Το Λούβρο τιμά τη Νίκη της Σαμοθράκης

Το Λούβρο τιμά τη Νίκη της Σαμοθράκης Facebook Twitter
7
Το Λούβρο τιμά τη Νίκη της Σαμοθράκης Facebook Twitter
 
H Νίκη της Σαμοθράκης, το έργο σταρ του μουσείου του Λούβρου αποσύρθηκε από τη θέση του στις 15 Σεπτεμβρίου του 2013 και οδηγήθηκε στα εργαστήρια συντήρησης στον οποίο παρέμεινε για ένα τουλάχιστον χρόνο. Το μουσείο του Λούβρου γιαυτό το σκοπό ξεκίνησε τότε οικονομική εκστρατεία με τίτλο «Ολοι μαικήνες» η οποία είχε ως  στόχο να συγκεντρώσει μέχρι το τέλος του χρόνου ένα εκατομμύριο ευρώ.  Τα χρήματα συγκεντρώθηκαν ταχύτατα.
 
Επέστρεψε στο βάθρο της στο Λούβρο, μετά από 10 μήνες απουσίας.  Το άγαλμα που χρονολογείται από το 190 π.Χ. και είναι κατασκευασμένο από λευκό  παριανό μάρμαρο, χρειάστηκε να μετακινηθεί σε παρακείμενη αίθουσα του Μουσείου για να γίνουν οι εργασίες συντήρησης.

Η Νίκη της Σαμοθράκης είναι έργο άγνωστου καλλιτέχνη της ελληνιστικής εποχής που βρέθηκε στο ναό των «Μεγάλων Θεών» ή Καβείρων στη Σαμοθράκη, και παριστάνει φτερωτή τη θεά Νίκη.

Κατά τη συντήρηση διαπιστώθηκαν φθορές που είχαν προκληθεί στη διάρκεια της μεταφοράς του γιγαντιαίου αγάλματος από τους Γάλλους. Η Νίκη της Σαμοθράκης έχει ύψος 3,28 μ (με τα φτερά) και 5,58 με την πλώρη του πλοίου πάνω στην οποία είναι τοποθετημένη σήμερα.
 
Το γλυπτό εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου από το 1884. Η μεγαλειώδης σιλουέτα της Νίκης, είναι ένα από τα διασημότερα έργα τέχνης από το Μουσείο του Λούβρου.
 
Το Λούβρο τιμά τη Νίκη της Σαμοθράκης Facebook Twitter
Από τις εργασίες συντήρησης, το 2013
 
Στην πτέρυγα «Sully», στο Λούβρο φιλοξενείται η νέα έκθεση με τίτλο «Νίκη της Σαμοθράκης, ανακαλύπτοντας εκ νέου ένα αριστούργημα», η οποία θα διαρκέσει έως τις 15 Ιουνίου.
 
Στην έκθεση μέσα από τα ντοκουμέντα που παρουσιάζονται όπως ημερολογιακά κείμενα, σχεδιαστικές απεικονίσεις, φωτογραφικό υλικό και μαρμάρινα ανάγλυφα ζωντανεύει ξανά η ιστορία της Νίκης και η ιστορία των ανασκαφών που έγιναν στην περιοχή της Σαμοθράκης.
 
Το αφιέρωμα μεταφέρει τον επισκέπτη στον τόπο των Μυστηρίων της Σαμοθράκης και του αποκαλύπτει τα μυστικά για τα διάφορα στάδια της αναστήλωσης του αγάλματος. Το άγαλμα βρέθηκε σε πολλά κομμάτια και η διαδικασία αποκατάστασής του είναι μια περιπέτεια στο χρόνο. Η ιστορική σημασία της Νίκης είναι μεγάλη. Τον Αύγουστο του 1939 η «Νίκη της Σαμοθράκης» μεταφέρθηκε με μεγάλη δυσκολία με μια ξύλινη ράμπα, ώστε να απομακρυνθεί, όπως και όλα τα πολύτιμα εκθέματα του Μουσείου, σε ασφαλέστερη τοποθεσία λόγω του πολέμου -φυλάχτηκε μαζί με την Αφροδίτη της Μήλου και τους «Σκλάβους» του Μιχαήλ Αγγέλου στο Château de Valençay. Το 1950 συναρμολογήθηκε και η δεξιά παλάμη της οπότε και εκτέθηκε και αυτή. Η επανατοποθέτησή του αγάλματος στο κεφαλόσκαλο στην περίφημη σκάλα Daru, το 1945, θεωρήθηκε «ως ισχυρό σύμβολο της ανακτημένης ελευθερίας».
 
Το Λούβρο τιμά τη Νίκη της Σαμοθράκης Facebook Twitter
Η Νίκη μεταφέρεται στο Λούβρο ξανά, το 1945
Το Λούβρο τιμά τη Νίκη της Σαμοθράκης Facebook Twitter
Η Νίκη μεταφέρεται στο Λούβρο ξανά το 1945
 
Η Νίκη της Σαμοθράκης είναι έργο άγνωστου καλλιτέχνη της ελληνιστικής εποχής που βρέθηκε στο ναό των «Μεγάλων Θεών» ή Καβείρων στη Σαμοθράκη, και παριστάνει φτερωτή τη θεά Νίκη.
Τα κομμάτια του γλυπτού βρέθηκαν τμηματικά και στην αρχή η Νίκη εκτίθετο στο Λούβρο δίχως τον κορμό και τα φτερά της αλλά και δίχως την πλώρη, τα κομμάτια της οποίας οι Γάλλοι ειδικοί στην αρχή είχαν εκλάβει ότι ανήκαν σε τύμβο και τα είχαν αφήσει στη Σαμοθράκη. Η ανεύρεση άρχισε το 1863 από μια αρχαιολογική αποστολή στην οποία επικεφαλής ήταν ο Κάρολος Σαμπουαζό, υποπρόξενος της Γαλλίας στην Αδριανούπολη.
Ενώ έσκαβαν σε μια χαράδρα στις 15 Απριλίου του 1863, στα βόρεια του νησιού, ένας Έλληνας εργάτης φώναξεστον Σαμπουαζό «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα!» - ήταν η μισή Νίκη της Σαμοθράκης. Ο Σαμπουαζό ήρθε αμέσως σε επικοινωνία με τον πρέσβη της πατρίδας του στην Κωνσταντινούπολη και εκείνος φρόντισε η Υψηλή Πύλη να δώσει τότε έγκριση για να αποπλεύσει γαλλικό πολεμικό πλοίο και να φορτώσει τη Νίκη της Σαμοθράκης για τη Γαλλία -η Σαμοθράκη είχε σημαντική αυτονομία, αλλά ανήκε ακόμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαΐου του 1864 και δύο χρόνια μετά εκτέθηκε για πρώτη φορά μετά τις απαραίτητες εργασίες – χωρίς όμως ακόμα να μπορεί να εκτεθεί το επάνω μέρος του κορμού και τα φτερά. Τα βασικά στάδια της αποκατάστασης του αγάλματος στο Λούβρο έγιναν το 1866, 1883 και 1934.
Το Λούβρο τιμά τη Νίκη της Σαμοθράκης Facebook Twitter
H σκάλα Daru το1932

Το Λούβρο τιμά τη Νίκη της Σαμοθράκης Facebook Twitter
Στην κορυφή της σκάλας Daru

 
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 15 Ιουνίου
 
7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο συναρπαστικός εξπρεσιονισμός του Ζορζ Ρουό 

Εικαστικά / Ζορζ Ρουό: Ο μεγάλος λησμονημένος του εξπρεσιονισμού

Ο Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης συνδέθηκε με τα κινήματα της μοντέρνας τέχνης στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά ξεχάστηκε μετά τον θάνατό του. Μια έκθεση με σημαντικά του έργα τον επαναφέρει στο προσκήνιο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«ΤΕΧΝΗ – ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ»: Η διαρκής συμβολή των δύο ομάδων στην ανεπανάληπτη πολιτισμική κίνηση της Θεσσαλονίκης

Εικαστικά / «Διαγώνιος» και «Τέχνη»: Πρόσφεραν παιδεία στη Θεσσαλονίκη. Τώρα συναντιούνται ξανά σε μια έκθεση

Η «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα αφιέρωμα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, που αναδεικνύει δύο ιστορικές ομάδες της πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «λίστα Τραμπ» και τα «απαράδεκτα έργα τέχνης» οδηγούν σε μια άλλη Αμερική

Εικαστικά / Tο μένος του Τραμπ για το Smithsonian: Λογοκρισία, ρατσισμός, λίστες με «απαράδεκτα» έργα

Με στόχο το μεγαλύτερο συγκρότημα μουσείων και ερευνητικών κέντρων στον κόσμο, ο Τραμπ επιχειρεί να ασκήσει έλεγχο και λογοκρισία σε έργα τέχνης και στο περιεχόμενο εκθέσεων, κατηγορώντας το Smithsonian ως «woke» και απειλώντας με περικοπές της χρηματοδότησής του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Εικαστικά / Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Μια από τις πιο εξέχουσες συλλέκτριες στην Ευρώπη, η οποία έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στην Ύδρα, αποφάσισε να πουλήσει τη συλλογή σουρεαλιστικής και μεταπολεμικής τέχνης που στεγάζει στο σπίτι της στο Λονδίνο -τη μεγαλύτερη αυτού του είδους- σε μια δημοπρασία-ορόσημο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χάρις Επαμεινώνδα: Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις

Εικαστικά / Χάρις Επαμεινώνδα: «Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις»

Η βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα Κύπρια εικαστικός συνθέτει έναν κόσμο θραυσμάτων, αποκομμάτων της εσωτερικότητας, με ελλειπτικές εικόνες, τον οποίο μας προκαλεί να ανακατασκευάσουμε μέσα από τη σταδιακή του αποκάλυψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Ο Ζαν Φρανσουά Μιλέ και η ατέρμονη γοητεία της φύσης και των εργατών της γης

Εικαστικά / Ζαν Φρανσουά Μιλέ: ο ζωγράφος που ο Βαν Γκογκ αποκαλούσε «πρωτοπόρο»

«Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νομίζω ότι ο Μιλέ πίστευε σε κάτι ανώτερο» έγραφε ο Βαν Γκογκ για τον «ζωγράφο των χωρικών» αλλά και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον τιμά με μια μεγάλη έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μοναστήρι του Καρόλου: Το μουσείο του «κομμωτή των σταρ»

Εικαστικά / Κάρολος: O «κομμωτής των σταρ» έχει πλέον δικό του μουσείο στα Χανιά

Το «Μοναστήρι του Καρόλου», ένα ενετικό κτίσμα του 1583 και κατοικία του αυτοδίδακτου δημιουργού από το 1991, έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό καταφύγιο όπου συνυπάρχουν η ιστορία της κομμωτικής, έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών μαζί με μνήμες της Μαρίας Κάλλας, της Μπριζίτ Μπαρντό αλλά και της Μαντάμ Ορτάνς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

Εικαστικά / Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

«Τα έργα του αποθεώνουν την ικανότητα του έρωτα να μας αποσπά από την ιδέα του θανάτου». Και έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε στην αναδρομική έκθεση του Ιδρύματος Γουλανδρή στην Άνδρο, και στην Αθήνα. Όλα σχεδόν, εκτός από το πιο γνωστό του, το οποίο οι επιμελητές απέρριψαν ως «κραυγαλέο»...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Fondation Louis Vuitton υποδέχεται 270 έργα του Gerhard Richter σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση

Εικαστικά / Gerhard Richter: «Τώρα που δεν απέμειναν ιερείς ή φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο»

270 έργα ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή ζωγράφους θα εκτεθούν το φθινόπωρο στο Fondation Louis Vuitton σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Εικαστικά / Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Έχει βοσκήσει πρόβατα, έχει πουλήσει κουλούρια και έχει δουλέψει στην οικοδομή, μέχρι που αποφάσισε ότι το μόνο που ήθελε να γίνει είναι καλλιτέχνης. Τελικά, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους και διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες δημιουργούς. Ο πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ είναι άνθρωπος από σπάνια πάστα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Γιατί εμείς οι Έλληνες αισθανόμαστε "δέος" και "συγκίνηση" για τα αρχαία ελληνικά έργα που βρίσκονται σε μουσεία του εξωτερικού και δεν αισθανόμαστε το ιδιο γι αυτά που βρίσκονται εδω; Εχουμαι εξαιρετικά δείγματα της αρχαίας γλυπτικής στα μουσεία μας που πολλοί ζηλεύουν....και ομως η βελόνα κολλάει σε αυτά που λείπουν... Κριμα
Σίγουρα,και της αξίζει η πιο περίοπτη θέση,αλλά ώς γνώστης της τέχνης που η ιδιοφυή μου άποψη φτάνει ως -έλα μωρέ,τι να πάμε να δούμε τώρα;Μόλις συνάντησα την Αφροδίτη της Μήλου λύγισα από την γοητεία της.
Αλήθεια ε? Λοιπόν είναι τόοοοσο υποκειμενικό το τι σε γοητεύει λοιπόν. Η Αφροδίτη παρόλο που με γοητεύει στις φωτογραφίες και έκατσα και ώρα να χαζέψω τις ντελικάτες της λεπτομέρειες όταν την είδα από κοντά, εντούτοις τελικά δε με γοήτευσε ιδιαίτερα.Αντίθετα όταν έβλεπα τις φωτογραφίες με τη Νίκη μου φαινόταν αποκομμένη και αδύναμη έτσι όπως στεκόταν μόνη της. Όταν την είδα από κοντά, κυρίως όταν την πλησίαζα όλο και πιο κοντά από την πτέρυγα από κάτω της όμως... Πιο υπέροχο θέαμα δε νομίζω να ξαναέχω αντικρύσει σε μουσείο. Ήταν σαν έτοιμη να πετάξει από πάνω σου. Τι υπέροχο έργο, τι δυναμική, τι υπέροχα τοποθετημένη στο Λούβρο, μου φάνηκε λες και την αντιμετωπίζουν ως το πιο πολύτιμό τους έκθεμα, τουλάχιστον αυτή η τοποθέτηση την έκανε στα μάτια μου να φαίνεται σαν το πιο σπουδαίο έκθεμα, ανάμεσα σε τόσα απίστευτα έργα τέχνης.
Και θα πρέπει να επηρεάσει εμένα η δική σου άποψη για το τι μου άφησε ως αίσθηση το ένα ή το άλλο έκθεμα;Το τι θα αισθανθει ο κάθε άνθρωπος με την τέχνη που συναντά απέναντι του είναι αυτό που είπες,υποκειμενικό.
Αν βρισκόταν στην Ελλάδα θα της συμπεριφερόμασταν πολύ καλύτερα... όπως μόνο εμείς ξέρουμε.... Λίγο γκραφίτι, λίγο σπάσιμο τα φτερά, κανα Α της αναρχίας στην πλώρη κλπ κλπ. Είναι το μοναδικό ίσως έργο τέχνης, που μόλις το αντίκρυσα, αναγκάστηκα να καθήσω στη σκάλα γιατί άρχισα να κλαίω με λυγμούς και δεν με κρατούσαν τα πόδια μου.... Συγκλονιστικό. Και οι Γάλλοι το τιμούν φυσικά δεόντως.