Μια μέρα στην Ανάφη

Μια μέρα στην Ανάφη Facebook Twitter
Λένε ότι το ταξίδι στο νησί ξεκινά με την επιβίβαση στο πλοίο, στην περίπτωση της Ανάφης όμως όλα ξεκινούν δραματικά και συγκλονιστικά όταν αυτό πλησιάζει (επιτέλους) στον προορισμό, συνήθως με το πρώτο αχνό ξημέρωμα, και αρχίζει να διακρίνεται στον ορίζοντα ο επιβλητικός βράχος...
0

Πάλι Ανάφη; Δεν βαρέθηκες;» - Όχι, φίλε μου, δεν βαρέθηκα ακόμα, μετά από δεκαεπτά συναπτά έτη, όσο βαστά κι αυτός ο ζόρικος αιώνας δηλαδή, όταν η Ανάφη ξεκίνησε να αποτελεί τη διάδοχη κατάσταση της Αντιπάρου, η οποία, εξ όσων μπορώ να διαπιστώσω, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό πια από αυτό που ήταν στα 20κάτι μας. Δεν έχεις ακούσει που λένε «έξις δευτέρα φύσις»; Και, στο κάτω-κάτω, πού να τρέχεις αυγουστιάτικα σε άλλα νησιά όπου δεν υπάρχει αυτή η οικειότητα του μέρους και μέχρι να μάθεις πώς να ελίσσεσαι για να αποφεύγεις τις κακοτοπιές και τις «ορδές των βαρβάρων» (πολλοί εκ των οποίων είναι γνωστοί σου από την Αθήνα αλλά όχι τόσοι όσους θέλει ο αστικός μύθος, που επιμένει αδίκως ότι μεταφέρονται στο νησί οι urban φυλές του ιστορικού τριγώνου), η άμμος της κλεψύδρας των διακοπών έχει σωθεί και πρέπει να επιστρέψεις στην πραγματικότητα της επιβίωσης στην τσιμεντούπολη... Ακόμα και οι «παρθένοι οργανισμοί» όμως, που επισκέπτονται για πρώτη φορά το νησί και παθαίνουν το δέος που ακόμα θυμάμαι να παθαίνω κι εγώ με την άγρια ομορφιά της Ανάφης εκείνο το πρώτο καλοκαίρι που βγήκα από το αλήστου μνήμης Ρομίλντα μετά από 24ωρη σχεδόν οδύσσεια στο Αιγαίο, μπαίνουν εύκολα στο τριπ και προσαρμόζονται αμέσως στο ενεργειακό πεδίο αυτού του τόσο ιδιαίτερου τόπου.

Αν θες αυγουστιάτικα μια βραχονησίδα αποκλειστικά για σένα και την παρέα σου, τράβα σ' άλλη γη, σ' άλλα μέρη, να γλιτώσουμε και από την γκρίνια σου.


Λένε ότι το ταξίδι στο νησί ξεκινά με την επιβίβαση στο πλοίο, στην περίπτωση της Ανάφης όμως όλα ξεκινούν δραματικά και συγκλονιστικά όταν αυτό πλησιάζει (επιτέλους) στον προορισμό, συνήθως με το πρώτο αχνό ξημέρωμα, και αρχίζει να διακρίνεται στον ορίζοντα ο επιβλητικός βράχος –ο μεγαλύτερος στη Μεσόγειο μετά το Γιβραλτάρ– με το μοναστήρι στην κορυφή του, αυτό το ιερό δισκοπότηρο που αποτελεί τόπο «προσκυνήματος» (και απόκοσμο τριπάκι) ή αιωνίως μακροπρόθεσμο στόχο («του χρόνου οπωσδήποτε») για τους επισκέπτες.

Μια μέρα στην Ανάφη Facebook Twitter
Η παραλία Κατσούνι είναι η αιώνια προσωπική μου αδυναμία.

Μια μέρα στην Ανάφη (play on repeat)... Μπάνιο στην εξαίρετη αλληλουχία από αμμουδερές παραλίες (όλες ανατολικές, στην Ανάφη «δεν υπάρχει» ηλιοβασίλεμα παρά μόνο στην πίσω όψη του νησιού, εξάλλου όλα τα δειλινά ίδια είναι, που έλεγε κι ο Πεσσόα): Γιαλός (ή local beach ή baby beach), Κλεισίδι, Κατσούνι (αιώνια προσωπική αδυναμία), Μέγας Ποταμός, Ρούκουνας (όπου κατοικοεδρεύει η γνωστή και μη εξαιρετέα δημοκρατία ελεύθερων κατασκηνωτών), Άγιοι Ανάργυροι, Μοναστήρι (κάτω). Κατόπιν (ή ενδιάμεσα) καφές, φαγητό, ποτό κ.λπ. στη Μαργαρίτα ή/και στη Βιβή στο Κλεισίδι ή στην ταβέρνα της Παπαδιάς στον Ρούκουνα. Τις «δύσκολες» μέρες συνωστισμού κατά την «υψηλή σεζόν» προτείνεται το απόγευμα μια χαλαρή βόλτα για αποσυμπίεση στο λιμάνι, που είναι πάντα ήρεμο όταν δεν αναμένεται άμεσα πλοίο, σε συνδυασμό με φαγητό, ίσως στην ταβέρνα της Πόπης. Οι νύχτες ανήκουν στη Χώρα: φαγητό αλλά και διασκέδαση με ζωντανή μουσική στο Αρμενάκι, ψάρι στο Λιοτρίβι ή στον Άνεμο, ποτό στον πάντα ιδιαίτερο Γλάρο ή στον «φρέσκο» Μονόλιθο και φινάλε (επεισοδιακό συχνά) στις πίστες του Μύλου ή των Μαντρών, όπου η ανατολή είναι μια μοναδική εμπειρία.


«Έχει αλλάξει το μέρος από παλιά. Θυμάμαι τότε που...». Όπως και κάθε νησί της πρώην άγονης γραμμής, έτσι και η Ανάφη μοιάζει να λυγίζει υπό το βάρος τόσων αστικών μύθων, αφηγήσεων και ατέρμονων αναπολήσεων. Ας μην ψαρώνει όμως ο νέος επισκέπτης. Το νησί δεν έχει αλλάξει και τόσο, παραμένοντας πεισματικά μοναδικό στις μικρές και πολύτιμες ιδιαιτερότητές του, παρά τον κόσμο που δοκιμάζει κάθε χρόνο τις περιορισμένες υποδομές του μέρους. Εκτός αν θες αυγουστιάτικα μια βραχονησίδα αποκλειστικά για σένα και την παρέα σου, οπότε τράβα σ' άλλη γη, σ' άλλα μέρη, να γλιτώσουμε και από την γκρίνια σου.

Μια μέρα στην Ανάφη Facebook Twitter
Για φαγητό στη Μαργαρίτα στο Κλεισίδι.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