δυστυχία από ανομία γίνεται απαιτητικό δικαίωμα, στη συνέχεια εξελίσσεται σε πανίσχυρο lobby, έπειτα σε παγκόσμια μόδα και καταλήγει σε διεθνή νομιμοποίηση και θεσμοθέτηση, τότε η πραγματική απειλή δεν είναι το ψέμα της λεγόμενης «ομοφοβίας», αλλά το παραλήρημα της άκριτης ομομανίας.

Ίσως μια ποιμαντική διαχείρισης της ιερής παρακαταθήκης του φύλου να αποτελούσε την δύσκολη αλλά ευλογημένη εναλλακτική πρόταση στην επιχειρούμενη νομική θεσμοθέτηση. Η Εκκλησία έχει πολλούς λόγους να καταδικάζει την εκτροπή, έχει όμως πολύ περισσότερους και πλούσια διδασκαλία για να αγκαλιάζει τους ανθρώπους και να την μετατρέπει σε θεραπευτική επιστροφή. Ίσως και η πολιτεία να έχει τους δικούς της λόγους να νομιμοποιεί την εκτροπή, έχει όμως πολύ περισσότερους για να την αποτρέψει.

Ίσως πάλι να είναι καιρός να αποσυρθεί το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και από τα ετερόφυλα ζευγάρια. Από εκεί άρχισε το κακό. Όσο για τα ομόφυλα άτομα, ο δρόμος είναι ένας∙ για όλους η υπομονή και για κάποιους η μετάνοια. Η δε κοινωνία μας, για να μπορέσει να αυτοσυντηρηθεί, χρειάζεται ταπεινή στροφή στον Θεό, πίστη, τόλμη και σοφία και λίγη εξυπνάδα...

