'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
1

Πολλοί είδαν στον Άμλετ ένα έργο τέχνης γιατί το βρήκαν ενδιαφέρον, δε βρήκαν ενδιαφέρον σε ένα έργο τέχνης. Είναι η Μόνα Λίζα της λογοτεχνίας.

Τ.Σ. Έλιοτ 

Κορυφαία στιγμή της θεατρικής τέχνης και θεμελιώδες κείμενο του ευρωπαϊκού πνεύματος, ο Άμλετ αποτελεί πρόκληση για κάθε δημιουργό του θεάτρου. Εδώ όσα θέλετε να ξέρετε γύρω από τον Άμλετ.

Η ιστορία του Άμλετ είναι πολύ παλιά και καταγράφεται στο έργο Gesta Danorum του Σάξο Γκραμάτικους γύρω στο 1200. Σε αυτό το μύθο βασίζεται η Ισπανική τραγωδία του Τόμας Κιντ από την οποία εμπνέεται με τη σειρά του ο Σαίξπηρ.

Πόσο παλιά είναι η ιστορία του Άμλετ;

Η ιστορία του Άμλετ είναι πολύ παλιά και καταγράφεται στο έργο Gesta Danorum του Σάξο Γκραμάτικους γύρω στο 1200. Σε αυτό το μύθο βασίζεται η Ισπανική τραγωδία του Τόμας Κιντ από την οποία εμπνέεται με τη σειρά του ο Σαίξπηρ. Gesta Danorum («Πράξεις των Δανών") είναι ένα πατριωτικό έργο για τη Δανέζικη ιστορία. Είναι το πιο φιλόδοξο λογοτεχνικό επιχείρηση της μεσαιωνικής Δανίας και αποτελεί βασική πηγή για την πρώιμη ιστορία του έθνους. Είναι επίσης ένα από τα παλαιότερα γνωστά γραπτά κείμενα για την ιστορία της Εσθονίας και της Λετονίας. Αποτελείται από δεκαέξι βιβλία γραμμένα στα λατινικά. Προσφέρει μοναδικό προβληματισμό για τα Ευρωπαϊκά θέματα στον πρώιμο Μεσαίωνα συμπληρώνοντας ό,τι έχει παραδοθεί από τους ιστορικούς στη Δυτική και Νότια Ευρώπη.

 

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Gesta Danorum, εδώ η πρώτη ιστορία για τον Άμλετ.

 

 

H πιο διάσημη φράση από θεατρικό έργο

Ο Σαίξπηρ γράφει τον Αμλετ το 1602, όπως δείχνει η πρώτη καταγεγραμμένη παρουσίαση του έργου. Η τραγική ιστορία του Άμλετ, του πρίγκιπα της Δανιμαρκίας, είναι ο πλήρης τίτλος του έργου. Δεν υπάρχει φράση στην ιστορία του θεάτρου πιο διάσημη από το «να ζει κανείς ή να μη ζεί». Την ξέρουν όλοι ακόμα και αν δεν ξέρουν το έργο. Και όλοι έχουν συνδυάσει μια εικόνα που μάταια οι σύγχρονες εκδοχές του έργου προσπαθούν να ανατρέψουν. Ο Αμλετ λέει αυτά τα λόγια κρατώντας μια νεκροκεφαλή. Στην βιογραφία του Σαίξπηρ από τον Πίτερ Ακρόιντ (εκδόσεις Μικρή Άρκτος), διαβάζουμε: «Η φράση To be or not to be είναι πιθανότατα μια παρεμβολή στο κείμενο. Ίσως πρόκειται για λόγια τα οποία ο Σαίξπηρ έγραψε για κάποια παλαιότερη εκδοχή του Άμλετ ή για ένα εντελώς άλλο έργο, ίσως ήταν μια φράση που σημείωσε βιαστικά σε ένα τετράδιο για αδιευκρίνιστη μελλοντική χρήση. Οπωσδήποτε ήταν πολύ καλή για να την εγκαταλείψει και έτσι την έβαλε σε αυτή την εκδοχή του Άμλετ».

