'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
1

Πολλοί είδαν στον Άμλετ ένα έργο τέχνης γιατί το βρήκαν ενδιαφέρον, δε βρήκαν ενδιαφέρον σε ένα έργο τέχνης. Είναι η Μόνα Λίζα της λογοτεχνίας.

Τ.Σ. Έλιοτ 

Κορυφαία στιγμή της θεατρικής τέχνης και θεμελιώδες κείμενο του ευρωπαϊκού πνεύματος, ο Άμλετ αποτελεί πρόκληση για κάθε δημιουργό του θεάτρου. Εδώ όσα θέλετε να ξέρετε γύρω από τον Άμλετ.

Η ιστορία του Άμλετ είναι πολύ παλιά και καταγράφεται στο έργο Gesta Danorum του Σάξο Γκραμάτικους γύρω στο 1200. Σε αυτό το μύθο βασίζεται η Ισπανική τραγωδία του Τόμας Κιντ από την οποία εμπνέεται με τη σειρά του ο Σαίξπηρ.

Πόσο παλιά είναι η ιστορία του Άμλετ;

Η ιστορία του Άμλετ είναι πολύ παλιά και καταγράφεται στο έργο Gesta Danorum του Σάξο Γκραμάτικους γύρω στο 1200. Σε αυτό το μύθο βασίζεται η Ισπανική τραγωδία του Τόμας Κιντ από την οποία εμπνέεται με τη σειρά του ο Σαίξπηρ. Gesta Danorum («Πράξεις των Δανών") είναι ένα πατριωτικό έργο για τη Δανέζικη ιστορία. Είναι το πιο φιλόδοξο λογοτεχνικό επιχείρηση της μεσαιωνικής Δανίας και αποτελεί βασική πηγή για την πρώιμη ιστορία του έθνους. Είναι επίσης ένα από τα παλαιότερα γνωστά γραπτά κείμενα για την ιστορία της Εσθονίας και της Λετονίας. Αποτελείται από δεκαέξι βιβλία γραμμένα στα λατινικά. Προσφέρει μοναδικό προβληματισμό για τα Ευρωπαϊκά θέματα στον πρώιμο Μεσαίωνα συμπληρώνοντας ό,τι έχει παραδοθεί από τους ιστορικούς στη Δυτική και Νότια Ευρώπη.

 

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Gesta Danorum, εδώ η πρώτη ιστορία για τον Άμλετ.

 

 

H πιο διάσημη φράση από θεατρικό έργο

Ο Σαίξπηρ γράφει τον Αμλετ το 1602, όπως δείχνει η πρώτη καταγεγραμμένη παρουσίαση του έργου. Η τραγική ιστορία του Άμλετ, του πρίγκιπα της Δανιμαρκίας, είναι ο πλήρης τίτλος του έργου. Δεν υπάρχει φράση στην ιστορία του θεάτρου πιο διάσημη από το «να ζει κανείς ή να μη ζεί». Την ξέρουν όλοι ακόμα και αν δεν ξέρουν το έργο. Και όλοι έχουν συνδυάσει μια εικόνα που μάταια οι σύγχρονες εκδοχές του έργου προσπαθούν να ανατρέψουν. Ο Αμλετ λέει αυτά τα λόγια κρατώντας μια νεκροκεφαλή. Στην βιογραφία του Σαίξπηρ από τον Πίτερ Ακρόιντ (εκδόσεις Μικρή Άρκτος), διαβάζουμε: «Η φράση To be or not to be είναι πιθανότατα μια παρεμβολή στο κείμενο. Ίσως πρόκειται για λόγια τα οποία ο Σαίξπηρ έγραψε για κάποια παλαιότερη εκδοχή του Άμλετ ή για ένα εντελώς άλλο έργο, ίσως ήταν μια φράση που σημείωσε βιαστικά σε ένα τετράδιο για αδιευκρίνιστη μελλοντική χρήση. Οπωσδήποτε ήταν πολύ καλή για να την εγκαταλείψει και έτσι την έβαλε σε αυτή την εκδοχή του Άμλετ».

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Η πιο διάσημη θεατρική ερώτηση του κόσμου

 

Τρεις αξεπέραστοι Άμλετ

Η ιστορία του Άμλετ, τα περιέχει όλα. Ανεκπλήρωτους έρωτες, προδοσία, βία, τραγικό τέλος. Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις Άμλετ που δεν ξεπεράσαμε ποτέ. Ο Λόρενς Ολίβιε, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον και ο Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι.

Λόρενς Ολίβιε, 1948

 

Ρίτσαρντ Μπάρτον, 1964

 

Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι

 

 

Πού γίνονται όλα αυτά;

Το Κάστρο Κρόνμποργκ βρίσκεται κοντά στην πόλη Χέλσινγκορ (Ελσινόρη) στα σύνορα της Δανίας με τη Σουηδία. Έχει παραμείνει άθικτο έως σήμερα κι έχει μείνει γνωστό, γιατί ο Σαίξπηρ τοποθέτησε εκεί, στο κάστρο της Ελσινόρης, τα γεγονότα της τραγωδίας του «Άμλετ». Το κάστρο έχει μεγάλη συμβολική σημασία για τους Δανούς και έπαιξε ρόλο-κλειδί στη ιστορία της βόρειας Ευρώπης από το 16ο έως το 18ο αιώνα.

Η ιστορία του χρονολογείται από το 1420, όταν χτίστηκε εκεί το οχυρό Κρόγκεν από το Δανό βασιλιά Ερρίκο της Πομερανίας. Την ονομασία "Κρόνμποργκ" την απέκτησε, όταν χτίστηκε και πάλι από το Φρειδερίκο Β 'της Δανίας. Η κατασκευή του κάστρου, το οποίο χτίστηκε σε βορειοευρωπαϊκό αναγεννησιακό ρυθμό, ολοκληρώθηκε το 1585 κι έγινε με σκοπό να επιβάλλει φόρους στα καράβια που περνούσαν το στενό της Βαλτικής. Τα έσοδα από τη φορολογία αυτή έφταναν μέχρι και το ένα τρίτο του εθνικού εισοδήματος και αποτελούσαν και εμπορεύματα, όπως κρασί και αλάτι.

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Ελσινόρη, τότε
'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Ελσινόρη σήμερα

Μεσαιωνική βοτανολογία

Από την Οφηλία μαθαίνουμε τα φυτά του μεσαίωνα, μερικά τα βρίσκουμε και στην ελληνική γη.

Εσύ πάρε το χρυσόχορτο και το αγιόφυλλο

Εσύ πάρε τον μελανόφυλλο, κι εγώ θα πάρω λίγον

Αυτό το λεν λουλούδι της Κυριακής λουλούδι του Αη Γιώργη που το λέν και σκουλαρίκι γύφτισσας

Να το φοράς, τις Κυριακές να ξεχωρίζεις.

Το χηνοπόδι, η χρυσομηλιά Και αυτά εδώ τα αθάνατα.

Θα σου τα έδινα

Αλλά όλα μάδησαν όταν πέθανε ο πατέρας μου, είπαν πως είχε καλό τέλος.

(μετάφραση Γιώργος Χειμωνάς)

 

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Ο πιο διάσημος πίνακας με την Οφηλία. Βρίσκεται στην Tate και είναι έργο του Sir John Everett Millais

 

Ο πρώτος Έλληνας Άμλετ

Στην Ελλάδα, το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο το 1937, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, με Άμλετ τον Αλέξη Μινωτή. Το 1955, το έργο ξαναπαρουσιάστηκε από το Εθνικό Θέατρο, με τον Αλέξη Μινωτή σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή. Φυσικά σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα, του οποίου οι μεταφράσεις διαβάστηκαν από γενιές και γενιές. 

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Άμλετ, Εθνικό Θέατρο 1937, πρώτο ανέβασμα στην Ελλάδα
'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
1937, Αλέξης Μινωτής Άμλετ, Αιμίλιος Βεάκης Κλαύδιος
'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
1937 Εθνικό Θέατρο. Βάσω Μανωλίδου, Οφηλία, Μαρία Αλκαίου, Γερτρούδη

Μηχανή Άμλετ, ένα έργο –ορόσημο της μεταμοντέρνας γραφής του 80.

«Τι περιμένεις. Οι πετεινοί σφάχτηκαν. Το αύριο δεν θα συντελεστεί πλέον».

Ο Χάινερ Μύλλερ έγραψε τη Μηχανή Άμλετ το 1977. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1979 στη Γαλλία κάνοντας στη συνέχεια τον συγγραφέα της γνωστό σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο Μύλλερ προόριζε αρχικά το κείμενο ως ένα σχόλιο στην παράσταση που σκηνοθετούσε τότε ο Μπενό Μπεσσόν, ο οποίος τού είχε αναθέσει αρχικά τη μετάφραση του σαιξπηρικού έργου. Αντ' αυτού ο Μύλλερ έγραψε το σύντομο έργο «Μηχανή Άμλετ» με την πρόθεση να το εντάξει ως σχόλιο στην παράσταση.

Αυτό που τελικά προέκυψε είναι ένα αινιγματικό κείμενο που παραιτείται από τη συμβατική δράση και τους διαλόγους θέτοντας ένα ερωτηματικό στην έννοια του προσώπου. Αλληγορία για το τέλος του ψυχρού πολέμου, αναμνήσεις από την πτώση της σοσιαλιστικτής ουτοπίας, έκφραση της εξέγερσης και της επανάστασης, σχόλιο πάνω στα μοτίβα του σαιξπηρικού Άμλετ; Για τον Μύλλερ το θέατρο ήταν ένας τόπος διαλόγου με την ιστορία και η «Μηχανή Άμλετ» συνδιαλέγεται με τον Σαίξπηρ θέτοντας στο επίκεντρο όχι πια έναν ευαίσθητο Άμλετ, σύμφωνα με την παράδοση, αλλά έναν απογοητευμένο στοχαστή, βαθιά απαισιόδοξο, «με την πλάτη στραμμένη στα ερείπια της Ευρώπης. 

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Άσχημος, βρώμικος, κακομαθημένος που κυλιέται στα χώματα, ο αμφιλεγόμενος Άμλετ του Τόμας Όστερμάγιερ, η διάλυση του βρετανικού προτύπου στην προσέγγιση του ρόλου. Ήρθε και στην Αθήνα, στο φεστιβάλ Αθηνών.

Lion King, η εκδοχή Ντίσνεϊ

Ο Βασιλιάς των Λιονταριών είναι αμερικάνικη ταινία κινουμένων σχεδίων παραγωγής Walt Disney, 1994. Το σενάριο δανείζεται στοιχεία από ιστορίες της Βίβλου με τον Ιωσήφ και τον Μωυσή αλλά και από το μυθιστόρημα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Άμλετ. Η ταινία έμεινε για χρόνια η υψηλότερη σε εισπράξεις ταινία κινουμένων σχεδίων.

Ο Βασιλιάς των λιονταριών

 

 

Ένας ήρωας-σφουγγάρι των καιρών 

Τα λόγια ανήκουν στον σπουδαίο κριτικό και θεωρητικό του θεάτρου Γιαν Κοττ. Είναι το πιο απλό και λιτό κείμενο για να εξηγήσει την σημασία της επίδρασης του Άμλετ στο κοινό. Την αξία ενός ήρωα, σύγχρονού μας.

"Ο Άμλετ είναι ένας από τους λίγους ήρωες της λογοτεχνίας που ζουν έξω από το κείμενο, έξω από το θέατρο. Ο Άμλετ είναι σαν σφουγγάρι. Εκτός και αν τον παρουσιάσεις με τρόπο στιλιζαρισμένο και απαρχαιωμένο, αλλιώς απορροφά όλα τα προβλήματα του καιρού μας. Είναι το πιο περίεργο έργο που έχει γραφτεί ποτέ".

 

1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

1 σχόλια