13

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

9 σχόλια
Καταρχάς να μην ξεχνάμε να θυμίζουμε με κάθε ευκαιρία ότι το μεγαλοπαπαδαριό συχνά κολυμπάει μέσα στην «αμαρτία της ομοφυλοφιλίας», την οποία βιώνει ενοχικά μεν, αλλά και μες στη λαγνεία, τη χλιδή και την ακολασία· όσο καμία άλλη φάρα... Εν ολίγοις είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να ηθικολογούν επί του θέματος...Εμείς μια χαρά τα πάμε με την ταυτότητα του φύλου μας, παπά μου. Και ξέρουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, άντρες και γυναίκες, είτε αγαπάμε άντρες είτε αγαπάμε γυναίκες είτε και τα δυο. Άλλοι δυστυχούν από τη σύγχυση των φύλων με την επιβαλλόμενη αγαμία και μιαν υποβαλλόμενη «αφυλία» λόγω επιτακτικής... παρθενίας! Άλλοι μάλλον έχουν πρόβλημα με «την ασάφεια της ταυτότητας του φύλου»! (Άκου τι βρίσκουν να πουν για πλάσματα του θεού τους, οι αθεόφοβοι!). Κι αν έχουμε δει τα τελευταία 100 χρόνια επισκόπους και αρχιεπισκόπους με το «κουσούρι» να κολυμπούν «μέσα στην ασάφεια της ταυτότητας του φύλου»! Η δική τους μάλιστα είναι μια ιδιαιτέρως «θηλυπρεπής ασάφεια» που δεν κρύβεται από το επιβαλλόμενο κατάλοιπο ενός απολεσθέντος ανδρισμού: την γενειάδα... Έτσι και αφαιρεθεί νοερά η γενειάδα, θα ανακαλύψουμε στρατιές από θείτσες. Οι ευρύτατα γνωστές παπαδοπαρέες με τα γυναικεία παρατσούκλια και τη χρήση θηλυκού γένους στις συνομιλίες, γνωρίζουμε όλοι καλά ότι δεν έχουν αντίστοιχό τους στη μεγάλη πλειοψηφία των ομοφυλόφιλων ανδρών, περήφανων για το φύλο τους και συχνά πιο αρρενωπών και από τον πιο straight παπά. Η παιδιόθεν λύσσα για τα λούσα, οι παρδαλές γκαρνταρόμπες από άμφια, οι συλλογές από «ιερά» κοσμήματα, τα ακριβά γαλλικά αρώματα της σάρκας κάτω από τη μπόχα του λιβανιού, για τι άλλο κραυγάζουν, αν όχι για την «ασάφεια της ταυτότητας του φύλου», κύριε Μεσογαίας; Αφήστε πια για πόση ασάφεια φύλου θα μιλούσαμε, αν ακούγαμε να κραυγάζουν οι αμαρτωλοί από τις αρχιερατικές κλίνες τους, στιγμιαία αποφυλακισμένοι από απαγορεύσεις που τους πλακώνουν μια ζωή... Από τέτοια ασάφεια δεν έπασχαν, δεν πάσχουν ελεύθεροι άνθρωποι: Σαπφώ, Σοφοκλής, Σωκράτης, Αλέξανδρος, Καβάφης, Μητρόπουλος, Τσαρούχης, Χατζιδάκις... (Για να σταθώ μόνο σε κάποιες περιπτώσεις που δόξασαν αυτό τον τόπο).Για ποιαν ασέλγεια στο σώμα της ιστορίας μας τολμάτε και μιλάτε, λοιπόν, κύριε;ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ! Όχι εσείς... ευτυχώς!
Ομοφοβία είναι η άρνηση στον ομοφυλόφιλο προσανατολισμό. Πού είδες κάτι τέτοιο στο κείμενό μου; Αν κάποιοι θέλουν να ταυτίσουν την ανδρική ομοφυλοφιλία με την θηλυπρέπεια, ας βρουν άλλην έκφραση για να χαρακτηρίσουν όσους δεν συντάσσονται με την άποψη ότι, αν είσαι ομοφυλόφιλος, οφείλεις οπωσδήποτε να κουνιέσαι και να κράζεις!
Υποτίθεται ότι αυτό που υπερασπίζεσαι (τα δικαιώματα του καθενός στον σεξουαλικό προσανατολισμό) το κατακεραυνώνεις όταν τυγχάνει ο ιερωμένος να είναι και ομοφυλόφιλος.Εκφράσεις όπως θείτσες, λούσα, παρδαλές γκαρνταρόμπες, κοσμήματα και αρώματα, το κλουβί με τις τρελές γενικά (σε άλλα σου posts χρησιμοποιείς βαρύτερους χαρακτηρισμούς), είναι τα κλασσικά ομοφοβικά στερεότυπα για τους gay.Δεν καταλαβαίνεις ότι αυτός ο λόγος που χρησιμοποιείς, αυτές οι εκφράσεις είναι που κράζουν οι ομοφοβικοί και ακούνε καθημερινά οι ομοφυλόφιλοιwΕσύ που ακριβως διαφέρεις από αυτούς που κατηγορείς;Θεωρώ φίλε μου Εyfrosyne ότι αυτά είναι που μας πάνε πολλά χρόνια πίσω. Δεν είναι πρόοδος.Αν σε ενοχλεί το γεγονός ότι κάποιοι ιερωμένοι το κρύβουν και προσπαθούν να καταπνίξουν το "κουσούρι" τους με προσευχές, για πες μου τι ποσοστό ελλήνων gay θεωρείς ότι είναι ειλικρινείς, συνειδητοποιημένοι και απενοχοποιημένοι με τον εαυτό τους, με τoυς άλλους gay και με τα αισθήματά τους;
Αυτό που υπερασπίζομαι (τα δικαιώματα του καθενός στον σεξουαλικό προσανατολισμό) ισχύει σαφώς και για τον ιερωμένο ομοφυλόφιλο. Τον σέβομαι απολύτως, αν ο ίδιος δεν καταφέρεται φαρισαϊκά εναντίον των άλλων ομοφυλόφιλων, κάτι που συμβαίνει κατά κόρον ειδικά αυτές τις μέρες. Την υποκρισία του παπαδαριού καταγγέλλω. Όχι την σεξουαλικότητά του κάθε παπά. «Εκφράσεις όπως θείτσες, λούσα, παρδαλές γκαρνταρόμπες, κοσμήματα και αρώματα» απαντούν στην κατάπτυστη φράση του Μεσογαίας «μέσα στην ασάφεια της ταυτότητας του φύλου»! Αυτός εγείρει θέμα θηλυπρέπειας έστω και πλαγίως με αυτή τη φράση.Φίλε μου, όποιος δεν ταυτίζει την ανδρική ομοφυλοφιλία με την κραυγαλέα θηλυπρέπεια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΣ εξ ορισμού. Μπορεί να είναι κάτι άλλο... Βρες τη λέξη... Σέβομαι τους θηλυπρεπείς gay και την ανάγκη τους να εκφράζονται όπως νιώθουν, αλλά ΟΦΕΙΛΩ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ (που είναι και δικαίωμα της μεγάλης πλειοψηφίας των ομοφυλόφιλων) ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΟΥΝΙΕΜΑΙ, αν δεν «μου βγαίνει» κάτι τέτοιο από εσώτερη ανάγκη ή από αισθητική ή από ό,τι άλλο θέλεις! Άλλο θηλυπρέπεια και άλλο ομοφυλοφιλία. Κάποιοι δεν θέλουν να το χωνέψουν παρά τα πολλά παραδείγματα θηλυπρεπών straight και αρρενωπών gay που κυκλοφορούν ευρέως... Π.χ. τον Χατζιδάκι κάποτε ή τον Βαλλιανάτο τώρα δεν τους θεωρώ θηλυπρεπείς. Θηλυπρεπέστατοι όμως είναι κάποιοι γνωστοί straight των οποίων δεν θέλω να αναφέρω τα ονόματα... Πρόοδος δεν είναι να επιβάλουμε μια συμπεριφορά και μια αισθητική όπου ο gay διαφέρει από τον straight ως προς τον βαθμό θηλυπρέπειας! Αυτό και αν είναι ρατσιστικό απέναντι στην πλειοψηφία των gay που δεν νιώθουν την ανάγκη να φέρονται με θηλυπρέπεια! Μα καταντάει ρατσιστικό και απέναντι σε κάθε θηλυπρεπή άντρα που μπορεί και να είναι straight, φαινόμενο διόλου σπάνιο... Πολλά χρόνια πίσω μας πάνε ακριβώς οι αντιλήψεις όπου οι ομοφυλόφιλοι θα πρέπει να είναι ένα «είδος» αμέσως αναγνωρίσιμο από τη συμπεριφορά ή το ντύσιμο, άρα και καταλλήλως «αντιμετωπίσιμο» μέσα από μια διάθεση γκετοποίησης... Ως «παλαιάς κοπής», θα κρατήσω για ίνδαλματά μου ομοφυλόφιλων ανδρών τον Τζειμς Ντιν, τον Μπράντο, τον Μητρόπουλο, τον Βισκόντι, τον Παζολίνι... Θα σεβαστώ και την ανάγκη έκφρασης του Ψηνάκη, του Τρύφωνα, του Λάκη Γαβαλά, αν θέλεις και της Κοντσίτα... Αλλά κανείς δεν θα μου επιβάλει να έχω την αισθητική και το φέρσιμο των τελευταίων, από φόβο μήπως και με πουν ομοφοβικό, καλή ώρα...
Όσο περνάνε οι μέρες, τα χρόνια, οι αιώνες, τόσο περισσότερο, εκ της δυναμικής των συνθηκών σε συνδυασμό με την ανθρώπινη ψυχονοητική εξέλιξη (την οποία κάθε θρησκεία προσπαθεί εμμονικά να καταπνίξει), αποδεικνύεται πως θεός δεν υπάρχει ή αν υπάρχει (γιατί όχι; - ως μία συμπαντική-εξισορροπητική δυναμική [κάτι που διακρίνεται]), δεν είναι με τίποτα κάτι τόσο συγκεκριμένο που για τόσους αιώνες, μέχρι και σήμερα, η εκάστοτε εκκλησιαστική εξουσία προσπαθεί, τόσο άγρια, με πίεση, καταπίεση και ενοχή να μας πείσει πως είναι. Κάτι υπάρχει πίσω από όλη αυτή την απόλυτη και τόσο όμορφη αρμονία του σύμπαντος μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε, πόσο δε να συγκεκριμενοποιήσουμε και να προσωποποιήσουμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι το παιχνίδι της εξουσίας να επιβληθεί στηριζόμενη στις ψυχικές και συνειδησιακές αδυναμίες μας και νοητικά μας κενά.
Τα χρηστά ήθη βασίζονται στην αγάπη προς τον συνάνθρωπο ("Εντολή καινή δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς, ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους") και στη συγχώρεση (στη Μαγαδληνή, σε αυτούς που σταυρώσανε τον Ιησού, στον ληστή πάνω στο σταυρό κλπ).Δυστυχώς, όμως, ανθρωπάκια σαν τον εν' λόγω παππούλη χρησιμοποιούν το λόγο του Ιησού για δική τους προβολή και για να δώσουν ουσία στην ύπαρξη τους. Δεν ευθύνεται ο λόγος του Ιησού, οι άνθρωποι φταίνε για τον τρόπο που τον μεταφράζουν και τον χρησιμοποιούν.Αν όλοι αυτοί οι πλουμιστοί "ιεράρχες" χωνέψουν και καταλάβουν το "μη κρίνετε, ίνα μη κριθητε" ο κόσμος θα γίνει καλύτερος. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Δεν είναι κριτής κανενός.Άλλωστε παππούλη "ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω".
Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν λόγο; Γιατί τους επιτρέπεται να διακηρύσσουν το μίσος και δεν αντιδρά κανείς; Ως πότε τέτοιου είδους ρητορική θα βρίσκει το δρόμο θα βγαίνει στην επιφάνεια και θα ακούγεται; Φτάνει πια με το σκοτάδι! Φτάνει πια με το δηλητήριο!