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Η πιο διάσημη θεατρική ερώτηση του κόσμου

 

Τρεις αξεπέραστοι Άμλετ

Η ιστορία του Άμλετ, τα περιέχει όλα. Ανεκπλήρωτους έρωτες, προδοσία, βία, τραγικό τέλος. Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις Άμλετ που δεν ξεπεράσαμε ποτέ. Ο Λόρενς Ολίβιε, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον και ο Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι.

Λόρενς Ολίβιε, 1948

 

Ρίτσαρντ Μπάρτον, 1964

 

Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι

 

 

Πού γίνονται όλα αυτά;

Το Κάστρο Κρόνμποργκ βρίσκεται κοντά στην πόλη Χέλσινγκορ (Ελσινόρη) στα σύνορα της Δανίας με τη Σουηδία. Έχει παραμείνει άθικτο έως σήμερα κι έχει μείνει γνωστό, γιατί ο Σαίξπηρ τοποθέτησε εκεί, στο κάστρο της Ελσινόρης, τα γεγονότα της τραγωδίας του «Άμλετ». Το κάστρο έχει μεγάλη συμβολική σημασία για τους Δανούς και έπαιξε ρόλο-κλειδί στη ιστορία της βόρειας Ευρώπης από το 16ο έως το 18ο αιώνα.

Η ιστορία του χρονολογείται από το 1420, όταν χτίστηκε εκεί το οχυρό Κρόγκεν από το Δανό βασιλιά Ερρίκο της Πομερανίας. Την ονομασία "Κρόνμποργκ" την απέκτησε, όταν χτίστηκε και πάλι από το Φρειδερίκο Β 'της Δανίας. Η κατασκευή του κάστρου, το οποίο χτίστηκε σε βορειοευρωπαϊκό αναγεννησιακό ρυθμό, ολοκληρώθηκε το 1585 κι έγινε με σκοπό να επιβάλλει φόρους στα καράβια που περνούσαν το στενό της Βαλτικής. Τα έσοδα από τη φορολογία αυτή έφταναν μέχρι και το ένα τρίτο του εθνικού εισοδήματος και αποτελούσαν και εμπορεύματα, όπως κρασί και αλάτι.

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Ελσινόρη, τότε
'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Ελσινόρη σήμερα

Μεσαιωνική βοτανολογία

Από την Οφηλία μαθαίνουμε τα φυτά του μεσαίωνα, μερικά τα βρίσκουμε και στην ελληνική γη.

Εσύ πάρε το χρυσόχορτο και το αγιόφυλλο

Εσύ πάρε τον μελανόφυλλο, κι εγώ θα πάρω λίγον

Αυτό το λεν λουλούδι της Κυριακής λουλούδι του Αη Γιώργη που το λέν και σκουλαρίκι γύφτισσας

Να το φοράς, τις Κυριακές να ξεχωρίζεις.

Το χηνοπόδι, η χρυσομηλιά Και αυτά εδώ τα αθάνατα.

Θα σου τα έδινα

Αλλά όλα μάδησαν όταν πέθανε ο πατέρας μου, είπαν πως είχε καλό τέλος.

(μετάφραση Γιώργος Χειμωνάς)

 

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Ο πιο διάσημος πίνακας με την Οφηλία. Βρίσκεται στην Tate και είναι έργο του Sir John Everett Millais

 

Ο πρώτος Έλληνας Άμλετ

Στην Ελλάδα, το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο το 1937, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, με Άμλετ τον Αλέξη Μινωτή. Το 1955, το έργο ξαναπαρουσιάστηκε από το Εθνικό Θέατρο, με τον Αλέξη Μινωτή σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή. Φυσικά σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα, του οποίου οι μεταφράσεις διαβάστηκαν από γενιές και γενιές. 

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Άμλετ, Εθνικό Θέατρο 1937, πρώτο ανέβασμα στην Ελλάδα
'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
1937, Αλέξης Μινωτής Άμλετ, Αιμίλιος Βεάκης Κλαύδιος
'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
1937 Εθνικό Θέατρο. Βάσω Μανωλίδου, Οφηλία, Μαρία Αλκαίου, Γερτρούδη

Μηχανή Άμλετ, ένα έργο –ορόσημο της μεταμοντέρνας γραφής του 80.

«Τι περιμένεις. Οι πετεινοί σφάχτηκαν. Το αύριο δεν θα συντελεστεί πλέον».

Ο Χάινερ Μύλλερ έγραψε τη Μηχανή Άμλετ το 1977. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1979 στη Γαλλία κάνοντας στη συνέχεια τον συγγραφέα της γνωστό σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο Μύλλερ προόριζε αρχικά το κείμενο ως ένα σχόλιο στην παράσταση που σκηνοθετούσε τότε ο Μπενό Μπεσσόν, ο οποίος τού είχε αναθέσει αρχικά τη μετάφραση του σαιξπηρικού έργου. Αντ' αυτού ο Μύλλερ έγραψε το σύντομο έργο «Μηχανή Άμλετ» με την πρόθεση να το εντάξει ως σχόλιο στην παράσταση.

Αυτό που τελικά προέκυψε είναι ένα αινιγματικό κείμενο που παραιτείται από τη συμβατική δράση και τους διαλόγους θέτοντας ένα ερωτηματικό στην έννοια του προσώπου. Αλληγορία για το τέλος του ψυχρού πολέμου, αναμνήσεις από την πτώση της σοσιαλιστικτής ουτοπίας, έκφραση της εξέγερσης και της επανάστασης, σχόλιο πάνω στα μοτίβα του σαιξπηρικού Άμλετ; Για τον Μύλλερ το θέατρο ήταν ένας τόπος διαλόγου με την ιστορία και η «Μηχανή Άμλετ» συνδιαλέγεται με τον Σαίξπηρ θέτοντας στο επίκεντρο όχι πια έναν ευαίσθητο Άμλετ, σύμφωνα με την παράδοση, αλλά έναν απογοητευμένο στοχαστή, βαθιά απαισιόδοξο, «με την πλάτη στραμμένη στα ερείπια της Ευρώπης. 

'Ολος ο 'Αμλετ σε 10 λήμματα Facebook Twitter
Άσχημος, βρώμικος, κακομαθημένος που κυλιέται στα χώματα, ο αμφιλεγόμενος Άμλετ του Τόμας Όστερμάγιερ, η διάλυση του βρετανικού προτύπου στην προσέγγιση του ρόλου. Ήρθε και στην Αθήνα, στο φεστιβάλ Αθηνών.

Lion King, η εκδοχή Ντίσνεϊ

Ο Βασιλιάς των Λιονταριών είναι αμερικάνικη ταινία κινουμένων σχεδίων παραγωγής Walt Disney, 1994. Το σενάριο δανείζεται στοιχεία από ιστορίες της Βίβλου με τον Ιωσήφ και τον Μωυσή αλλά και από το μυθιστόρημα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Άμλετ. Η ταινία έμεινε για χρόνια η υψηλότερη σε εισπράξεις ταινία κινουμένων σχεδίων.

Ο Βασιλιάς των λιονταριών

 

 

Ένας ήρωας-σφουγγάρι των καιρών 

Τα λόγια ανήκουν στον σπουδαίο κριτικό και θεωρητικό του θεάτρου Γιαν Κοττ. Είναι το πιο απλό και λιτό κείμενο για να εξηγήσει την σημασία της επίδρασης του Άμλετ στο κοινό. Την αξία ενός ήρωα, σύγχρονού μας.

"Ο Άμλετ είναι ένας από τους λίγους ήρωες της λογοτεχνίας που ζουν έξω από το κείμενο, έξω από το θέατρο. Ο Άμλετ είναι σαν σφουγγάρι. Εκτός και αν τον παρουσιάσεις με τρόπο στιλιζαρισμένο και απαρχαιωμένο, αλλιώς απορροφά όλα τα προβλήματα του καιρού μας. Είναι το πιο περίεργο έργο που έχει γραφτεί ποτέ".

 

1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια